Morgunblaðið - 06.12.2013, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. DESEMBER 2013
✝ Guðfinna ErlaJörundsdóttir
fæddist 21. desem-
ber 1927 á Hellu á
Selströnd í Stein-
grímsfirði. Hún
lést á Landakoti
fimmtudaginn 28.
nóvember 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Elín Sig-
ríður Lárusdóttir
frá Álftagróf í
Mýrdal, f. 1900, d. 1983, og Jör-
undur Gestsson, bóndi á Hellu í
Steingrímsfirði, f. 1900, d.
1989. Systkini Guðfinnu Erlu
voru Ingimundur Gunnar, f.
1922, d. 1979, Ragnar Þór, f.
1924, d. 2005, Lárus Örn, f.
1926, d. 2010. Eftirlifandi eru
Vígþór Hrafn, f. 1932, og Guð-
laugur Heiðar, f. 1936. Hálf-
bróðir, samfeðra var Magnús
Gunnar, f. 1918, d. 1997 og fóst-
ursystir Elenóra Jónsdóttir, f.
1930, d. 2005.
Guðfinna Erla giftist 21. des-
ember 1952 Jóni Sigurðssyni, f.
1930, d. 2010. Foreldrar Jóns
voru Vigdís Anna Gísladóttir, f.
1893, d. 1972, og Sigurður Jóns-
son, f. 1894, d. 1938, bæði úr V-
Skaftafellssýslu.
Guðfinna og Jón bjuggu um
fimm ára skeið á Hólmavík en
Styrmir og Maren Erla. c)
Andri Már, f. 1991, sambýlis-
kona Jóhanna Runólfsdóttir.
Barn hans er Bríet Sunna. 4)
Þorbjörg Elenóra kennari, f.
1970, sambýlismaður Árni
Gunnarsson, kvikmyndagerð-
armaður, f. 1967. Börn þeirra
eru a) Helga Sól, f. 1998, b)
Áróra, f. 2000, c) Helena Erla, f.
2003 og d) Jörundur Örvar, f.
2006.
Guðfinna ólst upp á Hellu í
Steingrímsfirði í stórum systk-
inahópi og tók snemma þátt í
heimilis- og bústörfum. Hún fór
í Húsmæðraskóla Akureyrar
veturinn 1948-49. Guðfinna
vann ýmis störf um ævina, m.a.
við saumaskap og ræstingar.
Lengst af vann hún í mötuneyt-
um á Landspítala, í Iðnskól-
anum og, þar til hún fór á eft-
irlaun, í Landsbankanum á
Laugavegi 7. Guðfinna var mik-
il fjölskyldukona. Hún var stolt
af sínu fólki sem átti hug henn-
ar og óskipta væntumþykju.
Æskuheimilið á Hellu var henni
hjartfólgið og þangað þótti
henni ávallt gott að koma. Hún
var mikil saumakona og hafði
ánægju af fatasaumi. Guðfinna
hafði gaman af útilegum og
ferðalögum og naut þess meðan
heilsan leyfði. Hún hafði áhuga
á ljósmyndun og eftir hana
liggja ótal myndir af fólki og
náttúru.
Útför Guðfinnu Erlu fer fram
frá Bústaðakirkju í Reykjavík í
dag, 6. desember 2013 og hefst
athöfnin kl. 13.
lengst af í Reykja-
vík. Þau slitu sam-
vistir. Börn Guð-
finnu og Jóns eru:
1) Elín hár-
greiðslumeistari, f.
