Morgunblaðið - 09.03.2012, Blaðsíða 30

✝ Bentey fæddistá Dynjanda í
Jökulfjörðum 9.
maí 1925. Hún lést
9. mars 2012 á
Hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli. For-
eldrar hennar voru
Hallgrímur Jónsson
bóndi og hrepp-
stjóri og Kristín
Benediktsdóttir
ljósmóðir og hús-
freyja. Hún var elst 10 systkina.
Yngri systkini sem komust á
legg: Sigurjón, Margrét, Gunn-
ar, Rósa, Halldóra, María og Sig-
ríður. Tvö til viðbótar dóu í
frumbernsku.
Maki 1: Þórir Ingvar Pálsson,
f. 7.11. 1916, d. 20.5. 1953.
Þeirra börn. 1) Birgir, f. 8.7.
1947, maki Ragnhildur Ragn-
arsdóttir, f. 12.10. 1949. Börn: a)
Hrafnkell, maki Barbara Holzk-
neckt, þeirra börn: Alexander
og Lísa. b) Brynhildur, maki
David Oldfield, barn Louis Dani-
el.
2) Rósa Kristín, f. 16.9. 1948.
Maki 1) Tryggvi Hermannsson,
f. 22.4. 1948. Þeirra börn: a) Þór-
ir Páll, maki Hulda Tryggva-
1960. Maki 1) Margrét Karitas
Björnsdóttir. Börn: a) Iðunn, b)
Einar, c) Harpa, maki Christian
Krogseth. Maki 2) Marianne
Skjulhaug.
5) Aldís, f. 31.10. 1966. Maki
Ólafur Ástgeirsson, f. 19.9. 1960.
Barn: a) Ástgeir. Sambýlis-
maður Benteyjar frá 2000–2009
var Guðgeir Jónsson frá Nes-
kaupstað. Bentey ólst upp á
Dynjanda við sveitastörf og sótti
farskóla. Hún fór til Bolung-
arvíkur í skóla og starfaði þar á
símstöðinni. Einn vetur stundaði
hún nám við húsmæðraskólann á
Staðarfelli í Dölum og hélt góðu
sambandi við skólasystur sínar
alla tíð. Hún réðst í vist til
Reykjavíkur eftir það en hóf
fljótlega búskap og bjó þar æ
síðan. Hennar aðalstarf var hús-
móðurstarf og umsjón með
stórri fjölskyldu og umönnun
barna og eldri vinkvenna auk
móttöku fjölda ættingja og vina.
Hún vann við verslunarstörf í
Reykjavík m.a. hjá hann-
yrðaverslununum Hofi og
Stramma. Bentey var mikil
hannyrðakona og liggur eftir
hana fjöldi nytjahluta auk út-
saumsverka sem prýddu heimili
hennar og annarra. Hún tók
virkan þátt í starfi Grunnvík-
ingafélagsins í Reykjavík.
Útför Benteyjar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag, 9.
mars 2012, og hefst athöfnin kl.
15.
dóttir, börn:
Tryggvi Páll, Alex-
ander Elmar og Ás-
dís Rós. b) Svanur
Heiðar. Barnsmóðir
Sigríður Ólafs-
dóttir, barn: Snædís
Hekla. Maki: Krist-
ensa Valdís Gunn-
arsdóttir Eldar,
börn: Ágúst Váli,
Ragna Bentey og
óskírður drengur.
Maki 2) Þröstur Kristjánsson, f.
18.3. 1949. Börn: c) Ívar, barns-
móðir: Sólveig Ýr Sigurgeirs-
dóttir, barn Emilía Kristín.
Maki: Inginlín Kristmannsdóttir,
dóttir hennar, Kristlín Dís, barn:
Marlín. d) María Kristín, maki
Óskar Svavarsson, börn: Rósa-
lind og Svavar Snær. e) Lovísa
Ósk, maki Jón Oddur Jónsson. f)
Benedikt.
Maki 2) Einar Alexandersson,
f. 14.1. 1924, d. 25.6. 1998.
Þeirra börn: 3) Þórey, f. 21.4.
1955, d. 25.3. 2011 Maki: Smári
Þórarinsson, f. 23.5. 1955. Börn:
a) Örvar, maki Birgitta Birg-
isdóttir, barn Alda. b) Vala,
Maki: Illugi Torfason, barn: Þór-
ey. c) Adda. 4) Sigurjón, f. 7.10.
Elsku mamma
Mig langar að skrifa svo
margt um þig en ég veit ekki
hvar ég á að byrja. Þú varst góð
kona, hrein og góð sál sem ég
hugsa til með þakklæti og virð-
ingu. Þú varst yndisleg móðir og
vildir öllum gott gera. Það var
tekið vel á móti öllum sem komu
í heimsókn til þín. Enginn fór
frá þér nema vera búinn að fá að
borða og drekka kaffi. Því samdi
ég þessa vísu:
Kaffisopinn indæll er
ómissandi flestum
alltaf hann á borðið fer
bregst ei góðum gestum.
Mamma var alltaf að baka,
enda alltaf eitthvað til með
kaffinu þegar gestir komu. Hún
hafði gengið í Húsmæðraskólann
á Staðarfelli og lært heilmikið
þar. Mamma var mikil hann-
yrðakona. Útsaumur var í miklu
uppáhaldi hjá henni, það voru
myndir, stólar, borð, dúkar, púð-
ar o.fl. sem hún saumaði út og
allt mjög fallegt. Ennfremur
prjónaði hún margar peysur og
teppi fyrir alla fjölskylduna í
gegnum árin. Hún var vandvirk
á allt sem hún gerði. Mamma
var dugleg að skrifa sendibréf
og kort. Þá hélt hún dagbækur í
fjölda ára.
Margar góðar minningar eru
tengdar henni og Einari pabba.
Þau voru bæði yndislegar og
gjöfular persónur og það var
gott að alast upp hjá þeim.
Barnabörnin elskuðu þau og þau
voru þeim mjög góð. Barnabörn-
in biðu spennt eftir að fara í ár-
legt jólaboð hjá ömmu og afa.
Þar galdraði hún fram dýrindis
kræsingar og dekraði við þau í
gegnum árin. Ég vil þakka fyrir
allt það góða sem þau voru mér
og minni fjölskyldu.
Okkur mömmu kom vel sam-
an og við vorum góðar vinkonur.
Þegar mamma var áttræð samdi
ég þessa vísu:
Áttatíu árin berð þú með sóma
elsku besta mamma mín
góðlynd, falleg, augun þín ljóma
frábærlega vinnur störfin sín
í lífinu titrandi tónar óma
þú hugsar vel um börnin þín.
Elsku mamma, þakka þér fyr-
ir allt.
Þín dóttir,
Rósa Kristín.
Mig langar til að minnast
tengdamóður minnar Benteyjar
Hallgrímsdóttur frá Dynjanda í
Leirufirði. Hún er ein af þeim
manneskjum sem hafa reynst
mér best í lífinu. Hún tók mig,
kornunga móður, inn á heimili
sitt. Hún átti þess ekki kost sjálf
að halda áfram skólagöngu sinni
þegar hún var ung stúlka en það
var henni að þakka að ég gat
lokið náminu mínu vegna þess
að hún passaði litla drenginn
minn. Hún vafði hann ástúð og
hlýju þá og æ síðan og systur
hans líka, seinna þegar hún kom
í heiminn. Þá vorum við reyndar
flutt austur á Kirkjubæjar-
klaustur. En oft áttum við leið í
bæinn og alltaf stóð heimilið
hennar okkur opið. Þar vorum
við öll svo innilega velkomin. Og
ekki bara við heldur allt hennar
fólk, börn, tengdabörn, barna-
börn, barnabarnabörn, systkini
og annað venslafólk og jafnvel
vinir okkar allra þótt þeir væru
hvorki tengdir henni né skyldir.
Öllu þessu fólki tók hún opnum
örmum og bar því veitingar af
örlæti sínu og höfðingsskap.
Umhyggja hennar var einstök.
Heimilið hennar var eins og hún
sjálf: Opinn faðmur.
Hugurinn kallar fram myndir
úr fjársjóði minninganna: Við að
koma að austan svöng og kaffi-
þyrst, sitjum öll í eldhúsinu
hennar. Á borðum er rjúkandi
kaffi og pönnukökur með rjóma.
Önnur mynd: Öll börnin hennar
og fjölskyldur við borðstofuborð-
ið, sunnudagssteik á fati, brún-
aðar kartöflur og allt tilheyr-
andi. Fallegt handverk
húsmóðurinnar blasir við hvert
sem litið er: Útsaumuð húsgögn,
myndir, púðar og teppi. Öll eig-
um við sem stöndum henni næst
eitthvað fallegt og hlýtt frá
henni til að ylja okkur við núna
þegar hún hefur kvatt þetta líf.
Með þakklæti og virðingu
kveð ég Benteyju Hallgríms-
dóttur og sendi öllum þeim
fjölda fólks sem þykir vænt um
hana innilegar samúðarkveðjur.
Ragnhildur Ragnarsdóttir.
„Þetta voru bestu tímar og
hinir verstu,“ sagði Charles Dic-
kens í byrjun bókar sinnar Saga
tveggja borga. Þannig er það í
mars í ár og einnig í mars á síð-
asta ári hjá okkur. Hún Þórey
mín, dóttir Bettýjar, dó í mars á
síðasta ári og dótturdóttir okkar
fæddist þremur dögum áður en
hún Þórey dó og fékk sú stutta
nafn ömmu sinnar. Nú er komið
nýtt ár með nýjum mars og enn
eru hinir bestu og verstu tímar.
Hún Adda mín á að fermast í
mánuðinum og amma hennar
hún Bettý kveður þennan heim
södd lífdaga. Við syrgjum hana á
sama tíma og við fögnum því að
hún er laus undan þrautum
þessa heims en síðustu árin hafa
verið henni þungbær.
Ég kynntist Bettý þegar ég
og Þórey dóttir hennar byrjuð-
um saman fyrir tæpum 39 árum.
Hún tók mér afskaplega vel.
Hún var dugnaðarforkur og
allt sem hún tók sér fyrir hend-
ur leysti hún af ró og yfirvegun.
Hún var einstök hannyrðakona
eins og sást á heimili hennar þar
sem voru útsaumaðar myndir,
sófar og stólar auk margs ann-
ars. Einnig var hún flink í eld-
húsinu bæði við bakstur og mat-
argerð. Þegar maður leit inn hjá
henni kvartaði hún yfir því að
eiga ekkert með kaffinu en dró
svo kannski fram tertu, lagköku
og kleinur.
Í dag er til grafar borin ynd-
isleg manneskja sem trúði á hið
góða í manninum og sagði aldrei
styggðaryrði um nokkurn mann.
Blessuð sé minning hennar.
Smári.
Ég hitti hana fyrst í ríkinu í
Kringlunni síðsumars 1991. Ég
var að afla mér birgða fyrir
helgina og var með fulla kerru
en hún hafði farið með Aldísi
dóttur sinni að versla og vantaði
aðeins eina sherryflösku. Aldís
kynnti okkur og við heilsuðumst
með handabandi. Ég held að ég
hafi verið hálf skömmustulegur
yfir öllu magninu í kerrunni, etv.
litist henni ekki á þennan mann
sem væri farinn að gera hosur
sínar grænar fyrir dóttur henn-
ar. En hún brosti aðeins sínu
prúða brosi og spjallaði aðeins
og rétt eins og allir aðrir sem
kynntust henni, féll ég fyrir töfr-
um þessarar konu sem átti eftir
að verða tengdamóðir mín og
lærimóðir á mörgum sviðum. Ég
spurði hana seinna um þessi
fyrstu kynni og hún sagði að sér
hefði bara fundist þetta
skemmtilegt.
Hún fæddist inn í aðra veröld
fyrir tæplega 87 árum. Í Jökul-
fjörðum hafði fólk búið við
sjálfsþurftabúskap í aldaraðir.
Þrátt fyrir harðlynt náttúrufar
komst fólk þar ágætlega af fyrir
eigin dugnað og hlunnindi af
sjávarnytjum. En fólk af hennar
kynslóð sá ekki framtíð í þeim
lifnaðarháttum. Hún fór ung til
Bolungarvíkur í nám og vinnu
og þaðan suður til Reykjavíkur
þar sem hún bjó öll sín fullorð-
insár. Hún og hennar kynslóð
byggði upp það samfélag sem
búum við í dag þar sem allir sem
vilja geta lært nánast allt sem
þá lystir. Það stóð henni ekki til
boða þegar hún var ung. Þó
komst hún einn vetur á hús-
mæðraskólann á Staðarfelli í
Dölum. Þar lærði hún sitthvað
um það sem margir minnast
hennar fyrir, matargerð og
hannyrðir.
Hún hafði gríðarlegan áhuga
á hannyrðum og handverki og
var sjálf mikil handavinnukona.
Hún ævinlega með verkefni í
höndunum og sumt af því tagi
sem ég gat á engan hátt skilið
hvernig væri gert. Eftir hana
liggur mikið af prjónaskap, hekli
og útsaumi og er það allt listi-
lega af hendi leyst.
Betty var að öðrum ólöstuð-
um einhver mesti meistari í
bakstri og matargerð sem ég hef
á ævinni kynnst. Það var sama
hvað hún tók sér fyrir hendur í
þeim efnum, hvort sem um var
að ræða þjóðlega matargerð eða
nýjustu uppskriftir úr mat-
reiðslublöðum. Allt bragðaðist
hreint stórkostlega og þó baðst
hún iðulega afsökunar á af-
rakstrinum. Fastir liðir á dag-
skrá fjölskyldunnar var sunnu-
dagskaffið hjá henni. Þar
safnaðist fólk saman við borð
sem svignuðu undan kræsingum.
Þar fengu barnabörnin líka ým-
islegt góðgæti sem ekki var í
boði heima hjá þeim.
Við sátum saman margar
veislur og fórum víða saman
með fjölskyldunni. Alls staðar
var hún miðpunktur fagnaðarins
enda laðaðist fólk að henni. Hún
lagði sig fram um að skapa
skemmtilegar aðstæður og
þægilegt andrúmsloft svo að all-
ir mættu njóta. Betty var glað-
lynd og jafnlynd kona og ekki
man ég eftir að hafa séð hana
skipta skapi. Hún hafði gaman
af tónlist og listum almennt og
reyndar öllu því sem gladdi og
fegraði mannlífið.
Með andláti tengdamóður
minnar er lokið tímabili í sögu
fjölskyldunnar. Ættmóðirin er
fallin frá en við sem eftir erum
minnumst hennar með söknuði
og heitum því að halda uppi
merkinu.
Blessuð sé minning Benteyjar
Hallgrímsdóttur.
Ólafur Ástgeirsson.
Elsku amma.
Við kveðjum einstaklega góða
og ljúfa ömmu sem átti ham-
ingjuríka og langa ævi. Minn-
ingar um hana eru margar, en
hugur okkar hverfur ósjálfrátt
til eldhússins í Drápuhlíð þar
sem amma stóð alltaf vaktina og
vildi aldrei unna sér hvíldar.
Ávallt bauð hún gestum upp á
kræsingar og tók það ekki í mál
að gestir afþökkuðu þær. Amma
var mjög dugleg við allt sem hún
tók sér fyrir hendur og eru
handaverkin eftir hana óteljandi.
Við minnumst þess hvað það var
einstaklega gaman að heyra
hlátur ömmu, ekki síst þegar
hún skellihló.
Minningar um ömmu tengjast
einnig ósjálfrátt Einari afa og
þeirri hlýju sem var á milli
þeirra hjóna. Þessi hlýleiki ein-
kenndi heimilið þeirra þar sem
vinir og vandamenn voru tíðir
gestir.
Nú er amma komin á góðan
stað og hittir Þóreyju dóttur
sína, afa og alla góða vini og
ættingja sem farnir eru.
Með söknuði kveðjum við
elskulegu ömmu Bettý.
Hvíl í friði.
Minningin um þig mun alltaf lifa
þrátt fyrir að lífsins klukka heldur
áfram að tifa.
Hjartahlý og brosmild varstu
en ýmsar sorgir og þrautir barstu.
Í lífinu skipti fjölskyldan þig mestu
sem leiðir til góðra minninga um
ömmu bestu.
Fegurri sál er ekki hægt að finna
og mun gæska þín og gleði það á mig
minna.
María Kristín og Lovísa Ósk.
Elskuleg amma mín hefur
kvatt okkur.
Amma Bettý hefur alltaf verið
stór partur af mínu lífi. Hún var
búsett í næstu götu við okkur og
var heimili hennar og afa alltaf
einskonar umferðarmiðstöð fyrir
fjölskylduna. Þegar ég var barn
og lítið um gæslu fyrir og eftir
skóla eyddi ég iðulega deginum
á heimili þeirra, fékk soðna ýsu
eða grjónagraut í hádegismat og
fylgdist svo með ömmu galdra
fram einhverja snilldina í hönd-
unum eða afa í skúrnum að
smíða eitthvað fallegt. Einstaka
sinnum spiluðum við „sæl
amma“ og hlógum svo eins og
vitleysingar þegar við rugluð-
umst.
Þær eru ófáar góðu minning-
arnar sem fara um hugann þeg-
ar maður minnist ömmu og
Drápuhlíðarinnar. Öll matar- og
kökuboðin, kótelettur, „orma-“
og súkkulaðikaka, skata og salt-
kjöt. Í seinni tíð eftir að afi dó
var notalegt að koma og kíkja
við hjá ömmu seinni part dags
og horfa með henni á Leiðarljós
og ræða við hana um hvað kar-
akterarnir voru að gera af sér,
líkt og þeir ættu sér stað í raun-
veruleikanum.
Amma mín var sterk kona, sú
sterkasta sem ég hef kynnst.
Sama hvernig áföllin dundu á
henni þá stóð hún alltaf enn
sterkari eftir á. Ég veit að ég
lærði af henni að þrauka og
halda áfram að lifa, sama í hvaða
aðstæðum maður lendir.
Sumarbústaðarferðir, ferða-
lög og útlandaferðir sem við höf-
um farið í saman eru ófáar og
minningarnar óteljandi. Allar
minningarnar um þessa yndis-
legu konu munu lifa með mér
alla tíð og ég veit að einhvern
veginn, á einhverjum fallegum
stað sitja amma, afi og mamma
og hlæja því þau eru saman á
ný.
Amma hafði gaman af því að
syngja og var lagið „Í Hlíðar-
endakoti“ í miklu uppáhaldi hjá
henni:
Bænum mínum heima hjá
Hlíðar brekkum undir
er svo margt að minnast á,
margar glaðar stundir.
Því vill hvarfla hugurinn,
heillavinir góðir,
heim í gamla hópinn minn,
heim á fornar slóðir
(Þorsteinn Erlingsson)
Takk, elsku amma, fyrir allar
glöðu stundirnar okkar saman.
Þín
Vala.
Bentey
Hallgrímsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Kærar þakkir, elsku
amma mín, fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig og alla í
kringum þig. Þú settist
aldrei niður og þú gafst
aldrei upp. Þín verður sárt
saknað.
Hvíldu nú í friði, við
sjáumstum hinum megin.
Þinn ömmudrengur,
Örvar Þóreyjarson
Smárason og fjölskylda.
