Morgunblaðið - 07.11.2012, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 2012
✝ Ingibjörg Jón-asdóttir fædd-
ist á Siglufirði 3.
febrúar 1926. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Hrafnistu í
Hafnarfirði 2. nóv-
ember 2012.
Foreldrar Ingi-
bjargar voru Jón-
as Sigurðsson, sjó-
maður, frá
Ísafirði, f. 1903, d.
1962 og Ragnheiður Friðrika
Guðmundsdóttir, húsfreyja,
frá Flateyri, f. 1891, d. 1953.
Hálfsystkin Ingibjargar sam-
mæðra voru Dorothea, Krist-
ján, Gerald, Ilse og Birgitta.
Þau eru öll látin nema Birg-
itta. Hálfbræður Ingibjargar
samfeðra voru Leifur og
Kristján Tryggvi, þeir eru
báðir látnir. Bræður Ingi-
bjargar voru Jón Snorri Jón-
asson, f. 1924, d. 1979 og
Ragnar Guðmundur Jónasson,
f. 1927.
Hinn 26. desember 1949
giftist Ingibjörg Guðmundi Al-
bert Elíassyni frá Skáladal í
Aðalvík, f. 6. mars 1923, d. 8.
september 2011. Foreldrar
töluvert við akstur, sá meðal
annars um akstur skólabarna í
sundkennslu árum saman. Hún
tók mikinn þátt í öllu fé-
lagsstarfi á Suðureyri hvort
sem um var að ræða leik-
félagið, kvenfélagið Ársól eða
störf með Alþýðuflokknum en
þar sat hún í flokksstjórn.
Inga samdi fjöldann allan af
leikþáttum, lögum og textum
fyrir þorrablót og aðra mann-
fagnaði á Suðureyri. Tónlistin
átti alltaf hug og hjarta Ingu
og fór hún ekki langt án þess
að gítarinn væri með í för. Á
Suðureyri lék hún undir í
sunnudagaskólanum auk þess
sem hún starfrækti söngskóla
fyrir börn. Í gegnum árin
skemmti Inga víða með söng
sínum og gítarleik og má þar
nefna Útsýnarkvöld, Íslands-
kynningu Flugleiða í Fær-
eyjum, Heilsuhælið í Hvera-
gerði, Litla-Hraun og
Þjóðhátíð í Eyjum. Eftir að
þau hjón fluttu til Reykjavíkur
fór Inga oft ásamt eiginmanni
sínum og bróður í heimsókn á
stofnanir fyrir eldri borgara
þar sem þau skemmtu með
söng og gítarleik. Inga og eig-
inmaður hennar bjuggu síð-
ustu árin á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Inga verður jarðsungin frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 7.
nóvember 2012, og hefst at-
höfnin kl. 15.
hans voru Elías
Albertsson, bóndi,
f. 1897, d. 1972 og
Halldóra Elín
Árnadóttir, hús-
freyja, f. 1889, d.
1962. Ingibjörg og
Guðmundur eign-
uðust tvö börn.
Þau eru: Ragn-
heiður Björk, f.
1958, gift Ágústi
Ágústssyni og Ell-
ert, f. 1965. Stjúpdóttir Ragn-
heiðar og dóttir Ágústs er
Kolka Hvönn, f. 1998, móðir
hennar er Fanney Ósk Gísla-
dóttir. Dóttir Ellerts er Ingi-
björg Aþena, f. 2004, móðir
hennar er Pálína Sigrún Hall-
dórsdóttir.
Inga fluttist fimm ára með
foreldrum sínum og bræðrum
til Suðureyrar við Súg-
andafjörð þar sem hún bjó
mestan hluta ævi sinnar eða
þar til þau hjónin fluttust til
Reykjavíkur árið 1997. Inga
byrjaði ung að vinna. Hún
vann í fyrstu við fiskvinnslu
en hóf svo störf í verslun sem
þau hjónin áttu. Hún var með
meiraprófsréttindi og vann
Elsku amma.
