Morgunblaðið - 06.01.2012, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 06.01.2012, Blaðsíða 31
MINNINGAR 31 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. JANÚAR 2012 ✝ Sesselja GuðrúnÞorsteinsdóttir (Deddý) fæddist 15. janúar 1936. Hún lést á Líknardeild Landspítalans í Kópavogi 28. des- ember 2011. Foreldrar hennar voru Guðrún Jóns- dóttir, saumakona, f. 14. júní 1902, d. 19. desember 1975, og Þorsteinn Ein- arsson, skipstjóri, f. 29. júní 1904, d. 18. mars 1991. Sesselja Guðrún giftist 27. febrúar 1954 Einari Emil Finnbogasyni, blikk- smíðameistara, f. 24. febrúar 1934. Börn þeirra eru: 1) Guðrún Ásta Einarsdóttir, f. 1954, maki Gísli Sverr- isson, f. 1951. Dætur hennar eru Bryndís Björk, f. 1977, Ey- rún Ösp, f. 1983 og Hildur, f. 1986 og sonur Gísla er Hjálmar, f. 1976. 2) Ómar Einarsson, f. 1958, maki Svanlaug Rósa Finn- bogadóttir, f. 1958. Börn þeirra eru Helga Guðmundsdóttir, f. 1982, Finnbogi, f. 1990 og Ómar Svan, f. 1994. 3) Viðar Einarsson, f. 1959, maki Auður Ásdís Markúsdóttir, f. 1962. Börn þeirra eru Einar Rafn, f. 1982, Tinna, f. 1986 og Stefán Örn, f. 1990. 4) Örn Einarsson, f. 1967, maki Karólína Pétursdóttir, f. 1968. Dætur þeirra eru Hanna Margrét, f. 1993 og María Ósk, f. 1998. Barnabarnabörn Sesselju Guðrúnar eru sjö talsins. Sess- elja Guðrún ólst upp í Hafn- arfirði hjá móður sinni. Ung að árum dvaldi hún oft hjá fóstur- foreldrum móður sinnar í Vest- mannaeyjum og hafði alla tíð sterkar taugar þangað. Hún lauk gagnfræðaprófi frá Flensborg- arskóla í Hafnarfirði árið 1953. Á yngri árum vann hún hin ýmsu störf, en eftir að börnin fæddust helgaði hún sig uppeldi þeirra. Lengst af bjuggu þau hjón í Hrauntungu 33, Kópavogi. Sesselja Guðrún verður jarð- sungin frá Fella- og Hólakirkju í dag, 6. janúar 2012, og hefst at- höfnin kl. 13. Sjáumst í sumarlandinu góða og guð geymi þig. Þetta eru síð- ustu orðin sem ég sagði við elsku- lega tengdamóður mína rétt áður en hún yfirgaf þetta líf. Við and- artak sem þetta gerir maður sér ljóst hversu stutt er á milli lífs og dauða og hve dýrmætur tíminn sem við höfum hér er. Maður gerir sér líka grein fyrir því hvað það eru margir hlutir sem maður lærir af þeim sem eru sam- ferða manni í gegnum lífið. Deddý tengdamóðir mín var ótrúleg kona. Þeir eru ófáir hlut- irnir sem ég hef verið svo heppin að læra af henni í gegnum tíðina. Taka slátur, baka, og sauma út svo eitthvað sé nefnt. Við áttum alltaf alveg sérstakar stundir í Hraun- tungunni svona rétt fyrir jól. Við Deddý náðum einhvern veginn að efla jólaandann í hvor annarri. Desember var alltaf yndislegur og skemmtilegur. Hálfmánar og lag- tertur voru fastir liðir en einhvern veginn endaði það samt alltaf þannig að hún bakaði terturnar og gaf mér svo fyrir jólin. Þegar maður hugsar svona til baka þá rifjast upp fyrir manni svo margar góðar stundir. Allar ferð- irnar til Einars og Deddýjar upp í bústaðinn þeirra sem er þeirra annað heimili. Bústaðurinn er alltaf opinn öll- um í fjölskyldunni og stelpurnar okkar Arnar elska að fara þangað. Amma Deddý alltaf tilbúin með heimabakað bakkelsi, rækjusalat og smurt brauð. Það verður skrýt- ið að koma þangað og engin Deddý sem tekur á móti manni á pallin- um. Elsku Einar, þinn missir er mestur. Þið Deddý eruð búin að eiga yndislegt líf saman í 57 ár, það er ekki öllum gefið. Bið Guð um að gefa þér styrk til að takast á við sorgina. Elsku Deddý mín, minning þín lifir og ég er sannfærð um að við hittumst seinna á betri stað, í sum- arlandinu fallega eða eins og við flest köllum það, himnaríki. Guð geymi þig Þín tengdadóttir, Karólína (Lina.) Elsku amma Deddý Nú hefur þú kvatt okkur eftir erfið veikindi og ert laus við allar þjáningar. Þú barðist sem sönn hetja við ólæknandi sjúkdóm síð- ustu ár og erfitt er að trúa að bar- áttunni sé lokið. Við minnumst þín með hlýju og söknuði, þökkum all- ar góðu stundirnar með þér amma mín og biðjum góðan Guð að styrkja afa Einar. Við söknum þín óendanlega mikið, elsku amma Deddý. Nú legg ég augun aftur, ó, Guð, þinn náðarkraftur mín veri vörn í nótt. Æ, virst mig að þér taka, mér yfir láttu vaka þinn engil, svo ég sofi rótt. (Sveinbjörn Egilsson) Bogi og Ómar Svan. Kveðjustundin er runnin upp og eftir situr mikill söknuður í hjört- um þeirra sem þekktu Sesselju Guðrúnu, yndislegu ömmu mína og langömmu barnanna minna. Amma hefur verið stór hluti af lífi mínu alveg frá upphafi. Hún passaði mig frá þriggja mánaða aldri þegar mamma fór að vinna eftir stutt fæðingarorlof. Hún og afi tóku mig oft með sér í bústað- inn og þar átti ég margar góðar stundir. Þegar ég svo flutti til Nor- egs sem barn var amma alltaf í góðum tengslum við okkur syst- urnar. Hún sendi okkur góðgæti frá Íslandi reglulega og heima- prjónaðar peysur. Hún og afi komu líka nokkrum sinnum að heimsækja okkur og gáfu okkur mikið með nærveru sinni. Mér er sérlega minnisstæð ferð sem ég fór alein til Íslands að heimsækja ömmu og afa þegar ég var 11 ára gömul. Þá bjó ég í góðu yfirlæti í Hrauntungunni og það var sko heldur betur stjanað við prinsess- una. Mér fannst maturinn hjá ömmu alltaf sérstaklega góður og hún gerði heimsins bestu fiskiboll- ur. Þegar ég var í háskólanámi bjó ég í tæpt ár í kjallaranum hjá ömmu og afa og kynntist ömmu al- veg upp á nýtt. Við gátum talað um allt milli himins og jarðar og sátum báðar límdar við þáttinn Glæstar vonir dag eftir dag. Í minningunni eru þetta svo miklar gæðastundir og þegar ég hugsa til samtalanna sem við áttum hlæ ég innra með mér. Það var þetta í fari ömmu sem gaf svo mörgum svo mikið. Hún var svo hrein og bein, svo ein- læg og hreinskilin. Ég kunni svo vel að meta þetta í fari hennar og átti svo auðvelt með að trúa henni fyrir hlutum. Eftir að ég fullorðn- aðist og eignaðist börnin mín sýndi hún þeim svo mikla væntumþykju og okkur öllum svo mikla hlýju. Hún var mest leið yfir því að geta ekki passað fyrir okkur Kjartan sökum þess hversu slöpp hún var orðin. Hún barðist hetjulega við þennan illvíga sjúkdóm og elsku- legi afi minn stóð sem klettur við hlið hennar þessi þungu ár. Það fá engin orð lýst því hversu vænt mér þykir um ömmu mína og langömmu barna minna, hún var algjör perla. Við kveðjum þig með trega, elsku amma og langamma en vit- um jafnframt að þú ert friðinum fegin, úr því sem komið var. Ég kveiki á kertinu sem þú gafst mér í jólagjöf á hverju kvöldi og bið fyrir þér, bið fyrir því að þér gangi vel að finna þína leið. Serían með hekluðu bjöllunum lýsir líka upp skammdegið hjá okkur, hún er svo falleg og lýsir þér svo vel, handbragðinu og þolinmæðinni. Það er ekki til neins að gráta, sagðir þú við mig rúmri viku áður en þú kvaddir þennan heim, við skulum frekar brosa yfir öllum góðu minningunum. Þegar maður fellur frá fyllist hjartað tómi en margur síðan mikið á ... í minninganna hljómi. Á meðan hjörtun mild og góð minning örmum vefur þá fær að hljóma lífsins ljóð og lag sem tilgang hefur. Ef minning geymir ást og yl hún yfir sorgum gnæfir því alltaf verða tónar til sem tíminn ekki svæfir. (Kristján Hreinsson) Með virðingu og hlýju í hjarta kveðjum við þig. Bryndís Björk, Kjartan Már, Dagur, Ásta Sesselja og Birkir Már. Elsku amma mín. Þú hefur alltaf verið svo góð við mig og alla í kringum