Morgunblaðið - 12.03.2013, Blaðsíða 32

Smáauglýsingar
Gisting
 

  
 


    
 



 

   
  




  
   
Húsgögn
Ítalskur sófi.
Til sölu er þriggja manna ítalskur sófi
ásamt stól. Hægt er að taka af
áklæði til þvottar. Var keyptur í versl-
uninni Exo í Skeifunni. Tilboð óskast.
svr@simnet.is
Sumarhús
Sumarhús - Gestahús
- Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla -
Endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892 3742 og 483 3693,
www.tresmidjan.is
Rafvirkjun
AH-Raf. Dyrasímakerfi, töfluskipti og
öll almenn raflagnavinna. Tilboð/
tímavinna. Vönduð vinnubrögð.
ahraf@ahraf.is - Hermann, sími
845 7711, og Arnar, sími 897 9845.
Óska eftir
Kaupi silfur
Vantar silfur til bræðslu og endur-
vinnslu. Fannar verðlaunagripir,
Smiðjuvegi 6, rauð gata, Kópavogi.
fannar@fannar.is - sími 551 6488.
KAUPUM GULL - JÓN & ÓSKAR
Kaupum allt gull. Kaupum silfur-
borðbúnað. Staðgreiðum. Heiðar-
leg viðskipti. Aðeins í verslun okk-
ar Laugavegi 61. Jón og Óskar,
jonogoskar.is - s. 552-4910.
KAUPI GULL!
Ég, Magnús Steinþórsson gullsmíða-
meistari, kaupi gull, gullpeninga og
gullskartgripi. Kaupi allt gull, nýlegt,
gamalt og illa farið.
Leitið til fagmanns og fáið góð ráð.
Uppl. á demantar.is, í síma 699 8000
eða komið í Pósthússtræti 13 (við
Austurvöll).
Verið velkomin.
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Nýkomnar Eurotec A2 harð-
viðarskrúfur. Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
6600230 og 5611122.
Ýmislegt
NÝTT NÝTT NÝTT
Teg. 1566 - vel fylltur í BC-skálum á
kr. 5.800.
Teg. 1566 - vel fylltur í BC-skálum á
kr. 5.800.
Teg. 11001 - þessi gamli frábæri í
C-, D-, E-, F-skálum á kr. 5.800.
Laugavegi 178, sími 551 3366.
Opið mán.-föst. 10-18,
laugard. kl. 10-14.
Þú mætir - við mælum
og aðstoðum.
www.misty.is
- vertu vinur
Bílaþjónusta
GRÍPTU TÆKIFÆRIÐ!
MOGGINN Í
IPADINN
WWW.MBL.IS/MOGGINN/IPAD
Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. MARS 2013
✝ GuðmundaPetersen
Stefánsdóttir fædd-
ist 25. júní 1921 í
Reykjavík. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Eir 7.
mars 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Stefán
Björnsson, f. 1892,
d. 1978, og Ágústa
Sigbjörnsdóttir frá
Vík í Fáskrúðsfirði, f. 1898, d.
1997. Æskuheimili hennar var á
Hverfisgötu 104 í Reykjavík.
Þar var líka til heimilis amma
hennar, Steinunn Jakobína
Bjarnadóttir, fyrrverandi hús-
stundaði í frístundum í áratugi.
Hún sótti ýmis námskeið í
Handíða- og myndlistaskól-
anum. Hún lagði einnig stund á
frönskunám.
Árið 1949 giftist hún Gunn-
ari Petersen, f. 1923, d. 2004.
Áður átti hún soninn Steinar.
Faðir hans er Brynjúlfur Thor-
valdsson, f. 1925. Þau Guð-
munda og Gunnar áttu við-
burðaríka og skemmtilega ævi.
Ferðuðust mikið um Ísland og
stunduðu laxveiði í mörgum
bestu veiðiám landsins og ferð-
uðust líka mikið erlendis, bæði
til flestra landa í Evrópu og
ennfremur til framandi landa.
Þau voru mikið á skíðum og
iðkuðu badminton. Þau komu
sér upp sælureit í Hestvík við
Þingvallavatn þar sem þau
dvöldu þegar færi gafst.
Jarðarför Guðmundu fer
fram frá Áskirkju í dag, 12.
mars 2013, kl. 15.
freyja í Vík, f.
1862, d. 1943, og
var mjög kært milli
Guðmundu og
Steinunnar.
Að lokinni hefð-
bundinni skóla-
göngu innritaðist
