Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Síða 47

b. llmreyrssveit (Anthoxanthétum odorati).
35. Ilmreyrs-mýrastarar hverfi (Anthoxanthum odoratum-Carex nigra
soc.) (Tab. Ix/A-B 2).
Líkt má segja um þetta hverfi og 34, að ef til vill væri það réttast
heimfært undir kornsúrusveit (Polygonétum), og væri þá réttast nefnt
komsúru-ilmreyrs-mýrastarar liverfi. Bletturinn er í grennd við Tab.
IX. 1. Staðháttamunur er sá einn, að þetta hverfi er í dældum þar sem
vatn liggur fram eftir sumri, þótt þurrt verði, er á líður. Það sem mest
skilur milli þessara hverfa er, að hér vantar skarifífil og stinnustör, þar
sem mýrastör vantaði í 34. Margar algengustu tegundirnar eru hinar
sömu í báðum hverfum. Víðitegundirnar eru hér úr sögunni, og við
það hefur A% lækkað verulega. CIi% er einnig lægra af sömu ástæðu
en G% er hærra, enda nálgast hverfi þetta nokkuð mýrlendið.
c. Snarrótarpantssveit (Deschampsiétum caespitosae).
36. Snarrótarpunts-ilmreyrs-blávinguls liverfi (Deschampsia caespitosa-
Anthoxanthum odoratum-Festuca vivipara soc.) (Tab. VIIT. A—B 8).
Hér er aðeins um eina athugun að ræða, frá Ormavöllum við sunn-
anverðan Kaldadal, í rúmlega 300 m hæð. Þar er snarrótarpuntur (1).
caespitosa) útbreiddur og ríkir í gróðursvip á allstórum svæðum, en er
hærra dregur strjálast hann mj(ig eða hverfur með öllu, því að í raun
réttri er liann láglendistegund, og gróðurhverfi þetta því fremur lág-
lendis- en hálendishverfi. Snarrótarpunturinn ríkir bæði í svip og fleti,
en ilmreyrinn (A. odoratum) stendur honum lítt að baki. Krossmaðra
(Galium boreale), sem einnig er láglendistegund er alláberandi. Mýr-
fjóla (Viola palustris), hrafnaklukka (Cardamine pratensis) og fjall-
dalafífill (Geum rivale) sýna allar verulega tíðni, en þetta eru allt plönt-
ur, sem algengari eru á láglendi en í hálendi. Hið sama kemur greini-
lega fram í hlutföllum tegundaflokka og lífmynda. E% nær liér há-
niarki í valllendinu eða 90.9%, sem er líkt og í valllendi á láglendi.
har sem liverfi þetta vex er þurrt, slétt en oft lítið eitt hallandi og snjó-
dýpt í meðallagi.
Þau Descliampsia caespitosa Wiese, sem lýst er í skandinaviskum
nturn greina sig verulega frá gróðurhverfi þessu, þótt þau virðist lifa
við lík skilyrði (Smith 1920 s. 44, Fries 1913 s. 112, Nordhagen 1928 s.
344 og Kalela 1939 s. 229). Þau gróðurhverfi öll eru ríkari af blóm-
jurtum en hér gerist og að ýmsu líkari snjódældagróðri.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓra 45