Morgunblaðið - 01.03.2013, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. MARS 2013
✝ Þóra Björns-dóttir fæddist
á Brekku í Bisk-
upstungum 9. apríl
1916. Hún lést á
Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 15. febrúar
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Björn
Bjarnarson, bóndi
á Brekku, og Guð-
rún Jónsdóttir. Barnung, að
föður sínum látnum, fluttist
Þóra að Vatnsleysu í Bisk-
upstungum ásamt fósturmóður
sinni Jóhönnu Björnsdóttur og
hálfbróður sínum samfeðra, Er-
lendi. Á Vatnsleysu bjó Þóra
fram undir tvítugt. Þóra átti
einnig fjögur hálfsystkini sam-
mæðra. Eftirlifandi hálfbróðir
Þóru er Magnús Helgason.
Þóra fór 18 ára að aldri í
systur Karls. Þóra eignaðist
stóran hóp afkomenda: barna-
börn, barnabarnabörn og
barnabarnabarnabörn.
Þóra hafði mikla ánægju af
ferðalögum og ferðuðust þau
hjónin vítt og breitt um Ísland
á sínum yngri árum. Þóra vann
í mörg ár á vinnustofu Blindra-
vinafélagsins og sinnti einnig
ýmsum trúnaðarstörfum í þágu
félagsins. Eftir það vann hún
ýmis störf, síðustu 20 ár starfs-
ævinnar við ræstingar í Stjórn-
arráðinu. Hún lauk störfum
þar sjötug að aldri. Þóra starf-
aði í Kvenfélagi Hallgríms-
kirkju í mörg ár og var einnig
í Félagi eldri borgara í Reykja-
vík. Hún ferðaðist mikið með
þessum félögum, bæði innan
lands og utan. Þóra var heilsu-
hraust lengst af ævinnar og bjó
á Þórsgötunni þar til hún flutt-
ist á Dvalar- og hjúkrunar-
heimilið Grund. Þar tók hún
virkan þátt í tómstunda- og fé-
lagslífi meðan kraftar hennar
leyfðu.
Útför Þóru fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag, föstu-
daginn 1. mars 2013, kl. 13.
Lýðskólann á
Laugarvatni. Þar
var hún við nám í
tvo vetur. Tvítug
giftist hún Karli
Magnússyni bif-
reiðarstjóra, d. 1.
maí 1986. Þau hófu
búskap á Hallveig-
arstíg 9 í Reykja-
vík en bjuggu
lengst af á Þórs-
götu 13. Þóra og
Karl eignuðust tvo syni: a)
Björn Brekkan Karlsson, f.
1936, kvæntur Hólmfríði Þór-
ólfsdóttur. b) Sigfús Magnús
Karlsson, f. 1949, kvæntur
Jónu S. Valbergsdóttur. Vil-
borg G. Guðnadóttir, f. 1950,
gift Hauki Guðjónssyni, var
Þóru ætíð sem fósturdóttir eft-
ir að hún á barnsaldri dvalist
hjá þeim hjónum í nokkur ár
vegna veikinda móður sinnar,
Það er með miklu þakklæti
og virðingu sem ég nú kveð
tengdamóður mína Þóru
Björnsdóttur. Með þakklæti
fyrir allt það sem hún hefur ver-
ið mér frá okkar fyrstu kynnum
og virðingu fyrir lífsviðhorfum
hennar og manngerð.
Á Þórsgötu 13, þar sem Þóra
bjó lengst af með manni sínum
Karli Magnússyni, var ætíð
mikill gestagangur enda ríkti
þar mikil gestrisni, hjartahlýja
og glaðværð. Um þá tvo áratugi
sem Þóra bjó þar ein, að Karli
látnum, er sömu sögu að segja.
Þóra var mannblendin og
kynntist mörgum á lífsleiðinni
og var eldhúskrókurinn hennar
oft þétt setinn, mikið spjallað og
hlegið.
Þóra var bæði víðsýn og trú-
uð kona. Á sínum yngri árum
sótti hún, ásamt mágkonu sinni
Þórdísi Magnúsdóttur, fræðslu-
fundi Guðspekifélags Íslands.
Mikil vinátta, kærleikur og
hjálpsemi ríkti milli heimila
Þóru og Þórdísar alla tíð. Þóra
hélt góðum og nánum tengslum
við ættingja sína hér heima og
einnig hálfsystur sína og hennar
fjölskyldu búsetta í Noregi. Oft
leitaði hugur Þóru til bernsku-
stöðvanna. Að fara austur að
Vatnsleysu í Biskupstungum,
sem hún gerði oft, kallaði hún
alla tíð að „fara heim“.
Greiðvikni Þóru virtust lítil
takmörk sett og nutu þess
margir. Hún gerði sér aldrei
mannamun og mætti öllum með
sinni látlausu og hlýju fram-
komu. Þóra kunni þá list að
hlusta á aðra og virða skoðanir
þeirra. Hún var hreinskiptin og
hafði einstakt lag á að tjá skoð-
anir sínar með jákvæðum og yf-
irveguðum hætti. Gott var að
leita til Þóru með hvað eina sem
vega þurfti og meta í daglegu
lífi. Ekki síst áttu ungmennin í
stórfjölskyldunni vísan stuðning
og skilning hjá „Ömmu-Þóru“.
Þóra var náttúruunnandi og
hafði yndi af ferðalögum. Oft
skrifaði hún dagbækur á ferðum
sínum. Þær ferðaminningar las
hún sér til mikillar ánægju á
sínum efri árum. Þóra kunni
einstaklega vel að njóta líðandi
stundar. Hún hafði yndi af
hannyrðum, lestri og spila-
mennsku. Hún hafði dálæti á
fallegum söng, einkum karla-
röddum og sótti fjöldann allan
af tónleikum um ævina. Einnig
nýtti hún hvert tækifæri sem
gafst til að fara í leikhús og á
ýmsa listviðburði og sýningar,
allt fram á síðasta æviárið.
Hallgrímskirkja og Listasafn
Einars Jónssonar á Skólavörðu-
holtinu eru staðir sem Þóru
voru afar kærir. Það var einmitt
í garðinum við Listasafn Ein-
ars, á sólbjörtum degi fyrir
rúmum sjö árum, að við sátum
þar á bekk og Þóra tjáði mér að
hún hefði tekið þá ákvörðun að
tími væri kominn til að bregða
búi og flytja á elliheimili, allra
helst á Grund. Þangað hafði hún
heimsótt marga í gegnum tíðina
og alltaf mætt þar svo mikilli
ástúð og hlýju. Og þannig varð
það. Á Grund naut hún ein-
stakrar umönnunar og tók þátt í
félagsstarfinu þar af fremsta
megni.
Í dag er Þóra jarðsungin, við
óm frá karlaröddum, frá kirkj-
unni sinni – Hallgrímskirkju.
Blessuð sé minning Þóru
Björnsdóttur.
Jóna S. Valbergsdóttir.
Elsku amma, ýmis minninga-
brot koma upp í hugann þegar
ég skrifa þessi orð. Fyrsta
minningin er úr eldhúsinu þínu
á Þórsgötunni að drekka
kringlukaffi eða réttara sagt að
dýfa kringlu ofaní mjólk með
smá kaffidreitli út í og fullt af
sykri. Þetta þótti lítilli stelpu
mjög gott. Síðan eru það tjaldú-
tilegurnar með þér og afa Kalla.
Oft höfum við hlegið að því þeg-
ar skórnir fengu að fjúka í læk-
inn þegar ein var búin að fá nóg
af stríðni bróður síns, en mikið
var samviskubitið þegar afi
þurfti að fara út í kaldan lækinn
til að eltast við skóna sem hann
að lokum náði.
Það var alltaf gott að koma á
Þórsgötuna og alltaf fékk mað-
ur eitthvað gott með kaffinu. Þú
áttir alltaf heimabakaðar skons-
ur og kleinur í frystinum sem
þú hitaðir handa okkur. Fyrst
eftir að þú fórst á Grund fannst
þér heldur leiðinlegt að geta
ekki boðið upp á veitingarnar
sem þú varst vön að gera –en þá
áttir þú alltaf súkkulaði til að
bjóða.
