Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.01.1958, Side 5

í Kúlunni við Sigtún:
Stíll gerir engan stóran og heldur
engan lítinn —
segir Ásmundur Sveinsson
Síðdegissólskinið skar í augun, þeg-
ar það endurvarpaðist frá mjallhvít-
um myndunum á túni Asmnndar við
Sigtún.
Töluverð nál var komin, svo að
flötin var græn.
Þetta nón var mjög fáförult þarna
inn frá, enda fyrsti maí og fólkið að
spóka sig með börn sín í miðbænum.
Ofurlítil stund leið, frá því ég drap
á dyr, unz þær opnuðust og Asmund-
ur tók á móti mér og leiddi mig gegn-
um vinnuskála sinn til stofu.
Hann sezt á stól andspænis mér,
tekur í nefið. Hreyfingarnar mjög
hraðar og þó mikil ró yfir persónu
hans. Hann tekur óðara til máls.
Mikil hýra í svipnum — bláar nan-
kinsbuxur — peysa — íslenzkir ullar-
sokkar — inniskór — djúpir drættir
kringum munninn — augun leiftr-
andi.
— Það er nú svo að fara að setja
á prent, það sem maður segir. Maður
verður að vera varkár, gæta tungu
sinnar. Fólk er svo viðkvæmt fyrir
öllu, sem sagt er um myndlist. Þetta
er undarlegt, finnst þér ekki? í raun
og veru ætti þetta ekki að vera við-
kvæmt mál. Allir eiga að vera frjálsir
að því, hvað þeir gera, jafnt í mynd-
list sem öðrum efnum.
Ég skal strax taka fram, hvernig
þessi mál horfa við mér:
Listin er lífið, og lífið er listin.
Þess vegna er undarlegt, að fólk
skuli vera svona viðkvæmt fyrir nú-
tímamyndlist. Sama fólkið og fer
í búðir til þess að kaupa sér nýtízku
föt, nýtízku húsgögn og lætur reisa
móderne hús og kaupir nýjustu vél-
ar og vill yfirleitt ekki líta við neinu
ómóderne, það kemur síðan til lista-
mannsins og skammar hann fyrir að
vera móderne. Hver kynslóð lifir líf-
inu á sinn sérstaka hátt. Listin er
þar engin undantekning. En fólk virð-
DAGSKRÁ
3