Morgunblaðið - 13.02.2014, Blaðsíða 25

Hlynur, Njörður og fjölskyldur,
megi Guð gefa ykkur styrk til að
lifa með þessum stóra missi og
söknuði.
Minningin lifir.
Elísabet, Jósef og fjöl-
skyldan á Baughóli 50,
Húsavík.
Við skyndilegt og ótímabært
fráfall Steina frænda míns leitar
sú spurning á hugann hvers
vegna fjölskyldumaður á besta
aldri sé tekinn frá fjölskyldu og
vinum? Því miður verður fátt um
svör, sama hvert litið er. Margar
minningar leita á hugann og erf-
itt er að sitja ein og rifja þær upp.
Það var mikið reiðarslag þegar
ég fékk fregnir af andláti þínu
hinn 5. febrúar sl. en sá dagur var
afmælisdagurinn hennar Ellu
þinnar og kaldhæðnislegt að þú
skyldir kveðja okkur þann dag.
Þegar ég hugsa til baka koma
margar ljúfar og góðar minning-
ar fram í hugann og margar
þeirra eru tengdar ykkur Bjarna
bróður þínum sem ég veit að hef-
ur tekið á móti þér opnum örm-
um. Þið voruð svo góðir vinir og
félagar.
Alltaf nenntuð þið að hafa mig
með ykkur og ógleymanlegar eru
þær stundir sem ég átti með ykk-
ur þegar þið bjugguð saman í
Eyjaholtinu. Ein minning er
sterkari en önnur en sú er þegar
þið voruð nánast búnir að hræða
úr mér líftóruna í Skálholti.
Ferðin okkar saman til Spánar
var ógleymanleg, við skemmtum
okkur vel. Góðvild, gamansemi,
hnyttni og stríðni voru einkenn-
andi fyrir þig. Fjölskyldur okkar
hafa alltaf verið samrýmdar og
mikil tilhlökkun var þegar við
vorum að fara suður að hitta ykk-
ur eða þegar þið voruð að koma
norður til okkar. Þó svo að langt
væri á milli okkar og samveru-
stundirnar væru ekki eins marg-
ar og við hefðum kosið var alltaf
eins og við hefðum hist í gær og
því má treysta að fjölskyldan
stendur þétt saman þegar erfið-
leikar steðja að. Fjölskyldan var
þér kær og stundirnar ykkar í
sumarbústaðnum voru þér afar
dýrmætar. Þú áttir mjög erfitt
með að sætta þig við það þegar
Bjarni bróðir þinn lést árið 1991,
þá misstir þú mikið en þið voruð
svo miklir vinir og félagar. Árið
2010 stóðu fjölskyldur okkar
frammi fyrir miklu áfalli þegar
feður okkar létust með mánaðar
millibili, þá óraði okkur ekki fyrir
því að í dag yrði komið að kveðju-
stund þinni, elsku Steini minn.
Ég veit að feður okkar, Bjarni
bróðir þinn, amma og afi hafa
tekið á móti þér opnum örmum
og þú munt vaka yfir þinni kæru
fjölskyldu. Kæra Sibba, það á
enginn að þurfa að ganga í gegn-
um það að horfa á eftir börnunum
sínum úr þessu lífi en nú ert þú að
kveðja þinn annan son og einnig
búin að kveðja hann Jóa þinn. Ég
vona að Guð gefi þér styrk til að
standast þessa erfiðu þraut sem
lögð er á þig.
Elsku frændur mínir, Hlynur,
Njörður, Þórhallur og fjölskyld-
ur, missir ykkar er mikill, nú
standið þið enn og aftur frammi
fyrir því að kveðja ástvin. En
minningar um góðan mann munu
lifa með ykkur og þið verðið að
reyna að láta þær létta ykkur
þær erfiðu stundir sem framund-
an eru án hans. Elsku Inga, Sól-
veig Helga, Elísabet Ósk og Jó-
hann Alexander, sorg ykkar er
mikil og orð mega sín lítils á þess-
ari stundu. Eins og þú sagðir
sjálf, Inga mín, þá er erfiðasti og
sárasti tíminn framundan, að
komast yfir það að hann sé horf-
inn. Þið eigið fallegar og góðar
minningar um frábæran eigin-
mann og föður og gott verður að
ylja sér við þær minningar. Þið
eigið mína dýpstu samúð. Hugur
minn og hjarta er hjá ykkur á
þessum erfiðu stundum.
Elsku Steini minn, ég mun
sakna þess að sjá ekki fallega
brosið þitt eða finna fyrir stríðn-
inni þinni. Ég veit að þú fylgist
með okkur og vakir yfir okkur.
Þín frænka að norðan,
Guðríður Sigurðardóttir
(Gugga) og börn.
Í dag kveðjum við félagar í
Björgunarsveitinni Ægi traustan
félaga til margra ára. Þorsteinn
Jóhannsson var tekinn frá okkur
langt fyrir aldur fram. Steini,
eins og við kölluðum hann, var
mjög virkur í björgunarsveitinni
til margra ára. Hann átti sæti í
stjórn Ægis og hélt utan um fjár-
mál sveitarinnar.
Oft er sagt að engin keðja sé
sterkari en veikasti hlekkurinn.
Steini var einn sterkasti hlekk-
urinn í okkar keðju allt til dán-
ardags. Hann var mjög virkur í
öllu starfi sveitarinnar og sér-
staklega þegar kom að fjáröflun
og verkefnum tengdum henni.
Hann starfaði ótrauður áfram í
þágu sveitarinnar eftir að hann
veiktist í haust. Steini hefur verið
burðarás í samstarfi Björgunar-
sveitarinnar Ægis og Knatt-
spyrnufélagsins Víðis um árlegt
þorrablót Suðurnesjamanna sem
haldið er í Garði í byrjun þorra.
Þrátt fyrir veikindin átti Steini
stóran þátt í skipulagningu
þorrablótsins nú í lok janúar og
mætti þangað með fjölskyldu
sinni þrátt fyrir að þrekið væri
lítið í lokabaráttunni við þann ill-
víga sjúkdóm sem Steini glímdi
við.
Við félagar í Björgunarsveit-
inni Ægi þökkum Þorsteini Jó-
hannssyni fyrir mikið og óeigin-
gjarnt starf í þágu sveitarinnar
til margra ára. Ástvinum sendum
við samúðarkveðjur. Minning um
góðan dreng lifir.
F.h. félaga í Björgunarsveit-
inni Ægi, Garði,
Hilmar Bragi Bárðarson.
Þegar við hugsum til baka til
tímans í Gerðaskóla þá fannst
okkur öllum að við myndum lifa
að eilífu, framtíðin var svo fjarri
og 2014 einhvers staðar langt í
burtu. Dauðinn var eitthvað sem
við nemendur í ’63-árganginum
hugsuðum lítið um. Þessi árgang-
ur í Gerðaskóla var mjög sam-
heldinn hópur enda nemendur fá-
ir og Garðurinn á þessum tíma
lítið samfélag þar sem allir
þekktu alla. Tíminn leið hratt í
skólanum við leik og störf og tók
Steini eða Steini hennar Sibbu/
Steini í Skálholti að fullu þátt í
því sem samfélagið hafði upp á að
bjóða á þeim tíma. Varði hann
mark Víðis upp alla yngri flokka
félagsins og spilaði oft upp fyrir
sig eins og það var kallað þegar
yngri leikmaður spilaði með sér
eldri leikmönnum. Steini var
þekktur á seinni árum fyrir að
standa að brennunni við Víð-
isvöllinn á gamlársdag en færri
vita að Steini byrjaði ungur að
safna í brennu, ekki byrjaður í
skóla, og það var áhugamál sem
hann varð aldrei leiður á. Þrátt
fyrir að skólahópurinn hafi tvíst-
rast eftir að námi í Gerðaskóla
lauk höfum við haft þá reglu að
hittast reglulega til að halda upp
á fermingarafmæli okkar, alltaf
hefur verið góð mæting. Nú verð-
ur skarð fyrir skildi þegar við
hittumst næst, enginn Steini í
Skálholti/Steini hennar Sibbu til
að gantast við og segja sögur úr
Garðinum.
Að leiðarlokum viljum við
skólasystkinin þakka fyrir sam-
fylgdina og sendum fjölskyldu
hans og vinum hugheilar samúð-
arkveðjur.
Þín minning öllu skærar skín
þó skilji leið um sinn.
Þó okkur byrgi sorgin sýn
mun sólin brjótast inn.
Við biðjum Guð að gæta þín
og greiða veginn þinn.
(GÖ)
Hvíl í friði, kæri vinur.
Þín skólasystkini úr Gerða-
skóla,
Halldóra Jóna
Sigurðardóttir,
Klemens Sæmundsson og
Bryndís Knútsdóttir.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. FEBRÚAR 2014
✝ Smári Karls-son fæddist
hinn 20.3. 1923 á
Draflastöðum í
Fnjóskadal. Hann
lést hinn 23.1.
2014.
Smári var sonur
Kristólínu Guðjóns-
dóttur, skipsþernu
á Goðafossi, og
Karls Markússonar
bryta. Systkini
Smára, sammæðra, voru þau
Magnús, Kristjón Már og Rig-
mor, en samfeðra þau Aagot,
Haavard, Alfreð, Bertha og Jón.
Smári var í fóstri í nokkur ár
hjá hjónunum Guðrúnu Jón-
asdóttur húsmóður og Sigurði
V. Guðmundssyni, fiskmats-
manni á Akureyri. Um árabil
var hann tökubarn á sveitabæ
uns hann fór aftur til Guðrúnar
og Sigurðar. Smári útskrifaðist
frá gagnfræðaskólanum á Ak-
ureyri en fór svo að vinna sem
messagutti á Goðafossi, á stríðs-
árunum, þar til hann hóf flug-
nám í Flugskóla Konna Jóhann-
flug í Austurlöndum stundaði
hann líka. Smári stofnaði ung-
ur, ásamt Jóhannesi Snorrasyni,
flugstjóra, poppverksmiðju, sem
sá bíógestum borgarinnar fyrir
poppi um tíma. Hann stofnaði
svo og rak, ásamt þeim Jóhann-
esi Snorrasyni og Magnúsi Guð-
mundssyni flugstjóra, flugskól-
ann Cumulus. Einnig gerði
Smári, ásamt Stefáni Gíslasyni
flugstjóra, út sjóstanga-
veiðiskipið Nóa og buðu þeir Ís-
lendingum upp á stangveiðar
ásamt Viðeyjarferðum. Hinn 25.
ágúst 1949 kvæntist Smári Reg-
ínu Benediktu Thoroddsen
hjúkrunarfræðingi, dóttur Reg-
ínu Magdalenu Benediktsdóttur
húsmóður og Guðmundar Thor-
oddsen læknis. Regína Bene-
dikta var fædd 30.6. 1924. Hún
lést 6.12. 2000.
Smári og Regína bjuggu
lengst af á Hátröð 9 í Kópavogi.
Þau eignuðust fjögur börn; þau
Hrafnhildi Rós, Smára Magnús,
Marfríði Hrund og Skúla Þór,
ellefu barnabörn og barna-
barnabörnin eru orðin fjögur.
Útför Smára fór fram 3. febr-
úar 2014 frá Fossvogskapellu, í
kyrrþey að ósk hins látna.
essonar í Winnipeg
í Kanada. Er hann
lauk flugnámi hóf
hann störf hjá Ca-
nadian Pacific Airl-
ines, tvítugur að
aldri. Hann réði sig
til Flugfélags Ís-
lands árið 1944 og
síðan til Loftleiða,
árið 1947, sem síð-
ar urðu Flugleiðir.
Smári var einn af
stofnendum Félags íslenskra at-
vinnuflugmanna (FÍA). Sat hann
í stjórnum FÍA um árabil og var
einnig gjaldkeri þess um tíma.
Hann var aðstoðarflugmaður í
fyrsta millilandaflugi Íslend-
inga, en þá var flogið með vörur
og farþega á Katalínuflugbáti
til Largs í Skotlandi. Flugstjóri í
þeirri ferð var Jóhannes
Snorrason. Smári tók þátt í að
fljúga með hjálpargögn til svelt-
andi fólks í Bíafra og einnig tók
hann þátt í mörgum leitum að
týndum flugvélum. Hann fann
þrjár vélar, m.a. vélina sem
fórst í Héðinsfirði. Pílagríma-
Þegar ég minnist pabba kem-
ur upp í huga minn eftirminni-
legur, ástríkur maður með stór-
brotinn persónuleika sem lifði
ævintýralegu og innihaldsríku
lífi.
Bernska pabba var hreinlega
eins og hún hefði verið tekin upp
úr einni af sögum Dickens. Hann
var barn einstæðrar móður sem
hafði ekki tök á að hafa börn sín
hjá sér heldur vann hörðum
höndum sem skipsþerna á Goða-
fossi, til þess að geta framfleytt
þeim. Pabbi var því sendur í fóst-
ur til ástríkrar fjölskyldu á Ak-
ureyri. En illu heilli báru örlögin
hann af því heimili, sjö ára að
aldri, á sveitabæ þar sem hann
sætti miklu harðræði. Strauk
pabbi þaðan á unglingsaldri og
hélt á ný norður til Akureyrar.
Þar lauk hann gagnfræðaprófi
en réði sig að því loknu sem
messagutta á Goðafoss og sigldi
á stríðsárunum með móður sinni
í skipalestunum. Með þessu móti
gátu mæðginin safnað peningum
fyrir flugnámi í Kanada.
Það má með sanni segja að
mesta lán pabba í lífinu hafi verið
að kvænast mömmu minni, Reg-
ínu Benediktu Thoroddsen. Er
vart hægt að finna orð til að lýsa
yndisleik hennar eða fegurð sál-
arinnar. Munu allir sem henni
kynntust hafa fundið fyrir þeim
friði og ró er stafaði frá henni,
þeirri góðvild og blíðu er ein-
kenndi hana. Innri fegurð henn-
ar birtist öllum stundum ljóslif-
andi í augum hennar, sem
ljómuðu af fegurð. Elskaði pabbi
hana líka af öllum sínum lífs- og
sálarkröftum, allt sitt líf. Voru
þau saman flestum stundum og
nutu þess hvað mest að sigla
saman á öldum hafsins, á litla
bátnum sínum.
Mamma dó 6. desember árið
2000 og varð hún okkur öllum
mikill harmdauði.
Pabbi hafði persónuleika sem
heillaði fólk. Hann var fyrst og
fremst góðhjartaður, ærlegur
maður, með óvenju góða kímni-
gáfu. Og hann hafði einnig frá-
bæra frásagnargáfu, var orð-
heppinn, mælskur og fyndinn.
Hann var líka einstaklega blíður
og einlægur og hafði mikla með-
líðan með öðrum, dýrum jafnt
sem mönnum.
Pabbi lifði lífinu af mikilli
ástríðu. Hann var áhugasamur
og fullur af lífsgleði og bjartsýni
til hins síðasta. Þakklátur var
hann, hjálpsamur og örlátur.
Eftir að atvinnuflugi pabba
lauk hófst nýtt ævintýri í lífi
hans. Hann stundaði sjóinn
grimmt með mömmu og 67 ára
hóf hann að smíða litla flugvél
sem hann stundaði listflug á í
mörg ár.
Litlum einkaflugvélum flaug
hann þar til hann varð hálfníræð-
ur. Hann fór í skútusiglingar, í
Danmörku, árlega með fjölskyld-
unni – þá seinustu 88 ára að
aldri.
Ég þakka pabba og mömmu af
öllu hjarta fyrir það hversu þétt
fjölskylda okkar hefur staðið
saman í gegnum árin og ég
þakka guði af öllu hjarta fyrir
það að hafa átt þau að í lífinu.
Hjá þeim var ekkert feimnismál
að sýna tilfinningar og tjá ást.
Við vorum sannarlega heitt elsk-
uð af þeim og þau af okkur og við
erum afar stolt af þeim. Þau
skilja eftir sig mikla ást hjá ætt-
ingjum og vinum, söknuð, mikið
þakklæti – og ótal, ótal góðar
minningar.
Ég vil trúa því að nú séu pabbi
og mamma sameinuð á ný – sigl-
andi á litla bátnum sínum – í
þetta sinn á öldum himinsins.
Guð blessi minningu þeirra.
Marfríður Hrund
Smáradóttir
Meira: mbl.is/minningar
Fyrir rúmum fjörutíu árum
kynntist ég Smára. Ég hafði
aldrei upplifað eins fallegt, in-
dælt og hlýtt heimili og fjöl-
skyldu eins og fjölskyldu Smára
og Regínu. Það var alltaf ynd-
islegt að koma á Hátröð, heyra
Smára segja frá og finna þá
hlýju og umhyggju sem þar ríkti.
Að vera hluti af fjölskyldu Smára
var mjög verðmætt fyrir mig. Öll
þau ár sem við Rós og krakk-
arnir höfum búið erlendis höfum
við reynt að halda hátíðir svipað
og gert var á Hátröð.
Smári minn, ég sakna þín inni-
lega. Við sigldum og ræddum
vandamál heimsins og leystum
þau flest (a.m.k. þau sem við gát-
um haft áhrif á). Börnin og
barnabörnin hafa notið þess að
kynnast þér og notið þess að
hafa átt besta afa og langafa í
heimi.
Við söknum þín öll og yljum
okkur við góðar minningar um
ánægjulegar samverustundir.
Jóhann Scheving, Rós og
fjölskylda í Ameríku.
Elsku besti afi minn. Það er
svo sárt að kveðja en ég veit að
nú ertu kominn á betri stað og í
fangið hennar ömmu sem þú
elskaðir svo heitt og saknaðir
mikið. Margs er að minnast en
það sem stendur upp úr er
hversu góður og hlýr þú varst og
alltaf til staðar fyrir alla í fjöl-
skyldunni. Þú varst svo yfir þig
stoltur af hverju litlu afreki eða
áfanga sem við náðum og geisl-
aðir alltaf af gleði og ánægju
þegar þú fékkst að heyra af góð-
um árangri í skóla og starfi. Þá
gleymi ég aldrei flugtúrunum
okkar þegar þú, flugmaðurinn
með skírteini nr. 10, kenndir
mér, flugmanninum með skír-
teini nr. 4617, réttu tökin á vél-
inni og gafst mér ýmis góð ráð í
leiðinni.
Ég verð dugleg að segja litlu
langafastelpunni þinni, sem er á
leiðinni í heiminn í apríl, frá
langafa hennar sem var svo
spenntur að hitta hana en náði
því því miður ekki. Nú kveð ég í
bili en við munum hittast á ný og
þá verða fagnaðarfundir. Góða
nótt, afi minn, ég elska þig.
Dana Björk Erlingsdóttir.
Við munum öll sakna afa svo
mikið; nærveru hans, hlátursins
og þó sérstaklega frásagnanna
hans. Ég man að það fyrsta sem
afi gerði alltaf þegar hann kom
til Flórída, hvernig sem viðraði,
var að skella sér í stuttbuxurnar
og sitja í sólinni, jafnvel þótt öll-
um öðrum þætti kalt úti!
Ég er sérstaklega þakklátur
fyrir að Ann, Charley og Harr-
ison gátu eytt tíma með honum á
Íslandi seinasta sumar. Harrison
elskaði að láta langafa halda á
sér, skoða með honum allar flug-
vélamyndirnar á Hátröð og
hlusta á langafa segja sögur.
