Morgunblaðið - 28.02.2014, Qupperneq 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. FEBRÚAR 2014
✝ Bjarney Haga-línsdóttir
fæddist í Hvammi
Dýrafirði 23. mars
1919. Hún andaðist
á Höfða, hjúkr-
unar- og dval-
arheimili, Akra-
nesi, 19. febrúar
2014.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Hans Hagalín Ás-
björnsson, f. 1. maí 1896, d. 14.
maí 1964 og Guðmunda Lár-
usdóttir, f. 20. júní 1895, d. 27.
mars 1985. Þau voru bændur í
Bræðratungu í Hvammi Dýra-
firði. Bjarney var elst 13 systk-
ina. Þau voru í aldursröð: Ása, f.
21.4. 1920, d. 21.1. 1931, Ólöf, f.
27.11. 1921, d. 10.3. 2011, Krist-
ján, f. 24.5. 1924, d. 24.8. 2005,
Einar, f. 6.7. 1925, d. 2.9. 1977,
Steinar, f. 10.9. 1926, Marta, f.
24.8. 1928, Guðrún Helga, f. 3.9.
1929, d. 29.10. 2013, Magnús, f.
14.2. 1921, stúlka, fædd andvana
19.10. 1932, Kristín, f. 28.12.
1933, Lárus, f. 13.12. 1936,
alheiður Hekla, Valur Kár,
Baldur Kár. c) Eyrún, f. 1975, í
sambúð með Flóka Guðmunds-
syni. Börn þeirra: Dýrleif Krist-
ín, Auður Eldey. 2) Guðrún
Sveina María Jónsdóttir, f. 1944,
fyrrverandi maki Hörður Jóns-
son. Börn þeirra: a) Bjarney, f.
1969, í sambúð með Helga
Rúnari Óskarssyni, barn þeirra:
Pálmar Óli. Börn Bjarneyjar og
Björns Traustasonar eru Hörð-
ur og Helen María. b) Pálmar, f.
1971, í sambúð með Agnesi Sig-
urðardóttur, barn þeirra Bjarn-
ey María. Barn Pálmars og Auð-
ar Ólafsdóttur er Hörður
Rafnar. c) Kjartan, f. 1974, dótt-
ir hans og Stellu Maríu Blöndal
er Katrín María. 3) Árni Ásbjörn
Jónsson, f. 1950. Bjarney og Jón
hófu búskap á Þingeyri árið
1942 en fluttu á Akranes árið
1961. Bjarney starfaði í frysti-
húsinu á Þingeyri og einnig við
Sjúkraskýlið. Bjarney var þátt-
takandi í Kirkjukór Þingeyr-
arkirkju sem og kvenfélaginu á
staðnum. Á Akranesi vann hún
lengst af hjá Akraprjóni við
saumastörf. Bjarney starfaði
sem sjúkravinur hjá Rauða
krossinum.
Bjarney verður jarðsungin
frá Akraneskirkju í dag, 28.
febrúar 2014, og hefst athöfnin
kl. 13.
Björgvin, f. 11.1.
1938. Eiginmaður
Bjarneyjar var Jón
Gísli Árnason sjó-
maður, f. 14.5.
1917, d. 15.11.
1997. Hann var
fæddur að Hval-
látrum í Vestur-
Barðastrand-
arsýslu. Foreldrar
hans voru Árni
Árnason sjómaður,
f. 23.7. 1886 á Láganúpi, V-
Barð. d. 27.5. 1921 og kona hans
Ágústa Þorbjörg Guðjónsdóttir
húsfrú, f. 12.08. 1897 að Hval-
látrum, V-Barð., d. 22.09. 1972.
Börn Bjarneyjar og Jóns eru: 1)
Aðalheiður Ása Jónsdóttir, f.
1942, gift Baldri Magnússyni, f.
1944. Þeirra börn: a) Jón Bjarni,
f. 1968, giftur Melanie Adams-
,barn þeirra er Júlíana Silka.
Barn Jóns Bjarna og Laufeyjar
Geirsdóttur er Ármann Hagalín,
sambýliskona hans er Erna
Dögg Pálsdóttir. b) Friðmey, f.
1972, gift Vali Ásberg Valssyni.