Það er erfitt að hugsa um að
þú sért dáin en ég er heppin að
eiga margar og skemmtilegar
minningar um stundirnar með
þér.
Ég veit ekki hvar ég á að byrja
að rifja upp allar góðu og
skemmtilegu minningarnar. En
fljótlega kemur upp í hugann
minning þegar við sátum úti á
svölum á fjórðu hæðinni á Hrafn-
istu og létum rigna ávaxtakara-
mellum yfir fólkið sem var að
pútta þarna í sakleysi sínu. Mikið
hlógum við þegar við fylgdumst
með einum taka karamellu og
reyna að tyggja hana með fölsku
tönnunum sínum.
Svo man ég líka eftir yndisleg-
um matarboðum þar sem við vor-
um að fíflast og þú hótaðir að
lemja einhvern með hækjunni og
þá sátum við og hlógum þar til
einhver hótaði að setja okkur inn
í bílskúr þar til við myndum haga
okkur betur.
Takk fyrir allar skemmtilegu
stundirnar, fallega sönginn þinn
og hlýjuna. Ég mun eiga góðar
minningar um ykkur afa alla tíð.
Þín
Kolka Hvönn.
Minningar um æsku okkar
systkinanna verða ljóslifandi
þegar ég sest niður til að skrifa
nokkur kveðjuorð til systur
minnar Ingu. Þegar móðir okkar
veikist þá ert þú fjórtán ára og ég
er tólf ára gamall, þér er falið að
sjá um öll heimilisverk á okkar 5
manna heimili sem ég get ímynd-
að mér að hafi ekki verið þér auð-
velt þar sem ég var ekki alltaf sá
þægasti á þessum tíma, því auð-
vitað fannst mér ég ekki þurfa að
hlýða þér eins og ég hlýddi móð-
ur minni.
Þú lyftir andrúmsloftinu með
söng og tónlist og síðar áttaði ég
mig á því hversu mikil áhrif það
hafði á heimilislíf okkar, sem er
sælt í minningunni. Á þessum
tíma kom til tals að móðir okkar
færi á sjúkrahús en hún aftók
það með öllu og vildi frekar njóta
umönnunar þinnar. Ég veit að
þetta hlýtur að hafa verið erfitt
fyrir þig svo unga að aldri því
einnig hugsaðir þú um okkur
feðga sem vorum á þessum tíma
að róa á trillunni og afla tekna til
heimilisins. Bróðir okkar
Tryggvi Jónasson kom oft til
okkar á Suðureyri og voru það
gleðistundir þegar við systkinin
sameinuðumst öll.
Árin liðu og lífið hélt áfram, þú
kynntist sómamanninum Guð-
mundi Elíassyni og þið hélduð
heimili í Jónshúsi sem kallað var,
ásamt okkar fjölskyldu meðan
móðir okkar lifði. Allar þær sam-
verustundir sem við áttum sam-
an eru mér minnisstæðar. Þegar
fram liðu stundir og við höfðum
stofnað okkar fjölskyldur þá var
farið í ferðalög um landið og
einnig var dvalið í sumarbústað í
Húsafelli og komu þá Tryggvi og
fjölskylda gjarnan og þá var oft
glatt á hjalla.
Leiðir okkar lágu saman á
Hrafnistu í Hafnarfirði þar sem
við áttum saman margar gleði-
stundir sem ég er þakklátur fyr-
ir.
Elsku Inga mín, ég kveð þig
með virðingu og þökk fyrir allar
okkar góðu samverustundir.
Elsku Ragga, Elli og fjöl-
skyldur, ég votta ykkur samúð
mína.
Þinn bróðir,
Ragnar.
Ég bið fyrir þér, litli vin
að blessist þér allt, litli vin.
Þegar ég fer þér frá,
þegar fölnar mín brá
viltu minnast mín þá, litli vin.
(Freysteinn Gunnarsson)
Inga frænka söng mig oft í
svefn þegar ég var lítil stúlka.
Þetta var síðasta erindið í síðasta
laginu á kassettunni hennar,
Vinnukonugripin, sem ég hlust-
aði á aftur og aftur. Oftar en ekki
snertu lögin, textarnir og röddin
hennar Ingu frænku svo mikið
við mér að ég brast í grát. Þau
eru einlæg, falleg, auðmjúk og
sum hver skemmtileg, rétt eins
og Inga frænka var.
Inga Sú, afasystir mín, mun
alltaf eiga sérstakan stað í hjarta
mér. Ég man ekki eftir að hafa
komið oft vestur í heimsókn til
Ingu og Mumma eins og eldri
frændsystkini mín, en ég man
hins vegar eftir því þegar þau
fluttu á mölina. Ég var að æfa
ballett þegar þau bjuggu í Há-
túninu og oft hljóp ég yfir til
þeirra eftir æfingu, horfði á Leið-
arljós með Ingu, fékk að borða
hjá þeim og beið eftir pabba.
Inga tók alltaf á móti manni með
bros á vör og brandara. Hún var
alltaf tilbúin að taka upp gítarinn
og spila og syngja. „Púdda púdda
púdda,“ sagði hún svo og kitlaði
mann í hálsakot.
Ef allir væru jafn jákvæðir,
glaðir og æðrulausir eins og þú
varst, Inga mín, þrátt fyrir mót-
læti í lífinu, þá væri heimurinn
betri staður. Þú varst sannkall-
aður gleðigjafi, gerðir alltaf gott
úr öllu og þín verður sárt saknað.
Elsku Ragga, Elli og fjöl-
skyldur, missir ykkar er mikill
síðasta árið. Mínar innilegustu
samúðarkveðjur til ykkar og
einnig til afa Ragga míns sem nú
kveður systur sína svo stuttu á
eftir ömmu. Megi Guð styrkja
ykkur í sorginni.
Arna Björg Jónasdóttir.
Þegar ég sest niður við að
skrifa þessi minningarorð um
þig, elsku frænka, þá fyllist ég
trega og söknuði, en efst er þó
þakklæti fyrir allar góðu minn-
ingarnar sem ég á um þig, því þú
varst mér og okkur bræðrum
sem önnur móðir alla tíð.
Ég minnist þess sem barn að
þegar þú hringdir í bróður þinn
um jól þá biðum við synir hans
eftir að fá að tala við þig í símann
og einnig var mikil eftirvænting
að fá að taka upp jólapakkana
sem bárust að vestan, því það
voru alltaf harðir pakkar. Öll þau
sumur sem ég átti hjá þér og
Mumma á Suðureyri voru stór-
kostleg og full af ævintýrum.
Þú varst alltaf glöð, sagðir
sögur eða varst með gítarinn að
spila og syngja. Þú leyfðir mér
flest það sem mér datt í hug því
þér fannst öll uppátæki hjá
litlum dreng svo saklaus. Þegar
ég fór t.d. að þvo Skodann ellefu/
tólf ára og stalst til að keyra, þá
þóttist þú ekki vita af því. Þegar
maður náði sér í harðfisk eða
rabbabara, þá var það ekkert til-
tökumál, einnig ef maður stalst
til að fara út á skektu og róa um
fjörðinn, ekki var mikið sagt við
því. Þú kenndir mér að bera virð-
ingu fyrir þeim sem urðu undir í
lífinu og minna máttu sín með
fordómaleysi þínu og yndislegu
viðmóti við alla.
Móttökurnar voru alltaf jafn
yndislegar þegar maður kom
vestur, hvort heldur sem barn
eða kominn með fjölskyldu.
Börnin mín fengu einnig að
kynnast ykkur Mumma því þau
dvöldu líka hjá ykkur á Súganda
og völdu frekar að koma til ykk-
ar en að fara í sumarbúðir.
Eitt sinn kom ég vestur ásamt
Guðmundi og Unnari bræðrum
mínum og tókum við til að breyta
búðinni og gera hana fína, þá var
nú kátt á hjalla, það var eins og
við værum kraftaverkamenn og
enginn gæti gert þessi ósköp á
einni helgi. Rétt áður en þið
fluttuð til Reykjavíkur þá hafðir
þú samband við mig og fór ég
vestur og dvaldi hjá ykkur síð-
ustu dagana ykkar þar. Fyrir
þetta varst þú alltaf að þakka og
sendir mér tvisvar þakkarbréf
fyrir það lítilræði.
En svona varst þú, alltaf að
þakka fyrir það sem fyrir þig var
gert og þegar þú t.d. ortir kvæði
um fjörðinn þinn góða fylltir þú
það af þakklæti fyrir allt það
góða sem þú upplifðir fyrir vest-
an. Suðureyri við Súgandafjörð
var þér svo mikils virði alla tíð og
var það djúp lotning sem þið
Mummi báruð fyrir þeim yndis-
lega stað. Ég veit að ég tala fyrir
alla okkur bræður að þú og
Mummi ásamt Eyrinni góðu eig-
ið stóran hlut í hjarta okkar
allra.
Á þessu ári dró mikið úr þinni
heilsu og gerðum við okkur grein
fyrir því hvert stefndi og var
þinn elskulegi bróðir duglegur
við að sinna þér og láta okkur
vita af heilsufari þínu. Þið voruð
alltaf svo góð hvort við annað og
ég veit að hann saknar þín mjög
mikið og ég bið góðan Guð að
styrkja hann í þessum söknuði,
Elsku frænka, nú skilur leiðir
um sinn, þú ert leyst frá þeim
þrautum sem á þig voru lagðar
og munum við hittast síðar.
Ég votta mínum góðu frænd-
systkinum dýpstu samúð og bið
ykkur Guðs blessunar.
Jónas Ragnarsson.
Elsku Inga Sú, frænka mín.
Nú færðu, Inga mín, að hitta
þinn heittelskaða aftur og þó það
sé alltaf sárt að missa svona góða
manneskju þá held ég að þú sért
hvíldinni fegin. Þú varst eigin-
lega önnur mamma mín því ég
var hjá þér á Súganda öll sumur
frá fimm ára aldri til fimmtán
ára eða í heil tíu sumur og vorum
við Ragga dóttir þín eins og
systkin enda við á svipuðum
aldri.
Ég hef aldrei verið mikið fyrir
heimilisstörf en þú hafðir tök á
því að fá mig til að taka til hend-
inni, t.d. skúraði ég stigann og
ryksugaði þegar hann var teppa-
lagður og fékk greitt fyrir með
einni sítrónu með sykurmola í.
Ég lærði að borða súrmat hjá
þér og alltaf var gaman þegar þú
varst með kjötbollurnar í brúnni
lauksósu, það var í uppáhaldi hjá
mér eins og reyndar allur matur
sem þú gerðir.
Ég kveð þig með söknuði og
mun minningin um þig alltaf
vera góð og sérstaklega þegar
þú tókst svo oft upp gítarinn
þegar maður kom í heimsókn
bæði í Hátúnið og svo á Hrafn-
istu. Ég votta öllum mína dýpstu
samúð og megi Guð styrkja ykk-
ur í sorginni.
Þinn frændi,
Hermann Ragnarsson,
Súgfirðingur.
Nú er fallin frá mín kæra
frænka. Hún var alltaf hress og
kát, mátti ekkert aumt sjá. Sem
krakki var ég öllum stundum hjá
Ingu og Mumma og voru þau
mér eiginlega eins og amma og
afi.
Á sumrin var ég alltaf í sundi
hjá henni en hún sá um að aka
okkur krökkunum í sundlaugina,
sem var innarlega í firðinum, og
svo var hún líka sundlaugarvörð-
ur. Sundlaugaraksturinn var al-
laf skemmtilegur og oft tróð hún
mörgum í bílinn svo okkur yrði
ekki kalt að bíða eftir næstu ferð.
Ef við mættum löggunni þá sagði
hún okkur að beygja okkur því
við vorum kannski 7-9 í bílnum
og allir beygðu sig nema 2 þann-
ig að það leit út fyrir að hún væri
með hálftóman bíl og fékk hún
kvörtun út af því að hún yrði að
fylla bílinn betur.
Jólin voru skemmtilegur tími
hjá okkur og heimsóttu fjöl-
skyldurnar hvor aðra alla jóla-
dagana. Á jóladag fórum við yfir
til Ingu og Mumma og þá komu
fleiri vinir þeirra einnig í heim-
sókn. Það var glatt á hjalla, Inga
spilaði á gítarinn og Mummi á
orgelið það var sungið dátt. Á
annan í jólum komu þau svo í
heimsókn til okkar og áfram var
sungið og glaðst.
Áramótin voru líka skemmti-
leg, við fórum yfir til þeirra og
horfðum á skaupið saman, svo
voru sprengdir upp flugeldarnir.
Mamma skaut einni rakettunni
óvart í þakskeggið á kaupfélag-
inu, þá sagði Inga, gott hjá þér
að sprengja upp samkeppnisað-
ilann okkar, og skellihló.
Þegar við Unna Sigga vinkona
mín vorum litlar þá komum við
oft í heimsókn til Ingu og þá tók
hún upp gítarinn og við sungum
mikið og man ég sérstaklega eft-
ir að við sungum oft lagið „Í
bljúgri bæn“.
Hún frænka mín heklaði all-
mörg teppi stór og smá og eiga
mörg frændsystkinin falleg teppi
eftir hana. Hún kunni margar
skemmtilegar sögur og brandara
og var alltaf mikið hlegið þegar
hún fór að segja frá, já hún var
skemmtileg kona. Inga samdi
fjölmörg lög og texta sem lifa í
hugum Súgfirðinga og margra
annarra og eru mörg þeirra
sungin þegar Súgfirðingar safn-
ast saman, sérstaklega lagið
hennar „Litli fjörðurinn minn“.
Þegar ég var búin að eiga
strákana mína þá var hún allaf
svo góð við þá og sífellt að gleðja
þá. Þegar við bjuggum öll í Há-
túni vorum við mikið hjá henni
og þá tók hún oft upp gítarinn og
við sungum mikið saman eða fór-
um á rúntinn niður á höfn að
skoða bátana.
Nú kveð ég þig, elsku frænka
Inga Sú, og veit að Mummi þinn
tekur vel á móti þér.
Þín frænka,
Heiða Björg.
Elsku Inga frænka, þegar ég
sest hérna niður og rifja upp
streyma margar minningarnar
fram. Ég var svo heppin sem lítil
stelpa að fá að fara nokkur sum-
ur vestur til Súganda. Þetta voru
yndislegir tímar, þú varst alltaf
búin að láta alla krakkana í þorp-
inu vita að ég væri að koma og
þegar vélin lenti á Suðureyri
beið hópur af krökkum fyrir utan
Aðalgötuna, svaka spennt að
hitta stelpuna frá Keflavík. Það
var margt brallað þegar ég var
hjá ykkur Mumma, þið voruð
mér bæði svo yndislega góð. Þú
sást alltaf til þess að ég fengi ein-
hverja vinnu svo alltaf átti ég ein-
hverja aura þegar ég fór svo aft-
ur heim, búin að kaupa gjafir
handa allri fjölskyldunni. Ég
sinnti líka hinum ýmsum hús-
verkum, ryksugaði gjarnan húsið
og stigann upp og þú varst svo
dugleg að hrósa mér að mér þótti
orðið gaman að vinna þessi verk.
Svo var náttúrulega toppurinn að
fá að aðstoða í Suðurveri. Það var
alltaf líf og fjör í kringum þig og
þú tókst mér alltaf eins og full-
orðinni manneskju, talaðir við
mig um allt milli himins og jarð-
ar. Við fórum oft á rúntinn um
þorpið og þá stálumst við stund-
um í rabbabara í hinum og þess-
um görðum. Okkur þótti rabbab-
ari svaka góður, svo sátum við,
spjölluðum og dýfðum í sykur.
