Morgunblaðið - 25.08.2012, Blaðsíða 35

hefði það og sagðir mér oft hversu
stolt þú værir af okkur krökkun-
um, enda held ég að þú megir líka
vera það. Við höfum, að mér best
sýnist, komist þokkalega vel til
manns og er okkar vegferð rétt að
byrja.
Ég sakna þín, amma mín, og
mun ætíð minnast þín og vonandi
segja mínum börnum frá þér og
hvernig þú varst. Þá mun auðvit-
að sagan fylgja þegar ég útskrif-
aðist frá háskóla í fyrsta sinn og
fékk minn lærdómstitil. Ég var nú
frekar rogginn með þetta allt
saman en ég hafði samt á tilfinn-
ingunni að þú værir spenntari en
ég og linntir þú ekki látum fyrr en
ég var búinn að bæta titlinum við í
símaskrána svo allir gætu nú séð.
Eða þegar ég var lítill og þú varst
ekki alveg viss hvort þú ættir að
skamma mig fyrir að brjóta loft-
netið af bláa bílnum hans afa. Ég
held bara að þú hafir ekki kunnað
að skamma þennan glókoll þannig
að ég komst upp með þetta
skammastrik, spurning hvort afi
hafi frétt af þessu, ef hann vissi
ekki að ég braut loftnetið þá veit
hann það núna.
Já ánægð varstu og stolt og allt
fram á síðasta dag hringdir þú til
að heyra í mér þrátt fyrir veikindi.
Stundum var erfitt að heyra
hversu veik þú varst orðin og
maður reyndi að hlusta vel á hvað
þú hafðir að segja. Stundum gat
ég ekki gefið mér nægan tíma til
að tala við þig, þurfti að rjúka eða
náði ekki símanum. Ég er afskap-
lega feginn því að hafa hitt þig í
sumar og átt þessa stund með þér.
Ég trúði því að þú myndir bragg-
ast eins og svo oft áður og færir
heim aftur. En í þetta skipti var
það ekki svo, ég þarf að kveðja þig
núna, elsku amma, með miklum
trega og söknuði. Ég mun standa
við mitt loforð og hugsa vel um
stúlkurnar mínar, hvíldu í friði og
takk fyrir allt.
Þinn
Gunnar Pétur Garðarsson.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Guð geymi þig, elsku amma
mín.
Þitt barnabarn,
Þóra Björg A.
Elsku amma.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
(Hugrún)
Þú hefur verið mér góð fyrir-
mynd síðan ég man eftir mér. Svo
óendanlega hlý og góð en á sama
tíma svo ákveðin, þrjósk og sjálf-
stæð. Ég var heppin að fá að vera
svona mikið hjá ykkur afa. Sofið í
miðjunni og vaknað með fótinn á
kinninni þinni og höndina hjá afa,
og hvorugt ykkar kippti sér upp
við það.
Ég hef alltaf getað leitað til þín
og talað við þig um allt milli him-
ins og jarðar. Eftir að ég varð
eldri hefurðu ekki bara verið
amma mín heldur svo ótrúlega
góð vinkona mín. Þú stappaðir í
mig stálinu, tókst utan um mig
þegar þess þurfti og hrósaðir mér
í hvert einasta skipti sem ég kom
til þín. Margar eru minningarnar,
fyndnar og fallegar.
Ég man eins og það hefði gerst
í gær þegar við vorum í Banda-
ríkjunum og fórum í sundlaugina
rétt hjá húsinu okkar. Ég spurði
hvort þú vildir synda með mig á
bakinu. Alsæl sat ég ofan á þér í
lauginni, þú bakveik, og mamma á
bakkanum segjandi mér að nú
væri komið gott. En það kom ekki
til greina hjá þér að hætta fyrr en
við værum búnar að fara laugina
fram og til baka. Allir göngu-
túrarnir sem við fórum í þegar ég
var lítil og blómin sem við plönt-
uðum saman í garðinum á Urð-
arvegi.
