Morgunblaðið - 10.07.2012, Blaðsíða 23

sinni vorum við ungar og hressar
konur og gerðum margt
skemmtilegt. Við vorum í sauma-
klúbbi og hittumst hálfsmánaðar-
lega hver hjá annarri yfir vetur-
inn. Að ógleymdum hvernum á
Flúðum þar sem við þvoðum
þvottinn okkar. Þá voru ekki
bílar á hverjum bæ. Við komum
með hestvagni en þegar árin liðu
var farið að koma á traktorum og
bílum að hvernum. Þetta gerðist
allt í okkar tíð. Alltaf var glað-
værð yfir, þó stundum væri
þröngt á þingi. Svo ef sást til ein-
hvers á hestvagni þá var sagt
með góðlátlegri glettni: „Þarna
koma einhverjir fátæklingar!“
Allt var þetta með alúðlegum tón
og andrúmsloftið notalegt.
Svo má ég ekki gleyma að við
Ásta heimsóttum hvor aðra í
nokkra vetur. Þá var það þannig
að þær á Seljunum komu til okk-
ar í Langholtshverfinu. Svo fór-
um við til þeirra árið eftir. Í fyrst-
unni komu þær Ása, Fjóla og
Ásta gangandi yfir mýrina þó það
væri dálítill spölur. Þær komu í
miðdegismat í Kotið mitt, svo fór-
um við í kaffi til Laufeyjar í Ása-
túni og kvöldmat til Siggu í Lang-
holti. Ábyggilega fengum við líka
kvöldkaffi áður en heim var hald-
ið. Við komum ekki heim fyrr en
búið var að mjólka og svæfa
börnin. Þessi góða samvera gerði
lífið svo mikilsvert. Og í minning-
unni er þessi samvera ótrúlega
merkileg að mér finnst núna.
Ásta var alltaf með glens og
gamanyrði á vör. Þegar hún var
hætt að nenna í saumaklúbb á
kvöldin spurði dóttir mín hvernig
við eiginlega gætum haldið
saumaklúbb þegar Ásta væri
ekki. Henni fannst ótrúlegt að
það væri hægt. Svo man ég líka
þegar við fórum með börnin okk-
ar í lespróf að Flúðum og mætt-
um Ástu í brekkunni að skólan-
um. Þá segir Ásta þegar hún sér
okkur: „Þarna koma einlemburn-
ar!“ Ásta átti nefnilega tvíbura.
Svona var Ásta alveg fram á síð-
ustu ár en hún varð 101 árs í vor.
Veit ég að konunum sem starfa á
Blesastöðum þótti vænt um Ástu
og vildu að hún fengi að deyja hjá
þeim.
Kæra Ásta. Hafðu bestu þakk-
ir fyrir liðna tíð. Svo kúrum við
saman í kirkjugarðinum í Hruna.
Það verður notalegt.
Katrín.
Nú er lokið langri ævi, sem var
gæfurík og góð. Þú varst alltaf til
staðar, hæglát og ljúf með létta
lund og húmorinn í bland. Gerðir
gott úr öllu. Minningarnar eru
dýrmætar perlur í hjörtum okk-
ar.
Að kveðjustundu hefur klukkan tifað
og kyrrlát nóttin, hulið stjörnusýn.
Af djúpum harmi, klökkvi, brjóstum
bifað,
í bliki af tári, speglast ást til þín.
En vör sem titrar, bæn og tregi
hljóður
og tóm er kallar orðalaust til þín.
Er eftirsjá, í mildi blíðrar móður,
af minningum sem berast ótt til mín.
Hver mynd er ljóð, um yl frá móður
barmi,
hvert munabrot, er óður kærleikans.
Og andvarp hljótt og angurdögg á
hvarmi
er endurkast af skini græðarans.
Í bergmálinu, magnast mjúkur kliður
með silfurstrengjum óma verkin þín.
Og ástúð þinni, kveðast hljómakviður.
Hvíldu í friði, elsku mamma mín!
(Höf. Jóhann Jóhannsson)
Bestu þakkir til Hildar og
starfsfólksins á Blesastöðum fyr-
ir hlýhug, ástúð og umhyggju síð-
ustu 7 ára. Guðs blessun fylgi
ykkur og heimilinu alla tíð.
Veri móðir okkar kært kvödd
og Guði falin.
Jóhanna S. Daníelsdóttir
(Hanna Sigga),
Ástríður G. Daníelsdóttir
(Ásta Guðný),
Ásdís Daníelsdóttir (Dísa),
Helgi E. Daníelsson.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. JÚLÍ 2012
Látin er í hárri elli í Reykja-
vík malaradóttirin frá Strömsbro
í Svíþjóð, tengdamóðir mín Est-
er Júlíusson.
Útförina ber upp á sama mán-
aðardag og hún steig fyrst fæti á
Íslandi fyrir 67 árum, 9. júlí
1945. Þá kom hún ásamt manni
sínum Friðjóni Júlíussyni, ný-
bökuðum búfræðingi, og ársgam-
alli dóttur þeirra með Esjunni
frá Gautaborg í fyrstu skipsferð
sem féll eftir stríð.
Í ferðinni var fjöldi Íslendinga
sem hafði verið tepptur á meg-
inlandi Evrópu árum saman
vegna styrjaldarinnar. Enn var
áhættusamt að sigla m.a. vegna
tundurdufla en föðurtúnin drógu
menn til sín og það var óttanum
yfirsterkara. Um borð voru 300
farþegar, þar af margir náms-
menn, þótt leyfilegur fjöldi væri
aðeins 150. Einn farþeganna var
Jóhann Svarfdælingur risi, sem
tengdamóðir mín minntist oft
með mikilli hlýju. Þegar veður
ýfðust í hafi og skipið tók að
velta urðu hjónakornin Ester í
káetu en Friðjón í lest svo illa
haldin af sjóveiki að þeim voru
allar bjargir bannaðar. Þá tók
Jóhann að sér frumburðinn, síð-
ar konu mína, og bar á höndum
sér enda vanur að stíga ölduna.
Fyrir það var Ester honum alla
tíð þakklát þótt kunningsskapur-
inn stæði hvorki fyrir né eftir að
þau velktust saman yfir hafið.
Ester átti glaða barnæsku við
leik og störf með systkinum sín-
um í foreldrahúsum. Faðir henn-
ar var áður kornmyllueigandi en
aðstoðaði nú konu sína við að
reka bakarí í fögru og gróður-
ríku umhverfi Strömsbro. Tré og
blóm voru Ester lífsnauðsyn.
Hún var blómakona. Eina skugg-
ann sem bar á æskuna var
skyndilegt fráfall móður hennar
fyrir aldur fram og óregla föð-
urins sem Ester sá þó ekki sólina
fyrir og Svíþjóð var ævinlega
hennar land. Ung kona lauk hún
prófi frá verslunarskóla og var
bankamær þegar hún kynntist
manninum sem hreif hana með
sér á norðurslóðir. Oft hafði Est-
er orð á því að það væri hreint
undur hvernig Ísland hefði tekið
gróðurfarslegum stakkaskiptum
frá því að hún sá það fyrst. Og
svo mikið er víst að landið kvaddi
hana með sínu breiðasta og
gróskumesta brosi.
Fagurbókmenntir voru henni
mikilvægar enda fædd í landi
Selmu Lagerlöf og Strindbergs
og hún var alltaf með nokkrar
bækur í takinu. Meðan hún gekk
með sitt fyrsta barn í Svíþjóð las
hún Skálholt eftir Guðmund
Kamban og ákvað að skíra það
Ragnheiði eftir biskupsdóttur. Á
Íslandi mat hún Halldór Laxness
mest rithöfunda.
Ester hafði fölskvalaust yndi
af sígildri tónlist og vafalaust
hefur fiðluleikur föður hennar á
æskuheimilinu haft þar áhrif
þótt hún iðkaði ekki hljóðfæra-
leik sjálf. Óperusöngvarinn Jussi
Björling var þeirra átrúnaðar-
goð. Hún átti gott plötuúrval og
lagði mikið upp úr vönduðum
hljómflutningstækjum til að tón-
listin nyti sín sem best. Samt
stundaði hún ekki sinfóníutón-
leika. Ein af mínum dýrmætustu
minningum er engu að síður um
Ester I.
Júlíusson
✝ Ester I. Júl-íusson, fædd
Norström, fæddist
í Altuna í Svíþjóð
31. mars 1920.
Hún lést á dvalar-
og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 29. júní
2012.
Útför Esterar
fór fram frá Kópa-
vogskirkju 9. júlí
2012.
hljómleika sem Est-
er bauð mér á í Há-
skólabíó. Það voru
jazztónleikar Cleo
Laine og John
Dankworth á
listahátíð 1974. Við
skemmtum okkur
konunglega. Ég
kveð tengdamóður
mína glöðum og
þakklátum hug.
Hún sáði til bjartr-
ar göngu sinnar á Guðs vegum.
Sigurþór Aðalsteinsson.
Amma Ester bar tilfinningar
sínar ekki á torg og minning-
argreinar vildi hún engar um sig;
engan hégóma. Með þessum
skrifum er ég því meðvitað að
ganga gegn vilja hennar. En það
geri ég í ljósi þess að hún
þröngvaði aldrei vilja sínum upp
á nokkurn mann og vissi eins og
allar lífsreyndar manneskjur; að
svo fer sem vill. Það er einmitt
með þetta umburðarlyndi; þessa
auðmýkt í huga sem ég minnist
ömmu minnar. Hún var konan
sem kyndir ofninn í ljóði Davíðs
Stefánssonar, kveðskap sem
sameinar minningu alls þess
kærleiksríka og fórnfúsa fólks
sem staldrar við á jörðinni til að
gera lífið aðeins bærilegra fyrir
alla hina. Ekki svo að skilja að
Ester hafi ekki átt sér önnur
hugðarefni því það átti hún sann-
arlega, svo hrifnæm á heimsins
listir sem hún var. Það mátti
greina í öllu sem hún tók sér fyr-
ir hendur, hversu lítilfjörlegt
sem það virtist vera. Til dæmis
gekk hún ekki í verslunarskóla
og bókhaldsstörf af viðskiptaleg-
um áhuga heldur vegna þess að
hún hafði sérstaka unun af því að
handskrifa tölustafi, það var sem
sagt fyrst og fremst af fagur-
fræðilegum áhuga. Og ég held að
þannig hafi hún gengið til allra
sinna verka með fegurðina að
leiðarljósi. „O, vad vackert!“
heyrði maður hana oft segja þótt
samtölin færu annars fram á ís-
lensku. Sennilega heyrði ég
þessa setningu þó aldrei oftar en
þegar ég gekk með henni um
sænskt skóglendi í Svíþjóðarför
okkar sumarið 1990. Þá stóð hún
á sjötugu og leit á heimsóknina
sem sína hinstu ættjarðarkveðju
þótt það reyndist ekki vera. Sú
taug var römm sem tengdi hana
Svíþjóð jafnvel þótt fáir væru
eftir af nákomnum ættingjum
þar í landi. Enda ræktaði hún
með afkomendum sínum á Ís-
landi einhverjar djúpstæðar
sænskar kenndir sem springa út
í brjósti manns um leið og fæti er
stigið í fyrsta skipti á sænska
jörð; einskonar tilfinning um að
vera kominn til fyrirheitna
landsins. Þannig sáði hún fræj-
um sínum að maður varð þess
ekki var fyrr en upp sprettur
blóm löngu síðar og maður segir
ósjálfrátt: „O, vad vackert!“
Högni Sigurþórsson.
Þú varst orðin svo veik undir
það síðasta og ekki nema svipur
hjá sjón. Sem betur fer bý ég að
ótal dýrmætum minningum um
þig og þá konu sem þú varst áður
en hugur þinn varð ellinni að
bráð.
Á fyrsta ári mínu í mennta-
skóla var svolítið gat á milli tíma
hjá mér á miðvikudagsmorgnum.
Í stað þess að húka uppi í skóla
þennan tíma gekk ég yfir dimmt
kirkjuholtið og heim til þín og
það gerði ég hvern miðvikudags-
morgun þá önnina. Ég sat þá við
litla eldhúsborðið sem klætt var
brúna eldhúsdúknum, drakk
heimagerða rabarbarasaft og
snæddi brauð með osti. Á meðan
Rás 1 ómaði lágt í bakgrunninum
spjölluðum við um daginn og
veginn inni í þessu gamla og hlý-
lega eldhúsi. Það eru stundir
sem þessar sem ég mun muna og
um leið minnast þess hversu
óendanlega vænt mér þykir um
þig.
Ég verð ævinlega þakklát fyr-
ir að hafa átt ömmu og fyrir-
mynd sem þig. Og ég mun alltaf
sakna þín og samverustunda
okkar.
Sara McMahon.
Elsku fallega amma mín.
Ég er glöð að þú hafir fengið
friðinn sem þú þráðir svo heitt,
ég sé þig sitja með systkinum
þínum, sem þú varst alla tíð svo
náin, í fallegum sænskum garði
fullum af uppáhaldsblómunum
þínum með körfu af kantarellu-
sveppum og lingon-berjum.
Þegar ég hugsa um þig, þá
kemur upp í huga mér það fal-
lega, hógværa, látlausa, hlýlega
og ljúffenga sem náttúran og líf-
ið bjóða upp á.
Þú varst aldrei tilgerðarleg og
þú varst lítið upptekin af útliti
enda varstu svo falleg að þú
þurftir aldrei að hafa fyrir því að
farða þig.
Þú hélst mikið í sænsku mat-
arhefðirnar og bakaðir alltaf
sænskar sortir, sænsk brauð og
sænskar kökur enda komin af
sænskum bakara. Það var æv-
intýralegt að fylgjast með þér að
baka bulla af svo mikilli ró og
kúnst, enda er mér bakarofninn í
Austurgerði 4 minnisstæður. Ég
og Sara systir erum staðráðnar í
að viðhalda sænskum matarsið-
um, og erum þegar farnar að
spreyta okkur á
uppskriftum frá þér en vin-
sælastar eru þó sænsku kjötboll-
urnar þínar.
Síðustu árin þín voru erfið og
oft sveið mig í hjartað þegar ég
heimsótti þig, en það var eins og
þú færir tuttugu ár aftur í tím-
ann þegar ég kom með litlu
Hildigunni, barnabarnabarnið
þitt, í heimsókn. Þá var eins og
amma Ester sem ég man eftir
kæmi aftur og ég er ekki frá því
að þið Hildigunnur hafið þekkst
úr öðru lífi, einhver óútskýranleg
tenging var á milli ykkar sem
erfitt var að ráða í. Hún fékk
brúnu augun sín frá þér og þú
hafðir alltaf orð á brúnu augun-
um hennar, enda fékkstu oft þá
spurningu, í Svíþjóð, hvaðan þú
værir þar sem þú varst svo dökk
yfirlitum með brún augu að þú
gætir varla verið sænsk.
Elsku amma Ester, ég er
þakklát fyrir að hafa átt þig sem
ömmu, þú varst vitur og hlý
manneskja og kenndir mér ótal
margt. Ég mun koma til með að
halda áfram að njóta og læra af
þinni einstöku lífsspeki í gegnum
hana mömmu mína.
Hvíl í friði, amma Ester.
Rakel McMahon.
HINSTA KVEÐJA
Við leiðarlok þakka ég
mömmu:
Fyrir lífið sem hún gaf mér.
Fyrir að ala á góðum lífsgildum
og vandvirkni.
Fyrir að opna augu mín
fyrir hinu fagra.
Fyrir ósérhlífni og dugnað.
Fyrir að vera kærleiksrík og
misskunnsöm.
Fyrir fylgdina.
Blessuð sé minning
hennar.
Ragnheiður.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÁSTU VILHJÁLMSDÓTTUR.
Erna Hallgrímsdóttir, Finnbogi Böðvarsson,
Helga Hallgrímsdóttir, Konráð Beck,
Herdís Hallgrímsdóttir, Sigurður Ólafsson,
Pétur V. Hallgrímsson, Hafdís Ragnarsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN I. EYJÓLFSDÓTTIR,
Gullsmára 7,
Kópavogi,
sem lést á heimili sínu fimmtudaginn 5. júlí,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju miðvikudaginn 11. júlí
kl. 13.00.
Karl Gunnarsson,
Ingólfur Karlsson, Gerður Helga Jónsdóttir,
Hulda Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
Aðalbjörg Oddgeirsdóttir,
Sólvöllum 4,
áður til heimilis að Nýja-Kastala,
Stokkseyri,
lést laugardaginn 7. júlí að Dvalarheimilinu
Kumbaravogi, Stokkseyri.
Útförin fer fram frá Stokkseyrarkirkju fimmtudaginn 19. júlí
kl. 14:00.
Marta Bíbí Guðmundsdóttir,
Guðrún Jónasdóttir, Jens Arne Petersen,
Ingibjörg Jónasdóttir,
Bára Jónasdóttir, Sæmundur Guðmundsson,
Helga Jónasdóttir, Elfar Guðni Þórðarson,
Jenný Lára Jónasdóttir,
Sigrún Anný Jónasdóttir, Björgvin Þór Steinsson,
Geirný Ósk Geirsdóttir, Erik Stöhle,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HELGA ÞORKELSDÓTTIR,
Kleppsvegi 62,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði laugardaginn
30. júní. Útför hennar fer fram frá Áskirkju
fimmtudaginn 12. júlí kl. 15.00.
Una Sigurðardóttir, Ólafur Gíslason,
Sigfús Jón Sigurðsson, Ragnheiður Sæland Einarsdóttir,
Zophanías Þorkell Sigurðsson, Guðrún Ívars,
Alma Sigurðardóttir, Magnús Ægir Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN STEINN HALLDÓRSSON
skipstjóri,
Brúarholti 4,
Ólafsvík,
sem andaðist á dvalarheimilinu Jaðri,
Ólafsvík, miðvikudaginn 27. júní, verður
jarðsunginn frá Ólafsvíkurkirkju föstudaginn
13. júlí kl. 14.00.
Hjördís E. Jónsdóttir, Guðlaugur H. Wium,
Matthildur B. Jónsdóttir, Þorvaldur H. Einarsson,
Kristrún Jónsdóttir, Vilhelm Þ. Árnason,
Dröfn Jónsdóttir, Elías Hákonarson,
Halldór F. Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.