Morgunblaðið - 30.10.2013, Qupperneq 31

ist vel með öllu sem brasað var
uppi í heiði, hvort sem um var að
ræða framkvæmdir við húsið, sil-
ungsveiði eða eitthvað annað.
Hann kom nokkuð reglulega í
heimsókn í Kiddahús á Fergu-
son-tryllitækinu sínu og eru þær
heimsóknir minnisstæðar.
Valdi var vel upplýstur og
fylgdist alla tíð vel með, bæði fjöl-
skyldu og frændfólki sem og
þjóðfélagsmálum. Það var því
vandræðalaust að spjalla við
hann um flest milli himins og
jarðar. Hann hafði sterkar skoð-
anir á mörgum málum, var glett-
inn mjög og góðlátlega stríðinn.
Hann lagði alúð í þau verk sem
hann vann sem kom vel fram í
æðarræktinni sem skipaði stóran
sess í tilveru hans, ekki síst síð-
ustu árin. Valda verður sárt
saknað en margt gott starfið ligg-
ur eftir hann sem eftirlifendur
munu njóta í framtíðinni.
Valdi lifði löngu og farsælu
jarðlífi en sá tími hans er nú lið-
inn. Ég trúi því að nú sitji þeir
bræðurnir Valdi og pabbi að
spjalli á góðum stað í góðum fé-
lagsskap.
Elsku Gilla, Steini, Nonni, Jói,
Gunni og fjölskyldur, ykkur
sendi ég mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guð geymi Valda frænda og
blessuð sé minning hans.
Árni Kristmundsson.
Rögnvaldur Steinsson, móður-
bróðir minn, var fæddur á
Hrauni á Skaga og þar stóð hann
vaktina í þau 95 ár sem hann lifði.
Hann var 3. í aldursröð 12 systk-
ina hóps og kom það í hans hlut
að verða bóndi á Hrauni og taka
við þeim verkefnum sem jörðinni
fylgdu, eins og vitavörslu við
Skagatáarvita og veðurathuganir
fyrir Veðurstofu Íslands. Valdi á
Hrauni, eins og hann var oftast
kallaður af vinum og vandamönn-
um, var af þeirri kynslóð sem ólst
upp á erfiðleikatímum í íslensku
þjóðfélagi og fólk þurfti þá að
hafa fyrir hlutunum til að sjá sér
og sínum farboða. Hann hafði í
heiðri gömul og góð gildi og lifði
eftir þeim. Valdi var lánsamur
maður þegar hann náði í hana
Gillu sína, yndislega konu sem
hefur alla tíð staðið við hlið hans
eins og klettur Það er alltaf gam-
an að koma að Hrauni, enda var
gestrisni mikil hjá þeim hjónum.
Alltaf tími til að spjalla við gest-
ina um lífið og tilveruna og hús-
freyjan töfraði fram veislukaffi,
sjálfsagt stundum oft á dag því
margra leið liggur að Hrauni.
Valdi hafði gaman af að spjalla,
hann var vel lesinn og fylgdist vel
með fréttum því kom enginn að
tómum kofunum þar. Fyrir
nokkrum árum var ég í vega-
vinnu á Skaga og kom þá daglega
að Hrauni. Var þá margt rætt,
bæði pólitík og fleira. Þó að við
værum sammála í pólitíkinni
greindi okkur stundum aðeins á
en það var bara til að skerpa um-
ræðuna. Eitt sinn man ég eftir að
við áttum sameiginlegan and-
stæðing, það voru samtök úti í
heimi sem börðust á móti sölu á
æðardúni og minkaskinnum.
Þetta fólk hélt að æðarbændur
reyttu dúninn af kollum sínum og
minkabændur gerðu eitthvað enn
verra við minkinn. Við frændur
vönduðum þessu fólki ekki kveðj-
urnar og höfðum um þau þung
orð sem ekki eru hafandi eftir í
minningargrein.
Valdi var gleðimaður og mörg
eru þorrablótin sem við Sigur-
björg höfum verið gestir þeirra
Hraunshjóna í Skagaseli á liðn-
um árum. Við hjónin minnumst
frænda þar á fullu í dansinum þó
að aldraður væri. Eftir að fæt-
urnir fóru að gefa sig sat hann
keikur við sitt borð og skenkti
gestum sínum viskí eða koníak þó
að hann neytti þess lítið sjálfur.
Það er margs að minnast frændi
sæll eftir að hafa verið samferða
þér í lífsgöngunni undanfarna
áratugi. Nú hefur þú lagt í þá
langferð, um óravídd fjarlægðar-
innar, sem allra bíður og gengur
þar um grænar grundir með ætt-
ingjum og gömlum vinum sem
farnir eru á undan þér.
Þar sem er land, þar er líka haf
og þar sem land og haf mætast,
gerir ég ráð fyrir að séu æðar-
kollur. Þar ert þú á heimavelli.
Ég minnist þín, er sé ég sjóinn glitra
við sjávarhvel.
Þegar mánans mildu geislar titra
ég man þig vel.
(Ók höf.)
Elsku Gilla, Steini, Nonni, Jói,
Gunni og fjölskyldur. Við bræður
á Reynistað og fjölskyldur okkar
senda ykkur innilegar samúðar-
kveðjur og við kveðjum Valda
frænda okkar á Hrauni með virð-
ingu og þökk.
Jón Sigurðsson.
Eins og margir vita er ysta
byggðin á Skaga ekki skjólsæl-
asti eða hlýjasti staður landsins.
Þar er samt gott að vera og þá
ekki síst vegna þeirrar hlýju sem
stafar frá fólkinu sem býr þar.
Við sem komum þangað í heim-
sókn og dveljum oftast bara
skamma hríð finnum þetta vel.
Það er varla hægt að hugsa sér
betri nágranna en við eigum þar.
Einn þeirra var Rögnvaldur
Steinsson, eða Valdi á Hrauni
eins og hann var oftast kallaður.
Það hefur skipt okkur miklu
máli að geta alltaf leitað til Valda
um ráð og leiðbeiningar um hvað-
eina sem varðar hirðingu æðar-
varps og dúntekju, enda fáir sem
höfðu lengri reynslu af slíkum
störfum en hann. Hann var alltaf
boðinn og búinn að ráðleggja
okkur, lána okkur tæki og veita
alla þá aðstoð sem tök voru á.
Við reyndum að endurgjalda
það með því að gefa okkur tíma til
að spjalla við hann um hitt og
þetta því það þótti honum
skemmtilegt. Þá sakaði ekki að
spjallið væri kannski af léttara
taginu inni á milli. Síðustu árin
var þetta orðið svolítið erfiðara
en áður vegna þess að heyrnin
var farin að bila. En þegar maður
„náði í gegn“ var auðvelt að finna
að allt var við það sama inni fyrir
þótt árin væru orðin mörg. Hann
fylgdist vel með öllu, hafði
ákveðnar skoðanir en vildi líka
frétta af mönnum og málefnum.
Valdi kom líka til að skoða
hvað við værum að gera „í Búð-
um“, en það kallaði hann Ásbúðir
stundum. „Fuglinn kemur oftast
fyrr í Búðum,“ sagði hann þá
kannski. Það eru ekki mörg ár
síðan hann kom í heimsókn til
okkar á fjórhjólinu sínu, en það
reyndist honum mikið þarfaþing
eftir að fæturnir voru hættir að
duga til langra gönguferða. Síð-
ast kom hann í fyrra til að líta á
endurbætur og lagfæringar á
húsakosti í Búðum. Það var auð-
fundið á öllu að honum þótti vænt
um staðinn og hann átti góðar
minningar um þá sem höfðu búið
þar áður. Hann talaði vel um það
fólk.
Nú kveðjum við þennan aldna
höfðingja og þökkum honum alla
vinsemd, hjálpsemi og hlýju. Um
leið sendum við Gillu, strákunum
og fjölskyldum þeirra innilegar
samúðarkveðjur.
Nágrannarnir í Ásbúðum,
Sigríður, Höskuldur,
Snæbjörn, Ingibjörg,
Nína, Björn.
Það var árið 1974 að við fé-
lagarnir héldum norður að
Hrauni á Skaga því við höfðum
fregnir af fengsælum veiðivötn-
um á þeim slóðum. Minningin um
móttökurnar á því menningar-
heimili er okkur rík í huga og
gleymist ekki. Ókunnugum
mönnum var boðið til stofu og
bornar fram veitingar sem setið
var yfir frameftir degi, krufin
pólitíkin í landinu og rædd dæg-
urmál í bland við þjóðlegan fróð-
leik.
Þau Hraunshjón Guðlaug og
Rögnvaldur reyndust vera visku-
brunnar með kunnugleika og
mótaðar skoðanir á flestum mál-
um, viðræðugóð og sanngjörn í
dómum. Og svo „fjárglögg“ eink-
um frúin, að varla var nefndur
maður til sögunnar að á honum
fyndust ekki deili. Á þessum júl-
ídegi fyrir 39 árum var stofnað til
vináttu sem aldrei varð brestur á,
en vaxið með árunum og aukist af
virðingu.
Undir Hraun liggja mörg vötn
og sum í göngu- eða akstursfæri
frá bænum, en Rögnvaldur vildi
að við færum inn á Skagaheiði
þar sem væru fengsælli vötn, von
á stærri fiskum og meiri afla.
Járnaðir hestar biðu okkar og við
gistum í tjaldi í tvær nætur í heið-
inni.
Þetta var unaðsveröld og full-
komin kyrrð, aðeins við tveir og
hrossin og himbriminn á vatninu.
Þessar ferðir okkar á Skaga-
heiði urðu árvissar næstu 25 árin,
en þá hafði jeppaöldin tekið völd-
in, umferð á heiðinni aukist og
heiðaróin sem við áttum í minn-
ingunni að baki.
Þó að veiðitúrinn hafi verið til-
efnið til norðurferða í aldarfjórð-
ung, var ekki síður ástæðan og
tilhlökkunarefnið að hitta þau
hjón og deila með þeim hugðar-
efnum dagstund í stofunni á
Hrauni. Alltaf fór maður ríkari úr
þeirra húsum.
Nú hefur óðalsbóndinn á
Hrauni lokið langri vegferð á tí-
ræðisaldri, lotinn í baki og slitinn
eftir vinnusama ævi. Í sumar átti
ég símtal við Guðlaugu og þá var
hún að koma frá því að styðja
Rögnvald út í dúnhús þar sem
hann sat og dundaði sér við dún-
hreinsun.
Þvílík elja hjá 94 ára manni.
En þannig eigum við minninguna
um þennan góða mann; vinnu-
samur, samviskusamur, heiðar-
legur og réttsýnn. Við hugsum
með þakklátum huga til þeirra
hjóna, sonanna og fjölskyldna
þeirra og biðjum þeim blessunar í
framtíðinni.
Kristinn Kristinsson og
Skúli Sigurðsson.
Í mínu hjarta sorgin sverfur að
sannlega ég ætla þig að muna
því letra ég á þetta litla blað
ljúfar þakkir fyrir vináttuna.
(Lýður Ægisson.)
Okkur félagana langar að
minnast góðs vinar, Rögnvaldar á
Hrauni sem nýlega hefur kvatt
þennan heim.
Það var fyrir 25 árum að okkur
félögunum datt í hug að gaman
væri að fá leyfi til að veiða í vötn-
unum á Skagaheiði. Það varð úr
að við hringdum í bóndann á
Hrauni og bárum upp erindið.
Rögnvaldur tók frekar fálega í
erindið og sagði að þetta væri nú
bara fyrir fjölskylduna, það var
svo sem ekkert við því að gera
þannig að samtalið fór út um víð-
an völl með spjalli um líðandi
stundir hér í Eyjum og við hvað
við værum að sýsla, svo í lokin áð-
ur en við náðum að kveðja þá
sagði bóndinn á Hrauni: „Jæja
komið þið bara, greyin mín, ég
hola ykkur niður við eitthvert
vatnið.“
Þar með var lagður grunnur-
inn að langri og einlægri vináttu
sem hefur varað allar götur síð-
an. Fyrir okkur félagana að koma
að Hrauni til þeirra heiðurshjóna
Rögnvaldar og Guðlaugar hafa
ætíð verið þvílíkar ánægjustund-
ir og í eldhúsinu þar á bæ hefur
margt verið spjallað bæði í alvöru
og glensi og ekki hefur það
skemmt fyrir að borðið hefur allt-
af „svignað“ undan bakkelsi hús-
freyjunnar.
Það verður því öðruvísi að
heimsækja Hraun á ári komanda,
þó svo að það sé nokkuð víst að
kökur og kaffi húsfreyjunnar
verði á sínum stað, þá verður
stóllinn við endann á eldhúsborð-
inu auður.
Í minninganna sjóð við getum sótt
þar sagan þín er geymd við hjartarætur
ég býð þér gamli vinur góða nótt
guð þig blessi bæði dag og nætur.
(Lýður Ægisson.)
Við félagarnir vottum Guð-
laugu og fjölskyldu okkar dýpstu
samúð.
„Vestmannaeyingarnir“
Þórarinn, Þórður Rafn,
Erlendur, Haukur, Ingjald-
ur og fjölskyldur.
Við Jørgen höfum nú bráðum
þekkt ykkur á Skaganum í 25 ár.
Þegar við hittum Valda í fyrsta
skipti bauð hann okkur hjartan-
lega velkomin með hlýju handa-
bandi í notalegu andrúmsloftinu
heima á Hrauni. Þegar við sem
búsett erum í Danmörku komum
í heimsókn spurði Valdi alltaf af
miklum áhuga út í aðstæðurnar í
Danmörku, danskan landbúnað,
ræktun, veðurfar, sykurfram-
leiðslu o.fl. Það geislaði út frá
honum kátínan og hlýjan og
ávallt hefur verið gaman í fé-
lagsskap hans og þínum Gilla og
fjölskyldunnar með „kaffisopa“ í
notalega eldhúsinu ykkar. Við
upplifðum Valda með ótrúlegt afl
þrátt fyrir hversu slitinn og full-
orðinn hann var. Einn daginn fór
hann niður að sjó með vél og vagn
og hafði fyllt vagninn af rekavið,
sem Jørgen átti að taka af heima.
Þeir voru býsna þungir drum-
barnir, sem Jørgen baksaði við að
taka af vagninum, og við veltum
vöngum yfir því hvernig í ósköp-
unum Valda hefði tekist að koma
þeim upp á vagninn.
Kynni okkar af Valda voru að
hann væri viljasterkur dugnaðar-
forkur. Eitt sumarkvöld nálægt
miðnætti sáum við hann fara
ásamt dreng sem var þar í sveit
út í girðingarvinnu. Hvenær þeir
komu heim vitum við ekki. Valdi
hafði mjög náin tengsl við náttúr-
una. Einu sinni þegar við fórum í
veiðiferð var fugl fastur í netinu.
Hann losaði fuglinn varlega úr,
strauk honum um bakið og
sleppti honum í frelsið á ný. Valdi
var virkur og í takt við tímann.
Fyrir nokkrum árum keypti hann
sér lítinn og lipran traktor, sem
hann komst auðveldlega upp í og
rúmaði tvo. Með þér, Gilla, sér
við hlið fór hann víða. Við sáum
ykkur fara út í varp með eitthvað
með ykkur og enn meira heim. Á
traktornum fór Valdi líka upp í
heiði í berjamó. Með hækju í ann-
arri hendi og fötu í hinni tíndi
hann bláber fyrir níræðisafmæl-
isveislu sína. Hugmyndin var að í
eftirrétt ætti að bjóða upp á blá-
ber, og höfum við heyrt að svo
hefði verið raunin.
Valdi var áhugasamur um það
sem gerðist í kringum hann. Á
seinni árum þegar líkaminn fór
að láta undan fann hann sér stað í
stofunni þar sem hann gat fylgst
með þrennu: Horft á sjónvarpið,
séð vestur í fjárhús og hreyfing-
unni við næstu hús. Honum þótti
vænt um að fá heimsókn daglega
af yngri kynslóðinni, sem gátu
sagt frá atburðum líðandi stund-
ar. Valdi var allt þar til í lokin
ákaflega iðjusamur. Í sumar var
hann nánast á hverjum degi í sínu
fasta sæti úti í dúnskúr að
hreinsa dún. Þó að kraftarnir
væru þverrandi kom hann sér
niður í skúrinn bæði fyrir og eftir
hádegi þrátt fyrir verki. Hann lét
sig hafa það og hreinsaði dúninn
fram að því síðasta og sýndi okk-
ur hvernig við ættum að bera
okkur að.
Við minnumst Valda með virð-
ingu og hugsum um ykkur sem
eftir eru, sem hafa misst náinn
ættingja. Við vottum Gillu og fjöl-
skyldunni okkar dýpstu samúðar.
Hlýjar kveðjur frá,
Jørgen og Karen
í Danmörku.
MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. OKTÓBER 2013
✝
Útför æskuvinar míns og elskulegs
eiginmanns,
VIGGÓS EINARS MAACK
skipaverkfræðings,
Þorragötu 7,
Reykjavík,
verður í Dómkirkjunni föstudaginn
1. nóvember kl. 13.00.
Látið slysavarnafélagið Landsbjörgu njóta hlýhugar.
F.h. fjölskyldunnar,
Ásta Þorsteinsdóttir Maack.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR ÓLAFUR GUÐMUNDSSON
bifreiðastjóri,
Rauðalæk 36,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum þriðjudaginn
22. október verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju föstudaginn
1. nóvember kl. 13.00.
Gyða Sigrún Stefánsdóttir,
Guðný Ólafsdóttir, Aðalsteinn Jón Símonarson,
Ingibjörg Ólafsdóttir, Stefán Aadnegard,
Ágúst Ólafsson, Eva Matthildur Steingrímsdóttir,
Stefán Ólafsson, Guðrún Finnbjarnardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur maðurinn minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JAKOB ÞÓR ÓSKARSSON,
sem lést miðvikudaginn 23. október, verður
jarðsunginn frá Háteigskirkju föstudaginn
1. nóvember kl. 15.00.
Hulda S. Knudsen,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
✝
Alúðarþakkir til allra sem sýndu okkur
vinarhug og heiðruðu minningu
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og tengdasonar,
JÓNS RÚNARS GUNNARSSONAR
samanburðarmálfræðings.
Margrét Jónsdóttir,
Þóra Jónsdóttir, Sveinbjörn Gröndal,
Bergljót Jónsdóttir, Arnaldur Sigurðsson,
Ásgrímur Karl Gröndal,
Jón S. Einarsson.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ÞORBJÖRG HANSDÓTTIR,
Obba,
verslunarmaður,
Ægissíðu 4,
Rangárþingi,
sem varð bráðkvödd í Bandaríkjunum hinn
15. október, verður jarðsungin frá Oddakirkju
laugardaginn 2. nóvember kl. 14.00
Þórhallur Ægir Þorgilsson,
Baldur Þórhallsson, Felix Bergsson,
Ólöf Þórhallsdóttir, Guðmundur Óskar Hjaltalín,
Bjarki Þórhallsson,
Guðmundur, Álfrún Perla,
Kristín Ósk, Ægir og Freyja