Kjarninn - 19.06.2014, Blaðsíða 64

02/04 kJaftÆði
Nei, Konungsbók Eddukvæða er ekki þjóðmenningin
sem þarf að hlúa að – öllum þeim íslensku handritum og
verðmætum sem þarfnast varðveislu hefur forsætisráðherra
sjálfur komið fyrir haganlega og áráttukennt í fúkkanum
í gólfum og veggjum útvarpshússins við Efstaleiti. Þar
eru gersemar á borð við ríkisreikning ársins 1998, Gallup-
kannanir frá 1994 sem sýna fram á að þá hlakkaði fólk til
jólanna, skýrslur um reynslu bænda af verkun heys í rúllu-
bagga og upplýsinga- og tæknimenntun í grunnskólum árið
1997, snýtibréf og tékklistar fyrir sminkur, allt meira og
minna sundurnagað og útatað í músaskít.
Þetta er þjóðmenningin sem Sigmundur Davíð forðaði
frá glötun „eins og Árni [Magnússon] forðum“, svo vitnað sé
í hann sjálfan. Það er ekki galin samlíking. Þarna vantaði
bara eintak af Stuttum Frakka á VHS og þá hefði
þetta verið svo til fullkomið þjóðmenningarlegt
yfirlit yfir Ísland tíunda áratugarins.
Árni, Hrói og hinn hárprúði
Þjóðmenning er reyndar að byggja helst
engin ný hús – einu húsin sem máli skipta eru
saggablautt útvarpshúsið, svo framarlega sem
einhverjir aðrir en kommúnískir loftskeyta-
menn ráða þar ríkjum, og Laugavegur 4-6.
Fleiri hús þarf ekki, ekki undir íslensk fræði,
ekki listaháskóla, ekki Landsbankann, ekki
frekjudósirnar sem vilja búa í Vatnsmýri, og alls
ekki mosku. Þjóðmenning er holur og víðátta og berangur.
Mínarettur eru ekki þjóðmenning. Þjóðmenning er að bera
ótta í brjósti – málefnalegan, vel að merkja – um að lenda í
nauðungarhjónabandi. Það er kannski ekki þjóðmenning
að hóta því að drepa Salmann Tamimi, en það er að minnsta
kosti þörf umræða og gott hjá Framsóknarflokknum að opna
á hana. Það útheimti djörfung sem fæst bara með íslensku
samsölumjólkinni.
Síðan höfum við tekið upp á því, að séríslenskum og
þjóðmenningarlegum sið, að gera bræður saksóttra manna
„Ef Sigmundur
Davíð er Árni
Magnússon okkar
tíma, sem er rök-
rétt að álykta, þá
er Siggi hakkari
hinn nýi Hrói
Höttur (nei, ekki
pítsustaðurinn).“