Þegar við stóðum við stofu-
gluggann og horfðum út á fólkið á
götunni, pælandi og bendandi,
eða sátum saman, ég, þú, afi og
Brynjar, og horfðum á Spaugstof-
una á laugardögum með Síríus-
rjómasúkkulaði í skál. „Já, elsku
engillinn minn, auðvitað máttu
þetta,“ var þitt eina svar við ósk-
um mínum, sama hvað mamma
reyndi að segja þér að dekra mig
ekki svona.
Allt eru þetta einar af bestu
æskuminningum mínum en ekk-
ert breyttist þótt ég hafi elst. Allt-
af jafndekruð, alltaf jafngott að
vera í návist þinni. Það sem ég og
við öll börnin höfum verið heppin
að eiga þig að.
Ég veit hvað þú hefur þolað,
harðjaxlinn minn. Nú færð þú
þína hvíld, en elsku amma, hvað
ég á eftir að sakna þín.
Ég er þakklát fyrir tíma okkar
saman. Þakklát fyrir öll nöfnin
sem þú kallaðir mig – prinsessa,
gullmoli, poppkorn, engill, fiðrild-
ið – ég held þú hafir kallað mig
þessum nöfnum oftar en mínu eig-
in. Ég er þakklát fyrir að þú sást
mig á tónleikum spila og syngja.
Ég er þakklát fyrir að þú skulir
hafa séð mig setja upp hvíta koll-
inn. Ég er þakklát fyrir að líkjast
þér af og til og ég er svo endalaust
þakklát fyrir að hafa átt jafn full-
komna og góða ömmu og þig.
Ég mun elska þig að eilífu,
elsku amma mín. Hvern einasta
dag mun ég minnast þín. Hvíldu í
friði.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Þín dótturdóttir,
Berglind Halla.
Í dag kveð ég kæra frænku,
sem mér þótti svo undur vænt um.
Stína frænka hafði mikil áhrif á
mig á unglingsárum mínum því ég
eyddi öllum sumrum og páskum á
fallegu og hlýlegu heimili hennar,
Gunnars Péturs og barna þeirra.
Stína líkti mér við farfuglana, ég
kom í stutta heimsókn á páskum
þar sem við krakkarnir lékum
okkur á skíðum og kom svo aftur í
sumarbyrjun og bjó hjá þeim þeg-
ar ég vann í frystihúsinu. Þegar
fór að skyggja í sumarlok fór ég
suður í skóla og beið spennt eftir
því að vetri lyki til að komast
„heim“ aftur.
Stína var ákveðin kona, hlý og
glettin. Við höfðum eflaust svip-
aðan húmor og náðum því vel
saman. Í minningunni eru ljóslif-
andi stundir þar sem við vorum að
spila saman, sátum niðri í her-
bergi hjá Mumma að hlusta á tón-
list, fórum í dagsferðir um Vest-
firði, borðuðum góðan mat og
sátum í eldhúsinu að spjalla, Stína
með kaffi í litlu vatnsglasi og ekki
verra ef hún hafði steikt kleinur.
Stína gerði nefnilega þær bestu
kleinur sem ég á ævinni hef
bragðað. Við hittumst sjaldnar
þegar ég hafði sjálf stofnað fjöl-
skyldu og oft leið mjög langur tími
milli heimsókna. Mér var þó ávallt
tekið fagnandi þegar ég kom vest-
ur, ósjaldan fékk ég að gista og
naut þess þá að sitja með Stínu og
Gunnari langt fram á nótt og
spjalla.
Við gátum rætt allt milli himins
og jarðar og svei mér þá ef við
leystum ekki lífsgátuna nokkrum
sinnum. Ég tel mig afar lánsama
að hafa átt þess kost að komast
tvisvar vestur í sumar og heim-
sækja Stínu mína þar sem hún lá á
sjúkrahúsinu. Í fyrra skiptið var
hún nokkuð hress en um verslun-
armannahelgina var hún orðin
mjög veik.
Kærri frænku vil ég þakka ást
og umhyggju í minn garð um leið
og ég færi Gunnari Pétri,
Mumma, Garðari Smára, Disdu,
Brynjari, tengdabörnum og
barnabörnum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Guðrún Lilja.
MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. ÁGÚST 2012
✝ Steinunn Stef-ánsdóttir fædd-
ist á Smyrlabergi,
Torfalækjarhreppi
í A-Húnavatnssýslu
8. okt. 1914. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Þing-
eyinga á Húsavík.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Stef-
án Jónsson bóndi, f.
20.9. 1863, d. 29.4.
1924, og Guðrún Kristmunds-
dóttir, f. 5.12. 1883, d. 28.12.
1947. Steinunn var sjötta í röð-
inni af 10 systkinum, en þau
voru: Jón Bergmann, f. 20.7.
1908, Helga Ingibjörg, f. 23.5.
1910, Kristmundur, f. 3.10.
1911, Páll, f. 6.9. 1912, Hjálmar,
f. 20.8. 1913, Jónína Sigurlaug,
f. 25.9. 1915, Sigríður Guðrún, f.
15.8. 1916, Gísli Þorsteinn, f.
18.2. 1920, og Unnur Sigrún, f.
Maður hennar er Gísli Gunnar
Pétursson, f. 11.7. 1938. Þau
eiga þrjá syni, níu barnabörn og
fimm barnabarnabörn. 2) Stef-
án, f. 10.3. 1941. Kona hans er
Aðalbjörg Gunnlaugsdóttir, f.
18.6. 1943. Þau eiga sex börn,
nítján barnabörn og átta barna-
barnabörn. 3) Tryggvi, f. 18.3.
1942. Kona hans er Árdís Sig-
urðardóttir, f. 8.7. 1947. Þau
eiga fjögur börn og ellefu
barnabörn. 4) Erla, f. 15.8. 1943.
Maður hennar var Aðalbjörn
Sigurður Gunnlaugsson, f. 26.2.
1936, d. 25.8. 1990. Þau eiga sex
börn og 15 barnabörn. 5) Fann-
ey, f. 12.10. 1953. Maður hennar
er Guðmundur Salómonsson, f.
19.5. 1956. Þau eiga þrjú börn
og þrjú barnabörn. 6) Ásgeir
Rúnar, f. 10.10. 1956. Kona hans
er Hulda Jóna Jónasdóttir, f.
26.7. 1958. Þau eiga fjögur börn
og þrjú barnabörn. Á þessu má
sjá að fjölskylda Steinunnar er
orðin stór, afkomendur hennar
eru nú 105 talsins.
Útför Steinunnar fer fram frá
Grenjaðarstaðarkirkju í dag,
laugardaginn 25. ágúst 2012, kl.
10:30.
19.6. 1922. Öll eru
þau látin.
Steinunn giftist
2. júlí 1938 Óskari
Sigtryggssyni
bónda og smiði, f.
29.9. 1914, d. 13.2.
1998. Foreldrar
hans voru hjónin
Sigtryggur Hall-
grímsson, f. 29.5
1884, d. 27.9. 1979,
bóndi á Stóru-
Reykjum og Ásta Lovísa Jón-
asdóttir húsfreyja, f. 19.12.
1873, d. 17.2. 1965. Steinunn og
Óskar byggðu nýbýlið Reykj-
arhól 1940 úr Stóru-Reykjalandi
og bjuggu þar í 54 ár með bland-
aðan búskap, m.a. ylrækt. 1994
fluttu þau í Miðhvamm á Húsa-
vík og síðustu árin bjó Steinunn
á Hvammi, heimili aldraðra.
Þau eignuðst sex börn en þau
eru: 1) Svanhildur, f. 1.1. 1939.
Mamma mín, nú hefur þú
kvatt þennan heim eftir langa
vegferð. Á þessari vegferð hef-
ur þú afrekað margt. Ung
fórstu að heiman til að sjá fyrir
þér sjálf. Í Reykholti í Borg-
arfirði hittir þú lífsförunaut
þinn. Saman byggðuð þið ný-
býlið Reykjarhól og bjugguð
þar í hálfa öld. Þú varst mikil
atorkumanneskja til allra verka
hvort sem var úti eða inni, enda
kom það sér vel þegar pabbi
var að heiman við smíðar og
fleira. Þá saumaðir þú og
prjónaðir á okkur systkinin
vönduð föt. Gerðir góðan og
hollan mat, enda ræktaðir þú
alls konar grænmeti. Þótt þér
félli aldrei verk úr hendi hafðir
þú samt tíma fyrir börnin þín.
Sumir geta gert svo margt í
einu.
Þér var mjög annt um að af-
komendur þínir fengju ein-
hverja menntun. Sjálf fékkstu
ekki tækifæri til menntunar.
Marga flíkina ert þú búin að
gefa barnabörnunum þínum,
sokkar og vettlingar voru ætíð
til handa gestum og gangandi.
Alltaf hafðir þú áhuga og sterk-
ar skoðanir á landsmálum og
vildir gjarnan ræða málin við
aðra.
Þú varst grönn og léttfætt
og mér er það í minni hversu
gaman var að sjá ykkur pabba
taka dansspor á eldhúsgólfinu
heima á Reykjarhóli þegar
danslög ómuðu úr útvarpinu.
Ég man líka eftir því þegar við
vorum að raka dreif og svo ótt
og títt rakaðir þú að margar
tuggur voru á lofti í einu!
Mamma mín, bestu þakkir fyrir
það veganesti sem þú gafst mér
út í lífið og hefur reynst mér
vel. Nú skilur leiðir í bili en ég
veit að pabbi tekur vel á móti
þér.
Við viljum þakka starfsfólki
Hvamms og Heilbrigðisstofn-
unar Þingeyinga fyrir einstaka
umönnun og hlýju í garð móður
okkar.
Svanhildur, Stefán,
Tryggvi, Erla, Fanney
og Rúnar.
Mér er skylt að skrifa nokk-
ur minningarorð um Steinunni
Stefánsdóttur eftir að hafa í
tvígang leitað til hennar varð-
andi upplýsingar frá æskuárum
hennar. Steinunn tók því vel að
koma í Borgarhólsskóla og
segja 11 ára nemendum frá
skólagöngu sinni og barnæsku.
Hún var vel til fara að vanda og
það var reisn yfir henni þar
sem hún sat fyrir framan 30
nemendur og fræddi þau um
æskuárin.
Steinunn naut kennslu árin
sem hún var 10-14 ára, tvo
mánuði að vetri. Kennt var á
sveitabæ 5 km frá heimili henn-
ar og þurfti hún að ganga þá
leið til og frá skóla ásamt
systkinum sínum. Þá mánuði
sem systkinin voru ekki í skóla
áttu þau að sinna heimilisstörf-
um. Frá blautu barnsbeini voru
þau höfð með til allra verka.
Það þurfti að taka mó, stinga út
úr útihúsum og bera vatn bæði
til skepna og einnig inn til
mannfólksins. Stöku sinnum
gafst þó tími til leikja. Skammt
frá var stærðar vatn sem lagði
að vetrum og þá fóru systkinin
á skauta sem bræðurnir smíð-
uðu út á vatnið. Þeir smíðuðu
einnig lítinn sleða úr tunnustöf-
um og ef vindaði notuðu börnin
kápu fyrir segl og brunaði þá
sleðinn eftir svellinu. Þessar
sögur sagði Steinunn börnun-
um.
Áður hafði hún sagt mér frá
æskuárum sínum t.d. þegar
dauðinn heimsótti heimilið og
tók með sér heimilisföðurinn.
Eftir það bjó móðir þeirra ein
með börnunum sem var mikið
þrekvirki. En bæði móðir og
börn voru harðdugleg og þeim
tókst að halda heimilinu saman.
Þau vissu að sveitarfélagið
veitti enga hjálp. Í þá daga var
algengt að föðurlaus heimili
væru leyst upp og börnum
komið fyrir hjá vandalausum.
