Félagsbréf - 01.07.1958, Page 30

26
FELAGSBREF
urinn leit upp þangað, og Chi Chang fylgdi dæmi hans. Svo hátt
var fuglinn, að jafnvel liinum skörpu augum Chi Changs virtist liann
vera á stærð við sesam fræ. Kan lagði ósýnilega ör á óraunverulegan
boga og skaut. Clii Chang virtist liann heyra hvin í loftinu, og á
sama augnabliki hætti gleðan að hlaka vængjunum og féll eins og
steinn til jarðar.
Chi Cliang varð forviða. Honum fannst, að nú hefði hann skynjað
endimörk þeirrar listar, sem hann hafði af svo mikilli grunnfræni
ákveðið að verða meistari í.
1 níu ár dvaldi liann í fjöllunum lijá gamla einsetumanninum.
Enginn veit, livers konar þjálfun liann gekk undir þennan tíma.
Þegar hann að níu árum liðnum hélt niður fjöllin og sneri heim,
urðu allir undrandi á þeirri breytingu, sem orðin var á honum.
Hann var ekki lengur ákveðinn og hrokafullur á svip. Nú var komið
yfir hann svipleysi og sljóleiki einfeldningsins. Hinn gamli kennari
lians, Wei Fei, kom að heimsækja liann, og er hann aðeins hafði
litið ásjónu hans, sagði hann: „Nú sé ég, að þér eruð vissulega orð-
inn fullnuma. Ég og mínir líkar eru ekki lengur verðir þess að snerta
fætur yðar“.
Ibúar Hantan-fylkis tóku á móti Clii Chang sem mesta bogmanni
í landinu og biðu óþolinmóðir að sjá þau undursamlegu afrek, sem
hann vafalaust myndi sýna. En Chi Cliang gerði ekkert til að svala
forvitni þeirra. Hann snerti ekki framar ör og boga. Stóra pílviðar-
bogann sinn, sem hann fór með í ferðalagið, hafði hann augsýnilega
skilið eftir. Þegar einhver bað hann um skýringu á þessu, þá svar-
aði liann hljómlausri röddu: „Lokatakmark atliafna er athafnaleysi,
síðasta stig þess að tala er að tala ekki og það síðasta í bogfimi
að skjóta ekki“.
Hinir glöggskyggnari íbúar Hantan skildu þegar, livað í orðum
hans fólst, og stóðu fullir lotningar frammi fyrir þessum mikla full-
numa bogfiminnar, sem vildi ekki snerta boga. Og það, sem nú
jók mest á frægð hans, var það, að liann neitaði að skjóta.
Alls konar sögur voru bornar út um Chi Chang. Sagt var, að
jafnan eftir miðnætti mætti heyra einhvern draga ósýnilegan boga
uppi á liúsþaki hans. Sumir sögðu, að þetta væri guð bogfiminnar,
sem dveldi dag hvern í sál meistarans, en færi út á nóttunni til að
verja hann gegn öllum illum öndum. Kaupmaður nokkur, sem bjó
þar í grennd, bar út þá sögu, að nótt eina hefði hann greinilega
séð Clii Cliang sitjandi á skýi beint uppi yfir húsi sínu. 1 þetta