Börn þeirra: Móeiður Ása, Að-
Þegar ég hugsa heim á fornar slóðir,
þá hópast að mér minningar og ljóð.
En best af öllu man ég það þó, móðir.
Hve mild þú varst og börnum þínum góð.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlíðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum – eins og þú.
Hvenær sem barn þitt fer úr föðurgarði,
fylgir því alltaf móðurhugur þinn.
Hann var sú bjarta brynja, sem mig
varði,
minn besti skjöldur, verndarengill minn.
Hann flýgur víða, vakir, er þú sefur.
Hann veit, hvað mig á ferðum mínum
tefur
við syðsta haf og ysta ál.
Hann skiptir aldrei skapi, fyrirgefur,
og skilur hjartans þagnarmál.
Í augum þínum sá ég fegri sýnir
en sólhvít orð og tónar geta lýst –
svo miklir voru móðurdraumar þínir,
þó marga þeirra hafi frostið níst.
Sem hetja barst þú harmana og sárin,
huggaðir aðra – brostir gegnum tárin,
viðkvæm í lund, en viljasterk.
Þau bregða um þig ljóma, liðnu árin.
Nú lofa þig – þín eigin verk.
Ég flyt þér, móðir, þakkir þúsundfaldar,
og þjóðin öll má heyra kvæði mitt.
Er Íslands mestu mæður verða taldar,
þá mun það hljóma fagurt, nafnið þitt.
Blessuð sé öll þín barátta og vinna.
Blessað sé hús þitt, garður feðra minna,
sem geymir lengi gömul spor.
Haf hjartans þakkir, blessun barna þinna
og bráðum kemur eilíft vor.
(Davíð Stefánsson.)
Elsku mamma, við biðjum góð-
an Guð að umvefja þig kærleika
og ást, minningarnar um þig mun-
um við varðveita með okkur. Meg-
ir þú eiga góða heimkomu. Þínar
dætur,
Sveina og Ása.
Elsku mamma mín, nú ert þú
horfinn úr þessum heimi, hugur
minn er alltaf hjá þér. Það er svo
ótalmargt sem kemur upp í hug-
ann, minningarnar fyrir vestan á
Þingeyri. Ég vona að þú verðir
alltaf hjá mér. Guð geymi þig,
elsku mamma mín. Ég mun aldrei
gleyma þér. Þú verður alltaf í
hjarta mínu. Af heitu hjarta allt ég
þakka þér. Þínar gjafir sem þú
veittir mér.
Mamma, elsku mamma
mér í huga skín.
Bjarmi þinna bæna
blessuð versin þín.
Mamma, elsku mamma
man ég lengst og best
hjartað blíða heita
hjarta, er sakna ég mest.
(Sumarliði Halldórsson.)
Þinn sonur,
Árni Ásbjörn Jónsson.
Eilífa móðir alnáttúrunnar,
árla við mætum á gleðifund.
Við góða ártíð og gjafir unnar.
Gleðilegt sumar, ylhýra sprund.
Eilífa móðir alnáttúrunnar,
nú ertu komin á sumarkjól.
Við Hörpu brosa birkirunnar
og brumið faðmar morgunsól.
Eilífa móðir alnáttúrunnar,
öll við færum þakkargjörð.
Og gleðigjafi uppskerunnar
er fræjum sáð um alla jörð.
Eilífa móðir alnáttúrunnar,
þín æska vakir í grænum lund.
þar niða lindir lífsins brunnar
og ljúfu hjali við marga sprund.
Eilífa móðir alnáttúrunnar,
yndi og fegurð njótum klökk.
Og heilladísin hamingjunnar,
hafðu einlæga góða þökk.
(Magnús Hagalínsson)
Magnús Hagalínsson.
Nú ríkir kyrrð í djúpum dal,
þótt duni foss í gljúfrasal,
í hreiðrum fuglar hvíla rótt,
þeir hafa boðið góða nótt.
Nú saman leggja blómin blöð,
er breiddu faðm mót sólu glöð,
í brekkum fjalla hvíla hljótt,
þau hafa boðið góða nótt.
Nú hverfur sól við segulskaut
og signir geisli hæð og laut,
en aftanskinið hverfur fljótt,
það hefur boðið góða nótt.
(Magnús Gíslason.)
Elsku systir mín. Margt er að
þakka, elstu systur af stórum
barnahópi, sem oft fengu að njóta
skjóls hjá henni. Gestrisin og glöð,
með faðminn útbreiddan. Það var
svo gott að koma til ykkar Nonna.
Þú elskaðir Hvamminn okkar,
dalina og fjöllin. Stiklaðir yfir árn-
ar, upp í lynggrónar brekkurnar, í
berjamó. Þér leið svo vel úti í nátt-
úrunni.
Hafðu þökk fyrir allt.
Marta systir.
Í dag verður amma okkar,
Bjarney Pálína Hagalínsdóttir,
borin til grafar. Hjarta okkar er
fullt af þakklæti og ást nú þegar
við kveðjum þessa dásamlegu
konu. Við þekkjum ekki lífið án
hennar en vitum að það var óum-
flýjanlegt að einn daginn myndi
hún kveðja okkur. Við grátum af
söknuði en vitum að nú hefur hún
fengið verðskuldaða hvíld eftir
langa og góða ævi.
Hún var einstök í ömmuhlut-
verkinu og vildi allt fyrir barna-
börnin sín gera. Hennar heimili
var okkar heimili og þar leið okk-
ur vel. Hún var alltaf stór hluti af
lífi okkar. Jól, áramót, páskar,
sumarfrí og svo allir hversdagarn-
ir. Amma var alltaf nálæg, alltaf
þessi órjúfanlegi hluti af tilver-
unni. Það eru forréttindi að hafa
fengið að alast upp með svona
sterka stoð sér við hlið.
Við munum ekki til þess að
amma hafi skammað okkur þó að
tilefnin hafi örugglega verið næg.
Hún talaði við okkur af virðingu,
útskýrði hlutina og leiðbeindi.
Sem foreldri í dag sér maður að
það er einmitt árangurríkasta
leiðin í uppeldi.
Hún lagði mikla áherslu á að
gefa okkur að borða. Hún sauð
fisk og tókst að láta okkur borða
hann með lunknum loforðum um
góðan eftirrétt. Við gleymum
aldrei brauði á pönnu og kakó-
brauði sem enginn gerði eins vel
og hún.
Amma hafði mikinn áhuga á
klæðnaði og tískustraumum. Hún
hafði sinn eigin persónulega stíl
og bar föt einstaklega vel. Hún
saumaði nýjar flíkur, breytti
gömlum fötum eða saumaði upp
úr þeim af mikilli útsjónarsemi.
Hún átti fallegar dragtir, kápur,
klúta og skartgripi sem hún
prýddi sig með. Amma var svo fal-
leg gömul kona að það hlýtur að
vera heimsmet á Íslandi. Hún
hafði líka áhuga á því að hafa okk-
ur fínar og langt fram eftir aldri
var hún að kaupa á okkur föt. Allt-
af náðu þessi föt að hitta í mark og
við sögðum frá því með stolti að
hálfníræð amma hefði keypt þessa
peysu eða þetta pils og gefið okk-
ur.
Amma hafði einstaka gáfu til að
sjá það fallega í öllum. Það er eitt-
hvað sem við viljum tileinka okkur
því það gerir heiminn svo miklu
betri. Amma var alltaf að hrósa
fólki, bæði útlitinu og manngerð-
inni og allt sem hún sagði sagði
hún af heilum hug. Maður fór út
með tvöfalt betra sjálfstraust eftir
að hafa heimsótt hana.
Amma mátti ekkert aumt sjá
og hún vildi vera góð við alla. Vildi
hjálpa og deila með sér. Hún var
hláturmild og gerði oft grín að
sjálfri sér, hafði einstaklega smit-
andi hlátur og gat með brosinu
lýst upp heilt herbergi.
Við vorum hjá henni þegar hún
kvaddi þetta líf með dásamlegri
reisn. Hún var svo friðsæl og fal-
leg á meðan úti geisaði óveður
sem mótmælti því að þessi ein-
staka kona væri að kveðja. Við er-
um þakklátar fyrir að hafa verið
með henni á þessari stundu og við
erum þakklátar fyrir allt það sem
amma hefur gert fyrir okkur og
kennt okkur. Við elskum þig,
elsku amma Bjarney. Við gleym-
um þér aldrei.
