Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Side 20

borinn. Klófífan drottnar alls staðar í gróðursvip og fleti, enda þótt
hálmgresið nái oft hárri tíðni.
5. Klójíju-gulstarar hverfi (E. angustifolium-C Lyngbyei soc.) (Tab. I.
A-B 18-19).
Hverfi þetta er allvíða, en hvergi nema á smáblettum og aðeins þar
sem flóinn ber nokkur flæðimýrareinkenni. Flötur einkennistegund-
anna er álíka stór en klófífan drottnar í gróðursvip. Þetta mun vera
óstöðugt hverfi, sem er millistig milli Iirafnafífu-flæðimýrar (Eriopho-
retum Scheuchzeri) og brokflóa (Eriophoretum angustifolii) eða gul-
stararflóa (Caricetum Lyngbyei).
Blettur 18 er úr Hvítárnesi. Auk einkennistegundanna ber mjög á
hrafnafífu (E. Scheuchzeri), grávíði (Salix glauca) og hengistör (C. rari-
jlora), beitieski (Equisetum variegatum) hefur verulega tíðni. Tvær
fyrsttöldu tegundirnar benda á byrjunarstig sendinnar flæðimýrar, eins
og það er tíðast í hálendinu. í Hvítárnesi er hverfi þetta allvíða, enda
er allt hið víðlenda flóasvæði Hvítárness orðið til í óshólmum og því
oft með verulegum flæðimýrarsvip. Hverfið kemur einkum fram sem
mjóar ræmur í nánd við tjarnalænur, sem oft eru gyrtar mjóu ljósastar-
arbelti (C. rostrata), en sjálfar alvaxnar mosa (Amblystegium) í botni.
Jarðvegur er sem fyrr segir sendinn, yfirborðið oft þýft, og mómosi
(Sphagnum) stundum í jaúfum. Blettur 19 er við Brunnavatn á Kalda-
dal. Gulstarar (C. Lyngbyei) gætir jrar álíka mikið í gróðursvip og fíf-
unnar. Hér er allmiklu blautara en í 18. Mosi er nær enginn, jarðveg-
ur sendinn og yfirborðið slétt.
b. Gulstararjlói (Caricétum Lyngbyei).
Gulstararflóinn tekur yfir sáralítið af flóasvæðum hálendisins mið-
að við brokflóann. Gróðurmunur er sá, að hér er brokið að mestu horf-
ið, og þar sem það finnst er það svo lítils vaxtar, að þess gætir ekki í
gróðursvip, né fleti. Aðrar einkennistegundir eru flestar hinar sömu
í þessum gróðursveitum, þó gætir runnplantna miklu minna í gulstar-
arflóanum, enda þótt grávíðir nái sums staðar verulegri tíðni. Hálm-
gresi (Calamagrostis neglecta) er stöðug fylgiplanta gulstararinnar, og
engjarós (Comarum palustre) er víða. Gulstararflóinn er yfirleitt teg-
undafærri en brokflóinn.
Gulstarar-gróðursveit á einkum heima á láglendi. Þar sem hún
finnst í hálendinu, er landið ætíð með nokkrum flæðimýrareinkenn-
18 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði