Morgunblaðið - 22.05.2012, Síða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. MAÍ 2012
✝ Gunnhildurfæddist 30.
september 1968 á
fæðingarheimilinu
á Eiríksgötu. Hún
lést í faðmi fjöl-
skyldunnar á
heimili sínu á
Sunnuvegi 11 í
Hafnarfirði
þriðjudaginn 15.
maí sl.
Foreldrar henn-
ar voru Jónína Sigurgeirs-
dóttir, f. 2. ágúst 1937, og
Guðmundur Guðjónsson, f. 19.
júlí 1933, d. 12. mars 2001. Þau
skildu. Seinni maður Jónínu er
Gunnar Kr. Gunnarsson, f. 14.
júní 1933.
Gunnhildur á tvo albræður,
Guðjón, f. 1962, og Hjalta, f.
1966. Hún á einnig fjórar syst-
ur, samfeðra, Ragnheiði, f.
1969, Ernu, f.
1970, Sólveigu, f.
1977, og Guðrúnu,
f. 1980.
Hinn 11. maí
2012 giftist Gunn-
hildur eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Hermanni Georgi
Gunnlaugssyni
landslagsarkitekt,
f. 3. október 1966.
Einnig lætur hún
eftir sig tvær dætur af fyrra
hjónabandi, en það eru Saga
Jóhanna Inger Mellbin, f. 12.
september 1989, og Fanny Ósk
Mellbin, f. 17. júní 1991, en síð-
an 1998 hefur Hermann geng-
ið þeim í föðurstað.
Útför Gunnhildar fer fram
frá Digraneskirkju í dag, 22.
maí 2012, og hefst athöfnin kl.
15.
Kæra systir.
„Þú skildir mig eftir og fórst
leiðar þinnar.
Ég hélt, að ég myndi sakna þín
og geyma mynd þína í hjarta
mínu greypta í umgjörð gullinna
söngva.
En til allrar ógæfu er ævin
stutt.
Æskan fölnar með árum. Vor-
dagar líða skjótt. Viðkvæm blóm
deyja, ef andað er á þau. Og spek-
ingurinn segir mér að gleyma því
ekki, að lífið er aðeins daggar-
perla á blaði lótusblómsins.
Ætti ég þá að meta þetta allt
einskis og stara á eftir
þeim, sem hefur snúið við mér
bakinu?
Það væri einstrengingslegt og
kjánalegt, því ævin er stutt.
Komið því til mín léttum skref-
um, regnhöfgu nætur og gullnu
haust. Og kom þú, ósinki Apríl,
með gnægð
kossa þinna handa hverjum
sem er.
Þið ættuð að koma, öll þrjú?
Elskurnar mínar! Þið vitið, að
öll erum við dauðleg.
Er það skynsamlegt að syrgja
til dauða, þann sem rænir hjarta
manns?
Því ævin er stutt.
Það er að vísu gott að sitja úti í
horni og hugsa og yrkja ljóð um,
að þú sért mér allt.
Það er hetjulegt að gæla við
sorg sína, ákveðin í því að láta
aldrei huggast.
En nýtt andlit gægist inn um
dyr mínar og við horfumst í augu.
Ég get ekki annað en þurrkað
af mér tárin og sungið nýja
söngva.
Því ævin er stutt.“
(R. Tagore.)
Guðjón Páll Guðmundsson.
Gunnhildur var þriðja í röðinni
af sjö börnum pabba, en elstir eru
Guðjón og Hjalti. Gunnhildur var
lík pabba okkar, traust, yfirveguð
og umfram allt góð manneskja.
Þótt við höfum ekki alist upp
saman hittum við alltaf stóru, fal-
legu systur okkar, bæði í skólan-
um og á förnum vegi. Alltaf róleg
og yfirveguð, með hlýtt bros. Við
elstu systurnar þrjár unnum
saman um tíma í gamla Vöru-
markaðinum með skóla og áttum
oft skemmtilegar stundir. Fastur
punktur á uppvaxtarárum okkar
voru jólaboðin heima á jóladag
þar sem var borðað og spilað jóla-
spil hvers árs.
Það er óraunverulegt að sitja
og skrifa minningarorð um Gunn-
hildi systur okkar. Það er svo
stutt síðan við sátum allar í stof-
unni hjá henni á Sunnuveginum,
drukkum te, hlógum og skipt-
umst á sögum um börnin okkar.
Við sjáum hana fyrir okkur glaða
og stolta að ræða um Sögu og
Fanny. Við ræddum um hvað við
værum glaðar að vera búnar að
ná aftur saman og ákváðum að
hafa reglulegan „systrahitting“.
Veikindin hrifu hana hins vegar í
burtu frá fjölskyldu sinni á mjög
skömmum tíma.
