Morgunblaðið - 18.01.2013, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. JANÚAR 2013
✝ Eva Lind Jóns-dóttir fæddist
á fæðingarheim-
ilinu í Reykjavík
að kvöldi dags 2.9.
1981. Hún lést á
Ríkisspítalanum í
Kaupmannahöfn 8.
janúar 2013 eftir
stranga en skamm-
vinna baráttu við
sjaldgæfan blóð-
sjúkdóm aðeins 31
árs gömul.
Foreldrar Evu Lindar eru
Jón Þórarinsson flugstjóri, f.
26.7. 1960, sonur hjónanna Þór-
arins Þ. Jónssonar, löggilts
endurskoðanda, f. 7.6. 1938, d.
23.11. 2009, og Þorbjargar
Jónsdóttur sjúkraliða, f. 20.12.
1939, og Jóhanna Magnúsdóttir
guðfræðingur, f. 21.11. 1961,
dóttir hjónanna Magnúsar
Björnssonar, starfsmannastjóra
Flugfélags Íslands, f. 19.6.
1928, d. 8.7. 1969, og Val-
gerðar Kristjánsdóttur, skrif-
stofumanns hjá VR, f. 3.11.
1926. Systkini Evu og börn
Jóns og Jóhönnu eru tvíbur-
arnir Jóhanna Vala og Þór-
arinn Ágúst Jónsbörn, f. 25.9.
1986.
Núverandi eiginkona Jóns
Þórarinssonar er Birna María
Antonsdóttir háskólanemi, f.
hafði veitt henni athygli og
vildi fá umsóknina beint til sín.
Sem unglingur var hún iðin og
uppátækjasöm, og stofnaði
kaffihús á Garðatorgi aðeins 15
ára gömul ásamt vinkonu sinni.
Sumarstörfin voru m.a. í Byko
og á Hótel Eddu í Nesjaskóla,
hún starfaði einnig í Snæ-
landsvídeói og á veitingahús-
unum Ítalíu og Asíu samhliða
námi. Eva Lind var leiðbein-
andi í sunnudagaskóla í Víði-
staðakirkju ásamt móður sinni
og systkinunum Tobba og Jó-
hönnu Völu.
Eftir stúdentspróf lá leiðin
til Danmerkur í ævintýraleit.
Kynntist hún þar Henrik Jörg-
ensen, samstarfsmanni á verk-
stæðinu „Bileplejen“ sem varð
barnsfaðir hennar og síðar eig-
inmaður. Þau fluttu heim til Ís-
lands 2006 og fór þá Eva Lind í
viðskiptafræði í HÍ auk þess
sem hún starfaði hjá afa sínum
á Endurskoðunarskrifstofu
ÞÞJ. Hún starfaði einnig við
yfirsetustörf hjá Mennta-
skólanum Hraðbraut. Árið 2009
giftu þau Henrik sig um leið og
yngra barnið, Elisabeth Mai,
var skírð og brátt héldu þau
aftur utan til Danmerkur til
búsetu. Eva Lind starfaði fyrst
um sinn á öldrunarheimilinu í
Hornslet en fékk síðan vinnu á
skrifstofu Europecar í Árósum
og starfaði hún þar til dán-
ardags.
Útförin fer fram frá
Vídalínskirkju í Garðabæ í dag,
18. janúar 2013, og hefst at-
höfnin kl. 13.
8.3.1977, sonur
þeirra og bróðir
Evu Lindar er Ant-
on Örn, f. 9.4.
2010. Maki Jó-
hönnu er Jón Frið-
rik Snorrason,
matreiðslumeistari,
f. 8.2. 1962.
Eva Lind lætur
eftir sig tvö börn,
þau Ísak Mána
Jörgensen, f.
27.4. 2004, og Elisabeth Mai
Jörgensen, f. 7. 5. 2009. Þau
eru börn Evu Lindar og fv. eig-
inmanns hennar, Henriks Jörg-
ensen, f. 25.1. 1974, en þau
skildu í ársbyrjun 2012.
Eva Lind varði meginhluta
æskuáranna í Garðabæ, gekk í
Flataskóla, síðar Garðaskóla og
lauk stúdentsprófi árið 2001
frá Fjölbrautaskólanum í
Garðabæ. Eva Lind stundaði
fimleika, ballett, djassballett,
lærði söng og svo síðustu árin
stundaði hún göngur og hlaup.
Eva Lind var ástríðufull hvað
ritstörf varðaði og skrifaði
hugsanir sínar og hugmyndir
niður bæði í ljóðum og frásög-
um. Hugur hennar stefndi að
því að verða rithöfundur og
hafði hún sótt um inngöngu í
sérstakan skóla í Danmörku
hvað það varðaði. Skólastjórinn
„Mamma, slökktu ljósið, lok-
aðu gluggunum, lokaðu dyrun-
um, ég ætla að loka augunum og
gerð þú það líka.“ Þetta eru
skilaboðin sem Eva Lind skildi
eftir hjá mér á nýársdag 2013,
áður en hún var sett í öndunar-
vél. Ég vissi vel hvað þetta tákn-
aði og fyrir hvað þetta stóð, þó að
ég vildi að sjálfsögðu halda í von-
ina að Eva mín kæmist til lífsins
á ný.
Við höfðum staðið í baráttunni
saman, frá því að ég kom út til
hennar 20. desember sl., þegar
ég ætlaði bara að koma og taka
hana með mér heim, en það fór
öðru vísi, allt allt öðru vísi en við
ætluðum okkur.
Eva Lind lifði lífi þar sem hún
gaf. Hún bar nafn með réttu, en
nafnið hennar þýðir lifandi lind.
Við sem þekkjum hana vitum að
hún mun alltaf halda áfram að
gefa þó að það sé sárara en tár-
um taki að hafa hana ekki meðal
okkar hér í jarðvistinni.
Eva Lind átti dyggan vin-
kvennahóp, og má segja að slóð
þeirra liggi allt frá bernskulóð-
um. Þær eru of margar til að
telja þær hér upp með nafni, en
yndislegar upp til hópa og voru
hluti af þeim fjársjóði sem Eva
Lind átti í fólkinu í kringum sig.
Eva Lind elskaði bæði vinkonur
sínar, vini og fjölskyldu. Eva
Lind var fyrsta barnabarn ömmu
Tobbý og afa Kela og var vel um
hana hugsað á heimili þeirra og
að sama skapi hjá ömmu Völu.
Þegar við foreldrarnir fengum
flugur í höfuðið að bregða okkur
til útlanda var aldrei vandamál
að passa, þó að fyrirvarinn væri
skammur – bæði hana og svo
systkini hennar Jóhönnu Völu og
Þórarin Ágúst, en Hneta, labra-
dorinn okkar var örlítill „höfuð-
verkur“ en átti þó skjól hjá
Tonný frænku.
Við sem eftir stöndum, stönd-
um með flakandi sár, því verður
ekki neitað, en það sem hefur
verið svo stórkostlegt er að sem
aldrei fyrr höfum við fundið kær-
leikann og samhug í vinum,
vandamönnum og meira að segja
hjá fólki sem er nær ókunnugt.
Einhvern veginn hefur Eva Lind
og hennar saga snert svo marga
og því væntanlega veitt meiri
kærleika inn í líf fleiri manns.
Umhyggjan, elskan og vinátt-
an hefur verið gegnumgandandi
þema í gegnum erfiða píslar-
göngu.
Eva Lind átti sér þá ósk að
börnin hennar Ísak Máni og El-
isabeth Mai yrðu alin upp í gleði
og jákvæðni og við ætlum að
styðja föður þeirra Henrik Jörg-
ensen í því að uppfylla þær óskir,
einnig við að sinna því ábyrgð-
arfulla hlutverki að taka að sér
móður- og föðurhlutverk. Börnin
eiga góða að, yndislega „Bedste“
og „Farfar“ í Danmörku, Þau
Arne og Janne og það þakka ég
líka.
Ég vildi skrifa svo margt, en
ég skrifa meira á öðrum vett-
vangi, þetta verður kveðjan til
hennar Evu minnar og þakklæti
til þeirra sem hafa hjálpað. Ynd-
islegar vinkonur, vinir og ætt-
ingjar.
Elsku Eva mín, þakka þér fyr-
ir að hafa verið svona yndisleg
alla tíð.
Ég loka augunum og bið bæn-
irnar okkar með þér.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson.)
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Í nafni Guðs föður sonar og
heilags anda.
Guð geymi þig. Góða nótt,
elsku Eva Lind mín „umma“
Mamma.
Elsku Evan mín.
Margs er að sakna og minn-
ast. Óraunverulegt, sárt og
óréttlátt. Amma að sjá á eftir
fyrsta barnabarni sínu. Þú sem
varst best af okkur öllum en við
trúum því núna: Þeir sem Guð-
irnir elska mest, deyja ungir.
Minningarnar þjóta í gegnum
huga ömmu. Fæðing þín, við orð-
in afi og amma, yndislegt. Við
fengum að passa þig oft, þessa
yndisfögru snót og gleðigjafa.
Svo fæddust tvíburarnir Tobbi
og Vala, þá varst þú orðin fimm
ára. Frá byrjun axlaðir þú
ábyrgð og elskaðir þau, varðst
eins og önnur mamma fyrir þau,
það entist út þína stuttu ævi.
Samband ykkar var fallegt og
hlýtt og sjá þau nú á eftir ynd-
islegri stóru systur allt of fljótt.
Minningarnar eru margar;
útilegurnar upp til fjalla, skíða-
ferðirnar í Bláfjöllin og í aust-
urrísku Alpana, skógarferðirnar
ykkar Eisa í Mayerhofen. Alls
staðar heillaðir þú alla. Þetta eru
perlur í minningarsjóð ömmu.
Ung fórstu í söngnám og
pabbi þinn fór með þér. Sýnir
hversu náin þið voruð. Þið sung-
uð svo dúett og þú einsöng í út-
skrift þinni sem stúdent. Eftir
stúdentinn lá leið þín til Dan-
merkur, Árósa. Þar kynntist þú
fljótlega Henrik. Amma og afi
komu oft í heimsókn og elskaði
afi purusteikina hans Henriks.
Það var svo danskt og gott að
vera hjá ykkur.
Ísak Máni fæddist í Dan-
mörku en þið fluttuð svo til Ís-
lands í smá tíma, þar sem þú
fórst að vinna á skrifstofu afa,
langaði að verða endurskoðandi,
en komst fljótt að því að það yrð-
ir þú aldrei, þú kunnir betur á
fólk en tölur. Þessi tími hjá ÞÞJ
var ykkur afa yndi. Þarna var afi
orðinn veikur og þú barst í hann
niðurskorna ávexti og vatn;
„hollt skal það vera, afi minn“.
Þið voruð sannarlega vinir. Ætíð
hafðir þú aðra í fyrirrúmi.
Svo fæddist Elísabeth Mai.
Hún var skírð í Garðakirkju, sól-
bjartan sumardag í júní. Allir
mættir, mikil gleði, en viti menn,
Brúðarmarsinn spilaður og inn
kemur þú í brúðarkjól með Bald-
ursbrár úr haga sem brúðarvönd
og á tásunum. Þú gerðir hlutina
öðruvísi, varst ekkert fyrir pífur
og prjál, þótt amma væri stund-
um að reyna. Þú varst náttúru-
barn. Veraldargæðin trufluðu
þig ekki og þú gekkst til dyranna
eins og þú varst klædd. Það fór
þér yndislega vel.
Þú komst í nóvember 2009 til
að kveðja afa Kela. Á líknardeild-
inni sast þú löngum stundum,
rakaðir afa, settir sögufræga
rakspírann á hann og nuddaðir
svo nebbanum í hálsakotið hans
til að fá lyktina, hvíslaðir svo í
eyra hans: „svo fer ég aldrei aft-
ur í bað, elsku afi minn“.
Nú ert þú, yndið mitt, búin að
kveðja þennan heim, er hægt að
sætta sig við það? Nei. En ég
hugga mig við að nú kúrir þú í
hálsakoti afa og eins og þú sagðir
í einstöku bréfi sem þú skrifaðir
honum við dánarbeð hans:
„En nú, afi minn, er kominn
tími til að kveðja. Góða nótt, takk
fyrir yndislegu kvöldstundina,
hennar hefði ég ekki viljað vera
án. Ég veit þú myndir segja; ég
elska þig ástin mín, ef þú gætir.
Svo héðan fer ég með þig í hjart-
anu, bros á vör og ilmandi af
afa.“
Ég kveð þig að sinni, elsku
Evan mín, með orðum þínum til
afa.
„Góða nótt, sofðu rótt og Guð
geymi þig“
Þín amma
Þorbjörg Jónsdóttir (Tobbý).
Elsku Eva Lind. Ég á erfitt
með að skilja og sætta mig við að
sjá ekki brosið þitt framar, geisl-
andi augun, finna hlýjuna og
væntumþykjuna sem streymdi
frá þér. Heyra flissið þitt þegar
við systurnar erum að bulla eða í
hláturskasti.
Minningarnar um góða daga
streyma fram í hugann; allt frá
því þú varst í bumbunni hennar
mömmu þinnar þar til ég kvaddi
þig á spítalanum á fyrsta degi
þessa árs.
Ég minnist þess að við
mamma þín vorum þess fullviss-
ar að þú sæir meira en við hin
þegar þú varst lítil. Eitt kvöldið
þegar þú varst kannski fjögurra
ára og svafst á milli okkar
mömmu þinnar settist þú allt í
einu upp og sagðir hátt og skýrt:
„Þótt fólk sé dáið lifir það samt“
og lagðist niður aftur. Við syst-
urnar litum skelkaðar hvor á
aðra, svo á þig þar sem þú svafst
vært.
Ég minnist þess þegar þið
Birta; bestu vinkonur og frænk-
ur, komuð að heimsækja mig til
Akureyrar, sex og sjö ára gamlar
einar í flugvél, rosalega fullorðn-
ar og við höguðum okkur eins og
dömur alla helgina, allar í kjólum
og fórum á veitingastað með tau-
servíettum og drukkum gos úr
vínglösum.
Ég minnist þess þegar við
tvær fórum til Hornafjarðar
saman í sumarvinnu, þú tæplega
tvítug og ég helmingi eldri. Þú
gerðir grín að því að þessi dvöl
okkar saman hefði verið mjög
lærdómsrík því ég hefði kennt
þér að brjóta saman fötin þín.
Ég minnist þess þegar þú
kynntir okkur fyrir Henrik, þú
geislaðir af hamingju og stuttu
seinna kom Ísak Máni í heiminn,
litli prinsinn þinn sem þú elsk-
aðir af öllu hjarta og varst hon-
um frábær mamma. Þó svo að
klippt hafi verið á naflastrenginn
var alltaf ósýnilegur strengur á
milli ykkar. Svo kom hún Elisa-
beth Mai í heiminn, ljósritið af
þér, sama skottan og með sama
blikið í augunum og brosið þitt.
Þú náðir að plata okkur öll í
brúðkaupið þitt, boðið var til
skírnar sem varð svo allt í einu
að brúðkaupi, svo líkt þér elsku
prakkarinn minn.
Elsku Eva mín, ég veit þú
veist hversu mikið ég elska þig,
ég lofa þér að ég mun elska börn-
in þín tvö, Ísak Mána og Elisa-
beth Mai, jafnmikið.
Þín
Hulda Kristín.
Elsku hjartans Eva Lind mín.
Með ólýsanlega sorg í hjarta
skrifa ég þér þessar línur, en
jafnframt með þakklæti fallega
stelpan mín. Þakklæti fyrir að
hafa fengið að vera hluti af lífi
þínu. Óteljandi minningar flæða
fram, allt frá því þegar ég þvæld-
ist um með þig heilt sumar í risa-
stóra Silver Cross-barnavagnin-
um að því að dansa með þér í
eintómri gleði á þrítugsafmælinu
þínu. Þú fékkst stóran hluta af
hjarta mínu þegar þú komst inn í
líf mitt og þar verður þú alltaf.
Takk fyrir elskuna sem þú gafst
börnunum mínum og alla nebba-
kossana sem þú gafst þeim. Ég
heyri í þér hlæja og hrista haus-
inn yfir vitleysunni í okkur systr-
unum og ég lofa þér því að við
munum halda áfram að fá hlát-
ursköst yfir engu og tala frá okk-
ur allt vit. Ég veit að þú verður
með okkur þá. Takk fyrir fasta
knúsið þitt síðustu kveðjustund-
ina okkar, takk Eva fyrir allar
minningarnar.
Bið að heilsa fólkinu okkar,
mikið hlýtur að vera gaman hjá
ykkur Önnu Kristínu, faðmur afa
Kela er örugglega hlýr og afi
Magnús á pottþétt eftir að passa
þig vel. Við sjáumst aftur hjarta-
gull.
Þín
Charlotta (Lotta frænka).
Hinn 2. september 1981 komst
þú, fallega frænka mín, í heim-
inn. Allt frá því að ég fékk að
halda á þér þegar þú varst á
fyrsta ári höfum við verið bestu
frænkur og vinkonur. Ég á bara
góðar minningar um þig, Eva
mín, sem ég geymi í hjarta mínu.
Við vorum svo nánar og góðar
saman. Þegar ég hugsa um þig
birtast minningar um hvað þú
varst alltaf glöð og vildir fólki
vel. Þú reyndir alltaf að hjálpa
öllum. Þú hjálpaðir mér mikið og
ég er svo þakklát fyrir.
Í gegnum lífið höfum við alltaf
verið samferða. Við vorum mikið
saman sem litlar stelpur og
heimsóttum Huldu á Akureyri
þar sem hún dekraði við okkur.
Einnig áttum við margar góðar
minningar úr langafabústað við
Hreðavatn. Bæði úr barnæsku
og, eftir að við urðum fullorðnar,
með mönnunum okkar og börn-
unum þínum. Þegar þú fluttir til
Danmerkur og náðir þér í dansk-
an kærasta leið ekki á löngu þar
til ég var komin út og krækti líka
í Dana. Við giftumst í sömu
kirkju hjá sama presti á sama
sumri og bjuggjum í Danmörku
á sama tíma.
Það er erfitt að sjá á eftir þér
því við ætluðum að gera margt
fleira saman. Ég lofa að hugsa
vel um Ísak Mána og Elisabeth
Mai og halda að þeim minningum
um þig svo þau viti hvað þau áttu
góða mömmu.
Elsku besta Eva Lind, ég
elska þig og við sjáumst í draum-
um mínum. Hvíldu í friði. Ég
elska þig og sakna þín.
Þín frænka og vinkona,
Birta.
Elsku Eva Lind, mín besta
vinkona. Hér sit ég og hugsa um
allar yndislegu minningarnar
sem ég á um þig síðustu 25 ár.
Guð hefur ákveðið að taka þig til
sín en ég veit að hann ætlar þér
stórt hlutverk annars staðar. Þú
varst mér miklu meira en vin-
kona, þú varst fjölskyldan mín.
Við höfum alltaf fundið fyrir hvor
annarri, oft heyrðumst við ekki í
einhvern tíma en það skipti engu
máli því þannig vorum við. Ef
annarri leið illa þá fann hin það
strax, við gátum aldrei falið neitt
fyrir hvor annarri. Eins og þegar
ég var ólétt þá vissir þú það
strax, áður en ég sagði nokkrum
frá því.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um þig. Þegar við vorum í
grunnskóla í AB bekknum, besta
bekknum og við elskuðum kenn-
arann okkar. Bjuggum til lag um
hana og gáfum henni gjafir. Þeg-
ar við vorum unglingar og ung-
lingavinnan var ekki málið þá
datt þér í hug að við mundum
stofna kaffihús á Garðatorgi. Þar
seldum við vöfflur og kakó og
stjönuðum í kringum viðskipta-
vini okkar. Þegar við breyttum
stofunni heima hjá þér í dans-
gólf, settum Páls Óskars diskinn
í og dönsuðum. Við áttum bók
þar sem við skrifuðum öll okkar
leyndarmál og földum á bak við
ramma í herberginu þínu. Skrif-
uðum endalaust af bréfum til
hvor annarrar í Garðaskóla og
líka í FG, það var ekki nóg að
tala saman við vorum líka penna-
vinkonur. Yndislegar minningar
sem ég á og mun lesa til að minn-
ast þín.
Þegar við fórum á bingó og
komum heim með fangið hlaðið
af vinningum, þ.á m. gistingu á
Hótel Íslandi þar sem við fórum
tvær og nutum okkar í botn.
Gerðum handahlaup á göngun-
um, heljarstökk á rúmið, héngum
í gluggatjöldum en pössuðum að
hafa ekki of mikil læti því við
vildum ekki trufla aðra. Þegar þú
komst heim frá Ameríku eftir að
hafa lifað Clueless-tímabilið þitt,
í bleiku hnepptu peysunni, bleika
pilsinu, hvítum hnésokkum,
krullur í hárinu og með fjaðra-
pennann. Við vorum barnalegar
og höfum alltaf verið og við vor-
um stoltar af því. Ég man svo vel
þegar við skírðum dóttur okkar í
höfuðið á þér, Rakel Eva, þegar
ég nefndi nafnið og leit svo til þín
svo fallegrar, brosandi og tárin
láku niður kinnar þínar af gleði.
Við áttum yndislega helgi saman
vinkonurnar hjá þér í Danmörku
á síðasta ári sem ég mun aldrei
gleyma. Sushi, hvítvín, flatsæng,
DVD, hlátur, grátur, gleði og
knús.
Mín stærsta minning er þegar
þú söngst eins og engill í brúð-
kaupinu mínu, við fengum ynd-
islega ræðu frá þér í veislunni og
þegar við stóðum og kvöddumst í
langan tíma á miðju dansgólfinu
grátandi og hlæjandi. Þessa
táknrænu stund mun ég geyma í
hjarta mínu því þetta var í síð-
asta sinn sem ég sá þig lífsglaða
og heilbrigða. Þú varst einstök
manneskja sem allir elskuðu og
þú passaðir að öllum liði vel í
kringum þig. Þú kenndir mér svo
margt og ég hef alltaf litið upp til
þín, svo jákvæð, einstök móðir,
tilfinningarík og vinur vina
þinna. Þér var sama um verald-
legu hlutina, þú vissir hvað skipti
máli í lífinu, að njóta. Í dag kveð
ég þig, engillinn minn, en ég veit
að þú verður alltaf hjá mér. Guð
geymi þig, elsku besta vinkona
mín. Við sjáumst seinna.
Þín,
Karitas.
Það er með mikilli sorg í
hjarta sem ég kveð einstaka og
yndislega manneskju, Evu Lind,
sem er farin langt fyrir aldur
fram. Við kynntumst á fyrstu ár-
um okkar í Flataskóla og urðum
strax miklar og nánar vinkonur
enda var einstaklega auðvelt að
líka vel við Evu. Vináttan óx
hratt og fljótlega vorum við farn-
ar að gera allt saman, klæða okk-
ur eins og systur og gista saman
hverja helgi. Til þess að geta
gert allt saman aðlöguðum við
áhugamálin hvor að annarri. Eva
söng eins og engill og var í skóla-
kórnum. Mamma mín og pabbi
voru mjög hissa þegar ég til-
kynnti þeim að ég væri byrjuð í
kórnum þar sem mínir sönghæfi-
leikar eru mjög takmarkaðir. Við
fengum að fara saman í ófá fríin
með fjölskyldum hvor annarrar.
Ein ferð er mér mjög í minni en
það er þegar við fórum saman til
Flórída með fjölskyldu Evu.
Jóga og Nonni tóku mér alltaf
einstaklega vel og mér leið alltaf
eins og ég væri hluti af fjölskyld-
unni. Árin liðu og ólík áhugamál
okkar urðu til þess að við fjar-
lægðumst á unglingsaldri en við
fylgdumst þó alltaf hvor með
annarri í gegnum tíðina. Eva var
einstaklega hjartahlý mann-
eskja, glaðlynd og vildi öllum vel.
Ég mun geyma allar okkar sam-
verustundir í hjarta mínu um
ókomna tíð. Elsku æskuvinkona,
það eru forréttindi að hafa fengið
að kynnast þér og eiga með þér
tíma.
Ég sendi mínar innilegustu
samúðarkveðjur til Jógu, Nonna,
Eva Lind
Jónsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Þorbjörg Höskuldsdóttir
(Tonný frænka).