Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Qupperneq 34

í Skandinavíu. Hún vex hér að vísu í snjódældum, og er þar stundum
ein algengasta tegundin, en engan veginn er hægt að segja að megin-
útbreiðsla (dominansareal) hennar sé þar. Mér virðist hún engu síður
algeng eða jafnvel algengari í mjög snjóléttum gróðurhverfum, svo sem
á móabörðum og í mosaþembum. Ég mundi telja meginútbreiðslu
hennar, þar sem snjódýpt er nálægt meðallagi, eða þó heldur minni.
Annars vex hún við næstum hvaða snjólag sem vera skal, nema ef til
vill ekki í hinum dýpstu snjódældum. Á láglendi vex hiin nær ein-
göngu á snjóléttum stöðum.
Þess má geta að stinnastör vex í nær allri hæð yfir sjó frá malar-
kömbum rétt yfir flæðarmáli og svo hátt sem háplöntugróður nær að
kalla má.
Þar sem stinnastör vex við svo breytileg lífsskilyrði er erfitt að
greina sundur með vissu þau gróðurhverfi, sem hún er meginplanta i.
En þar sem ég fylgi þeirri reglu að flokka gróðursveitirnar og gi'óður-
lendin eftir staðháttum (topografisk), leiðir af sjálfu sér, að gera varð
greinarmun á stinnustararmýri, og þeim þurrlendishverfum, þar sem
hún er aðaltegund eða mjög algeng, svo sem grasheiði, runnaheiði,
mosaheiði og snjódæld. Þau stinnustarar-hverfi, sem fyrir koma í þeim
gróðurlendum eru náskyld stinnustarar-heiðagróðri í Skandinavíu, sem
Nordhagen (1943 s. 250 o. áfr.) og fleiri lýsa. Skal viðurkennt að mörk-
in milli þeirra og stinnustararmýrarinnar eru víða ógreinileg.
Enda þótt stinnustarar gróðurhverfi komi aðallega fyrir í heiða-
gróðri í Skandinavíu, lýsa þó margir höfundar stinnustararmýrum það-
an, eiga þær allar nokkuð skylt við stinnustararmýri þá, sem hér er lýst,
en minnst þó við stinnustarar-hengistarar hverfið. Þessi skandinavisku
gróðurhverfi eru: Calliergon sarmentosum reiche C. rigida ass. (Nord-
hagen 1928 s. 392), C. rigida-Calliergon sarmentosum Braunmoor (Kal-
ela 1939 s. 484—486), C. rigida Moor (Söyrinki 1938 s. 50) og C. rigida
Niedermoor (Fries 1913 s. 134), einnig er sumt af „græsrik og lyngrik
Sphagnum myr“ sem Resvoll-Holmsen lýsir (1920 s. 160—161) náskyld
gróðurlendi. En eftir því sem ég fæ séð af þeim skandinaviskum rit-
um, sem ég hef átt kost á að kynna mér, er stinnustararmýrin fremur
lítilsháttar hvarvetna í Skandinavíu og getur hvorki að útbreiðslu ne
gildi í gróðurlendi landanna jafnast á við íslenzku stinnustarar mýrina.
Ég hef hér aðgreint 6 gróðurhverfi, sem öll eru sameinuð í eina
sveit stinnustararmýri (Caricétum Bigelowii). Mörkin milli þessara
gróðurhverfa eru þó engan veginn greinileg, og 1945 gerði ég ekki mun
á þeim. Ég hygg þó þessi aðgreining sé réttmæt, þar sem hverfin koma
fyrir við breytileg lífsskilyrði, og greinast sundur uin tegundir, þótt
32 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði