Morgunblaðið - 14.04.2012, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. APRÍL 2012
Kynslóð þeirra upplifði marga
byltinguna.
Að leiðarlokum langar mig að
þakka Jónasi skemmtilega sam-
fylgd, takk fyrir allt skutlið á ár-
um áður og takk fyrir eftirminni-
legar samverustundir fyrr og
síðar. Heiðu, sonum þeirra og
fjölskyldum sendum við Hildur
innilegustu samúðarkveðjur.
Minningin um góðan dreng lifir.
Jafet.
Þegar ég hitti Jónas í síðasta
skipti fyrir um mánuði var hann
glaðbeittur að vanda. En þá hafði
liðið alltof langt á milli funda okk-
ar. Ég er ekki viss um að hann
hafi vitað upp á hár hver ég var þó
hann gætti þess vandlega að láta
mig ekki finna ókunnugleika. Það
skipti þó ekki öllu máli þegar
maður átti stund með Jónasi. Líf-
ið hafði leyft honum að halda per-
sónuleikanum til loka, með sinni
glaðværð og orðheppni. Hann sat
þar á dvalarheimilinu teinréttur í
lopapeysu og með kaskeiti og
gamanyrði á vör – sami gamli
sjarmörinn sem lifði í minni mínu.
Ég kynnti hann fyrir börnunum
mínum sem manninn sem hafði
kennt mér að sitja hest og hann
brosti við þeim eins og hann hafði
brosað við mér fyrir einhverjum
árum.
Ég man vitaskuld ekki hvenær
ég hitti Jónas fyrst, hann var einn
af þeim sem ég fæddist til og hef-
ur verið með mér frá upphafi.
Hann var bæði kvæntur föður-
systur minni og bjó á næsta bæ
við okkur. Af þeim sökum kemur
hann fyrir á ótal stöðum í æsku-
minningum mínum. Ég man eftir
ótal ferðum á ýmsum merkum
barnahestum á milli Bjarnarhafn-
ar og Kóngsbakka að heimsækja
Jónas og Heiðu, þar sem hann
gantaðist við okkur krakkana á
meðan hún bar kræsingar á borð.
Þau skutu síðan góðlátlega hvort
á annað eins og nýgift kærustu-
par. Ég man einnig eftir ótal
heimsóknum til þeirra með for-
eldrum mínum þar sem stundum
var setið við spil langt fram á nótt
eða sagðar sögur. Ég man eftir
ótal skiptum þar sem við gengum
saman að ýmsum útiverkum,
koma skepnum út í eyjar, heyja,
nú eða að öðru sem fólkið á Bjarn-
arhöfn og Kóngsbakka hjálpaðist
að við.
Ég var ákaflega hrifinn af Jón-
asi sem barn, og var ekki sá eini í
mínum aldurshópi, enda tók hann
smáfólki sem jafningjum og sýndi
því sömu athygli og virðingu og
fullorðnum. Það var heldur ekki
hægt annað en líta upp til hans
sem hestamanns, enda virtist sem
hann og hesturinn væru sam-
vaxnir þegar hann sat á baki. Í
okkur augum var Jónas sannur
töffari í bestu merkingu þess
orðs. Og það sem öllu samferða-
fólki hans þótti vænst um var
glaðværðin og persónutöfrarnir
sem stöfuðu af honum.
Helgafellssveit æsku minnar
er að miklu leyti horfinn heimur,
enda margir bæir þar vestra nú
komnir í frístundaábúð. Ég sjálf-
ur er líka löngu fluttur á brott. Ég
sakna sveitarinnar á stundum, og
það virðist ágerast með aldrinum.
Mér er ljóst að maður hlýtur að
draga einhvern dám af því fólki
og því umhverfi sem ég ólst upp í
fram á unglingsaldur. Fyrir mér
er Jónas frá Kóngsbakka ímynd
hinnar gömlu Helgafellssveitar,
alla vega eins og ég vil muna
hana, sem ég tel sjálfan mig hafa
sprottið úr. Í mínum huga leikur
alltaf ljómi um hann. Hann var
það sem á ensku myndi kallast
„orginal“ en ég hef enga þýðingu
yfir á íslensku.
Hann kvaddi mig kankvíslega í
Stykkishólmi í síðasta skipti nú í
mars þar sem hann sat í afbygg-
ingu úr gleri. Og ég sá að hann leit
út sömu athugulu augum og
gamlir bændur líta ávallt út um
glugga, eins og til að skyggnast
eftir sauðfé. Ég horfði aftan á
hann og bernskuminningar mínar
úr fjarska.
Ásgeir Jónsson.
✝ Klemens B.Sigtryggsson
var fæddur 12.3.
1935 í Gilsárteigi í
Eiðaþinghá. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað 2. apríl
2012.
Foreldrar hans
voru Páll Sig-
tryggur Björnsson
frá Gilsárteigi í
Eiðaþinghá, fæddur 22.5. 1902,
d. 11.12. 1991 og María Ólafs-
dóttir frá Hvassafelli í Borg-
arfirði syðri, fædd 28.10. 1905,
d. 21.8. 1979. Systkini Klemens-
ar eru: Guðborg Björk f. 28.7.
1931, Björn Jón f. 5.5. 1937,
Kristinn Reynir f. 13.4. 1943,
Arndís Sveinlaug f. 28.4. 1945
og Sigurbjörn f. 16.2. 1948, d.
9.7. 2009. Eiginkona Klemensar
er Sigríður Björgvinsdóttir
fædd 12.9. 1940 á Akureyri. Hún
ólst upp í Hafnarfirði. Foreldrar
hennar voru Björgvin Sigmar
Stefánsson, fæddur 4.10. 1910,
dáinn 9.11. 1972 og Kristín
Böðvarsdóttir fædd 15.6. 1920,
dáin 30.3. 1949. Fósturmóðir
Sigríðar er Selma Böðvarsdóttir
fædd 17.4. 1918, sem dvelur á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Börn
Klemensar og Sigríðar eru: 1)
Kristín Guðný Klemensdóttir f.
28.9. 1959. Börn hennar og
fyrrv. eiginmanns, Hallgríms
Harðarsonar eru: a) Klemens f.
Klemens lauk sveinsprófi í júní
1960, fékk síðan meistararétt-
indi 1964. Hann vann lengst hjá
Leifi Haraldssyni rafvirkja-
meistara á Seyðisfirði. Um tíma
vann hann sjálfstætt og starfaði
síðar hjá Rafveri í Reykjavík og
hjá Jóhanni Jóhannssyni á
Stöðvarfirði.
Klemens stundaði ýmsar
íþróttir á sínum yngri árum,
þ.á m. skíði og fimleika hjá Birni
Jónssyni. Hann hafði gaman af
tónlist og söng í samkórnum
Bjarma á Seyðisfirði.
Leiðin lá til Hafnarfjarðar
þar sem hann bjó hjá Guðborgu
systur sinni um tíma, þar kynnt-
ist hann Sigríði, eftirlifandi eig-
inkonu sinni.
Sigríður og Klemens gengu í
hjónaband 19. apríl árið 1959.
Þau bjuggu fyrstu hjúskap-
arárin í Hafnarfirði en fluttu
síðan til Seyðisfjarðar árið 1963
og bjuggu þar alla tíð síðan. Þau
hjónin áttu hlýtt og traust heim-
ili sem alltaf var gott að koma á
og oft gestkvæmt og glatt á
hjalla. Klemens naut sín vel þeg-
ar börnin, tengdabörnin og
barnabörnin voru öll saman
komin á Bakkanum. Klemens
hafði mikinn áhuga á tréút-
skurði sem hann dundaði við á
seinni árum og má sjá víða á
heimili þeirra hjóna og barna
þeirra. Hann var flinkur með
blýantinn og gerði margar blý-
antsteikningar á sínum yngri
árum, elskaði garðinn sinn og
var þar löngum stundum og
Perla hundurinn okkar aldrei
langt undan.