Ég minnist allra góðu samtal-
anna sem við höfum átt í gegn-
um árin eftir að ég varð full-
orðin. Það var svo gaman að
tala við þig og þú varst svo vel
inni í öllum málum, þú varst
alltaf með á hreinu hvað allir
voru að gera; þú fylgdist vel
með okkur barnabörnunum og
ekki síður langömmubörnunum
þínum. Þú varst svo víðsýn og
hafðir mikinn skilning á hlut-
unum. Oft talaðirðu um hvað þú
værir stolt af öllum afkomend-
um þínum og varst svo þakklát
fyrir hvað öllum gengi vel.
Elsku amma, takk fyrir öll
góðu samtölin sem við áttum
undanfarin ár, ég fór alltaf rík-
ari af þínum fundi. Hvíl í friði,
þín
Karen.
Í dag kveð ég Þóru Björns-
dóttur, föðursystur Magga
míns. Þegar ég kom í Vatns-
leysufjölskylduna þá var Þóra
ein af þeim. Hún bar mikla
hlýju til bróður síns Erlendar
og Kristínar konu hans og
krakkanna á Vatnsleysu, hún
fylgdist vel með uppvexti þeirra
og var mjög kært þar á milli á
báða bóga.
Þóra giftist Karli Magnús-
syni og eignuðust þau tvo syni,
þá Björn og Sigfús og fóstur-
dótturina Vilborgu, Þóra bar
mikla umhyggju fyrir fjölskyldu
sinni, fylgdist vel með öllu sem
við kom barnabörnum og barna-
barnabörnum. Þóra var
mamma, amma, langamma og
langalangamma af lífi og sál.
Þóra og Kalli bjuggu á Þórs-
götu 13, þau voru höfðingjar
heim að sækja, enda var mikill
gestagagangur, ég held að alltaf
þegar fólkið að austan kom í
bæinn þá var farið á Þórsgöt-
una, alltaf var gott að koma á
Þórsgötuna, alltaf allir vel-
komnir, uppdekkað borð með
bakkelsi og heitt súkkulaði með
rjóma þetta voru dýrðarstundir.
Það var gaman þegar við hitt-
umst og spiluðum vist, þetta
gerðum við í mörg ár, ásamt
Sillu og Hjálmari, svo var
spjallað saman yfir kaffibolla og
þá voru sagðar sögur frá liðinni
tíð, frá Brekku og Vatnsleysu,
allt var þetta eins og ævintýri í
mínum augum.
Þóra hafði gaman af allri
handavinnu og eru ófá verkin til
eftir hana, hún saumaði út alveg
þar til fyrir þremur árum að
hún var orðin óstyrk í höndum.
Þóra var falleg kona, hún
unni öllu sem fagurt var, hún
hafði gaman af söng og söng
sjálf við öll tækifæri enda mikið
sungið á Vatnsleysu. Þóra var
glöð kona, hafði gaman af að
ræða við fólk, enda umkringd
góðu samferðafólki á langri ævi.
Alltaf var mjög fallegt í
kringum Þóru, bæði á Þórsgöt-
unni og á Grund. Undanfarin jól
höfum við Maggi minn heimsótt
Þóru á Grund þá var boðið upp
á konfekt og púrtvín, svo var
byrjað að tala um gömlu góðu
dagana á Vatnsleysu og „krakk-
ana“ eins og hún sagði.
Ég fór til Þóru rétt fyrir jól-
in, hún nýkomin úr lagningu og
var að hvíla sig, við áttum mjög
góða stund saman og sýndi ég
henni mynd af altarisdúknum
sem ég saumaði fyrir Tor-
fastaðakirkju. Ég fann að henni
þótti mjög vænt um það, við
vorum báðar meyrar og glaðar í
senn, ég skilaði kveðju frá
Magga mínum og sagðist koma
fljótt aftur.
Frændsystkini Þóru á Vatns-
leysu og fjölskyldur þeirra
þakka áralanga vináttu og
tryggð.
Fjölskyldu Þóru votta ég
mína innilegu samúð.
Guð blessi minningu góðrar
konu.