30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. MARS 2012
Kristín
Helgadóttir
✝ Kristín Helga-dóttir fæddist
25. febrúar 1943 í
Keldunesi, Keldu-
hverfi, N-Þing. Hún
lést 29. febrúar síð-
astliðinn á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi.
Útför Kristínar
var gerð frá Foss-
vogskirkju 8. mars
2012.
aldur fram, var hún
sjálf kölluð í burtu.
Stína var elsta
systir mín og var
farin að heiman að
vinna um það leyti
sem ég man eftir
mér. Hún kom þó
alltaf öðru hvoru
heim í Keldunes
með Ella og fékk litli
bróðir þá jafnan eitt-
hvað flott, jafnvel
beint frá útlöndum. Eftir að pabbi
dó var umhyggja Stínu og Ella
mikil og var m.a. séð til þess að
ekki skorti fín föt á drenginn.
Minnisstæðar eru ferðir með
móður minni til systkina minna í
Reykjavík í jólafríum og var þá
m.a. dvalið hjá Stínu og Ella á
Blómvallagötunni og í Markland-
inu. Þar kynntist sveitadrengur
Lífið er stundum illskiljanlegt
og óréttlátt. Stína systir mín hafði
eytt meirihluta starfsævi sinnar í
umönnun aldraðra og einnig hafði
hún af einstakri umhyggju og
ósérhlífni annast móður, tengda-
móður og eiginmann í veikindum
þeirra. Aðeins fjórum árum eftir
að hún missti Ella sinn, langt um
ýmsum nýstárlegum mat sem
varð síðar í uppáhaldi. Síðar átti
ég heimili hjá þeim í Tungubakk-
anum á námsárum. Þá kom ekki
til greina að greitt væri fyrir þá
fullkomnu þjónustu sem veitt var
en jafnframt skýrt að tilgangur-
inn var að stuðla að menntun litla
bróður en ekki að ala undir al-
mennu bjargarleysi. Þegar kom
að útskrift kom ekki annað til
greina en að þau sæju um út-
skriftarveislu okkar hjóna. Þann-
ig voru Stína og Elli, samtaka um
einstaka hjálpsemi og greiðvikni
og ætluðust ekki til að fá neitt í
staðinn. Börn okkar Soffíu nutu
síðar sömu góðvildar og örlætis
þeirra sem þau eru afar þakklát
fyrir.
Stína hafði ákveðnar skoðanir
á flestum málum og gramdist
mjög allt misrétti og þegar fólk
taldi sig hafið yfir aðra í samfélag-
inu. Hún var hamhleypa til allrar
vinnu og kunni illa við hangs. Í
sumarbústaðnum í Svínadalnum
var hún í essinu sínu, næg verk-
efni að fást við, utan dyra sem inn-
an. Stína var góður og traustur
vinur og átti hún stóran hóp vin-
kvenna sem hún eignaðist á öllum
æviskeiðum. Hennar verður þó
eflaust minnst mest og best fyrir
umhyggju hennar gagnvart öðr-
um. Umönnun og umhyggja
hennar fyrir móður okkar og
Ágústu tengdamóður hennar á
ævikvöldi þeirra var einstök. Á
eftir fylgdi síðan umönnun Ella í
erfiðum veikindum hans í nærri
þrjú ár.
Í baráttu hennar við illvígan og
snarpan sjúkdóminn sem að lok-
um sigraði hana naut hún mjög
góðrar umhyggju og umönnunar
systra okkar og vinkvenna sinna
og ber að þakka það sérstaklega.
Þannig fékk hún notið góðrar
umönnunar sjálf eins og hún hafði
veitt öðrum.
Við Soffía og börn okkar erum
afar þakklát fyrir að hafa átt
Stínu að og munum ætíð minnast
hennar sem einstaklega góðrar
systur, mágkonu, frænku og vin-
ar. Munu góðar minningar um
hana lifa með okkur um ókomna
tíð.
Helgi Þór Helgason.
 Fleiri minningargreinar
um Bentey Hallgríms-
dóttir bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.