Morgunblaðið - 31.05.2012, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. MAÍ 2012
✝ Sóley Odds-dóttir fæddist í
Móhúsum í Garði
13. febrúar 1920.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Holtsbúð á Vífils-
stöðum 16. maí
2012.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Kristín Hreið-
arsdóttir húsmóðir,
f. 19. ágúst 1888, d. 1. október
1989 og Oddur Jónsson útvegs-
bóndi, f. 25. október 1886, d. 31.
ágúst 1977. Heimili fjölskyld-
unnar var í Presthúsum í Garði.
Sóley var ein af fjórum börnum
þeirra hjóna og einnig ólu þau
upp fósturson. Systkini hennar
voru Júlíus Guðjón, Sólveig Sig-
rún og Ingimar og eru þau öll
látin. Fósturbróðir er Eyjólfur
Gíslason og er hann búsettur í
Garði.
Sóley giftist árið 1942 Sæ-
mundi Þorláki Jónssyni, f. 22.
febrúar 1915, d. 18. október
1980, þau eignuðust þau þrjú
börn: 1) Sigurveig, f. 9. júní
1944, gift Halldóri Snorrasyni.
Börn þeirra eru: a) Björg El-
í sambúð með Eddu Björk Pét-
ursdóttur, dóttir þeirra er: Saga
Björk. 3) Jóna, f. 19. mars 1958,
var gift Grétari Leifssyni, þau
slitu samvistum. Börn þeirra
eru: a) Sóley, f. 1980, gift Edu-
ardo Miguel, sonur þeirra er: Er-
ik. b) Sigurveig, f. 1985, í sam-
búð með Gísla Jóni Jónssyni. c)
Leifur, f. 1988, í sambúð með
Láru Sif Christiansen.
Sóley og Sæmundur bjuggu á
Framnesvegi 14 í Keflavík. Þar
starfaði Sóley meðal annars við
verslunarstörf og fiskvinnslu.
Hún var félagi í Kvenfélagi
Keflavíkur og tók virkan þátt í
starfi félagsins. Sóley og Sæ-
mundur slitu samvistum. Sóley
fluttist ásamt börnum sínum til
Reykjavíkur árið 1965. Seinni
eiginmanni sínum, Birni Kjart-
anssyni, f. 9. febrúar 1925, d. 8.
desember 1998 giftist Sóley árið
1966. Í Reykjavík starfaði Sóley
við verslunarstörf og rak um
tíma Hannyrðaverslun Þuríðar
Sigurjónsdóttur ásamt Sig-
urveigu dóttur sinni. Síðustu
starfsárin starfaði Sóley í mötu-
neyti Landsbanka Íslands. Eftir
að hún lét af störfum tók hún
virkan þátt í félagsstarfi aldr-
aðra. Hún spilaði félagsvist, var í
púttklúbbi og vann að ýmiss kon-
ar listsköpun.
Útför Sóleyjar verður gerð
frá Garðakirkju í Garðabæ í dag,
31. maí 2012 og hefst athöfnin kl.
13.
ísabet, f. 1968, gift
Hjalta Bjarnfinns-
syni, synir þeirra
eru: Ari Halldór og
Elías Bjarnfinnur.
Sonur Ara Halldórs
er Kristófer. Dóttir
Hjalta er Karlotta.
b) Jónína Sóley, f.
1975, gift Þórmundi
Jónatanssyni, dæt-
ur þeirra eru: Sig-
urveig og Sólveig.
c) Björn, f. 1978, kvæntur Berg-
lindi Birgisdóttur, sonur þeirra
er: Ólíver Elí, dóttir Berglindar
er: Ísabella Líf. Dóttir Halldórs
er Unnur Fríða, börn hennar
eru: Guðbjörg Arney og Einar
Guðjón. 2) Oddur Kristmann, f.