Áður en faðir Steinunnar dó
hafði hann tekið að sér mal-
arvinnu vegna vegagerðar, sem
hann náði ekki að klára áður en
veturinn skall á. Sumarið eftir
varð svo móðirin að klára vega-
vinnuna svo þau fengju eitthvað
greitt fyrir verkið. Vissulega
hjálpuðu börnin. Þau fóru með
hest og kerru, haka og skóflu
og kom það í hlut Steinunnar
að teyma hestinn með kerruna.
Þetta var veganestið sem
Steinunn fékk út í lífið og hver
þekkir ekki seigluna, dugnað-
inn og baráttuviljann ekki bara
hjá Steinunni heldur einnig hjá
afkomendum hennar. Hún var
vinnusöm og verklagin, en
einnig útsjónarsöm og hafði
vilja til að skapa verðmæti úr
vinnu sinni og henni fannst
ekki réttlátt að konur gæfu
vinnu sína. Samt var hún gest-
risin alveg fram í andlátið og
þurfti alltaf að eiga eitthvað
gott til að gefa þeim sem heim-
sóttu hana.
Steinunn var metnaðargjörn
og gerði kröfur til sjálfrar sín
og afkomenda sinna. Í umbylt-
ingu síðustu aldar lofaði hún
aukna menntunarmöguleika og
þráði að afkomendur sínir
fengju notið þeirra. Með góðri
menntun taldi hún að ung-
mennin hefðu bestu mögu-
leikana til að verða nýtir þjóð-
félagsþegnar. Ég fékk að dvelja
hjá Steinunni og Óskari nokkra
mánuði á barnaskólaárum mín-
um og vil ég hér þakka Stein-
unni kærlega fyrir gott atlæti
og umhyggju. Ég vil einnig
votta börnum hennar, tengda-
börnum og öllum afkomendum
hennar samúð mína. Steinunn
var sterkur persónuleiki og við
gleymum henni seint.
Kristín Sigurðardóttir.
Steinunn
Stefánsdóttir
Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
–– Meira fyrir lesendur
Minningar er fallega innbundin bók sem hefur að
geyma æviágrip og allar minningargreinar sem birst
hafa um viðkomandi í Morgunblaðinu eða á mbl.is.
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem
birst hafa frá árinu 2000 og til dagsins í dag.
✝
ANDRÉS ÞORVARÐARSON
lést á hjúkrunarheimilinu Sundabúð þriðjudaginn 19. júní.
Útför hans fór fram þriðjudaginn 3. júlí frá Höfðakapellu á
Akureyri í kyrrþey.
GUÐRÚN ESTER ÞÓRÐARDÓTTIR
lést á hjúkrunarheimilinu Sundabúð, Vopnafirði, sunnudaginn
29. júlí.
Útför hennar fór fram fimmtudaginn 9. ágúst í kyrrþey.
Þórður Grétar Andrésson, Helga Sigríður Árnadóttir,
Ágústa Kristín Andrésdóttir,
Ásdís Erna Guðmundsdóttir, Björgúlfur Bóasson,
Grétar Örn Guðmundsson,
Aþena Dís Björgúlfsdóttir.
✝
Okkar yndislega móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN JÓHANNA GUÐJÓNSDÓTTIR
EGGERZ,
Hábæ - Hrafnkelsstöðum,
Borgarfirði
áður Litla-Kambi, Breiðuvíkurhreppi,
Snæfellsbæ,
lést á sjúkrahúsi Akraness mánudaginn 20. ágúst.
Jarðsungið verður frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 29. ágúst
kl. 13.00.
Valur Gunnarsson, Hanna Kristín Daníelsdóttir,
K. Heiður Gunnarsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Snjólaug Jóna Sveinsdóttir, Guðbjartur Sigurðsson,
Bragi Sveinsson
Birgir Sveinsson, Dóra Sjöfn Valsdóttir,
Hjörtur Sveinsson, Kaja Kristjánsdóttir,
Sigrún Karlsdóttir
og fjölskyldur.