Morgunblaðið - 07.12.2012, Blaðsíða 27

27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2012
Fegurð Sumir Íslendingar kunna best við sig í erlendum stórborgum á aðventunni en á sama tíma liggur leið útlendinga að Dyrhólaey til að njóta útsýnisins til dansandi hafs og himins.
RAX
Nú liggja fyrir Al-
þingi ný lög um nátt-
úruvernd. Víst er að
þar er margt gott að
finna og ásetningur
vafalaust góður. Und-
irritaður hefur í áratugi
ferðast um landið á
flesta þá vegu sem
hægt er eins og í
gönguferðum, skíða-
ferðum, hjólaferðum og
á ýmsum flokkum öku-
tækja og verið við fararstjórn í fjölda
ferða. Þegar nýju lögin eru lesin er
rauði þráðurinn sá að taka það fyr-
irkomulag sem nú er við lýði alfarið úr
sambandi. Nota á nýjan kortagrunn
sem fjarri því er tilbúinn og nota hann
sem stjórntæki fyrir þá vegi og veg-
slóða sem má fara um. Á mannamáli á
sem sagt að loka öllum vegum og slóð-
um öðrum en þeim sem umhverf-
isráðherra vill hafa opna og þessi ólög
eiga að taka gildi 1. júlí á næsta ári.
Með fullri virðingu fyrir landvörðum
eiga þeir að fá nánast lögregluvald.
Við sem höfum ferðast á hálendinu
höfum fengið að kynnast þeim öfgum
sem þessa annars ágætu landverði
prýða marga hverja. Fyrirfram verð-
ur ákveðið hvar og hvernig megi gista
og til dæmis má ekki lengur leggja
tjaldvagni á afviknum stað. Nei, tjald-
vagninn minn verður að vera á þeim
stað sem umhverfisráðherra hugnast.
Úr samhengi er tekinn akstur utan
vega við akstur á veg-
slóðum. Ef ekið verður
eftir vegslóða sem ekki
er merktur í korta-
grunninum verður litið
á þann akstur sem akst-
ur utan vega. Hvernig
hægt verður fyrir ferða-
þjónustur, bændur og
almennt ferðafólk að
nota vegi og vegslóða er
vandséð og ef villst
verður inn á slóða eru
viðurlög 350 þúsund
krónur eða fangelsi allt
að fjórum árum. Ég er alls ekki að
mæla akstri utan vega bót, síður en
svo og ég stöðva slíkan akstur sjálfur
ef ég get eins og gömlum skála- og
landverði sæmir.
Í mínum huga er þessi hluti lag-
anna hrein ólög og aðför að ferða-
frelsi mínu og þar með lífsgæðum
mínum og fjölskyldu minnar sem er-
um upp um fjöll og firnindi í frítímum
okkar.
Eftir Halldór Jón
Theódórsson
Halldór Jón
Theódórsson
Höfundur er bifvélavirki í Reykjavík.
Ný náttúruvernd-
arlög á villigötum
»Á mannamáli á sem
sagt að loka öllum
vegum og slóðum öðrum
en þeim sem umhverf-
isráðherra vill hafa opna
og þessi ólög eiga að taka
gildi 1. júlí á næsta ári.
Það vakti athygli
nýverið þegar slökkvi-
liðsstjórinn í Reykja-
vík upplýsti að vistun
sjúklinga á göngum
Landspítalans stang-
ast á við brunavarn-
arreglur og skapar
hættuástand á sjúkra-
húsinu. Starfsfólk
spítalans var ánægt
með að einhver ábyrg-
ur aðili skyldi loksins gera at-
hugasemdir við þetta ófremdar-
ástand sem ógnar öryggi og er
niðurlægjandi fyrir þá sem þetta
þurfa að þola.
En hver ber ábyrgð á þessu?
Frá því nokkru fyrir sameiningu
sjúkrahúsanna í Reykjavík árið
2000 hefur verið stöðug aðhalds- og
sparnaðarstefna í sjúkrahúsþjón-
ustunni. Á þenslutímum var krafist
sparnaðar í heilbrigðisþjónustunni
vegna þenslu á öðrum sviðum efna-
hagslífsins. Fyrstu 8 ár eftir sam-
einingu sjúkrahúsanna héldust út-
gjöld til LSH nokkuð óbreytt en
legurýmum hélt áfram að fækka.
Legurúmum á sjúkrahúsum höf-
uðborgarsvæðisins hefur fækkað
um meira en helming á síðustu 20
árum. Við þetta bætist að eftir
bankahrunið hefur verið knúinn
fram niðurskurður sem svarar til
23% af fjárveitingum til LSH.
Framkvæmdastjórn spítalans og
núverandi forstjóri
hafa staðið sig afar vel
í að fylgja fyrirmælum
ráðherra og Alþingis
um þennan nið-
urskurð. Afleiðing-
arnar eru að koma
skýrt í ljós.
Tækjakostur er úr
sér genginn eftir ára-
langt fjársvelti. Hús-
næði er víða ábótavant
og langvinn þrengsli
eru á deildum. Álag á
bráðadeildir hefur
aldrei verið meira og krafan um af-
köst að verða óhófleg. Starfs-
ánægja er í lágmarki eins og
glöggt hefur komið fram í könn-
unum og er sama hvort litið er til
unglækna, sérfræðilækna, hjúkr-
unarfræðinga eða annars starfs-
fólks. Starfsfólk spítalans er upp-
gefið á skeytingarleysi yfirvalda
um ástandið á spítalanum. Land-
spítalinn er því miður ekki einn um
þetta, því að ástandið er svipað á
öðrum sjúkrastofnunum í landinu.
Það er dapurlegt fyrir fagfólk
sem hefur starfað í áratugi við heil-
brigðisþjónustuna að horfa upp á
þessa neikvæðu þróun. Lausnirnar
eru heldur ekki langt undan. Opn-
un deilda sem nú eru lokaðar, auk-
ið fé til tækjakaupa og lausn á vist-
unarvanda aldraðra mundi
stórbæta ástandið á skömmum
tíma.
Á síðustu árum hafa verið gerðar
breytingar á lögum um heilbrigð-
isþjónustu sem efla verulega völd
ráðherra. Nú eru allir forstjórar
sjúkrastofnana í landinu ráðnir
beinni ráðningu af ráðherra.
Stjórnir þessara stofnana sem áður
komu fram fyrir hönd þeirra og
höfðu eftirlit með starfseminni hafa
verið lagðar niður og forstjórarnir
og ráðherra eru einráðir um gang
mála. Forstjórar sjúkrastofnana
hafa undir þessum kringumstæðum
fyrst og fremst hag af því að halda
góðu sambandi við ráðherra hvað
svo sem á gengur með starfsemina.
Efast má um skynsemi þessara
breytinga í ljósi þess sem orðið
hefur.
Heilbrigðisþjónustan er komin á
bjargbrúnina og það er vegna trún-
aðar starfsfólksins við sjúklingana
sem hún hjarir ennþá réttum meg-
in. Heilbrigðisyfirvöld bera ábyrgð
á sjúkrahúsþjónustunni í landinu
og framkvæmdastjórn LSH á
rekstri hans. Þessir aðilar verða að
fara að horfast í augu við það
hættuástand sem blasir við.
Eftir Stein
Jónsson » Legurúmum á
sjúkrahúsum höf-
uðborgarsvæðisins
hefur fækkað um
meira en helming á
síðustu 20 árum.
Steinn Jónsson
Höfundur er formaður
Læknafélags Reykjavíkur.
Hvers vegna liggja sjúklingar
á göngum Landspítalans?