12. maí 1950, kvæntur Jónínu
Guðmundsdóttur. Börn þeirra
eru: a) Helga Jóhanna, f. 1973,
var gift Hjalta Páli Sigurðssyni,
synir þeirra eru: Oddur Fannar
og Tómas Ingi. Helga og Hjalti
Páll slitu samvistum. Helga er í
sambúð með Einari Jónssyni. b)
Guðmundur Jóhannes, f. 1975,
kvæntur Guðrúnu Mjöll Ólafs-
dóttur, börn þeirra eru: Hulda
Sóllilja, Ólafur Oddur og Jónína
Sóley. c) Sæmundur Jón, f. 1981,
Hún var góð kona og glæsileg
á velli.
Hún hafði stórt hjarta og stór-
ar tilfinningar sem hún bar þó
ekki alltaf á torg.
Hún var til staðar í gleði og
sorg og vílaði ekki fyrir sér að
renna til okkar í Keflavík hvenær
sem var, til að samgleðjast eða
hugga.
Hún var dugleg kona.
Hún var tryggðatröll.
Hún var tengdamóðir mín,
sem ég á svo margt að þakka eft-
ir langa samveru á þessari jörð.
Það var fyrir um 44 árum að
ég hitti Sóleyju fyrst, er ég hafði
kynnst einkasyninum hennar,
Oddi. Hún tók mér strax opnum
örmum og lét mér líða sem einni
af fjölskyldunni. Kannski var það
sumpart af því að ég var bara
unglingur og kom við móður-
hjartað stóra. En okkur samdi
ætíð vel og komumst oft nærri
kjarnanum hvor hjá annarri.
Árin liðu og samgangur var
mikill. Hún fylgdist vel með sín-
um. – Það er svo margs að minn-
ast. – Heima og heiman. Gleði og
hnyttni ber hátt.
Hún elskaði sólarstrendur og
fór oft. Við Oddur nutum slíkra
ferða með henni, en hæst ber í
minningunni fallega heimilið
hennar sem alltaf stóð opið.
Sunnudagssteik í stofu er komið
var úr sveitinni með börnin, eða
kaffi og með því í hversdags-
heimsóknum. Þá var henni um-
hugað um að fjölskyldan ætti
stórhátíðir saman í dýrindis-
veislu í hennar ranni. Gjarnan
var þá tekið í spil þannig að vel
mátti heyra í nágrenninu, enda
margir raddsterkir í fjölskyld-
unni. Þá var Sóley í essinu sínu.
Hún var góð amma og þökkum
við Oddur á kveðjustund velvild
hennar í garð sonarbarna og
langömmubarna. Sérstaklega
þökkum við skjólið sem hún og
Bjössi veittu Guðmundi, ungum
skólanema í borginni á heimili
sínu.
Seinni árin átti tengdamóðir
mín við heilsubrest að etja, en
lífsviljinn var mikill. Hún dvaldi í
Holtsbúð, síðast til húsa á Vífils-
stöðum og naut þar frábærrar
umönnunar þess góða starfsfólks
sem þar vinnur.
Sóley naut mikillar umhyggju
barna sinna. Einkum þess elsta,
Siggu sem umvafði móður sína af
einstakri natni og hlýju alla tíð.
Það telst hár aldur að eiga 92
ár og nú hefur amma Sóley kvatt
okkur að sinni. Síðasta daginn
sem við áttum saman á meðan
hún mátti enn mæla, var eins og
hún fyndi kveðjustundina nálg-
ast. Hún hvíslaði að mér fallegum
orðum og strauk vanga minn í
síðasta sinn. Þessa yndislegu
kveðju mun ég ætíð geyma í
hjartanu.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Jónína Guðmundsdóttir.
Elsku amma Sóley, mikið
óskaplega er erfitt að skrifa til
þín þessa hinstu kveðju.
Ég man eftir góðu stundunum
með ykkur afa, ferðalögum og
ótal jóla- og páskaboðum í Máva-
hlíðinni. Alltaf nóg til af mat og
svo eftir matinn var hitað súkku-
laði sem aldrei mátti kalla kakó,
það var móðgun við þann sem
lagaði súkkulaðið. Þið mamma
gátuð spilað kasínu öll kvöld og
fátt gat truflað ykkur. Þú og afi
voruð alltaf með opnar dyr handa
fólkinu ykkar og það var alltaf
jafn gaman að koma í heimsókn.
Þegar ég fékk að koma í vinnuna
með pabba þá þótti mér alltaf
jafn gaman að fylgjast mér þér
baka í eldhúsinu.
Þú reyndist mér, Berglindi og
krökkunum alltaf vel, þú varst
fyrirmyndaramma og
-langamma. Þegar ég kynntist
Berglindi þá man ég þegar ég
kynnti Ísabellu Líf fyrir þér. Þú
varst svo stolt að fá annað lang-
ömmubarn. Allar ferðirnar okkar
Berglindar í Holtsbúðina með
krakkana eru dýrmætar minn-
ingar. Þú leyfðir Óliver Elí að
sitja í stólnum þínum og við
keyrðum ykkur um húsið. Þetta
er það sem krakkarnir tala um og
muna. Nú situr þú við hliðina á
afa Bjössa og þið fylgist með fjöl-
skyldunni. Þið fylgist með hvern-
ig okkur tekst til með uppeldið á
börnunum okkar og leiðbeinið
okkur í gegnum bænir og
drauma.
Elsku amma, við fögnum þeim
tíma sem við áttum með þér og
minning þín lifir í hjörtum okkar.
Björn, Berglind, Ísabella Líf
og Óliver Elí.
Hún amma mín var eina amma
mín sem ég fékk að kynnast og
hún var einstök. Það eru margar
minningar um hana sem fara í
gegnum hugann. Við amma
eyddum miklum tíma saman og
vorum mjög nánar og það togast
á bæði sorg og gleði, sorg yfir því
að hún sé farin og gleði vegna
minninganna sem eftir sitja.
Ég var svo heppin að fá að búa
að hluta til í Mávahlíðinni hjá
ömmu og afa þegar ég var í MH
og það var alltaf glatt á hjalla hjá
okkur og svo síðustu árin áður en
hún flutti í Holtsbúð bjuggum við
báðar í Hrísmóunum og horfðum
hvor yfir til annarrar. Þegar
amma flutti úr Hrísmóunum
spurði Elías minn mig: Og hver á
þá að gefa mér kex og svoleiðis?
Ég og amma áttum margt
sameiginlegt og þar stendur upp
úr mikill áhugi okkar á bókum
Guðrúnar frá Lundi og var Dala-
líf í miklu uppáhaldi hjá okkur og
það voru ekki margir sem skildu
þennan mikla áhuga okkar en við
gátum rætt þetta fram og aftur
og hlegið mikið og nú sígum við
af stað hvor í sína áttina. Hún
amma mín var einstök, svo hlý og
glaðvær og ég sakna hennar mik-
ið. Það er skrýtin tilfinning að
geta ekki skroppið til hennar upp
á Vífilsstaði. En nú er hún komin
til afa Bjössa og allra hinna. Við
amma eyddum miklum tíma sam-
an og ég er þakklát fyrir þann
tíma sem ég fékk að njóta með
henni, ég veit að hún verður alltaf
með mér og okkur öllum. Elsku
amma mín, takk fyrir allt.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér
og ég veit að þú munt elska mig
og geyma mig og gæta hjá þér.
(erl. höf.)
Þín
Elísabet.
Elsku amma, nú þegar við
þurfum að kveðja þig, er svo gott
að geta hugsað til baka um allar
góðu minningarnar sem við eig-
um um þig. Við hugsum um
heimskonuna ömmu Sóley sem
sagði okkur sögur úr ferðalögum
sínum, sem hafði ferðast víða og
næstum árlega til Mallorca eða
Kanarí. Við hugsum um þegar
við vorum lítil hjá þér í Mávahlíð-
inni og þú kenndir okkur að spila
kasínu og bakaðir handa okkur
Jónína Sóley
Oddsdóttir
✝ SvanfríðurBriana Rom-
ant fæddist í Tex-
as 6. nóvember
1999. Hún lést á
Barnaspítala
Hringsins 21. maí
2012.