Við munum öll sakna hans
mikið.
Eyvindur og fjölskylda.
Þakka þér fyrir allt elsku afi
minn, ógleymanlegar stundir og
óendanlega hlýju og ást í garð
okkar, fjölskyldu þinnar. Ég
mun varðveita minningu þína í
hjarta mínu um ókomin ár, þar
til við sjáumst að nýju.
Guð blessi þig.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín dótturdóttir,
Anna Rós.
Smári Karlsson HINSTA KVEÐJA
Afi, Hátröð er mér minn-
isstæð sem hlýjasti og besti
staður sem til var. Að koma
á Hátröð var alltaf eins og
að koma heim, hvar sem við
bjuggum. Hlýjan og ástúð-
in sem þar ríkti var sérstök.
Við söknum þess að fá þig
ekki lengur í heimsókn, en
metum allar okkar sam-
verustundir og að Sophia
og Alisa hefðu tækifæri til
að kynnast þér. Við elskum
þig öll og söknum þín, elsku
afi.
Smári Guðmundur,
Alisa, Sophia og litla
stelpan á leiðinni.
Amma Fríða var
einstök manneskja
sem ég er afar
þakklát fyrir að
hafa þekkt. Glað-
lyndi og kímnigáfa einkenndu
hana og slíka ömmu er dýr-
mætt að eiga.
Ein af mínum fyrstu minn-
ingum um hana er þegar hún
passaði mig sem barn á Nes-
haganum og talaði við pönnu-
kökurnar sem hún bakaði og
rassskellti þær svo með spað-
anum. Mörgum árum síðar
kenndi hún mér að baka pönnu-
kökur í risinu þar sem ég bjó í
íbúðinni fyrir ofan hana. Hún
kenndi mér margt varðandi
bakstur og eldamennsku enda
gott að hafa ömmu á neðri hæð-
inni þegar maður er nýfluttur
að heiman. Hjá ömmu og afa
borðaði ég í fyrsta skipti bleik-
an fisk enda bragðaðist hann
allt öðruvísi þar en heima.
Seinna átti ég eftir að grilla sil-
ung handa okkur á svölunum.
Amma kenndi mér fyrst að
prjóna og við komum handa-
vinnukonunni, henni mömmu, á
óvart einn daginn með hvíta
treflinum sem ég hafði gert hjá
Fríða Björg
Loftsdóttir
✝ Fríða BjörgLoftsdóttir
fæddist 29. júlí
1926. Hún lést 17.
janúar 2014. Útför
hennar hefur farið
fram í kyrrþey.
henni. Það var því
skrítin tilfinning að
fitja upp lykkjur
fyrir ömmu þegar
hún gat það ekki
lengur.
Amma var mikil
barnakona og það
var einstakur tími
þegar ég var í fæð-
ingarorlofi með son
minn að geta alltaf
kíkt niður til ömmu
eða fá hana óvænt upp í heim-
sókn. Þrátt fyrir vaxandi mál-
stol átti hún aldrei í erfiðleik-
um með að tala við börn, sem
hrifust alltaf af henni. Viku áð-
ur en hún kvaddi þennan heim
talaði hún í fyrsta og síðasta
sinn við nöfnu sína (dóttur
mína átta vikna) og virtust þær
ekki í vandræðum með að skilja
hvor aðra.
Margt lærði ég af ömmu og
margar góðar minningar mun
ég varðveita um hana. Það mik-
ilvægasta sem hún kenndi mér
var þrátt fyrir allt hið ótrúlega
jákvæða viðhorf til lífsins. Hún
sá alltaf björtu og skoplegu
hliðarnar á hlutunum og gerði
sitt besta til að njóta hvers
dags. Eins og hún sagði þá veit
maður aldrei hversu margir
dagarnir verða og best bara að
njóta þeirra. Þessu mun ég
reyna að fylgja og varðveita
þannig minninguna um hana
ömmu Fríðu.
Björg Jónsdóttir.