Efst í huga okkar systranna er
sorg og ósk um að við hefðum
haft allt lífið framundan til að
tengjast betur og styrkja systra-
böndin. Veikindi hennar og frá-
fall minnir mann á þá köldu stað-
reynd að lífið tekur stundum
óvænta stefnu og enginn veit
hvenær kallið kemur. Það er okk-
ur öllum áminning um að njóta
hvers dags í samvistum við okkar
nánustu og rækta vináttu- og fjöl-
skyldubönd.
Æðruleysið í veikindum henn-
ar þegar hún sá hvert stefndi var
einstakt og styrkurinn sem Her-
mann og stelpurnar hennar
sýndu svo mikill að mann setur
hljóðan. Gunnhildur vildi ekki
sorgarandlit og rauð nef í kring-
um sig. Hún vildi eyða tímanum
með sínum nánustu, hlusta á hlát-
ur stelpnanna sinna og Ásgeirs
tengdasonar síns, hlusta á hund-
inn sinn hann Bangsa ganga um,
dæsa og leggjast niður við rúmið
hennar og, síðast en ekki síst,
hlusta á Hemma fjarstýra heim-
inum í gegnum síma og tölvu,
milli þess sem hann settist niður
til að hlæja með hópnum. Athöfn-
in hinn 11. maí þar sem Gunn-
hildur og Hermann staðfestu ást
sína og samband til fjölda ára og
veislan sem haldin var 12. maí
skilja eftir sig fallegar og ljúfsár-
ar minningar.
Kæra fjölskylda. Guð styrki
ykkur öll á þessum erfiðu tímum.
Ragnheiður
Guðmundsdóttir,
Erna Guðmundsdóttir,
Sólveig Guðmundsdóttir,
Guðrún Guðmundsdóttir.
Elsku Gunnhildur
Ég átti eitt systkini, hann
pabba þinn, sem mér þótti ægi-
lega vænt um og við vorum mjög
náin. Því var eðlilegt að ég fylgd-
ist vel með börnunum hans og
þótti og þykir enn vænt um þau.
Eins var með þig ljúfan mín,
því það varstu ljúf og góð stúlka
og vel af Guði gerð. Þú varst
þannig að öllum leið yfirleitt vel
nálægt þér, hafðir þægilega nær-
veru eins og sagt er; reifst aldrei
en varst frekar til að sætta.
Ég man alltaf þegar þú komst
á Þinghólsbrautina til okkar Guð-
mundar og passaðir hana nöfnu
mína sem þá var lítil hnáta, svona
eins eða tveggja ára. Þú varst
komin á táningsaldur, orðin
svona myndarstúlka, lagleg og
greindarleg. Það var gott að hafa
þig hjá okkur.
Ég vissi hvað þið mæðgur vor-
uð nánar og þú varst mömmu
þinni góð dóttir. Jafnvel urðuð
þið enn nánari og samrýmdari
vegna þess að mamma þín var þá
einstæð móðir.
Við Guðmundur fylgdumst að-
eins með þér þegar þú fórst til
Svíþjóðar en óneitanlega var þó
fjarlægðin meiri. Eignaðist þú
tvær indælar dætur Sögu og
Fannýju. Vannst við tölvur og
sem ritari og þóttir góður starfs-
kraftur og einkar lagin á tölvur.
Þú áttir gott líf hér á Íslandi með
Hermanni, eftirlifandi eigin-
manni þínum. Þið bjugguð í
Hafnarfirði á fallegum stað rétt
við Tjörnina. Kom þá smekkvísi
þín og áreiðanleiki í ljós er þú
hélst svo gott heimili og veittir
stúlkunum öryggi og hlýju. Ég
held líka að þið hafið verið mjög
samrýmd, áttuð sameiginleg
áhugamál eins og hestamennsku
o.fl., hvöttuð hvort annað áfram
og bættuð hvort annað upp, eins
og góð hjón eiga að gera. Hefur
hann Hermann reynst, ásamt þér
stúlkunum sem gott foreldri og
fyrirmynd í námi og nú síðast há-
skólanámi.
En þeir deyja ungir sem guð-
irnir elska
Megi guð styrkja þau öll,
Gunnhildur mín; mömmu þína
sem hefur misst svo mikið, dætur
þínar, Hemma og alla hina ætt-
ingja og vini sem sakna þín. Þú
varst svo ágæt að þér bara hlýtur
að líða vel nú, það er alveg víst,
manni launast fyrir það
Bestu kveðjur.
Sunneva
og Guðmundur Snæhólm.
Mín kæra vinkona. Þegar
kemur að kveðjustund reikar
hugurinn langt aftur í æsku okk-
ar og alveg fram til þessa dags.
Upp í hugann kemur ótrúlegur
persónuleiki þinn og persónu-
töfrar. Þú réðst fram úr öllum
málum með einhverri ótrúlegri
leikni. Alltaf með jafnaðargeði,
ótrúlegri sáttfýsi og sanngirni að
vopni. Þú þoldir aldrei vesen og
þér tókst alltaf að hrinda því frá
þér.
Við eigum stóra og mikla sögu
saman og mikið vildi ég að við
hefðum getað eytt enn meiri tíma
saman. Með æðruleysi tókst þú á
við allan gang lífsins og líka veik-
indin, sem svo leiddu til andláts
þíns. Eftir sitja ástvinir þínir;
dætur, eiginmaður, tengdasonur,
foreldrar, bræður og svo við hin
sem elskuðum þig líka og eigum
öll um sárt að binda. Lokasprett-
inn tók of fljótt af og söknuðurinn
eftir þér er mikill og mun verða
um ókomna framtíð. Sjáumst síð-
ar Gunnhildur. Hvíldu í friði.
Þín vinkona,
Guðný.
Gunnhildur vinkona mín hefur
kvatt þessa jarðvist. Sorgin og
söknuður haldast í hendur eftir
margra ára vináttu.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
Með ástarþökk ertu kvödd í hinsta
sinni hér
og hlýhug allra vannstu er fengu að
kynnast þér.
Þín blessuð minning vakir og býr í vina-
hjörtum
á brautir okkar stráðir þú, yl og
geislum björtum.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Blessuð sé minning einstakrar
perlu.
Elsku Hermann, Saga, Fanny,
Jónína og systkini, ég votta ykk-
ur mína dýpstu samúð.
Margrét Orradóttir.
Fyrsti skóladagurinn fyrir 37
árum var mikilvægur dagur í lífi
okkar en þá kynntumst við fjórar
vinkonurnar úr vinahópnum. Á
unglingsárunum mynduðum við
síðan sex manna vinahóp sem
hefur fylgst að allar götur síðan.
Það er því stórt skarð höggvið í
okkar kæra vinahóp með fráfalli
elsku Gunnhildar okkar. Við
segjum elsku Gunnhildar okkar
því hún er okkur svo kær og við
söknum hennar nú þegar svo af-
skaplega sárt. Missir okkar er
mikill en missir hennar ástkæra
eiginmanns og dætranna sem eru
rétt að byrja sín fullorðinsár er
enn meiri og vottum við þeim
okkar dýpstu samúð og biðjum
Guð að styrkja þau og eftirlifandi
móður hennar og systkini í þess-
ari miklu sorg sem á þeim dynur.
Minning hennar lifir áfram í
hjörtum okkar og hún hefur
kennt okkur sem eftir sitjum svo
mikið.
Við vinkonuhópurinn höfum
gantast með orðalagið „að taka
Gunnhildi á þetta“ en þá erum við
að vísa í hversu lagin hún var að
sigla ljúfan sjó í öldubyl. Hún var
svo dipló og klók og klár og list-
ræn og yndisleg vinkona. Þegar
hún hélt að hún hefði sigrast á
veikindum sínum átti hún sér
þann draum að flytjast upp í sveit
og rækta jörðina og horfa til
fjalla og hafs. Það er gott að vita
til þess að jarðneskum leifum
hennar hefur verið fundinn stað-
ur þar sem hún fær að hvíla í
sveitinni. Elsku Gunnhildur, þín
verður sárt saknað.
Þínar vinkonur,
Rósa og Guðrún Rós.
Þegar við vinkonurnar Rósa,
Magga, Guðný og Guðrún
ákváðum að færa Hermanni og
Gunnhildi minningabók í brúð-
kaupsgjöf, tók það við að leyfa
huganum að leita til baka og yfir
þau ár sem við Gunnhildur höfum
þekkst. Auðvitað var fyrsta
minningin gönguferð út á Sel-
tjarnarnes – allar, í þetta skipti
saman, ásamt Þórdísi frænku
Gunnhildar, gengum við syngj-
andi frá Marbakkanum og út göt-
una. Aðra hvora helgi í 8. og 9.
bekk var stefnan nefnilega tekin
á Gróttuball með tilheyrandi
undirbúningi, keyrð var upp
stemningin með krypplingi (eða
var það Blue Nun og Lam-
brusco?) og tónlist, Wham, Dur-
an Duran, Spandau Ballet og
fleiri meistaragrúppur óma í eyr-
um mínum þegar ég hugsa til
baka.
Við fórum allar í Verzló, nema
Guðrún Rós (skynsöm), og þar
var eitthvað lært en þó töluvert
djammað. Eftir nokkur ár þar
tvístraðist vinkonuhópurinn í
fyrsta skipti. Magga fór til Spán-
ar, Guðrún Rós í framhaldsnám
til Þýskalands og ég til Ghana.