Það er reyndar fátt sem jafnast á
við rabbabaragrautinn þinn eða
steikta steinbítinn í brúnu sós-
unni. Þegar Alli kom svo vestur á
trillunni tókst þú honum svo vel
og tókst hann inn á heimilið alveg
eins og bræður hans pabba. Mik-
ið þótti okkur vænt um það.
Þú ert ein gjafmildasta og
gestrisnasta manneska sem ég
hef á ævinni kynnst. Þegar strák-
arnir voru litlir kom alltaf jóla-
pakki frá ykkur Mumma. Þú
sagðir alltaf að þetta væri „Þor-
láksmessupakki“, og viti menn
þetta var oftast pakkinn sem sló í
gegn. Lítill bíll sem gaf frá sér
hljóð eða ljós, eða lítill jólasveinn.
Þú varst snillingur í að finna eitt-
hvað sem gat glatt litla krakka.
Ég veit að á milli okkar hefur
alltaf verið sterkur strengur og
þú hefur alltaf átt sérstakan stað
í hjarta mínu. Ég kveð þig með
söknuði, elsku Inga Sú.
Ragnheiður Guðný.
Það eru ótal minningar sem
koma upp í hugann þegar ég sest
niður til að skrifa minningar-
grein um þig, elsku frænka mín,
og það duga ekki örfáar línur til
að þakka þér allt sem þú hefur
gert fyrir mig og fjölskyldu okk-
ar Guðrúnar.
Fyrsta minning mín er þegar
ég kom vestur til að fylgja ömmu
Ragnheiði til grafar og þá hef ég
verið fimm ára gamall. Næsta
sumar byrjar mín sumardvöl hjá
ykkur sem var árviss til ferming-
araldurs og voru það mikil for-
réttindi að fá tækifæri til að
dvelja hjá ykkur á Suðureyri þar
sem ykkar heimili var mitt annað
heimili og þið tókuð mér eins og
ykkar eigin barni.
Þegar ég trúlofaði mig varð ég
auðvitað að koma með kær-
ustuna til ykkar og sýna henni
Suðureyri og ennfremur kynna
hana fyrir ykkur. Sá vinskapur
sem myndaðist þá varði alla tíð
og síðar þegar við eignuðumst
okkar börn þá þótti ykkur
Mumma það sjálfsagt að þau
fengju einnig að upplifa sumar-
dvöl að Suðureyri.
Tónlistin var þér í blóð borin
og ekki var amalegt að sitja inní
stofu þar sem þú spilaðir á gít-
arinn og Mummi á skemmtarann
og allir sungu með, já það var svo
sannarlega ævintýri líkast að
koma í heimsókn til ykkar. Tón-
listin þín lifir og við minnumst
þín í hvert skipti sem við hlustum
á lögin þín.
Við erum þakklát fyrir alla þá
væntumþykju sem þú sýndir
okkur og þegar við eignuðumst
Árna okkar voruð þið Mummi á
leiðinni til Spánar. Þið fenguð
þær fréttir að ekki væri allt með
felldu og þú sendir bréf til að
hughreysta okkur og sagðir með-
al annars þetta „Guð hefur valið
ykkur til að hugsa um þennan
dreng“. Þetta bréf styrkti okkur
mikið og við varðveitum það
ennþá og minnumst þín um leið.
Elsku Ragga, Elli og fjöl-
skyldur, okkar dýpstu samúð til
ykkar en minningin um góða
móður lifir.
Guðrún og Ragnar.
Ingibjörg
Jónasdóttir
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
HELGA PÁLSDÓTTIR
frá Hnífsdal,
Hlíf 2,
Ísafirði,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
mánudaginn 29. október, verður jarðsungin
frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn 10. nóvem-
ber kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Fjórðungssjúkrahúsið
á Ísafirði eða Krabbameinsfélagið Sigurvon.
Guðrún Skúladóttir,
Páll Skúlason, Jóhanna Einarsdóttir,
Guðfinna Skúladóttir, Kristján Guðmundsson,
Helga Skúladóttir, Hilmar Sigursteinsson,
Sólveig Gísladóttir
og aðrir aðstandendur.