1952, maki Ólafur
Hallgrímsson, um-
sjónarmaður fast-
eigna, f. 1951. Börn
þeirra eru a) Halla
Rúna, f. 1972, sam-
býlismaður Bjarni
Stefánsson, f. 1963. Börn Höllu
Rúnu eru Oddrún Anna og Arn-
ar Bergmann. Barn Höllu Rúnu
og Bjarna er Elín Rut. b) Jón
Grétar, f. 1975, sambýliskona
hans er Elísa D. Björnsdóttir. c)
Ólafur Erling, f. 1981, sambýlis-
kona hans er Guðrún B. Gísla-
dóttir. 2) Anna Sigríður, iðju-
þjálfi, f. 1957, maki Jón Ólafur
Ólafsson, arkitekt, f. 1958. Börn
þeirra eru a) Ólafur, f. 1981,
maki Sigrid Tangen. Barn
þeirra er Eivind Örn. b) Stella
Sif f. 1987. 3) Jörundur Jóns-
son, öryggisvörður, f. 1960,
maki Sigrún Erla Þorleifs-
dóttir, verslunarstjóri, f. 1960.
Börn þeirra eru a) Guðlaugur
Kristján, f. 1981, unnusta Inga
Lind Vatnsdal. b) Guðfinna
Erla, f. 1986, unnusti Almar
Viðarsson. Börn þeirra eru Ari
Söknuður
Þungt er að skilja.
Skapadægur
skáru bönd,
benjar vöktu.
Bliknar rós
við reiðarslag.
Þraut sár
þeim er syrgja.
Hug hefjum
hæða til.
Yljar
sólarsýn
Ódáins
akurlönd
rósar
rót hlúir.
Mikla stund
mikillar sorgar.
Moldar til
mold hnígur.
Mesta stund
mestrar gleði
ljóshaf
ljós heimtir.
Vakir of
vonum manna
alvalds náð
undursamleg.
Lýtur allt
lifandi og dautt
ljósi
ljósvakans.
Hryggðin
hjartað sker.
Huggun
hug friðar.
Kærleikur
kristins manns
gleymir
gröf og dauða.
(Jör.Gestsson frá Hellu)
Með þökk fyrir allt,
elsku systir og mágkona.
Guð geymi þig.
Guðrún og Guðlaugur
(Bíbí og Laugi).
Elsku systir og mágkona.
Systir mín góða – nú signi þig Guð.
Hér síðast í heimi var skilnaðarstuð.
Ljósmyndir teknar – það lýsti þér vel,
léttleiki í orði – þó lægir nær hel.
Velvilji og hjálpsemi átti þinn hug.
Þeim helgaðir lífið – af djörfung og
dug.
Varst börnunum mínum – sem best
væru þín.
Þig blessi Guð allt það – systirin mín.
Ég í bernsku var rellinn og ráðvana
skinn,
þá reyndist þú alltaf bjargvættur minn.
Mér hampaðir telpa á höndum þér
tveim.
Nú horfin – en eilíf – á leiðinni heim.
Vígþór og Sjöfn.
Amma var einstök kona. Eins
og svo margar ömmur var hún
besta amman. Hún var ósérhlífin,
hugsaði um hag annarra umfram
eigin þarfir.
Hún var einstaklega gestrisin,
enda alin upp á Hellu við Stein-
grímsfjörð. Hún þreyttist ekki að
hvetja fólk til að heimsækja sig
og það var gott að sækja hana
heim. Ekki þýddi að fara öðruvísi
en pakksaddur af flatkökum,
vöfflum eða pönnukökum. Ávallt
skyldi svo rita í gestabókina.
Hún var dugleg að taka mynd-
ir og alltaf var fólki stillt upp fyr-
ir myndatöku. Oft urðum við nú
reyndar þreytt á þessu standi hjá
ömmu, en nú búum við öll að
miklum fjársjóði mynda og minn-
inga sem hún skilur eftir sig.
Hún var þessi ekta saumandi
og bakandi amma. Hún saumaði
föt á börnin og barnabörnin. Hún
fór stolt með þær ungar, nöfnu
sína og dótturdóttur, í göngutúr
um miðbæinn í nýsaumuðum fal-
legum bleikum fötum. Sjaldgæft
var að sjá svo vel tilhöfð börn í
miðbænum. Amma bakaði bestu
flatkökurnar og kleinurnar. En
þegar ég var strákur bar ég ekki
traust til ömmu er kom að því að
elda hefðbundinn kvöldverð. Hún
kunni lítil skil á hamborgurum og
„pissum“.
Hún amma tók aldrei bílpróf
og notaði því mikið strætisvagn-
ana. Eitt skiptið er við barna-
börnin gistum hjá ömmu þá fór
hún með okkur í Perluna. Við
tókum strætó ofan úr Breiðholti
og man ég að hún samdi nú eitt-
hvað við vagnstjórann um gjaldið
sem ömmur þyrftu að greiða fyr-
ir ungana sína. Við áttum svo
góðan dag í Perlunni, en seinna
fattaði ég að strætó hafði aldrei
stoppað beint fyrir utan Perluna,
nema akkúrat þennan dag.
Amma var sjálfstæð og ákveð-
in. Á stundum afskiptasöm, en
þannig breiddi hún út umhyggju
sína til okkar allra. Hún snerti
marga og eiginlega fannst mér
hún vera amma allra barnabarna
systkina sinna. Hún var sjálf-
bjarga og gat verið heima hjá sér
allt undir það síðasta. Hún ætlaði
ekki að deyja strax, hún átti þrjár
fermingar eftir og auðvitað kom-
andi jól sem hún ætlaði ekki að
slá í neinu slöku við með undir-
búning. Hún fór með bænir og
bað fyrir okkur þegar við áttum í
erfiðleikum. Hún hefur vafalaust
verið bænheyrð og fengið alla
blessun drottins þegar hún fékk í
gjöf góðan síðasta dag ævi sinnar
þar sem við gátum svo mörg
komið, kvatt hana og gantast.
Hún fór ekki fyrr en öll börnin
hennar voru komin. Þá gat hún
sátt kvatt heiminn. Þakklætið
getur ekki verið stærra fyrir það
líf sem hún gaf okkur öllum sem
eftir lifum og fyrir það að við
fengum að njóta þess að hún hélt
fullri andlegri heilsu allt til enda.
Hún átti það reyndar til alla tíð
að rugla smá og gat ómögulega
farið með stórar tölur.
Amma var jólabarn og var það
hluti af jólunum að fara í afmæl-
iskaffi til ömmu og svo hittist
stórfjölskyldan öll iðulega um
miðnætti á aðfangadagskvöld.
Við munum auðvitað öll halda
áfram að hittast, því við erum svo
gott, flott og fallegt fólk. Það tók
hún amma sérstaklega fram áður
en hún kvaddi. Ég gæti ekki ver-
ið ánægðari með stórfjölskylduna
mína. Takk fyrir allt, amma.
Guðlaugur Kr. Jörundsson.
Við systkinin ólumst upp við
heimsins bestu ömmu, aldrei
þekktum við neitt annað en að
eiga „bara“ eina ömmu, en það
var ekkert „bara“ ein amma í
okkar huga því hún var á við allar
heimsins ömmur og gott betur.
Við slitum barnsskónum á Akra-
nesi en amma bjó í Reykjavík líkt
og hún og afi höfðu gert megnið
af sínum búskap áður en til skiln-
aðar kom. Faxaflóinn var því oft
heldur stór og mikill er við horfð-
um yfir á fjarlæg ljósin í Reykja-
vík og hugsuðum til hennar.
Minnisstætt er þegar hringt var
yfir flóann á gamlárskvöldum og
amma sagðist hafa séð flugeld-
ana okkar alla leið frá Reykjavík
og við systkinin hæstánægð með
kveðju okkar til himins, bara fyr-
ir ömmu frá okkur. Seinna flutt-
umst við til Reykjavíkur og þótt
viðskilnaðurinn við vini væri erf-
iður þá var eftirvæntingin mikil
því nú værum við nær ömmu og
styttra að fara í heimsókn og fá
pönnukökur og vöfflur sem engin
gerði betur. Óhætt er að segja að
Kollý okkar sem ömmu þótti svo
vænt um var ansi ánægð með þá
flutninga. Nú verður ekki meira
um slíkar heimsóknir því hetjan
okkar og fyrirmynd hefur kvatt
okkur í hinsta sinn og eftir sitja
dýrmætar minningar sem gott
verður að ylja sér við í komandi
framtíð. Kært er okkur að hafa
upplifað með þér þína síðustu
Helluhelgi í Steingrímsfirðinum,
í uppeldissveitinni í faðmi fjöl-
skyldunnar þar sem þér leið svo
vel og fannst alltaf gaman að
heimsækja. Það verður einkenni-
legt að sækja Helluna heim
næsta sumar og þú ekki með,
amma. Ljúft og gaman var að
hlýða á þig segja sögur af liðinni
tíð úr sveitinni en nú er það okk-
ar að halda heiðri þeirra sagna
hátt á lofti jafnt því að skapa okk-
ar eigin sem við segjum þér frá í
hljóði. Jólin eru á næsta leiti, sá
árstími sem þér þótti hvað vænst
um, í huga okkar eru flatkökurn-
ar þínar með hangiketinu jafn-
mikilvægur hluti hátíðarinnar og
malt- og appelsínblandan. Eftir
situr uppskriftin og vonandi
kunnáttan til að njóta þeirra
áfram. Við gerum okkar besta,
við höfðum jú, besta kennarann.
Arahólarnir verða kannski ekki
skreyttir í ár en það er allt í lagi,
amma, þú hefur skreytt hjörtu
okkar allra svo lengi, svo vel og
það skraut verður aldrei tekið
niður. Við söknum þín svo sárt og
elskum. Við sendum þér falleg-
asta og skærasta flugeldinn í ár,
sem og öll næstu ár.
Halla Rúna, Jón Grétar og
Ólafur Erling.
Daginn sem amma kvaddi
grétu himnarnir með okkur.
Kveðjustundin var erfið enda var
að myndast stórt skarð í fjöl-
skylduna sem verður aldrei fyllt.
Hins vegar mun minningin um
ömmu lifa með okkur og halda
áfram að veita okkur hlýju og
gleði. Þó var amma ekki rólynd-
ismanneskja, hún sat ekki á skoð-
unum sínum og var sérlega dygg-
ur jafnaðarmaður frá blautu
barnsbeini. Oft reyndu margir í
fjölskyldunni að æsa hana upp á
fjölskyldusamkomum til að
krydda upp stemninguna. Það
var aldrei lognmolla í kringum
hana ömmu og ófá gullkornin
sem hún lét falla.
Þrátt fyrir að amma hafi feng-
ið litla menntun þá vissi ég að
hana langaði að mennta sig
meira, en þá voru tímarnir öðru-
vísi og ungar stúlkur fengu bara
að fara í húsmæðraskólann.
Amma nýtti tímann sinn þar
samt greinilega vel enda voru fá-
ir jafn góðir í höndunum og hún.
Hún saumaði mikið og fylgdist
alltaf vel með tískunni í Burda-
blöðunum. Hún heklaði líka ótrú-
legustu hluti og eftirminnilegust
eru öll fötin sem hún heklaði á
leikföng barnabarnanna en þau
voru agnarsmá en samt falleg og
pössuðu fullkomlega. Daginn
sem hún dó sátum við Erla
frænka við rúmið hennar og hún
skrafaði við okkur um fallegu
bleiku dragtirnar sem hún saum-
aði á okkur þegar við vorum litlar
og gaf okkur hvíta hatta í stíl. Svo
var haldið niðrí bæ til að spássera
og taka myndir. Amma var alltaf
dugleg að fara með okkur barna-
börnin að gera eitthvað skemmti-
legt og það að hún var ekki með
bílpróf hindraði hana sko ekki.
Hún dró allan barnaskarann með
sér í strætó og fór með okkur í
Perluna að kaupa ís. Við fengum
oft að gista hjá ömmu Guff og þá
fengum við dýrindis kræsingar í
hvert sinn, Royal-búðing í ýms-
um útfærslum, djúsklaka, klein-
ur, vöfflur og pönnukökur. Hjá
ömmu var alltaf gott að vera og
hægt að leika sér með slæðurnar
hennar og alla hattana hennar
langömmu.
Seinni árin, reyndi ég að vera
dugleg að heimsækja ömmu enda
sótti hún mikið í að ég kæmi í
heimsókn og aldrei mátti gleyma
að skrifa í gestabókina. Á þessum
tíma varð amma meira en bara
amma mín, við urðum trúnaðar-
vinkonur, ég gat alltaf treyst á
Guðfinna Erla
Jörundsdóttir
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐLAUG LILLÝ ÁGÚSTSDÓTTIR
lyfjafræðingur úr Hafnarfirði,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri mánudaginn
2. desember.
Útförin auglýst síðar.
Gunnar Einarsson, Guðrún S. Kristjánsdóttir,
Hjörleifur Einarsson, Sigurbjörg Sigurðardóttir,
Þóra Einarsdóttir, Rúnar Garðarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar og tengdafaðir,
SIGURGEIR HALLDÓRSSON,
áður bóndi,
Öngulsstöðum,
Eyjafjarðarsveit,
sem lést föstudaginn 29. nóvember,
verður jarðsunginn frá Munkaþverárkirkju
laugardaginn 7. desember kl. 13.30.
Jóhannes Geir Sigurgeirsson, Ragnheiður Ólafsdóttir,
Halldór Sigurgeirsson, Sigríður Ása Harðardóttir,
Jóna Sigurgeirsdóttir, Lúðvík Gunnlaugsson,
Snæbjörg Sigurgeirsdóttir, Friðrik Friðriksson
og fjölskyldur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐBJÖRG E. SIGVALDADÓTTIR,
Gógó,
áður Austurbergi 38
og Þórsgötu 5,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli mánudaginn
2. desember.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn
10. desember kl. 13.00.
Guðrún R. Rafnsdóttir, Tryggvi Kárason,
Örn Rafnsson, Þórdís Þórarinsdóttir,
Rannveig Rafnsdóttir,
Rafn Rafnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Bróðir okkar,
BÖÐVAR JÓNSSON
bóndi í Norðurhjáleigu, Álftaveri,
lést á hjúkrunarheimilinu Klausturhólum,
Kirkjubæjarklaustri, sunnudaginn
1. desember.
Útförin fer fram frá Þykkvabæjarklausturs-
kirkju laugardaginn 14. desember kl. 13.00.
Systkini og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
UNNUR JAKOBSDÓTTIR,
áður að Digranesvegi 80,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð,
Kópavogi, þriðjudaginn 3. desember.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
líknarstofnanir.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn 13. desember
kl. 13.00.
Bent Bjarnason, Helga Helgadóttir,
Anna Þórdís Bjarnadóttir, Stefán R. Jónsson,
Jakob Unnar Bjarnason, Þóra Kristín Vilhjálmsdóttir,
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
PÁLL GRÖNDAL
sellóleikari,
113 Polo Park Drive,
Bellingham, WA 98229,
Bandaríkjunum,
lést á heimili sínu að morgni 1. desember
eftir erfið veikindi.
Minningarathöfn mun fara fram síðar.
Sigríður Gröndal, Kristinn Gestsson,
Kristrún E. Gröndal, Jim Watkins,
Sigurlaug B. Gröndal, Rafn Gíslason,
Steinunn B. Gröndal,
Bjarni R. Gröndal, Nalini Dandunnage,
barnabörn og barnabarnabörn.