Morgunblaðið - Sunnudagur - 06.10.2013, Blaðsíða 42

Arnar Sigurðsson er 31 árs kvikmynda-
gerðarmaður sem lætur hendur standa
fram úr ermum. Til viðbótar við kvik-
myndagerðina er Arnar einn af aðstand-
endum hópfjármögnunarvefsins Karolina
Fund.
Hvað eruð þið mörg í heimili?
Þrjú. Ég, kærastan mín Arnhildur Lilý og
læðan Artemis.
Hvað áttu alltaf til í ísskápnum?
Ost og smjör.
Hvar kaupirðu helst inn?
Bónus fyrir innkaup, en ég kaupi of mikið
af tilbúnum mat, því miður.
Hvað freistar helst í mat-
vörubúðinni?
10-11 eru með 50% afslátt af heitum mat
eftir klukkan 2. Það er bara allt í lagi hjá
þeim miðað við svona fjöldaframleiddan
heimilismat.
Hvað fer fjölskyldan með í mat
og hreinlætisvörur á viku?
Ég er alls ekki nógu góður í að hafa yfirsýn
yfir það.
Hvernig sparar þú í heimilishald-
inu?
Ef ég myndi spara, þá væri það með því að
elda eitthvað úr baunum. Á Indlandi vand-
ist ég á að borða ofboðslega góðan mat úr
baunum, og þær eru mjög ódýrar. Í raun
mun betri en kjöt að flestu leyti finnst
mér, þó ég sé ekki grænmetisæta.
Hvað vantar helst á heimilið?
Ég var einu sinni orðinn þreyttur á því að
borða dýran og óhollan tilbúinn mat og
hugsaði til Kínverjanna sem ég bjó með í
London. Í hverri viku báru þeir inn heilan
sekk af hrísgrjónum, og svo hafði hver
sinn hrísgrjónahraðsuðupott og meðlæti
með. Þetta var alltaf mjög fljótlegt og lyst-
ugt hjá þeim, og alveg aðdáunarvert hvað
það var ódýrt. Er kominn með svona pott
núna en ekki enn byrjaður á „kínverska
kúrnum“.
Eyðir þú í sparnað?
Ég legg ekki fyrir. Raunar verð ég svolítið
tortrygginn þegar ég heyri svona mark-
aðsslagorð sem innihalda þversögn.
Skothelt sparnaðarráð?
Í stað þess að vinna sér inn peninga til að
kaupa það sem manni finnst gaman, er
ódýrast að reyna að hafa gaman af því sem
maður vinnur við. Það gengur auðvitað
ekki alltaf upp.
ARNAR SIGURÐSSON MYNDI SPARA MEÐ BAUNAÁTI
Arnar segir gott sparnaðarráð að hafa gaman af því sem
maður vinnur við. „Það gengur auðvitað ekki alltaf upp.“
Morgunblaðið/Golli
Ætlar að prófa „kínverska kúrinn“
*Fjármál heimilannaAurapúkinn spilaði eitt sinn tölvuleik í vel á annað hundrað klukkustundir
Það er engin tilviljun að leikja-
tölvur hafa breiðst hratt út síð-
ustu árin. Tölvur á borð við X-
Box og PlayStation kosta ekki lít-
ið en eru miklar
afþreyingarmiðstöðvar fyrir
heimilið. Ekki nóg með það held-
ur eru góðir tölvuleikir ein-
staklega hagkvæm skemmtun til
að stunda.
Nýjustu tölvuleikirnir kosta
um 12.000 kr. sem halda mætti
að væri dýrt, en bestu leikina má
spila svo klukkustundum skiptir
og vel það. Þegar reiknað er út
hversu margar mínútur af afþrey-
ingu fást fyrir hverja krónu er
fátt sem slær við tölvuleikjum.
Aurapúkinn afrekaði það t.d.
eitt sinn að spila hátt í 200 klst. í
vinsælum skotleik. Það er ekki
amaleg fjárfesting þegar einn
leikur er svo mikill tímaþjófur að
hefði verið hægt að skrifa eins
og eina skáldsögu á þeim tíma
sem fór í skotbardagann á skján-
um.
púkinn
Aura-
Leikir eru ódýr
skemmtunE
f starfslokin eru á næsta
leiti er yfirleitt of seint í
rassinn gripið og lítið hægt
að gera til að hækka þann
mánaðarlega lífeyri sem vænta má.