Þínar,
Friðmey og Eyrún.
Kveðjustundin er komin, stund
sem ég hef kviðið fyrir í langan
tíma. Amma var svo stór hluti af
mér og því erfitt að hugsa sér lífið
án hennar. Hún tók við mér, fjög-
urra vikna gamalli, þegar móðir
mín stundaði ljósmóðurnám og
dvaldi ég hjá henni og afa mest-
megnis fram til 10 ára aldurs. Á
milli okkar ömmu myndaðist sam-
band sem var einstakt í mínu lífi.
Amma gaf svo óendanlega mikið.
Hún elskaði skilyrðislaust; ást
hennar kom fram í mikilli um-
hyggju og hlýju. Hún var óþreyt-
andi að leiðbeina um allskyns hluti
og gaf ómældan tíma og athygli.
Hún kenndi mér að lesa og skrifa,
yrkja og skrifa sögur, að meta
bækur og fara með bænir. Hún
hvatti óspart til dáða og hrósaði.
Það virtist engu máli skipta
hverju lítil ömmustelpa tók upp á,
allt var merkilegt og verðskuldaði
einlægt og innilegt hrós. Slíkt
hvatti og jók sjálfstraust ungrar
stúlku. Mikilvægustu lexíur
ömmu voru samt faldar í þeim
dyggðum sem hún sjálf lifði eftir
en þær voru meðal annars dugn-
aður, hjálpsemi og samviskusemi.
Hún spáði mikið í mataræði og
heilbrigði, elti mann með lýsis-
skeiðina og lét mann borða græn-
meti í stórum stíl. Amma lifði sjálf
eftir sínum eigin kenningum enda
var hún ávallt hraust og stór-
glæsileg. Hún vildi vera vel til
fara, líta vel út og það skipti hana
máli fram á síðasta dag. Amma
var sjálfstæð kona, stóð fast á
skoðunum sínum og var óhrædd
að fara ótroðnar slóðir. Það má
segja að hún hafi rekið sitt eigið
hjálparstarf með því að gera upp
og þrífa notuð föt og gefa áfram til
þeirra sem þröngt var í búi hjá.
Hún var framúrskarandi sauma-
og handverkskona, saumaði alls-
kyns fatnað og seinni árin prjón-
aði hún húfur og vettlinga sem
henni fannst mjög gaman að gefa.
Minningarnar eru margar og
ljúfar um gönguferðir með ömmu,
ferðir vestur í Dýrafjörð, að sofna
hjá henni, kúra og lesa, fjöruferð-
ir, yndislegu jólin sem við áttum
saman. Allar uppákomurnar sem
hún tók þátt í eins og að leyfa mér
að reyna að unga út svartfugl-
seggjum eða að halda æðarunga.
Þegar tvíburarnir mínir komu í
heiminn stóð ekki á ömmu, hún
var mætt og nánast flutti inn á
heimilið. Aðstoð hennar var ómet-
anleg og sömuleiðis sú ást og hlýja
sem hún sýndi langömmubörnun-
um. Jákvætt lundarfar hennar á
efri árum var okkur öllum gleði-
gjafi allt fram á hennar síðustu
stund. Hún kunni að gera grín og
ekki síst að sjálfri sér og hláturinn
var innilegur og beint frá hjart-
anu. Amma kvaddi með reisn í
faðmi fjölskyldunnar og var ómet-
anlegt að geta verið til staðar þeg-
ar kallið kom.
Amma, þó svo að við kveðjumst
nú verður þú ávallt órjúfanlegur
hluti af mér. Efst í huga er þakk-
læti fyrir allt það sem þú gafst og
skilur eftir. Þú verður ávallt mín
helsta fyrirmynd. Þín,
Bjarney Harðardóttir.
Nú kveð ég elskulegu ömmu
mína. Amma Bjarney og Jón afi
minn voru stór hluti af mínu lífi.
Ég er hreykinn af að hafa verið
skírður í höfuðið á þeim báðum.
Sem drengur vandi ég daglega
komur mínar til þeirra á Jaðar-
sbrautina, hjólandi heim á leið frá
Brekkubæjarskóla.