Foreldar henn-
ar eru Hanna Sig-
urrós Ásmunds-
dóttir, f. 25. mars
1974 og Felix Ru-
dolph Romant, f. 20. júní 1964.
Eldri bróðir henn-
ar er Vilhjálmur
Nökkvi Baldvins-
son, f. 14. júní
1992 og yngri
systir hennar er
Álfrún Embla
Jónsdóttir, f. 8.
nóvember 2005.
Útför Svan-
fríðar fer fram frá
Grafarvogskirkju í
dag, 31. maí 2012,
og hefst athöfnin kl. 13.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Hún Svana litla frænka okkar
og vinkona er dáin. Hún var tólf
ára en búin að reyna miklu meira
en flest önnur börn á hennar aldri
og reyndar meira en flestir full-
orðnir líka. Litla skottið fæddist
með erfiðan sjúkdóm sem stjórn-
aði hennar lífi frá upphafi og setti
sín spor á alla í kringum hana.
Þegar ég hitti Svönu fyrst var
ég nýlega búin að kynnast sam-
býliskonu minni, Vallý, frænku
Svönu. Svana var sex ára og hafði
eignast litla systur fyrir fáum
mánuðum og Vallý var að passa
þær.
Vallý kynnti okkur og ég horfði
á Svönu og beint inn í stóru fal-
legu brúnu augun hennar og sá
hlýlega forvitni og alveg óendan-
lega mikla lífreynslu. Mér fannst
eins og ég væri að horfa langt
langt inn í eilífðina.
Svana gaf mér stig fyrir að
vera ég og eiga tvo ketti. Henni
fannst gaman að fá að koma á
Ránargötuna og gefa kisustrák-
unum kvöldmat. Oft var það end-
irinn á bíóferð þeirra Svönu og
Vallýjar. Uppáhaldið þeirra var
að fara saman í bíó og sjá teikni-
myndir. Svana vildi popp eins og
hinir, bara í smástund. Þó Svana
gæti ekki borðað sælgæti spurði
hún í hvert sinn sem þær fóru í bíó
hvort hún mætti velja nammi af
nammibarnum handa Villa bróð-
ur eða Álfrúnu systur. Svönu var
alltaf umhugað um aðra.
Stundum gat Svana ekki beðið
eftir því að Vallý frænka hringdi
til að bjóða henni á nýjustu teikni-
myndina. Hún tók málin í sínar
hendur og bað pabba sinn um að
hringja í Vallý og spyrja hvenær
þær ættu að fara. Það virkaði allt-
af og þær drifu sig í bíó eins og
skot.
Svana var ótrúlega dugleg og
fylgin sér ef það var eitthvað sem
hún hafði áhuga á. Einu sinni kom
hún í heimsókn til afa og ömmu á
Sjónarhól á Stokkseyri en þar
vorum við Vallý með golfkylfur að
æfa okkur. Vallý kunni trikk með
að grípa golfkúluna með kylfunni
og þetta vildi Svana gera líka.
Nokkrum klukkutímum seinna
gat Svana þetta alveg með stæl og
kominn tími til að leika sér með
eitthvað annað. Ekki minnkaði
golfáhuginn eftir ferð þeirra á æf-
ingasvæði þar sem Svana sló golf-
kúlur af svo miklum móð svo
Vallý þótti nóg um.
Fyrir rúmlega einu og hálfu ári
eignuðumst við Vallý lítinn son,
Atla og komst hann í yfirmáta
uppáhald hjá Svönu. Atla fannst
líka mikið til Svönu frænku koma
og þegar þau hittust þá færðist
stórt bros yfir andlitið á Atla og
það haggaðist ekki fyrr en heim-
sókinni lauk. Síðasta heimsókn
hans til Svönu var á Barnaspítala
Hringsins en þar lá Svana síðustu
mánuðina sem hún lifði. Í þeirri
heimsókn var Svönu mjög um-
hugað um að Atli hefði skemmti-
legt dót að leika sér með.