Gunnhildur flutti á Nýlendugöt-
una og bjó þar ásamt Hjalta
bróður sínum. Þangað vöndum
við komur okkar þegar við fórum
að tínast til baka til landsins.
Gunnhildur kynnist Stefáni og
varð skyndilega ófrísk! Og áður
en við náum að átta okkur fluttist
hún til Stokkhólms. Þar eignast
hún Sögu og síðan Fannyju. Hún
kom heim í heimsóknir með
stelpurnar sínar og hittumst við
mikið þá enda Una tveimur mán-
uðum yngri en Fanny. Skemmti-
legast var að fylgjast með Sögu
enda stjórnaði hún eða leiðbeindi
mömmu sinni ákveðið. Held að ég
hafi aldrei kynnst jafn fullorðnu
tveggja ára barni.
Mér þótti ávallt magnað
hvernig Gunnhildur sinnti dætr-
um sínum. Fór á fætur með þeim
klukkan 5 á morgnana og svæfði
þær um 7 á kvöldin. Og það var
stundum nokkurra klukkutíma
athöfn með lestri og söng. Þegar
þau Stefán skilja og Gunnhildur
flytur heim með stelpurnar flutti
hún aftur á Nýlendugötuna. Líkt
og áður sóttum við til hennar
enda yndislegt heimili og alltaf
eitthvað í gangi. Stóra rennihurð-
in var notuð sem sviðstjald, þar
fyrir innan fluttu Saga, Una og
Fanny leik- eða danssýningu,
frumsamið af Sögu. Má ekki
gleyma kettlingafárinu sem hellt-
ist yfir þegar læðurnar tvær sem
Gunnhildur tók að sér hófu að
gjóta inni í skápum og skúffum.
Svo var auðvitað samkoman þar
sem Hermanni var boðið á Ný-
lendugötuna.
Þau Hemmi byrjuðu saman
fljótlega eftir að þau kynntust.
Hemmi hefur komið Sögu og
Fanny í föðurstað síðan þá og veit
ég að þau þrjú eiga eftir að sækja
styrk hvert til annars og hlæja og
gráta yfir öllum þeim minningum
sem þau eiga um yndislega móð-
ur og eiginkonu.
Sestu hérna hjá mér,
systir mín góð.
Í kvöld skulum við vera
kyrrlát og hljóð.
Í kvöld skulum við vera
kyrrlát af því,
að mamma ætlar að reyna að sofna
rökkrinu í.
Mamma ætlar að sofna.
Mamma er svo þreytt.
– Og sumir eiga sorgir,
sem svefninn getur eytt.
Sumir eiga sorgir,
og sumir eiga þrá,
sem aðeins í draumheimum
uppfyllast má.
Í kvöld skulum við vera
kyrrlát og hljóð.
Mamma ætlar að sofna,
systir mín góð.
(Davíð Stefánsson.)
Hildur Margrétardóttir.
Gunnhildur Þóra
Guðmundsdóttir
Þegar ysinn hljóðnar sest ég
niður. Ég heyri sorgina allt um
kring og finn söknuðinn. Þetta er
óskiljanlegt og óbærilegt, en lífið
heldur áfram. Þá er dýrmætt að
eiga góðar minningar um sér-
Einar Þór
Þórhallsson
✝ Einar Þór Þór-hallsson fædd-
ist í Reykjavík 25.
janúar 1958. Hann
lést á sjúkrahúsi í
Istanbúl í Tyrk-
landi 26. apríl 2012.
Útför Einars
Þórs var gerð frá
Hallgrímskirkju 4.
maí 2012.
stakan bróður og
góðan vin. Sjáumst í
sumarlandinu, bróð-
ir sæll.
Hversvegna er leiknum
lokið?
Ég leita en finn ekki
svar.
Ég finn hjá mér þörf til
að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði.)
Elsku Andrea, Stefán og
Sunna, vinir allir og stórfjöl-
skyldan.
Góðar vættir styrki okkur og
verndi.
Hörn Harðardóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Minningargreinar
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
HREFNU ÞÓRARINSDÓTTUR,
Hlíðarvegi 62a,
Kópavogi.
Hugo Rasmus, María Játvarðardóttir,
Tómas Rasmus, Hlíf Erlingsdóttir,
Steinunn Rasmus, Jón Árni Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu við andlát og útför ástkærs eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
EINARS S.M. SVEINSSONAR
fv. framkvæmdastjóra,
Herjólfsgötu 40,
Hafnarfirði.
Ingveldur Óskarsdóttir,
Ingigerður Einarsdóttir,
Óskar Einarsson, Unnur Gunnarsdóttir,
Gyða Einarsdóttir, Bjarni Ólafur Bjarnason,
Hildur Einarsdóttir, Sveinn Axel Sveinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.