Þegar ég var fjögurra ára
bjargaði amma lífi mínu. Ég var í
pössun hjá ömmu og afa og hafði
verið með mikla kviðverki. Ég var
hins vegar sendur heim af sjúkra-
húsinu þar sem ekkert fannst við
skoðun. Ég grét engu að síður enn
sáran en hætti því skyndilega og
virtist sofna. Þegar amma kom
heim úr vinnu gerði hún sér grein
fyrir að ekki væri allt með felldu.
Það kom enda í ljós að botnlang-
inn hafði sprungið. Tæpara mátti
það víst ekki standa. Eftir bráða-
aðgerð og óvissu í einhverja daga
var ég þó talinn úr lífshættu.
Þannig á ég skjótum viðbrögðum
ömmu líf mitt að launa. Það er
ekki að ástæðulausu að við amma
vorum tengd órjúfanlegum bönd-
um.
Amma og afi voru í ferðafélagi
á Akranesi og ferðuðust árlega
með því vítt og breitt um landið.
Einnig fóru þau reglulega vestur í
Dýrafjörð. Ávallt buðu þau mér
með og hlakkaði ég til þessara
ferðalaga ár hvert. Það hendir
ósjaldan þegar ég ferðast um
landið að ég átta mig á því að ég
hef áður komið á þá staði sem fyr-
ir augu bera. Takk amma og afi
fyrir að kynna mig fyrir landinu
okkar góða!
Amma var mikil útivistarmann-
eskja, hún kenndi mér að ganga á
fjöll, fylgja kindagötum og njóta
náttúrunnar. Ég man svo vel eftir
því hvað hún gaf sér góðan tíma til
að finna akkúrat rétta áningar-
staðinn í gönguferðum. Hún valdi
réttu lautina, með mesta skjólinu
og þar gátum við slakað á og notið
þess sem fyrir augu bar. Hún
dásamaði veðurblíðuna, kenndi
mér vísur og að segja sögur. Ég
minnist þess sérstaklega þegar
hún kenndi mér að borða harð-
fisksroð með því að stinga því inn í
kolaeldavélina í Parti í Hvammi.
Seigt var það undir tönn, en við
erum jú Vestfirðingar og þar með
var þetta hinn eðlilegasti hlutur í
heimi. Nú eða drekka soðið af
þverskorinni ýsu, eins og amma
kenndi mér líka.
Mér fannst alltaf eðlilegur hlut-
ur að þvælast um með ömmu,
hvort sem var að fara með henni
sem krakki í spilavist með eldri
borgurum eða í vinnuna í Akrapr-
jóni sem þá var við hringtorgið.
Sem ungur maður fékk ég mik-
inn áhuga á seglbrettasiglingum
og gerði út frá bílskúrnum hjá afa
og ömmu í mörg ár. Það var ekki
langt að fara með seglbrettið þar
sem þau bjuggu á Jaðarsbraut-
inni, með fyrsta flokks útsýni yfir
Faxaflóann. Jón afi og ég litum yf-
ir Langasand og út á haf, ræddum
vindstig og vindátt. Ákvörðun tek-
in og svo var ég rokinn af stað með
strengdan reiðann og brettið yfir
Langasand og út á haf. Mörgum
árum seinna sögðu þau mér að
þau hefðu ávallt fylgst með ferð-
um mínum í kíkinum góða.
Ég á ótal minningar um ömmu
og ávallt man ég eftir henni léttri í
lund. Amma var yndislega hlý
kona og tók alltaf svo vel á móti
mér, kyssti og knúsaði. Ég sakna
þín amma. Ég vona að þú haldir
áfram að fylgjast með mér. Ég
verð vakandi fyrir nálægð þinni.
Jón Bjarni Baldursson.
Bjarney
Hagalínsdóttir
Ég vann við hlið Guðna í 27 ár
og ég minnist þess ekki að fallið
hafi styggðaryrði okkar á milli
allan þann tíma. Guðni var ein-
stakt snyrtimenni, alltaf fínn og
strokinn, bíllinn alltaf gljábónað-
ur og garðurinn sá fallegasti í
þorpinu, en þar átti hún Tóta nú
stóran hlut að máli.