þig. Ég man alltaf eftir þeim tímum þegar ég var lítil og kom í pössun til þín eftir skóla. Sú minning sem er efst í huga mér er þegar ég festi haus- inn á svölunum hjá þér og þú hringdir nánast á allt slökkviliðið til þess að ná mér út. Einnig allar aðrar stundir sem við áttum sam- an. Núna hugsa ég mikið um sam- tölin okkar sem við áttum, til dæmis þegar ég kom annan hvern föstudag að þrífa hjá þér og svo spjölluðum við saman eftir það með kakó og alls kyns gúmmelaði, maður fór aldrei svangur heim frá þér. Það var svo gaman að hlusta á allar sögurnar frá þínum yngri ár- um. Einnig töluðum við mikið um fatahönnun og saumaskap. Ég er ekki frá því að þetta áhugamál hafi átt sér uppsprettu hjá þér þar sem við vorum að sauma saman, þú að sjálfsögðu að hekla eða prjóna eitthvað rosalega flott meðan ég saumaði útsaum. Þú hefur kennt mér svo margt og ég mun aldrei gleyma því. Hvíldu í friði, elsku amma mín. Hanna Margrét. Ég var 6 ára gömul þegar ég kom inn í nýja fjölskyldu og eign- aðist þá nýja ömmu og afa. Þau tóku mér opnum örmum frá fyrsta degi og alltaf litu amma Deddý og afi Einar á mig sem eitt af barna- börnum sínum. Fyrir það er ég af- ar þakklát. Amma var mjög gestrisin og alltaf átti hún nóg til af sælgæti, ís, kökum og fleiru góðgæti hvort heldur sem var heima eða í sum- arbústaðnum þeirra. Ég minnist sérstaklega páskabingós stórfjöl- skyldunnar í Kóngsgerði þar sem amma var búin að fela lítil páska- egg í öllum hugsanlegum skálum, glösum, kertastjökum, húfum og sófum. Okkur krökkunum fannst mjög gaman þegar við fundum eitt og eitt páskaegg á einhverjum skemmtilegum stað þegar líða tók á sumarið! Amma var mikil hannyrðakona og lék allt í höndum hennar hvort heldur sem var prjóna- eða saumaskapur, hekl eða annað föndur. Margt fallegt liggur eftir hana, til að mynda peysur, húfur, teppi, kjólar, sokkar og vettlingar. Undanfarin ár barðist amma hetjulega við krabbameinið sem að lokum hafði betur. Amma var mikið jólabarn í sér, hlakkaði ávallt mikið til jólanna. Hennar ósk var að fá að halda jólin heima og það tókst henni svo sannarlega. Hún fékk alla fjölskylduna heim til sín á jóladag eins og hennar var siður þrátt fyrir mikil og erfið veikindi. Elsku amma, ég varðveiti minninguna um þig á góðum stað í hjarta mínu og veit að þú munt vaka yfir okkur og vernda. Elsku afi, megir þú öðlast styrk og kraft til að takast á við þinn mikla missi og söknuð vegna fráfalls ömmu Deddýjar. Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni, sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sig. Jónsson frá Presthólum.) Helga. Elsku Deddý, núna þegar ég kveð þig, kæra vinkona, eftir rúm- lega 60 ára trausta vináttu, kemur margt upp í hugann. En dýrmæt- ast af öllu er að hafa átt þig sem vinkonu í blíðu og stríðu. Góð voru árin okkar í Hrauntungunni er við vorum nágrannar. Dagleg sam- skipti og gagnkvæm vinátta. Þar bjuggum við þegar börnin okkar voru að vaxa úr grasi. Það var gott að búa með ungviðið í barnabæn- um Kópavogi, á sjöunda og átt- unda áratug síðustu aldar. Ung- lingsárin okkar í Hafnarfirði geyma margar góðar minningar. Þar sórumst við í „bræðralag“ vin- konurnar þrjár, ég þú og Jonný. Það var 15. janúar 1950, á afmæl- isdeginum þínum. Þessi sterku vináttubönd hafa aldrei slitnað. Þakka þér öll góðu árin, sem við höfum átt yndislegar samveru- stundir. Elsku Deddý, það var falleg og tregafull kveðjustundin okkar á Þorláksmessu sl. við vissum allar þrjár vinkonurnar, að þetta var okkar hinsta kveðjustund. Einari og afkomendum ykkar, sendum við Gísli okkar innilegustu samúðarkveðjur. Elsku