Hann verður jarðsunginn frá
Seyðisfjarðarkirkju í dag, 14.
apríl 2012 kl. 14
5.2. 1980. b) Sigfríð
f. 14.11. 1986. 2)
María Björg Klem-
ensdóttir f. 4.10.
1961. Börn hennar
og fyrrv. sambýlis-
manns, Jóhanns
Hlíðar Harð-
arsonar, eru: a)
Sindri f. 8.2. 1989.
b) Lára Rut f. 5.11.
1992. 3) Selma
Ragnheiður Klem-
ensdóttir f. 9.11. 1965, gift Birni
Hallgrímssyni f. 18.6. 1963.
Börn þeirra eru: a) Guðrún
Ljósbrá f. 2.9. 1989, b) Egill Örn
f. 17.3. 1991 c) Ester Sif f.
14.3.1996. 4) Ólöf Birna Klem-
ensdóttir f. 1.5. 1967, gift Sig-
urði Bjarna Richardssyni f. 26.6.
1967, börn þeirra eru: a) Rich-
ard Sæþór f. 27.9. 1997 b) Sig-
ríður Lilja f. 10.7. 2001 c)
Thelma Lind f. 3.3. 2004. 5)
Arnar Ágúst Klemensson f.
21.10. 1970, í sambúð með Bryn-
dísi Guðjónsdóttur f. 16.3. 1973,
börn hennar eru Guðmundur
Smári f. 31.10. 1991, Eva f. 23.3.
2002, Sóley f. 19.4. 2005 og
Anna Marín 10.10.2008. Klem-
ens flutti fjögurra mánaða gam-
all til Seyðisfjarðar og ólst þar
upp. Hann gekk í Seyðis-
fjarðarskóla, síðan lá leiðin í Al-
þýðuskólann á Eiðum. Klemens
fór síðan til Keflavíkur og starf-
aði á Keflavíkurflugvelli þar til
hann fór í nám í rafvirkjun.
Elsku pabbi. Við sitjum sam-
an systkinin, hugsum til þín og
rifjum upp allar minningarnar
sem við áttum með þér, grátum
og hlæjum til skiptis. Minning-
arnar eru margar og ylja okkur
um hjartarætur. Þú varst alltaf
til staðar fyrir okkur, sagðir oft
ekki margt, en varst kletturinn
okkar. Það er tómlegt á Bakk-
anum þegar stóllinn þinn er
tómur.
Það var síðasta óskin þín að
biðja okkur að passa vel upp á
mömmu, þú varst ekki alveg
tilbúinn að fara frá henni strax.
Við höldum vel utan um hana
og pössum, og vitum að þú ert
ekki langt undan.
Dag eftir dag
dreg ég að mér anda þinn
anda að mér daglega út og inn
já dag eftir dag.
Fljúga um í huga mér
augnablik er fleyta sér
á tímans hafi fley
sem áfram líða.
Nótt eftir nótt
læðast að mér hljóðlega
laumast inn í huga minn næturljóð
já nótt eftir nótt.
Brjótast um í huga mér
augnablik er breyta sér
í bát er siglir um
á tímans hafi.
Sumarið kemur og fer
staldrar haustið við
síðan vetur, desember
já svo kemur vor eftir langa bið
sem betur fer
birtir í huga mér.
Það húmar að hljóðlega ég hverf á
braut
andi minn svo tímalaus
fjarar út
og hverfur í tímans haf
Hvar svo sem heimurinn endar
og himnarnir taka við
mér voru sem barni kenndar
bænir að góðum sið
um engla og himnahlið sem opnast
(Magnús Þór Sigmundsson.)
Elsku pabbi, minningin lifir í
hjörtum okkar.
Kristín, María, Selma, Ólöf
og Arnar Klemensbörn.
Elsku yndislegi afi Mensi.