Minningarnar eru margar,
sem tengjast Guðna og Tótu, þau
voru mér góðir vinir frá fyrstu
tíð, sem og dætur þeirra og fjöl-
skyldur. Fyrir þetta er þakkað í
dag. Við Svavar sendum fjöl-
skyldunni innilegar samúðar-
kveðjur.
Guðni minn, þú varst alltaf
mesti höfðinginn.
Jóhanna.
Það er margs að minnast eftir
langt samstarf í Búnaðarbankan-
um á Hellu. Guðni var öðlingur
hinn mesti og okkur öllum mikill
leiðtogi, hann kenndi okkur að
verða bankafólk. Guðni var hvers
manns hugljúfi, þekkti allt og alla
með nafni og mótuðust viðhorf
okkar til manna og málefna oft á
tíðum af viðhorfum hans.
Í hugum flestra viðskiptavina
var Guðni bankinn og bankinn
Guðni. Það örlar enn á þessu við-
horfi hjá eldri viðskiptavinum og
stundum er haft á orði að tölv-
urnar í dag séu ekkert hraðvirk-
ari en hann var einn á sínum tíma.
Þetta má stundum til sanns vegar
færa þegar tækni nútímans klikk-
ar. Þegar breytingar urðu í af-
greiðslu og tölvurnar tóku yfir
var Guðni mjög flinkur að tileinka
sér tæknina.
Það voru mörg viðvikin sem
Guðni einn sá um án þess að eftir
væri tekið. Má þar nefna snjó-
mokstur, að fáninn væri klár,
opnað á réttum tíma, dagsetning-
in rétt og að henda ruslinu í lok
dags. Samviskusemin var svo
mikil að eitt sinn fór hann með
ruslið heim, gleymdi sem sagt að
setja það í tunnuna við bankann.
Hann var glettinn og stríðinn en
alltaf á góðlátan hátt svo enginn
varð sár þó gantast væri. Það hef-
ur sjálfsagt ekki alltaf verið auð-
velt að vera lengst af eini karl-
maðurinn á gólfinu með allan
þennan kvennaskara, og reyna að
hafa stjórn á okkur svo við misst-
um okkur ekki í blaðri. Þetta
fórst honum vel úr hendi eins og
flest sem hann tók sér fyrir hend-
ur. Okkur leið afskaplega vel
saman. Við áttum margar gleði-
stundir í vinnunni og utan henn-
ar, með mökum okkar í bæjar-
ferðum og öðrum viðburðum. Það
besta sem við gátum gert ef hald-
ið var upp á eitthvað, var að baka
pönnsur, það var algjört uppá-
hald hjá Guðna. Seint verður full-
þakkað að hafa átt hann sem
vinnufélaga í svo mörg ár. Guðni
var bankamaður af guðsnáð.
Þegar Guðni lét af störfum var
hans sárt saknað af öllum, bæði
starfsmönnum og viðskiptavinun-
um sem áttu stundum erfitt með
að treysta okkur konunum til að
gera hlutina eins vel og hann
hafði gert. Guðni var töluglöggur
með afbrigðum, mundi öll númer
og var fljótur að finna út ef eitt-
hvað fór úrskeiðis og sjá hvar
vandinn lá. Þetta reyndum við að
tileinka okkur eftir megni og
megum við þakka leiðsögn hans í
því. Svo stóð upp á okkur að
passa litlu hlutina sem hann hafði
þegjandi og hljóðalaust sinnt eins
og áður var sagt.
Síðustu árin hjá Guðna hafa
verið strembin og sennilega er
hann hvíldinni feginn. Honum
hefur verið vel fagnað á endur-
fundi við ástvini sína, sem horfnir
eru á braut. Hann lést á afmæl-
isdegi Báru dóttur sinnar. Að
leiðarlokum viljum við þakka
yndislega samveru og samvinnu í
bankanum og votta fjölskyldu
hans okkar dýpstu samúð. Megi
minningin um góðan dreng lifa
með okkur öllum um langa fram-
tíð.
F.h. samstarfsfólks úr Búnað-
arbankanum á Hellu,
Erna og Helga.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir
birtingu á útfarardegi þarf grein-
in að hafa borist á hádegi tveim-
ur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist,
jafnvel þótt grein hafi borist inn-
an skilafrests.
Minningargreinar