Deddý: Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. (Vald. Briem) Þín vinkona, Margrét Guðmundsdóttir (Gréta). Ævilöng vinátta er kvödd í dag, en hlýjar minningar streyma fram og lifa áfram og í þeim er alltaf sól og hlátur. Við erum ungar á leið út í lífið, fullar af kjarki og ást. Þar mynduðust mörg sterk vináttu- bönd á þessum árum, sem hafa haldist út lífið. Og með aldrinum er fátt dýrmætara en þessi vinátta, sem skilur eingöngu eftir góðar minningar af góðu fólki. Deddý eins og hún var kölluð alla tíð, hélt út í lífið með Einari sínum og ég með Guðmundi. Við byggðum okkur báðar hús á Holt- inu í Hafnarfirði. Börnin komu. Heimsóknir í milli og síminn óspart notaður. Þegar Deddý og Einar byggðu sér raðhús í Kópa- vogi, breytti það engu um sam- ganginn. Þau hjónin byggðu sér fljótlega sumarbústað í Úthlíð og varð það þeirra sælureitur og nutu þau þess að nostra við bústaðinn, hann að utan, en hún að innan, því allt lék í höndunum á báðum og varð þetta sannkölluð paradís þeirra og allra gesta sem heim- sóttu þau, en þau voru afar vina- mörg. Naut ég oft gestrisni þeirra og á margar góðar minningar það- an. Fuglarnir í Úthlíð fengu líka sinn skerf af umhyggju Deddýjar og hændust að bústaðnum. Barna- börnin elskuðu og dáðu ömmu Deddý, sem og öll börn er kynnt- ust henni. Börnin og fjölskyldna var henni allt. Eftir að veikindin ágerðust og ferðunum fækkaði í Úthlíð, fékk hún samt tækifæri í haust á að kveðja sælureit sinn og var þakk- lát fyrir. Deddý var hæg, en fór sínu fram, sterk og sá hlutina á raun- sæjan hátt og gerði öllum gott. Í veikindum sínum sýndi hún best hve sterk persóna hún var og um- hyggjan fyrir öðrum gekk fyrir. Það var hún sem huggaði okkur sem heimsóttum hana, full af þakklæti yfir því góða lífi sem hún hafði lifað, og þau Einar höfðu deilt saman, barnaláni þeirra og yndislegum barnabörnum. Elsku Deddý mín, ég kveð þig, ríkari að hafa átt þig fyrir vinkonu gegnum lífið, ég mun sakna sam- tala okkar og umhyggju þinnar, sem einkenndi þig svo sterkt. Þú munt áfram lifa í hjarta mínu, elsku vinkona. Ég sendi þér, kæri Einar, börn- um og barnabörnum mínar inni- legustu samúðarkveðjur. Guð blessi ykkur. Jonný. Sesselja Guðrún Þorsteinsdóttir Ragnar afi er lagð- ur úr höfn … í hinsta sinn. Það var t.d. ólýsanleg lífsreynsla fyrir mig átta ára snáða að sigla með afa skipstjóra á Brúarfossi til Bandaríkjanna, borða alvöruham- borgara, fara á söfn, skoða kastala, fara í tívolí, drekka kók úr „bauk“, hver dagur eins og í draumi. Koma síðan aftur í Laugarnes- hverfið og segja strákunum frá líf- inu í Ameríku og allir sem hlusta vildu fengu að súpa nokkra dropa úr kókbauk, sem síðan var þveginn og breytt í minjagrip. Afi Ragnar var alvöruskipstjóri algerlega í gegn, hann bar titilinn af innlifun, hann hafði orðið það sem hann dreymdi um sem lítinn strák á Þingeyri. Hann hafði náð draumn- um. Amma og synirnir var þó það sem gaf honum tilgang. Að fara með ömmu á Camaro-sportbíl að sækja afa niður á höfn var einstök upplifun. Hún blikkaði ljósunum Ragnar Ágústsson ✝ Ragnar JónÁgústsson fædd- ist 12. september 1926 á Brekku í Dýrafirði. Hann lést 19. desember sl. Jarðarför Ragn- ars fór fram frá Sel- tjarnarneskirkju fimmtudaginn 29. desember 2011. hann svaraði með blikkandi kösturun- um á brúarvængn- um, hún flautaði, hann flautaði, síðan sveif amma upp landganginn inn í faðm afa … mögnuð rómantík. Amma var skip- stjórinn í landi, afi missti skipstjóra- réttindin um leið og hann steig í land, hún lagði hann í Rauðalækshreiðrið sitt þar sem hann gat notið þess að vera í landi. Afi missti mikið þegar amma Gulla fór óvænt, hann missti ástina sína, hann missti tilganginn og sá vart glaðan dag eftir það. Það hlýjar manni um hjartaræt- urnar að finna hvernig amma Gulla tekur á móti afa er hann leggur að hinum megin. Hún blikkar, hann blikkar … Hrafn Aðalsteinn Ágústsson. Ragnar bróðir minn var hetja. 