Guðmunda í
Menntaskólann í
Reykjavik og út-
skrifaðist sem
stúdent 1941. Hún
starfaði við ýmis störf eftir út-
skrift, m.a. sem leiðsögumaður
fyrir útlendinga. Guðmunda
stundaði nám við listaskóla í
Stokkhólmi og lauk þar námi í
postulínsmálningu sem hún
Gunnar frændi okkar, sem
féll frá fyrir tæpum áratug, átti
hana Mundu sína eða mömmu
eins og hann kallaði hana jafnan.
Nú er Munda einnig fallin frá og
heldur á vit ævintýra á ný með
Gunnari.
Við systkinin minnumst
Mundu fyrir hið fallega yfir-
bragð hennar, bros og einlægni.
Það var gott að vera í návist
hennar. Munda hafði áhuga á að
heyra hvað unga fólkið var að
bralla og hún hafði alltaf frá ein-
hverju skemmtilegu að segja
sem var oftast úr hversdagsleik-
anum. Ávallt hló hún sínum dill-
andi hlátri og bros færðist yfir
alla í návist hennar. Það var gott
og eftirsóknarvert að fá að
heimsækja Gunnar og Mundu á
Kambsveginn og í sumarbústað
þeirra á Þingvöllum þar sem vel
var tekið á móti okkur og
ánægjulegt að vera. Gunnar var
hefðbundið að dytta að ein-
hverju en Munda nærði sál og
líkama af góðgæti eins og henni
var lagið á milli þess sem við fór-
um um ævintýraveröldina.
Við minnumst ævintýralegra
ferða sem þau hjónin fóru og fal-
legra gripa og gjafa sem þau
komu með úr þeim ferðum. Gjaf-
ir úr ferðum og á jólum voru
valdar af kostgæfni og voru
rausnarlegar. Munda var mikil
veiðikona og náttúrubarn og
bárum við gæfu til að njóta ná-
vistar hennar á bökkum ánna og
þær voru æsilegar sögurnar
sem hún sagði frá veiðiferðum
sínum og Gunnars í eltingaleik
við stóra laxa.
En upp úr standa ógleyman-
legar samverustundir í Peter-
sen-jólaboðunum sem voru
lengst af hjá ömmu Önnu á
Flókagötunni. Um síðustu jól
var Munda vel tilhöfð og
áhugasöm um okkar hagi sem
ætíð áður þó svo hún impraði á
að hún væri orðin gleymin. Það
var ekki að heyra þótt hún væri
komin á tíunda áratuginn og
enn var til staðar sama fallega
yfirbragðið, brosið og einlægn-
in.
Blessuð sé minning Gunnars
og Mundu. Við vottum Steinari
og Grétu, börnum þeirra og fjöl-
skyldum okkar dýpstu samúð.
Bernhard Alfred, Hrönn
og Egill Örn.
Munda mágkona mín, sem nú
hefur kvatt þetta jarðlíf, kom inn
í fjölskyldu mína þegar ég var lít-
il stelpa og voru þau Gunnar
bróðir minn okkur systkinunum í
Skála alltaf einstaklega góð og
kær. Margar bestu æskuminn-
ingarnar eru þeim tengdar því
þeim fylgdi gleði, einlæg elska og
óvæntar uppákomur. Þau fóru
með okkur á skíði, færðu okkur
óteljandi spennandi gjafir, höfðu
bingó í jólaboðum og samveran
með þeim hafði yfir sér notalegan
og stundum ævintýralegan blæ.
Þau slepptu ekki af okkur hend-
inni síðar á lífsleiðinni heldur
voru þau okkur bestu vinir. Þær
voru ekki leiðinlegar samveru-
stundir okkar systkinanna og
maka og ekki var greinanlegur
aldursmunur þótt árin væru allt
að 27. Þessar stundir okkar, seint
og snemma, eru dýrmætar end-
urminningar.
Munda mætti samferðafólki
sínu með glaðværð og hlýju
brosi. Sinnti sínum nánustu af
mikilli alúð og óeigingirni. Rækt-
aði samband við vini og frændur.
Mundu var margt til lista lagt og
hafði áhuga á svo mörgu. Málaði
postulín sem hún hafði lært í Sví-
þjóð sem ung stúlka. Hún málaði
olíumálverk og eins liggja eftir
hana ýmis listaverk máluð á silki.
Munda var góð fyrirmynd og mér
þótti alla tíð mikið til hennar
koma. Ekki var hún bara falleg
og góð, hún var alltaf fín og
smart, hafði sjálfstæðan smekk,
talaði frönsku, var mikil veiðikló
en hafði stundum áhyggjur ef
hún veiddi meira en Gunnar. Hún
reyndist móður okkar eins og
besta dóttir enda þótti móður
okkar ákaflega vænt um þessa
stjúptengdadóttur sína.
Fáskrúðsfjörður er fögur sveit,
flestir segja …
Þetta vísubrot fór hún stund-
um með þegar talið barst að
Austfjörðum. Hún var ættuð frá
Vík í Fáskrúðsfirði og bar æv-
inlega hlýjar taugar til þess
staðar þótt hún hafi ekki sjálf
verið alin þar upp. Hún ólst upp
í Reykjavík hjá móður sinni og
ömmu sem voru frá Vík og fékk
með móðurmjólkinni myndina af
bænum í Vík, firðinum og fal-
legu fjöllunum. Hún hefði ekki
haft á móti því að skjótast aust-
ur til að sjá Franska spítalann fá
nýtt andlit. En hún kvartaði
ekki yfir takmarkaðri ferðagetu
og sætti sig orðinn hlut.
Munda var eins og vængbrot-
inn fugl eftir að Gunnar lést
enda voru þau alla tíð mjög ást-
fangin og samstillt í öllu sem
þau tóku sér fyrir hendur. Þau
voru lífsglöð og áttu góða vini.
Ferðuðust víða, stunduðu
íþróttir og útivist. En lífið
breyttist, heilsunni hrakaði og
hún prísaði sig sæla að fá vist á
Hjúkrunarheimilinu Eir. Stein-
ar, sonur hennar, og fjölskylda
hans báru hana á höndum sér og
það var helst að hún vorkenndi
þeim að þurfa að hugsa um
hana. En hún var innilega þakk-
lát fyrir umhyggju þeirra, fyrir
alúð starfsfólksins á Eir og vina-
legt samfélag á deildinni sinni.
Ég efast ekki um að hún fór þar
fram með hógværð eins og alla
tíð áður.
Fyrir hönd okkar systkina
Gunnars og fjölskyldna eru hér
færðar þakkir fyrir samfylgd-
ina, einlæga vináttu og gæsku
Mundu í okkar garð. Steinari,
Grétu og fjölskyldu þeirra vott-
um við innilega samúð.
Ég kveð kæra vinkonu mína,
Guðmundu Stefánsdóttur Peter-
sen, og bið henni blessunar
Guðs.
Elsa Petersen.
Guðmunda Petersen, eða
Munda, hefur lokið veru sinni
og hlutverki í þessari tilvist.
Hún skipaði sérstakan sess í lífi
mínu. Mæður okkar voru æsku-
vinkonur og hélst vinátta
þeirra allt til fráfalls Ágústu
móður Mundu; á vináttu þeirra
bar aldrei skugga og hún var
báðum ómetanleg. Ágústa var
einstök kona, það vita þeir sem
kynntust henni. Móðir mín
fylgdist með lífi Mundu allt frá
barnæsku hennar, og hafa þær
mæðgur og fjölskylda þeirra
ávallt verið samtvinnaðar fjöl-
skyldu okkar.
Uppvaxtarárin eru mikilvæg
og viðkvæm. Ég var svo lánsöm
að vera „send“ til Mundu 14 ára
að aldri, eftir að skólavist minni
í Reykjaskóla lauk, þar sem fað-
ir minn var skólastjóri. Ekki var
mikið fyrir mig að gera þar –
systkini mín farin til borgarinn-
ar og ég ein eftir. Nú átti daman
að læra á píanó, og Munda tók
að sér að kenna mér að mála á
postulín, en hún var mikill lista-
maður á því sviði sem öðrum.
Ógleymanlegar eru þær stundir
sem við áttum saman við eldhús-
borðið og máluðum fallega hluti
og ekki efast ég um að Munda
hafi sagt mér margt fallegt og
skemmtilegt um lífið og til-
veruna, því hún var víðsýn og
vel menntuð kona með hárfínan
húmor.
Á þessum tíma voru Munda
og Gunnar að byggja sitt fallega
hús á Kambsvegi. Unnu þau
hörðum höndum að því að koma
því upp og var ég í því hlutverki
að passa Steinar og færa þeim
nesti frá Ágústu. Munda og
Gunnar kunnu að lifa lífinu og
voru samtaka í því. Gaman
fannst mér að fara með þeim og
horfa á þau spila badminton með
sínum skemmtilegu vinum.
Mynd kemur upp í hugann; þau
eru að fara á árshátíð Oddfel-
low-stúkunnar, hann flottur í
kjólfötum og Munda glæsileg í
síðum kjól.
Kærar þakkir kæru hjón.
Fyrir nokkrum vikum kom
Munda með Steinari og Grétu í
heimsókn til móður minnar,
Hlífar Böðvarsdóttur, þar sem
hún býr nú, orðin tæpra 104 ára.
Það varð kveðjustundin. Hún
sendir kærar kveðjur og þakkar
Mundu fyrir hennar einlægu
vináttu í gegnum árin, og það
gerum við einnig systkinin.
Við vottum Steinari, Grétu og
fjölskyldu þeirra innilega sam-
úð.
Inga Lára Guðmundsdóttir.
Látin er á nítugasta og öðru
aldursári mín kæra frænka hún
Munda. Ég sá hana tæpum mán-
uði áður en hún lést og alltaf hélt
hún fegurð sinni og reisn. Ekki
get ég minnst hennar án þess að
hleypa sjálfri mér að. Á milli
okkar var tíu ára aldursmunur
og minntist hún þess oft hve
gaman henni þótti að aka mér í
forláta barnavagni. Síðar átti ég
margar skemmtilegar samveru-
stundir með henni, m.a. að fara í
Sundhöllina, það glæsilega hús,
sem þá var nýlegt. Og mikið var
ég montin að spássera með
henni í bænum þegar hún bar
hvítu kolluna á höfðinu en hún
varð stúdent frá Menntaskólan-
um í Reykjavík sumarið 1941.
Lítið var um að stúlkur færu í
háskólanám á þessum árum.
Munda var mjög hagvirk og
lærði síðan postulínsmálun í
Svíaríki. Ekki var amalegt að
drekka kaffi úr hennar hand-
málaða postulíni og marga
gladdi hún með handverki sínu.
Árið 1948 giftist hún Gunnari
Petersen, miklum sómamanni,
og var hjónaband þeirra farsælt.
Nutu þau margra góðra ára á
sínu fallega heimili þar til Gunn-
ar lést árið 2004. Einkasyninum
Steinari og hans fjölskyldu, sem
hún unni afar heitt, votta ég
samúð mína. Hvíl í friði mín
kæra.
Sjöfn Haraldsdóttir.
Guðmunda Peter-
sen Stefánsdóttir
Fallin er frá kær
vinkona mín, Karen Ragnars-
dóttir, eftir stutta en snarpa bar-
áttu við ólæknandi sjúkdóm.
Minningar um þig og ófáar
stundirnar okkar saman í gegn-
um árin eiga svo stóran stað í
hjarta mér og munu aldrei
Karen
Ragnarsdóttir
✝ Karen Ragn-arsdóttir fædd-
ist á Ísafirði 2. maí
1937. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vestfjarða 6. febr-
úar 2013.
Útför Karenar
fór fram frá Ísa-
fjarðarkirkju 16.
febrúar 2013.
gleymast. Á ýmsu
átti maður von, en
að missa þig svona
snemma úr lífi okk-
ar var sannarlega
ekki eitt af því.
Ég vona að þér
líði vel á þeim stað
þar sem þú ert núna
í faðmi ástvina
þinna sem farnir
eru.
Grámi dagsins grætur
hin góðu liðnu ár
þá hlupu fimir fætur
og féllu gleðitár.
Nú faðmast fólk sem lifir
og fegurð leitar að
en engill svífur yfir
þeim yndislega stað.
Nú tala englar aðrir
um allt sem hérna var.
Til jarðar falla fjaðrir
sem fagrar minningar.
(Kristján Hreinsson)
Elsku vinkona, þakka þér fyrir
bútasaumsverkin þín og ýmislegt
annað sem þú hefur gefið mér í
gegnum tíðina, sem mér þykir
mjög vænt um. Hvert öðru fal-
legra.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Ég vil að lokum votta Palla,
Ragnari, Helgu, Haraldi og fjöl-
skyldum þeirra mína dýpstu
samúð.
Guð geymi þig, kæra vinkona.
Sigrún Þórey.