Morgunblaðið - 13.02.2014, Blaðsíða 27

þekkt Gunnar fyrir þetta tímabil
urðu kynni okkar nánari meðan
hann vann hjá Olíufélaginu
(Esso). Starf hans var erilsamt
og fullt ábyrgðar. Hvort tveggja
leysti Gunnar með prýði. Hann
var málefnalegur og sanngjarn
svo eftir var tekið. Með geðprýði
og góðu skapi veittist honum létt
að leysa meiningarmun milli
manna.
Eftir hefðbundin starfslok
Gunnars fluttu þau hjón til
Hveragerðis og eyddu þar efri
árunum. Fyrir nokkrum árum
gerði hjartakvilli vart við sig.
Svokallaður hjartagangráður var
græddur í brjóstholið. Hann
gerði létt grín að þessum að-
skotahlut þótt nauðsynlegur
væri. Létt skapgerð lét ekki bif-
ast. Í rás tímans reyndi meira á
gangráðinn á meðan hjartað gaf
eftir.
Þar kom að mannleg inngrip
dugðu ekki til þrátt fyrir fyrir-
myndarumönnun ágætrar eigin-
konu og færustu lækna. Meðvit-
und hnignaði smátt og smátt þar
til ferðin á annað tilverustig tók
við.
Með söknuði sé ég eftir góðum
dreng. Eiginkonu Gunnars, börn-
um og aðstandendum öllum votta
ég mína dýpstu samúð.
Ágúst Karlsson.
Gunnar Jónsson vinur okkar
er látinn. Við höfum þekkt hann
lengi, en nánari vinskapur okkar
hófst þegar þau Jóna fluttust í
Hveragerði. Gunnar var spaug-
samur og skemmtilegur. Hann
var handverksmaður góður, það
sást t.d. á því er hann gerði við
hjólhýsi þeirra hjóna eftir að það
hafði skemmst. Gunnar og Jóna
áttu landskika rétt hjá Hvamms-
tanga, þaðan sem hann var ætt-
aður, þangað fóru þau með hjól-
hýsið á sumrin og undu sér vel við
fallegt vatn.
Gunnar og Jón gerðu upp bát í
félagi sem Gunnar átti og fóru
tvisvar á sjó frá Þorlákshöfn, í
annað skipti fengu þeir tvo fiska
og voru báðir ánægðir með það.
Jón fór mjög oft í seinni tíð til
þeirra á morgnana til að vitja vin-
ar síns og einnig á spítalann þeg-
ar Gunnar var þar. Þegar við
sáum hann síðast snemma morg-
uns á Selfossi kom hann út í
glugga og kallaði til okkar að
hann kæmi heim með vorinu. Víst
er komið vor hjá Gunnari og veik-
indin að baki. Hann var trúaður
maður og er örugglega umvafinn
englum núna. Jóna hefur verið
hans klettur, hún keyrði bæði til
Reykjavíkur og Selfoss í alls kon-
ar veðri til að styðja við og vera
hjá sínum manni.
Við sendum fjölskyldu Gunn-
ars okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Sönn vinátta deyr aldr-
ei.
Guðríður og Jón.
Við kveðjum í dag hjartkæran
fjölskylduvin, Gunnar Jónsson,
fv. málarameistara, lögregluþjón
o.fl. Sú vinátta hefur staðið um
nær sextíu ára skeið.
Það er margs að minnast. All-
ar heimsóknirnar til hans og
Jónu, sem hafa búið í Reykjavík,
á Húsavík og í Hveragerði. Á
heimilum þeirra mætti manni
hlýtt og vinalegt viðmót og hin
mikla gestrisni sem þau sýndu
allri okkar fjölskyldu. Á yngri ár-
um muna börnin eftir glaðværum
og gefandi fjölskylduföður, sem
sérstaklega sóttist eftir að veita
börnum eftirtekt og láta þeim
líða vel í návist sinni. Þessu muna
börnin eftir.
Gunnars er nú sárt saknað og
við færum honum þakklæti fyrir
allt og allt. Við sendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur til
Jónu, barna þeirra og fjöl-
skyldna. Kveðjur berast frá Ernu
og Djum í Taílandi, Steinunni,
Hildi, Vilhjálmi og fjölskyldum
þeirra. Við minnumst Gunnars
með virðingu og þökk. Minning
hans mun lifa með okkur.
Erna og Guðmundur.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. FEBRÚAR 2014
✝ ÞorbjörnKarlsson
fæddist á Hnaukum
í Áltafirði 17.10.
1941. Hann lést á
Sólvangi í Hafn-
arfirði 26.12. 2013.
Foreldrar hans
voru þau Guðbjörg
Hólmfríður Árna-
dóttir, f. 21.3. 1904,
d. 7.9. 1992, og
Karl Lúðvíksson, f.
25.4. 1904, d. 16.7. 1985. Bræður
Þorbjörns eru Árni, f. 14.2. 1936,
d. 11.12. 2000, og Kristján, f.
16.11. 1943.
Þorbjörn kynntist árið 1984
Jensínu Janusdóttur, f. 12.2.
1947. Þau giftu sig 15.4. 1995.
á Djúpavog. Þorbjörn vann ým-
is störf, í bræðslunni á Djúpa-
vogi og nokkur sumur hjá sím-
anum við línulagnir. Árið 1974
hóf hann akstur vöruflutn-
ingabíla hjá Birni Ólafssyni á
milli Reykjavíkur og Hafnar
sem og um sunnanverða Aust-
firði. Það var svo árið 1980 sem
hann fór að aka fyrir Ingimar
Þórðarson milli Reykjavíkur,
Egilsstaða og Seyðisfjarðar og
allt til ársins 1995 er Ingimar
hætti störfum sökum aldurs.
Haustið 1995 fór hann aftur
austur á Djúpavog á síld-
arvertíð. Hann hóf störf árið
1996 hjá Sjávarfiski í Hafn-
arfirði og vann þar til ársins
2003. Þá byrjaði hann hjá Essó
sem síðar varð N1 þar sem hann
lauk starfsferli sínum árið 2010.
Útförin fór fram í kyrrþey
hinn 15. janúar 2014.
Foreldrar hennar
voru Janus Guð-
mundsson, f. 14.1.
1915, d. 17.3. 1967,
og Jóhanna Ás-
geirsdóttir, f. 20.5.
1923, d. 29.10. 2004.
Jensína átti fyrir
fjögur börn, þau
eru: 1) Janus Óla-
son, f. 15.11. 1965.
2) Sigurður Óli Óla-
son, f. 5.7. 1970. 3)
Jóhanna Guðrún Guðbjörns-
dóttir, f. 9.10. 1976. 4) Jón Þor-
geir Guðbjörnsson, f. 9.7. 1979.
Þorbjörn bjó fyrstu sex ár ævi
sinnar á Hnaukum í Áltafirði en
árið 1947 fluttist fjölskyldan í
Kambsel. Árið 1966 fluttist hann
Látinn er kær frændi okkar Þor-
björn eða Bjössi frændi eins og við
kölluðum hann. Fyrstu minningar
okkar um hann eru í Kambseli þar
sem hann ólst upp frá sjö ára aldri
með foreldrum sínum og bræðum.
Þaðan eigum við góðar minningar
en við fengum að vera þar í sveit
ásamt fleira frændfólki okkar.
Bjössi var svolítið stríðinn eins og
þeir bræður, en þeir voru alltaf
skemmtilegir og umfram allt góðir
við okkur. Bjössi stríddi okkur oft
með Gilitrutt sem gat verið við-
sjárverð þannig að það var vissara
fyrir okkur að vera stillt. Bjössi
vann ýmis verkamannastörf en
lengi vel var hann flutningabíl-
stjóri og ók frá Reykjavík og aust-
ur á firði. Á ferðum sínum á flutn-
ingabílnum komst hann stundum í
hann krappan, í vondum veðrum,
vegir voru vondir þannig að það
skipti máli að geta bjargað sér
þegar eitthvað fór úrskeiðis.
Bjössi var lunkinn viðgerðarmað-
ur og áræðinn og lagði í hann þrátt
fyrir vond veður. Í seinni tíð átti
hann Land Rover-jeppa og gamla
Farmal-dráttarvél sem hann hafði
yndi af að gera upp og stússast í og
notaði Farmalinn til að slá í kring-
um sumarbústaðinn. Hann var
dagfarsprúður og glaðlyndur
maður, hjálpsamur, úrræðagóður
og alltaf tilbúinn að greiða götu
þeirra sem til hans leituðu.
Hann átti við heilsubrest að
stríða síðustu misseri og naut því
kannski ekki ævikvöldsins sem
skyldi. Við söknum hans og minn-
umst með virðingu og þökk.
Nú ertu horfinn í himnanna borg
og hlýðir á englanna tal.
Burtu er kvíði, sjúkdómur, sorg
í sólbjörtum himnanna sal.
Þeim öllum sem trúa og treysta á Krist
þar tilbúið föðurland er.
Þar ástvinir mætast í unaðarvist
um eilífð, ó, Jesú, hjá þér.
(Ingibjörg Jónsdóttir.)
Innilegar samúðarkveðjur til
eiginkonu og barna hennar og fjöl-
skyldna þeirra.
Blessuð sé minning Þorbjörns.
Kristrún Björg, Jón Halldór
og fjölskyldur.
Ég vil með nokkrum orðum
minnast Þorbjörns Karlssonar
sem nú er látinn. Þorbirni kynnt-
ist ég sumarið 1975 er ég hóf akst-
ur vöruflutningabíls milli Nes-
kaupstaðar og Reykjavíkur.
Þorbjörn var þá einnig að aka
flutningabíl austur á firði, allt
austur á Fáskrúðsfjörð. Við áttum
því oft samleið og tókst fljótlega
með okkur góður vinskapur. Á
þessum árum voru vegir slæmir
og bílarnir sem hann ók fyrstu ár-
in gamlir og slitnir. Það var því
ýmislegt sem henti við akstur á
þessari löngu og oft erfiðu leið.
Þorbjörn þótti alveg einstaklega
úrræðagóður við að bjarga sér ef
eitthvað bilaði og lagði þá jafnvel
nótt við dag til að komast á leið-
arenda með þann varning sem
hann flutti.
Mér fannst Þorbjörn oft hugsa í
lausnum, hvort heldur var við lest-
un bílsins, akstur hans við erfiðar
aðstæður eða gera við það sem úr-
skeiðis fór. Man ég að eitt sinn er
bilaði hjá honum hjöruliður vafði
hann enda hans með einangrunar-
bandi, smurði vel í og hélt svo för
sinni áfram og skilaði sér á leið-
arenda. Hann þekkti þá bíla sem
hann ók í smáatriðum og má segja
það sama um þjóðvegina milli
Reykjavíkur og Austfjarða.
Margir nutu hjálpsemi hans enda
var hann alltaf tilbúinn að hjálpa
öðrum vegfarendum og skipti þá
engu þótt dagurinn dygði ekki til
að komast á leiðarenda, þá var
nóttinni bara bætt við. Þorbjörn
var lítillátur maður sem kom vel í
ljós er það var nefnt við hann að
hann væri laginn viðgerðarmað-
ur. Það sagðist hann alls ekki
vera, hann kynni hins vegar að
skrúfa með lykli og eitthvað
kynni hann á önnur verkfæri.
Flest þau ár sem Þorbjörn var
við akstur flutningabíls voru veg-
ir sjaldan ruddir og hálkuvarnir
varla til. Þá var bara að setja á
keðjur og taka fram skófluna og
moka sig áfram enda minn maður
ekki mikið fyrir að gefast upp
þótt veður væru slæm og ófærð
mikil. Mikil breyting varð á hög-
um Þorbjörns er hann hóf akstur
flutningabíls milli Reykjavíkur og
Egilsstaða enda var aðbúnaður
hans svo miklu betri þá, oftast
með góða og öfluga bíla, sem
hann kunni vel að meta. Þorbjörn
hafði óhemjumikinn áhuga á bíl-
um, sérstaklega flutningabílum,
og hafði gaman af að ræða um þá.
Síðustu árin sem Þorbjörn stund-
aði vinnu afgreiddi hann elds-
neyti fyrir N1 og sá ég hann þá
oft aðstoða bíleigendur með smá-
lagfæringar á bílum þeirra, svona
rétt á meðan hann dældi elds-
neytinu á þá.
Ég votta aðstandendum Þor-
björns og þá sérstaklega Jensínu
eiginkonu hans, börnum hennar
og Kristjáni bróður hans innilega
samúð mína. Minningin lifir um
góðan og heiðarlegan dreng.
Sigursteinn Steinþórsson.
Þorbjörn Karlsson
Í dag kveðjum við
systurnar „einustu
ömmusystur“ okkar,
eins og við kölluðum
hana alltaf, og Oddný elskaði það
að vera sú „einasta eina“ enda
minnti hún okkur oft á það. Þegar
við minnumst hennar rifjast alltaf
upp ein hefð á aðfangadagskvöld
þegar pakkaflóðinu lauk. Það var
að fara á Móabarðið þar sem alltaf
var svo gaman og mikið fjör.
Oddný og Ómar tóku alltaf vel á
móti og buðu upp á heimalagað
konfekt (piparmyntudropa) sem
þau lærðu að búa til í Danmörku.
Okkur eru minnisstæð lifandi kert-
in á jólatrénu, því það var alltaf lif-
andi jólatré hjá þeim, en vorum
samt alltaf pínu hræddar um að
myndi kvikna í trénu. Allt var með
svolítið dönskum hætti og gaman.
Alltaf var dansað í kringum jóla-
Hrafnhildur Oddný
Kristbjörnsdóttir
✝ HrafnhildurOddný Krist-
björnsdóttir fædd-
ist 24. mars 1938.
Hún lést 26. janúar
2014. Útför hennar
fór fram 6. febrúar
2014.
tréð, sungið og spilað
með. Oddný, eða
Bobba eins og við
kölluðum hana þegar
við vorum smástelp-
ur, var alla tíð svona
„arty-smarty“, með
stóra áberandi
skartgripi, sérstök í
klæðaburði og örugg
með sig. Hún hafði
einstakan áhuga á
fjölskyldutengslum
og var ekki lengi að finna út hver
var tengdur hverjum og hvaðan.
Oft fengum við símtöl frá henni þar
sem hún var að grafast fyrir um
þennan og hinn, já eða segja okkur
frá því hvernig þessi eða hinn
tengdist bæði okkur og mökum
okkar. Okkur eru minnisstæðar
stórfjölskylduferðirnar upp í
summó, þar sem Ómar og Oddný
kenndu okkur og börnunum okkar
ýmis sönglög sem eiga heima ein-
mitt og einungis í útilegum. Oddný
hafði mjög gaman af því þegar hún
frétti að Goði, sem þá var fjögurra
ára, hefði sungið „í Flatey fæddist
Gunna“ í leikskólanum. Þessar vís-
ur kunnum við ennþá og munum
syngja þessi lög alla tíð með
skemmtilegu fólki og minnast
þeirra hjóna. Árið eftir að Ómar
lést sendi hún í pósti til Brynju litlu
í Stokkhólmi gamalt kver með vís-
unum um jólasveinana, grýlu og
jólaköttinn eftir Jóhannes úr Kötl-
um. Það fylgdi með lítið bréf þar
sem stóð að henni og Ómari hefði
alltaf fundist að öll börn ættu að
eiga þetta og að þetta væri sent í
minningu Ómars. Svona gat hún
verið hugulsöm. Það hefur og verð-
ur áfram gaman að lesa vísurnar á
aðventunni í útlandinu. Alla tíð
hefur okkur þótt vænt um símtöl
og kveðjur á afmælisdögunum
okkar frá Oddnýju, alltaf mundi
hún eftir þeim, jafnvel síðastliðinn
desember þegar hún var mikið
veik. Við berum Stínu, Issu, Árna
Birni og þeirra fjölskyldum okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Við
eigum góðar minningar um okkar
einustu einu.
Soffía D. og Halla Dóra.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
KATRÍN SIGURJÓNSDÓTTIR,
lést á St. Franciskusspítalanum í
Stykkishólmi þriðjudaginn 11. febrúar.
Útförin fer fram frá Stykkishólmskirkju
laugardaginn 22. febrúar klukkan 14.00.
Sigurjón Jónsson, Málfríður Gylfadóttir Blöndal,
Sigríður Jóns Katrínardóttir, Sævar H. Hermanníusson,
Ingibjörg Jónsdóttir, Denis Dubayle,
Katrín Jónsdóttir,
Högni Jónsson, Elín Rósa Snorradóttir,
Rannveig Jónsdóttir, Halldór Jónsson,
Áslaug Jónsdóttir, Sigurþór Hólm Tryggvason,
Sif Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför ást-
kærrar eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
HELGU HARALDSDÓTTUR,
Hlynsölum 1,
Kópavogi.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á
Styrktarfélagið Líf.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Óskar Karl Stefánsson,
Elly Sigfúsdóttir, Hallgrímur Ingólfsson,
Skúli Gunnar Sigfússon,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir og afi,
GUÐJÓN JÓSEFSSON,
Víðivöllum 9,
Selfossi,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju laugar-
daginn 15. febrúar kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir
en þeim sem vilja minnast hans er bent á Fossheima.
Vilborg Sigurðardóttir,
Gunnar Guðjónsson,
Vilborg Jóna Gunnarsdóttir,
Guðfinna Þórdís Gunnarsdóttir.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför okkar ástkæra
HAUKS HARALDSSONAR,
Austurgerði 4,
Reykjavík.
Auður Jónsdóttir,
Jón Haukur Hauksson,
Brandur A. Hauksson,
Margrét Hauksdóttir, Hannes Guðmundsson,
Ólafur Þór Hauksson, Guðný Þ. Ólafsdóttir,
Kristín Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Hugheilar þakkir til ykkar allra sem heiðrað
hafið minningu ástkærrar móður okkar,
INGIBJARGAR MAGNÚSDÓTTUR
frá Miklaholti,
Stórateig 42,
Mosfellsbæ.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á deild A6 á
Landspítalanum í Fossvogi fyrir einstaka umönnun, hlýju
og virðingu við hana í veikindum hennar.
Kristín Magnúsdóttir,
Jón Magnússon
og fjölskyldur.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og bróðir,
EINAR ERLENDSSON,
Litlagerði 15,
Hvolsvelli,
varð bráðkvaddur laugardaginn 8. febrúar.
Útför verður auglýst síðar.
Helgi Sigurður Einarsson,
Anna Björk Magnúsdóttir
og fjölskyldur.