Það er svo sorglegt hvað þú
kvaddir snögglega. Við munum
alltaf sakna þess að fá afaknús
þegar við komum í heimsókn á
Seyðis því þau voru svo góð.
Það er erfitt að átta sig á því að
þú sért farinn því það var eins
og þú gætir hrist allt af þér og
þess vegna munum við alltaf
muna eftir hressa og sterka af-
anum okkar sem gerði í því að
ganga fram af fólki, það var
yndislegt hvað þér var sama um
hvað öðrum fannst.
Við erum þakklát fyrir hvað
við erum samheldin fjölskylda
og hjálpumst að í gegnum
þennan erfiða tíma, svo eigum
við svo margar góðar minningar
sem við getum yljað okkur við.
Vonandi ertu í garðinum þín-
um á bláu brókinni að baða þig
í sól og hafa það notalegt, elsku
afinn okkar.
Nú ertu farinn afi minn kær
en ég veit þú ert mér alltaf nær.
Aldrei þér ég skal gleyma
og minningarnar vel mun geyma.
(EÖB)
Ástar- og saknaðarkveðjur,
Ljósbrá (Gunna þín),
Egill Örn og Ester Sif.
Elsku afi minn. Takk fyrir
allar góðu stundirnar okkar
saman.
Ég veit þér líður vel núna.
Þú vakir yfir okkur og passar
okkur öll.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þú átt alltaf stað í hjarta
mínu.
Þín
Lára Rut.
Elsku afi.
Mikið sakna ég þín, ég bíð
alltaf eftir að þú takir á móti
mér með kossi á Árbakkanum,
setjist í stólinn þinn og gerir
krossgátur. Það gerist víst aldr-
ei aftur og á ég rosalega erfitt
með að sætta mig við það. Það
var svo mikið sem við áttum
eftir að gera saman. Það er bú-
ið að vera fullt af fólki hér á
bakkanum síðan þú kvaddir en
mikið er nú tómlegt án þín.
Ég get ekki lýst því hversu
þakklát ég er fyrir að vera hluti
af okkar yndislegu fjölskyldu
sem er svo samheldin og að
hafa átt svona dásamlegan afa,
sem var líka svona góður vinur.
Þú passaðir upp á þína og var
hver sá drengur sem mætti með
manni á bakkann vandlega yf-
irheyrður af þér við eldhús-
borðið. Það var aldrei langt í
hlátur eða hnyttin ummæli frá
þér, þú varst kletturinn í veik-
indum þínum og ég fann nánast
aldrei fyrir að þér liði illa, því
þú varst duglegur að djóka og
hlæja með okkur. Mamma hef-
ur oft sagt við mig: „Sigfríð, þú
ert alveg eins og afi þinn núna.“
Og er það oftar en ekki í til-
fellum þar sem ég tala án þess
að hugsa eða ég segi bara ná-
kvæmlega það sem mér finnst,
og yljar það mér um hjartaræt-
ur að vera líkt við þig.
Við skiptumst á að hugga
hvert annað hér á bakkanum og
yljum okkur við margar góðar
minningar, nóg er nú til af
þeim, elsku afi. Ég lofa þér að
halda vel utan um ömmu og við
verðum dugleg að knúsa hvert
annað. Þetta eru ekki mín
hinstu orð til þín, þar sem ég á
pottþétt eftir að heyra brand-
ara sem ég verð að segja þér,
upplifa gleði, sorg og vilja hafa
þig hjá mér.
Ég veit að allir okkar fallegu
englar hafa tekið vel á móti þér
og að þér líður vel. Ég elska
þig, afi minn.
Þín alltaf,
Sigfríð Hallgrímsdóttir
(Stubba).
Klemens móðurbróðir okkar
hefur ávallt verið okkur kær og
tengsl milli fjölskyldna okkar
sterk. Árið 1935 fluttu systkinin
til Seyðisfjarðar ásamt foreldr-
um sínum frá Eiðaþinghá.
Mamma man vel að þau komu í
bíl með opnum palli en fengu
að sitja inni í bílhúsinu. Hún
var fjögurra ára, Klemens fjög-
urra mánaða og amma sat með
hann vafinn inn í sæng á leið-
inni. Æ síðan voru tengslin
sterk og hafa börnin í þessum
fjölskyldum alist upp við það.
Fjölskyldurnar bjuggu saman á
Bjólfsgötu 6 og síðar í sama
hverfi. Nálægðin gerði það að
verkum að ótal minningar okk-
ar eru samofnar Mensa og fjöl-
skyldu. Börnin í báðum fjöl-
skyldum á svipuðum aldri,
vináttubönd mynduðust.
Mamma átti ekki bara tengslin
við bróður sinn því þegar
Mensi eignaðist lífsförunaut,
Siggu sína, þá sömuleiðis eign-
aðist mamma vinkonu. Mesta
lukkan í lífi Mensa var án efa
að finna Siggu, þessa hjarta-
hlýju konu sem hefur hvatt
hann áfram í blíðu og stríðu.
Enginn gæti átt betri sam-
ferðamann í lífinu.
Fyrir lítil börn var Mensi sá
sem þau tóku eftir. Hann vann
þau á sitt band þótt sum yrðu
skelkuð við þennan skeggjaða
karl. Ef ekki með stríðnispúka-
hætti sínum var öruggt að
óþrjótandi birgðir af súkkulaði
dugðu til vinskapar. Athygli
Mensa var alltaf á börnin. Við
sáum börnin knúsa Mensa, rétt
eins og við höfðum gert og
sáum þau flissa þegar skeggið
kitlaði kinnarnar. Hlýja hans
og faðmlag stækkaði með ár-
unum, enda gerður til að vera
afi og hann talaði um demant-
ana sína, börnin og barnabörn-
in.
Ein uppáhalds-barnæsk-
uminning okkar er Mensagjöf-
in. Á yngri árum ákváðu pabbi
og Mensi að gefa ekki hvor öðr-
um hefðbundnar jólagjafir eins
og mamma og Sigga. Gjöfin átti
að vera sprell og mátti ekki
kosta mikið. Það gat verið
pínulítill hlutur vafinn í enda-
laust af dagblöðum í risastórum
kassa. Innpökkunin og jóla-
kortið var oftast aðalmálið,
pabbi sat, teiknaði og ljósritaði
myndir til að búa til rétta útlit-
ið á gjöfina handa jólasvein-
inum á Ljósafelli.
Öll hersing heimilisins rölti
yfir þegar leið á aðfangadags-
kvöld með Mensagjöfina og svo
kom Mensa-hersingin með gjöf
til pabba. Í báðum tilfellum
upphófst mikið leikrit hjá þeim
að opna dularfullu gjöfina sem
við hlökkuðum mest til að sjá.
Gjöfin var heilt leikrit, þeir
voru sprellikarlar kvöldsins og
krakkarnir veltust um af hlátri
yfir þessu öllu. Við vorum svo
byrjaðar að safna hugmyndum
í janúar fyrir pabba að næstu
Mensagjöf.
Við erum þakklátar fyrir all-
ar þær minningar sem sam-
veran með Mensa gaf okkur.
Ekki síst síðustu minningarnar,
að hafa hist þessa daga, knúsað
og kysst á skeggjaðan vangann
og fá að finna hlýju hans í síð-
asta sinn.
Við, fjölskyldur okkar, systk-
ini og mamma sendum innileg-
ustu samúðarkveðjur til þín,
elsku Sigga, til Stínu, Mæju,
Selmu, Ólafar, Arnars og fjöl-
skyldna ykkar. Við þekkjum
skarðið sem verður eftir í
svona fjölskyldu, vitum að ekk-
ert sem neinn segir bætir neinu
í þetta skarð, það er og verður.
Með tímanum lærir maður að
lifa með því en söknuðurinn
verður ávallt til staðar. Hugur
okkar er með ykkur.
Guðrún og
Sigurveig Gísladætur.
Meira: mbl.is minningar
Með nokkrum fátæklegum
orðum langar mig að kveðja vin
minn og nágranna, Klemens
Sigtryggsson. Ekki þekktumst
við mikið áður en við fluttum í
raðhúsið við Árbakka 1-9 en þá
vildi svo til að okkar íbúðir
lentu hlið við hlið og fljótlega
urðu konur okkar bestu vinkon-
ur og þá hófst okkar kunnings-
skapur og samskipti sem aldrei
rofnuðu. Sumum gat fundist
Klemens nokkuð hrjúfur á yf-
irborðinu en það var fljótt að
hverfa við frekari viðkynningu
og í kunningjahópi gat hann
verið hverjum manni skemmti-
legri, ekki síst innan fjölskyld-
unnar, en þau hjónin voru mikið
fyrir sína fjölskyldu.
Nokkrar sólarlandaferðir fór-
um við hjónin saman og þá gat
margt skemmtilegt komið upp
á, eins og t.d. þegar hann var
að steikja beikonið okkar einn
morguninn og gerði það svo
hressilega að reykskynjarinn
fór í gang og hálft þjónaliðið
ruddist inn og hélt að það væri
kviknað í hjá okkur. Á kvöld-
göngunum okkar hafði hann
mest gaman af að prútta við
götusalana og gat teymt þá
langar leiðir prúttandi, en oftar
en ekki held ég að því hafi lokið
með því að hann keypti eitthvað
fallegt handa Siggu sinni. Síð-
ustu ferðina fórum við fyrir um
einu og hálfu ári, en þá var
heilsan farin að bila en við nut-
um ferðarinnar samt vel.
Mikill samgangur var á milli
heimila okkar og voru garðpartí
frúnna á sumrin orðin víðfræg,
sérstaklega ef einhverjir ætt-
ingjar eða nágrannakonur voru
í heimsókn, en þá héldum við
Klemens okkur oft til hlés og
kölluðum þetta kellingapartí,
enda hvorugur okkar mikill
partímaður.
Sigga mín, ég veit að nokkur
huggunarorð hafa lítið að segja
á þessari stundu en þú ert búin
að vera svo dugleg undanfarið
gagnvart veikindum Klemensar
og ég veit að þú verður það
áfram. Við Guðríður og okkar
fjölskyldur sendum þér og fjöl-
skyldu þinni innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að milda
sorg ykkar.
Friðrik H. Aðalbergsson.
Elsku Sigga og fjölskylda.
Ég get ekki sett mig í ykkar
spor í dag en aðeins ímyndað
mér þann söknuð og þá sorg
sem fylgir þessari kveðjustund.
Þegar minnst er á Klemens
kemur mér alltaf í hug húm-
oristi sem var með röksterkar
skoðanir á líðandi stund. Sam-
tölin voru oft á tíðum ofin
lúmskum húmor og ég man
hvernig hann pírði augun og
byrjaði að hlæja. Ég á góðar
minningar úr æsku þegar ég
var í heimsókn hjá ykkur.
Ég man hvað garðurinn var
Klemensi kær. Þetta man ég
sérstaklega í kringum jarðar-
berjauppskerurnar sem ég varð
vitni að. Ég sé fyrir mér stífs-
legið grasið, árnið og fjallasýn.
Það var ævintýri líkast fyrir
mig að njóta samverunnar með
ykkur á Seyðisfirði, yndislega
fjölskylda. Ég hugsa til þín með
söknuði kæri Klemens. Þú hafð-
ir að geyma sterkan persónu-
leika og ég mun alltaf geyma
minningu þína um mann sem
var fastur fyrir og alltaf stutt í
spaugið.
Elsku Sigga, kæra fjölskylda.
Guð veri með ykkur í sorg og
gleðistundum minninganna
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.(V.
Briem)
Björgvin, Steinunn og börn.
Klemens Baldvin
Sigtryggsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800