Eru vafalítið margir sem lenda í
þeirri óskemmtilegu stöðu að
þurfa að dvelja lengur á vinnu-
markaði til að láta enda ná saman
eða aðlagast mun fábreyttari og
ódýrari lífsstíl í ellinni í takt við
skarpa lækkun í ráðstöfunar-
tekjum.
En ein leið er þó fær: að flytja
úr landi. Er verðlag víða um heim
mun geðslegra og þeir sem koma
sér rétt fyrir á góðum stað geta
drýgt krónurnar sínar töluvert.
Að mörgu þarf þó að huga,
gæta vandlega að ýmsum tækni-
legum atriðum og ekki missa fyrir
slysni réttindi sem gætu skipt
miklu síðar á lífsleiðinni.
Skerðast greiðslurnar?
Sumar lífeyrisgreiðslur og -bætur
eru háðar ströngum búsetuskil-
yrðum og geta reglurnar verið
misjafnar eftir því hvort flutt er til
lands á EES-svæðinu eða til ann-
arra heimshluta. Á heimasíðu TR
kemur t.d. fram að elli- og örorku-
lífeyrisþegar sem setjast að í öðru
EES-landi haldi rétti sínum til líf-
eyrisgreiðslna en geti þó misst
ýmsar uppbætur og greiðslur.
Kerfið er flókið og aðstæður fólks
misjafnar svo vissara er að hver
og einn fari vandlega yfir mál sín
hjá TR áður en hugað er að flutn-
ingum úr landi.
Öðru gegnir um inneignir í líf-
eyrissjóðum. Hjá Lífeyrissjóði
verzlunarmanna fengust þær upp-
lýsingar að réttindi haldast óbreytt
sama hvar lífeyrisþeginn býr.
Verður þó að muna að greiða
þarf skatt af lífeyrinum á Íslandi.
Eins er vissara að huga að rétt-
indum í sjúkratryggingakerfinu og
tryggingum í nýja landinu. Kann
að vera þörf á að kaupa víðtækar
sjúkratryggingar þegar flutt er úr
landi en á móti getur komið að
heilbrigðisþjónusta er á mörgum
stöðum mjög ódýr en samt af
miklum gæðum. Þeir sem dottið
hafa út úr íslenska sjúkratrygg-
ingakerfinu komast svo ekki inn í
kerfið aftur fyrr en eftir 6 mánaða
búsetu í landinu.
Heimþrá eða hamingja
Áður en stokkið er af stað þarf
líka að muna að flutningar út í
heim, jafnvel milli heimsálfa, eru
ekki fyrir alla. Mörgum reynist
erfitt að vera fjarri vinum og ætt-
ingjum og að aðlagast nýju um-
hverfi. Hagræðingin er ekki mikil
ef heimþráin kallar á tíðar flug-
ferðir aftur til Íslands. Verður líka
að huga að búsetuleyfum og ýmiss
konar formsatriðum, en kröfur
landa eru misstrangar þó víða séu
sérstakar leiðir í boði fyrir lífeyr-
isþega.
Þeir sem ráða við og hafa gam-
an af að búa í framandi landi geta
staðið með pálmann í höndunum,
því uppihaldið er víða mun ódýr-
ara en á Íslandi og hægt að lifa í
þægindum fyrir peninga sem rétt
duga til að skrimta á Íslandi.
Gott tæki í leitinni að áfanga-
stað er vefurinn Numbeo.com en
þar er safnað saman upplýsingum
um framfærslukostnað í fjölda
borga. Fær reiknivél Numbeo það
t.d. út að lífið í Lissabon sé rösk-
lega 30% ódýrara en í Reykjavík.
Bangkok er nærri helmingi ódýr-
ari, og Höfðaborg enn ódýrari en
það.
MATARKARFAN ER EKKI DÝR Í LISSABON
Betra líf í útlöndum?
EF LÍFEYRISGREIÐSLUR ERU AF SKORNUM SKAMMTI GETUR VERIÐ RÁÐLEGAST FYRIR SUMA AÐ FLYTJA
ÚR LANDI OG SETJAST AÐ Á ÓDÝRARI SLÓÐUM. FLUTNINGAR GETA ÞÓ VERIÐ FLÓKNIR OG KREFJANDI.
Ásgeir Ingvarsson ai@mbl.is
Vel er þess virði að skoða þann mögleika að setjast að í ódýru landi svo
að lífeyrisgreiðslur dugi fyrir ríkulegra uppihaldi en þær gera hér heima.
Morgunblaðið/Brynjar Gauti