Þóra Katrín Kolbeins.
Leiðir okkar Þóru lágu fyrst
saman fyrir ríflega 30 árum
þegar við Einar byrjuðum sam-
an. Var honum mikið í mun að
kynna mig fyrir ömmu Þóru og
afa Kalla. Þau hjón voru góð
heim að sækja og fór vel á með
okkur frá fyrsta degi, en ekki
spillti að ættir mínar lágu aust-
ur, þó í Hreppana væri.
Þóra var einstaklega lífleg og
skemmtileg kona, hafði skoðun
á mönnum og málefnum og var
ónískari á að viðra þær með ár-
unum. Hún tók því sem að
höndum bar af æðruleysi og
tókst á við daglegt amstur af já-
kvæðni og vinnusemi. Hún lét
sér annt um þá sem minna
máttu sín, var ávallt fús að rétta
náunganum hjálparhönd og
naut þess að láta gott af sér
leiða.
Umfram allt þótti henni þó
vænst um fjölskylduna, Bjössa,
Sigfús, Boggu og þeirra fylgi-
fiska, bræður sína og skyld-
menni og aðra þá sem hún tók
upp á sína arma. Hún ræktaði
frændgarðinn og vinina og voru
ófá kvöldin sem setið var og
spilað fram eftir á Þórsgötunni.
Fyrir okkur og ekki síst
krakkana okkar er það ómet-
anlegt að eiga minningar frá
góðum stundum í eldhúsinu á
Þórsgötunni þar sem gjarnan
var stoppað við í kaffi þegar
skroppið var í bæinn. Amma
Þóra og afi Kalli meðan hans
naut við tóku á móti okkur eins
og kóngafólki í hvert sinn.
Hægt var að treysta því að
amma Þóra myndi draga fram
nýbakaðar skonsur eða kleinur
og ef vel stóð á var jafnvel lag á
að læra að spá í bolla og
skyggnast inn í framtíðina.
Síðustu árin dvaldi Þóra á
Grund, en hún var sjálfstæð og
hafði lengi þvertekið fyrir að
fara á stofnun. Þegar á Grund
var komið hafði hún það hins
vegar oft að orði að hún hefði
átt að þiggja að fara þangað
miklu fyrr því þar leið henni vel
og hún naut þess að vera innan
um heimilisfólkið og þiggja þá
þjónustu sem þar var að finna.
Það er með söknuði sem við
kveðjum ömmu Þóru, en vitum
að vel hefur verið tekið á móti
henni á nýjum stað.
Guðrún Gunnarsdóttir.
Mig langar í örfáum orðum
að minnast hennar Þóru Björns-
dóttur, afasystur minnar, sem
lést þann 15. febrúar sl. Á að-
eins örfáum mánuðum hafa þau
kvatt þetta jarðlíf, mamma,
Maggi móðurbróðir minn og
Þóra. Stórt skarð hefur því orð-
ið til í fjölskyldunni. Þóra var að
mínu mati ákaflega glæsileg og
vönduð kona að allri gerð. Sjálf-
stæð, glögg, umhyggjusöm og
umfram allt jákvæð. Sá eigin-
leiki nýttist henni vel í gegnum
lífið, ekki síst þegar hún missti
manninn sinn hann Kalla og
einnig þegar aldurinn færðist
yfir. Fyrir mér kom umhyggju-
semin ekki síst fram í samskipt-
um hennar við Gvend, mömmu
og svo ótalmarga aðra sem til
hennar leituðu. Samband Þóru
og mömmu var einstakt og leið
ekki sú vika að þær töluðust
ekki við. Þóra var mjög tengd
Biskupstungunum, enda uppal-
in á Brekku og bróðir hennar
búsettur á Vatnsleysu. Einstak-
lega kært var með þeim systk-
inum alla tíð og samskiptin mik-
il í gegnum tíðina. Þórsgatan
verður þó alltaf í mínum huga
gatan þeirra Þóru og Kalla.