Ég er viss um að Svana er nú
þegar komin með englavængina
sína og ég held að hún sé farin að
fljúga um og kíkja eftir Atla sín-
um og Álfrúnu litlu systur og Villa
sínum. Ég er líka alveg viss um að
henni líður vel þar sem hún er
núna og það á hún svo sannarlega
skilið.
Ég get verið þíðan þín
þegar allt er frosið,
því sólin hún er systir mín
sagði litla brosið.
(R. Gröndal)
Katrín Jónsdóttir.
Elsku fallega Svana mín. Ég
veit ekki hvar ég á að byrja. Ég er
svo full af sorg en samt svo miklu
þakklæti, elsku hjartað mitt, fyrir
að hafa fengið að annast þig. Þú
varst bara 20 mánaða þegar þú
komst fyrst til okkar og þú vannst
hug okkar og hjarta frá fyrstu
stundu. Við vorum svo heppin að
fá að vera stuðningsfjölskylda þín
en það fengum við að vera í tæp 10
ár.
Ég man eftir því þegar þú varst
ekki eldri en 2 ára að þú fékkst oft
illt í mallann þinn eftir matargjaf-
irnar og þá lagðist þú á gólfið með
ælubakka, ældir og svo bara
stóðst þú upp og hélst áfram með
það sem þú varst að gera. Þannig
varstu. Þú vildir bara vera eins og
hinir og leika þér eins og önnur
börn. Og elsku Svana, þú varst
fallegasta blómið í garðinum. Þú
vannst hug og hjörtu allra sem
kynntust þér. Ég sagði alltaf við
þig að þú værir hetjan mín. Og
það varstu, elsku hjartans engill-
inn minn. Þú kenndir mér svo
margt, hvernig maður t.d. á að
njóta líðandi stundar. Þú kenndir
mér að vera hugrökk og sterk. Og
svo margt annað. Þú settir fót-
spor þitt í hjarta okkar og auðg-
aðir líf allrar fjölskyldunnar.
Þú varst alltaf svo góð hjá okk-
ur. En það þurfti aldrei að hafa
eitthvað sérstaklega fyrir þér
fannst mér. Þú varst bara ein af
okkur og undir þér vel. Þú og
Kristinn urðuð meira eins og
systkini því það voru bara 3 ár á
milli ykkar. Hann sendi þér
kveðjur síðustu helgina þína þeg-
ar við vissum hvað þú varst orðin
veik. Hann vildi segja þér hversu
mikið hann elskaði þig og saknaði
þín. Þú leist líka svo upp til Söru
en hún var 7 árum eldri en þú. Þú
varst alltaf að segja henni hvað
hún væri frábær og sæt, en
Svana: Það er Sara sem hefur allt-
af litið upp til þín. Við erum svo
þakklát fyrir að hafa fengið að
annast þig en það varst samt þú
sem annaðist okkur meira.
Þú hefðir ekki heldur getað
fengið betri mömmu. Ég dáist að
henni hvernig hún barðist fyrir
þig, ástin mín, alveg fram í það
síðasta. Aldrei kvartaði hún held-
ur, þú fékkst þennan andlega
styrk frá henni. Villi stóri bróðir
var svo stoltur af þér og þú talaðir
mikið um hvað hann væri góður
við þig. Og þegar Álfrún litla
fæddist þá varst þú svo glöð og
þið voruð alltaf svo miklar vinkon-
ur. Ég veit að Jesús mun annast
fólkið þitt núna fyrir þig.
Ég veit ekki hvernig ég á að
kveðja þig, elsku hjartað mitt.
Kannski er það best að við fáum
að minnast þín eins og þú varst
því við vorum ekki til staðar síð-
ustu mánuðina þína eða frá því við
fluttum til Svíþjóðar. En samt er
það svo sárt að hafa ekki verið til
staðar fyrir þig þegar þér leið
svona illa. Þú varst og munt alltaf
vera hluti af þessari fjölskyldu.
Maggi pabbi saknar þín og að
geta ekki kitlað og prakkarast
með þér einu sinni enn og ég
sakna þín meir en orð fá lýst.
Ég veit að núna ertu hjá Jesú,
heilbrigð og eðlileg eins og þú
þráðir svo mikið. Þú syngur
örugglega fallegast því núna get-
ur þú talað og sungið óhindrað.
Elsku Hanna, Villi, Álfrún og
aðrir ástvinir, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð og bið algóð-
an Guð að umvefja ykkur elsku
sinni og huggun eins og Hann
einn getur. Við minnumst þín að
eilífu.
Þín
Katrín mamma og Magn-
ús pabbi, Sara og Kristinn.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku Svana. Nú hefur þú yf-
irgefið þennan heim og flutt til
betri staðar þar sem sárum veik-
indum er ekki fyrir að fara. Þú
hefur nú hitt aftur vini þína, sem
eflaust tóku á móti þér þar, afa
þinn og fullt af fólki sem elskaði
þig og dáði.
Við erum ennþá hér, söknum
þín mikið og munum alltaf gera.
Þú varst okkar kennari þann tíma
sem við þekktum þig og nutum
samvista við þig. Þú kenndir okk-
ur að hlusta á allt – líka það sem
ekki heyrðist. Þú hafðir sjaldan
áhyggjur af sjálfri þér. Áhyggjur
þínar snerust oftast um aðra. Það
var þér mikið kappsmál að fólkinu
í kring um þig liði alltaf vel, vinum
sem vandamönnum og ekki síst
mömmu þinni og systkinum.
Þær stundir sem við áttum með
þér verða ekki allar tíndar til í
þessum minningarorðum. Svo
margar voru þær og svo gefandi
og skemmtilegar. Ferðin okkar á
Sigló um páskana í fyrra var ein
af þessum gefandi og skemmti-
legu stundum sem varði sólar-
hringum saman. Sama má segja
um sumarbústaðaferðina í Fljót-
in. Þú varst að takast á við eitt-
hvað nýtt; ansans flugurnar sem
þú þoldir ekki fyrstu dagana en
gleymdir brátt að voru til staðar.
Fjöruferð til að tína skeljar og
annað sem þar var að finna og
föndrið úr hráefninu sem þú tínd-
ir. Tálgaðar trjágreinar og sýndir
við það mikla hæfni. Sundlaugar-
ferðir nánast á hverjum degi og
niður á bryggju að veiða þegar
það hentaði. Ekki má heldur
gleyma starfinu þínu í þessum
ferðum – að passa Helga Þór,
tveggja ára gutta sem elskaði þig
út af lífinu.
Elsku Hanna, Villi og Álfrún.
Það þarf ekkert að rifja upp fyrir
ykkur hversu frábær Svana var.
Þessa mynd munum við geyma í
hjarta okkar um ókomna tíð. Ykk-
ur, sem og öðrum aðstandendum
og vinum Svönu, vottum við okkar
dýpstu samúð.
Ágústa og Hervar.
Nú hefur lítil vinkona mín og
skjólstæðingur minn í yfir 10 ár
kvatt þennan heim og haldið til
nýrra heimkynna. Ég kynnist
Svanfríði og Hönnu móður henn-
ar þegar Svana var nýgreind með
alvarlegan sjúkdóm og var að út-
skrifast í umsjón heimahjúkrunar
langveikra barna.
Við tók tími þar sem mamma
hennar tók að sér að sjá um flókna
umönnun Svönu sérhvern dag og
nótt þangað til yfir lauk. Hanna
varð fljótt mjög fær í umönnun
Svönu og vel að sér í veikindum
hennar, sem gerði henni kleift að
eiga eins eðlilegt líf og hægt var
þrátt fyrir veikindin. Það var lán
Svönu að eiga sterka og klára
mömmu sem alltaf vissi best
hvernig henni leið og hvað klukk-
an sló.
Svana var lífsglöð og kát
stelpa, hún hafði gaman af mörgu
eins og krakka er siður og var allt-
af eitthvað eitt í forgrunni þá
Svanfríður Briana
Romant