15 ára hringdi hann til skipstjóra á Patreksfirði og réðst til hans í skipsrúm. Þegar mamma kom heim frá því að flaka fisk í Íshúsinu á Þingeyri, sá hún ferðatösku með fötum elsta barnsins síns á gólfinu. Hún sagði ekkert, vissi að það þýddi ekki, þekkti eigið skap í syn- inum. Nokkrum árum seinna kom Ragnar til Þingeyrar á Goðafossi. Á hafskipabryggjunni var marg- menni að fagna nýju fleyi. Bað skip- stjórinn skipverja að hylla þorps- búa með þreföldu húrrahrópi. Ég var heilluð af dýrðinni á skipinu, ekki síst bróður mínum, hrópaði hátt og snjallt „húrra“, en brá, þeg- ar enginn á bryggjunni tók undir með mér. Margt fallegt sendi Ragnar mér, eftir að hann lagðist í siglingar. Þótt hann hefði um tíma verið að hugsa um að læra til kokks, lauk hann prófi frá Sjómannaskólanum með góðum vitnisburði. Friðrik V. Ólafsson, skólastjóri, sagði við hann: „Þér eruð svo mikill tungu- málagarpur, Ragnar, að það er ómögulegt að greina hvort þér eruð Íslendingur, Dani eða Englending- ur!“ Hann hafði gott orð sem skip- stjóri og mun enginn hafa siglt oft- ar en hann á milli Evrópu og Am- eríku. Þá var sérstaklega til þess tekið, hve flinkur hann var að sigla þessum stóru skipum inn í þröngar hafnirnar í kringum landið. Hann sigldi mikið á Rússland og þar var skipstjóranum oft boðið í stórveislur og sagðist hann þar hafa séð „borð svigna undan kræsing- um“ í þeirra orða fyllstu merkingu. Með tímanum urðu til þéttskipaðar bókahillur á heimili þeirra Guðnýj- ar, og staflar af hljómplötum, mikið af rússnesku efni, enda held ég að hann hafi getað bjargað sér nokkuð á rússnesku. Eins og pabbi okkar var Ragnar góður raddmaður og margt tónlist- arfólk í föðurætt okkar. Þannig voru tónskáldin Sigurður Þórðar- son og Þórarinn Guðmundsson ná- skyldir pabba, og þeir pabbi og Sig- urður báðir fæddir á Gerðhömrum í Dýrafirði. Ragnar hafði gaman af að líkja eftir gömlu, íslensku sögv- urunum og einhverju sinni hóf hann upp raust sína á gildaskála í Turku og gaf sig þá á tal við hann maður, sem vildi ráða hann að óperuhúsi. Á siglingu gegnum Kílarskurð- inn á gamlárskvöld eitt árið söng hann í hátalarakerfi skipsins ára- mótasálm sr. Matthíasar „Nú árið er liðið“ og var þá ekki að herma eftir neinum. Það var eins og guðs- þjónusta og líður þeim ekki úr minni, sem viðstaddir voru. Eftir að Ragnar kom í land af- greiddi hann um tíma við kjötborð- ið í Hagkaupum í Kringlunni. Ýms- um brá í brún, þegar þeir sáu skipstjórann á Gullfossi í þessu hlutverki. En Ragnar jós upp kjöt- farsi og salötum eins og þaulvanur maður, og þéraði kúnnana, og „þér þurfið ekki nema rétt að sýna því pönnuna, frú“ og „í dag mundi ég frekar ráðleggja yður saltkjötið, frú.“ Fyrir fimm árum varð hann vist- maður á Hrafnistu í Hafnarfirði. Við hjónin fórum alltaf til hans með rjómapönnukökur, eftirlæti hans. Ég kveð bróður minn með sökn- uði og þakklæti. Fjölskyldunni sendi ég samúðarkveðjur okkar Gunnars. Guð blessi minningu Ragnars Ágústssonar. Ágústa Ágústsdóttir. Meira: mbl.is/minningar ✝ Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug við fráfall og útför KARLS BRYNJÓLFSSONAR, Háabarði 10, Hafnarfirði. Rósa Karlsdóttir, Björn Rúnar Lúðvíksson, Magnús Karlsson, Ólafur Halldórsson, Auður Sigurðardóttir, barnabörn og langafabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.