Þangað áttu margir í fjölskyld-
unni erindi í gegnum tíðina og
voru þau hjónin einstaklega
gestrisin. Ég á einnig afskap-
lega góðar minningar um Þóru
og Kalla á Rauðalæknum, þar
sem ég ólst upp. Foreldrar mín-
ir, Þóra og Kalli, höfðu það fyrir
sið að spila reglulega vist, í þá
gömlu góðu daga. Ég minnist
þessara spilakvölda með mikilli
ánægju. Það var einhvern veg-
inn alltaf svo gaman þegar Þóra
og Kalli komu í heimsókn. Ekki
spillti það gleðinni að fá að spila
sem fjórði maður þegar mamma
fann til kaffið. Þá fannst mér ég
næstum því orðin fullorðin. Hin
síðari ár hef ég tengst Brekku á
alveg nýjan hátt vegna þess að
þar þykir mér svo gaman að
veiða. Þegar ég stend á bakk-
anum á Fullsæl og lít í kringum
mig á landslagið hugsa ég oft
með mér að þetta er umhverfið
þar sem þau Erlendur afi og
Þóra ólust upp og mótuðust sem
einstaklingar. Það er góð til-
finning. Ég á ekkert nema af-
skaplega góðar minningar um
þessa ljúfu frænku mína, hana
Þóru. Að lokum sendi ég þeim
Bjössa, Sigfúsi, Boggu og
þeirra fjölskyldum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Kristín Hjálmarsdóttir.
Þóra kvaddi sátt á björtum
vetrardegi í faðmi ástvina. Upp-
haf vináttu okkar má rekja til
þess að Þóra og Dísa mamma
urðu vinkonur á fjórða áratug
síðustu aldar. Þær lögðu metn-
að í að fylgja tískunni, áttu
nokkur pör af silkisokkum með
saum, pokabuxur og gengu í of
litlum skóm. Þóra kynntist
Kalla sem var eldri bróðir Dísu
og Dísa kynntist Guðna og pör-
in nutu lífsins, spiluðu mikið á
spil og ferðuðust innanlands.
Viðhorfin að njóta lífsins og
grípa tækifærin hafa alltaf ein-
kennt Þóru og er nú auður af-
komendanna. Þóra og Kalli
eignuðust Bjössa 1936 og Sigfús
1949 og 1950 eignuðust Guðni
og Dísa Boggu.
Vorið 1952 greindist Dísa
með berkla og í kjölfarið tóku
Þóra og Kalli Boggu í fóstur í
mörg ár. Þar með var lagður
grunnur að sterku fósturfor-
eldra- og systkinasambandi sem
aldrei hefur fallið skuggi á. Það
var gott að alast upp hjá Þóru
og Kalla, þau voru einstaklega
kærleiksrík og Þórsgatan varð
mitt annað heimili. Þóra var öfl-
ug fyrirmynd, hún var útivinn-
andi, vann á ýmsum stöðum, og
ég fór oft með henni í vinnuna.
Það var gott að vera með Þóru,
hún var heimspekingur, vel les-
in, fróð og víðsýn. Á Þórsgöt-
unni var mikill gestagangur og
það er með ólíkindum hvað
þessi litla íbúð gat rúmað
marga. Gestir úr nágrenninu
komu líka oft, einnig sumir aðr-
ir sem áttu eitthvað erfitt. Þóra
tók vel á móti öllum og fór aldr-
ei í manngreinarálit. Það voru
líka ófáar ferðirnar sem hún tók
mig með í heimsóknir á öldr-
unarheimili og í leiguherbergi
víðsvegar um bæinn til að hlúa
að og „gauka einhverju góðu“
að íbúunum. Börnin mín nutu
þeirrar gæfu að vera í pössun
hjá Þóru og Kalla, sem gáfu
þeim sama dýrmæta veganestið
og ég sjálf hafði fengið frá þeim
í mínum uppvexti.
