Morgunblaðið - Sunnudagur - 27.10.2013, Blaðsíða 20

*Heilsa og hreyfingNærvera foreldra er lykilatriði í íþróttastarfi barna og gleðin ætti að vera í fyrirrúmi »23
E
lísabet Margeirsdóttir, næringafræðingur og Karen
Kjartansdóttir, upplýsingafulltrúi LÍÚ, eru for-
fallnir hlaupagarpar. Bók þeirra Út að hlaupa
gefur ýmis ráð og veitir upplýsingar um mat-
aræði, búnað, styrktaræfingar, meiðsli, keppnishlaup og
fleira. „Ég var nýlega farin að hlaupa og var að leita að
upplýsingum út um allt. Netið er varasamt og ég vildi
nota viðurkenndustu upplýsingarnar,“ segir Karen. Hún
hafði verslað sér nokkrar handbækur um hlaup og velti
því fyrir sér hvort það væri ekki tilvalið að þýða eitt-
hvað af því þar sem skortur væri á góðum upplýsingum
um hlaup hér á landi. „Ég komst að því að það þyrfti
að staðfæra svo margt og taka aðstæður á Íslandi inní
reikninginn. Mér fannst engin ein þýðing eiga nægilega
vel við. Síðan var mér bent á Elísabetu, sem er mjög
virkur og góður hlaupari og næringafræðingur að auki“.
Elísabet hafði sjálf gengið með þá hugmynd í maganum
að einhverntíma myndi hún miðla reynslu sinni að hlaup-
urum, sérstaklega til ungra kvenna.
„Niðurstaðan var að ráðast í það að gera alhliða bók
sem hentar öllum, bæði byrjendum og þeim sem eru
lengrakomnir og fengum til liðs við okkur nokkra sér-
fræðinga og áhugamenn um hlaup,“ segir Elísabet.
Ólíkir hlauparar
Elísabet byrjaði að hlaupa fyrir um 10 árum síðan og
bjóst ekki við því að hún kæmi til með að hlaupa mara-
þon á þeim tíma en hún hefur marga fjöruna sopið í
þeim bransa. Karen er hins vegar svo gott sem nýliði í
íþróttinni en hún fór að hlaup aárið 2011 eftir að hún
eignaðist þriðja barnið sitt. „Mér fannst ég ekki alveg
nógu mikil skvísa,“ segir Karen og hlær. „Ég kom mér
af stað á skíðavélinni í ræktinni og fékk þar hugrekkið
til að nálgast hlaupabrettið. Einn daginn ákvað ég að
prófa að fara út og fann hvað þessi útivera er mikils
virði“.
Stöllurnar hafa ólíka nálgun á hlaupið. Karen hleypur
til að kúpla sig frá umhverfinu og halda sér í formi en
Elísabet er meiri keppnismanneskja. „Ég hleyp kannski
fjórum sinnum í viku núna en ég var frekar öflug í sum-
ar. Þá hljóp ég nokkur ofurmaraþon, enda fékk ég
mögulega að kenna á því seinna um sumarið,“ segir El-
ísabet og hlær.
„Ég geri þetta meira til að losa mig við stress og
mýkja mig eftir vinnudag. Ég held að það sé ólík nálgun
okkar beggja og gagnkvæm virðing fyrir hvor annarri
sem hafi hjálpað okkur heilmikið,“ segir Karen og bætir
við að mikilvægt sé að fólki líði vel þegar það hleypur
því það sé ein aðalástæða fyrir því að drífa sig af stað.
„Bókin veitir manni hvatningu og hugmyndir að því að
gera hlutina fjölbreytta“.
Karen og Elísabet eru sammála um að útiveran og frelsið sem fylgir því að fara út að hlaupa sé ómetanlegt.
Morgunblaðið/Kristinn
EITT SKREF Í EINU
Forfallnir
hlaupa-
garpar
ELÍSABET OG KAREN UNNU SAMAN
Á FRÉTTASTOFU STÖÐVAR 2 EN KYNNTUST
EKKERT AF VITI FYRR EN HLAUPIÐ
SAMEINAÐI ÞÆR. ÞÆR GÁFU NÝLEGA
ÚT BÓKINA ÚT AÐ HLAUPA SEM ER
LEIÐARVÍSIR FYRIR BYRJENDUR
OG LENGRA KOMNA.
Gunnþórunn Jónsdóttir gunnthorunn@mbl.is
Lengsta vegalengd sem þú hefur hlaupið?
Karen: Run Keeper segir að það séu 45 kílómetrar en
það er ekki löggilt hlaup. Lengsta löggilta hlaupið er hálf-
maraþon.
Elísabet: Það eru 120 km í frönsku Ölpunum.
Uppáhaldshlaupaleið?
Karen: Mér finnst dásamlegt að hlaupa í Heiðmörk og við
Þingvelli. Þá er mjög gaman að segja frá gömlu Lyngdals-
heiðinni.
Elísabet: Reykjadalurinn
Skemmtilegast við að hlaupa?
Karen: Útiveran og það hvað öll heimsins vandamál og leið-
indi virðast gufa upp og allt verður betra við hvern kílómetra.
Elísabet: Frelsið sem fylgir því að geta hlaupið.
Undarlegasta hlaupaleið sem þú hefur farið?
Karen: Mér dettur ekkert í hug eins og er.
Elísabet: Þegar ég tók þátt í utanvegahlaupi á Kanarí-
eyjum og við hlupum um gamlan árfarveg.
Skemmtilegasti hlaupafélaginn?
Karen: Það fer eftir stund og stað. Skemmtilegt fólk er
alltaf dásamlegt, annars er iphone-síminn félagi sem klikkar
ekki. Hann getur bæði spilað góða tónlist og haldið utan
um hlaupin.
Elísabet: Margir frábærir en Helga Þóra Jónasdóttir er
skemmtilegust.
Draumaborgin fyrir maraþonhlaup?
Karen: Ég myndi segja Berlín.
Elísabet: Ég væri til í að ferðast til Japans og taka þátt í
Tókýó-maraþoninu.
Spurt og svarað...