Kalli féll frá vorið 1986 og
veturinn á eftir var Þórdís dótt-
ir mín svo lánsöm að fá að gista
hjá Þóru heilan vetur. Þórdís
minnist þess tíma með þakklæti
því það var svo gott að eiga
ömmu Þóru út af fyrir sig á
kvöldin, geta spjallað við hana
og sofna síðan örugg í rúminu
við hliðina á henni að loknum
bænalestri. Eftir fráfall Kalla
ákvað Þóra að eiga góð ár fram-
undan og hún dreif sig út í lífið
að nýju. Hún gekk í Kvenfélag
Hallgrímskirkju, skráði sig í
gönguklúbb og tók virkan þátt í
menningarlífi borgarinnar. Hún
ferðaðist töluvert og tók
fjöldann allan af ljósmyndum.
Gestagangurinn hélt áfram og
nú var það ekki síður unga fólk-
ið sem sóttist eftir félagsskap
hennar. Þóra hélt matar- og
kaffiboð og fyrir allar helgar
bakaði hún til að eiga eitthvað
gott með kaffinu. Hún var með
eindæmum veisluglöð og tók þá
þátt af lífi og sál og var gjarnan
með þeim síðustu heim.
Árið 2006 flutti Þóra á Grund
þar sem hún átti góð ár og tók
virkan þátt í því sem þar var í
boði auk þess að sitja löngum
stundum við útsaum og eigum
við börnin, tengdabörn og
barnabörn marga fallega dúka
eftir hana. Gamli góði gesta-
gangurinn fylgdi Þóru á Grund
og það leið aldrei sá dagur að
einhver kæmi ekki í heimsókn.
Við fjölskyldan kveðjum Þóru
með dýpra þakklæti en nokkur
orð geta tjáð.
Vilborg G. Guðnadóttir
og fjölskylda.
Elsku Þóra, afasystir manns-
ins míns, lést 15. febrúar sl. en
dánardagur hennar er merki-
legur því Lindi, bróðir hennar,
dó 15. febrúar 1978 og Gvendur,
uppeldisbróðir hennar, dó 15.
febrúar 1994. Kynni okkar Þóru
hófust þegar ég kom í Vatns-
leysufjölskylduna. Kom hún þá
reglulega á æskuslóðirnar til að
heilsa upp á fólkið sitt, koma
heim eins og hún sagði. Þóra
var eftirtektarverð eins og mód-
el, smekklega klædd með réttu
fylgihlutina í stíl og hárið leit
alltaf út eins og hún væri ný-
komin úr lagningu. Ég kynntist
Þóru betur þegar ég var við
hárgreiðslunám í Iðnskólanum
og vantaði mig módel í bylgjur
og leitaði ég þá til Þóru sem
fannst það mikið meira en sjálf-
sagt mál að koma sem módel og
ekki var það í fyrsta skiptið sem
hún kom til þess. Hárið á henni
var eins og draumur allra nema
það lagðist í fallegar bylgjur
eins og hugur manns með engri
fyrirhöfn og hinir nemarnir
grænir af öfund. Heimsóknirnar
urðu með árunum fleiri til henn-
ar og dáðist ég oft að því hve
fim hún væri og flott en hún
sagði að það væru stigarnir
heima á Þórsgötu 13 sem héldu
henni í svona flottu formi.
Þóra var jákvæð og þótti
henni vænt um sveitina og rifj-
aði upp gamla tíma fyrir okkur
Gumma þegar við heimsóttum
hana í litla súðherbergið hennar
á Litlu Grund. Þá sýndi hún
okkur myndirnar sínar og sagði
frá þeim og mundi allt saman og
hafði mikinn áhuga á að fylgjast
með ættingjum sínum, langt
komin á tíræðisaldurinn. Eitt
skiptið þegar við vorum í heim-
sókn hjá Þóru á Grund bankar
herramaður á dyrnar hjá henni
og spyr hvort hún verði ekki
samferða í mat, kveðjum við þá
með yl í hjarta og ánægð með að
hafa drifið okkur í heimsókn til
Þóru Björns sem skrifaði alltaf
svo fallegar kveðjur á jólakortin
og jólakveðjurnar síðar meir í
útvarpinu sem var beðið með
eftirvæntingu.
Vil ég þakka fyrir að hafa
kynnst Þóru Björns, yndislegri
konu, sem ólst upp í sveitinni
okkar og votta ég fjölskyldu
hennar samúð.
Sigríður, Vatnsleysu.
Þóra
Björnsdóttir
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn