Morgunblaðið - 14.03.2014, Page 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. MARS 2014
✝ Erla Sigurð-ardóttir fædd-
ist 20. nóvember
1923 í Brekkuholti
við Bræðraborg-
arstíg í Reykjavík.
Hún lést 5. mars
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurður
Sigurðsson verk-
stjóri, f. 4.9. 1890 á
Fossi á Skaga, d.
30.8. 1965, og Sigríður Jóhann-
esdóttir húsfreyja, f. 19.9. 1891
í Brekkuholti, d. 21.2. 1956.
Systkini Erlu eru: Bryndís, f.
1916, d. 1984, Bergljót, f. 1918,
d. 2006, Jóhanna (uppeld-
issystir), f. 1922, d. 1993, Guð-
björg, f. 1922, d. 1980, Að-
alheiður, f. 1925, d. 2010,
Bertha, f. 1931, d. 2012, og Jó-
hannes, f. 1933, öll fædd í
Brekkuholti.
Erla giftist 10. febrúar 1950
Gissuri Guðmundssyni, vél-
er Guðmundur Ingi Þor-
steinsson og saman eiga þau
Kamillu Antoníu. Lilja Guð-
mundsdóttir, sambýlismaður
hennar er Orri Snævar Stef-
ánsson og saman eiga þau Alex-
öndru Líf og Emblu Nótt og
yngst er Heiða Guðmunds-
dóttir. 2) Sigrún Gissurardóttir,
f. 14. ágúst 1961. Eiginmaður
hennar er Steinar S. Jónsson.
Börn: Elstur er Skarphéðinn
Steinarsson, Sandra Stein-
arsdóttir, sambýlismaður henn-
ar er Ögmundur Kristinsson, og
yngstur er Gissur Orri Stein-
arsson, kærasta hans er Eydís
Einarsdóttir.
Erla hóf sinn búskap á Mel-
haga 9, Reykjavík en fluttist
1965 að Háaleitisbraut 155 þar
sem hún bjó þar til hún fluttist
á Hjúkrunarheimilið Eir árið
2008 þar sem hún lést.
Útför Erlu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 14. mars 2014,
og hefst athöfnin kl. 11.
stjóra í Reykjavík,
f. 25. ágúst 1920 í
Hrauni í Keldudal í
Dýrafirði. Hann
lést 29. nóvember
2000. Foreldrar
hans voru Guð-
mundur Guð-
mundsson, skútu-
skipstjóri,
togarasjómaður og
seglasaumari, f. 19.
júní 1885 í Hauka-
dal í Dýrafirði, d. 8. júlí 1968,
og k.h. Guðrún Björnsdóttir,
ljósmóðir, f. 17. ágúst 1884 á
Kirkjubóli á Bæjarnesi, Múla-
hreppi, A-Barð., d. 7. júlí 1960.
Börn þeirra eru: 1) Sigríður
Gissurardóttir, f. 20. október
1955. Eiginmaður hennar er
Guðmundur Ragnar Ragn-
arsson. Börn: Elst er Erla
Magnúsdóttir, börn hennar eru
Ísey, sem á dótturina Önju Mist,
og Víkingur Breki, Íris Magnús-
dóttir, sambýlismaður hennar
Þá er komið að því að kveðja
elskulega tengdamóður mína eft-
ir frábær kynni í 38 ár. Erla var
einstaklega góð heim að sækja,
fljótlega eftir að ég fór að venja
komur mínar á Háaleitisbrautina
var mér borðið til borðs með fjöl-
skyldunni sem urðu hundruð
skipta. Það var alveg sama hvort
var um að ræða kvöldverð á
þriðjudegi eða sunnudegi, þetta
voru alltaf þvílíkar veislur, ofn-
steik með brúnni sósu, purusteik-
in, rækjukokteillinn og svo ekki
sé minnst á rabarbarafrómasinn
sem var einstakur. Erla og Gissur
reyndust okkur frábærlega þegar
við eignuðumst okkar fyrsta
barn, Skarphéðin, og get ég ekki
hugsað mér hvernig þetta hefði
farið ef þeirra aðstoðar hefði ekki
notið við. Erla var mikill gleði-
gjafi og hélt hún margar veislurn-
ar, enda voru fjölskyldurnar mjög
samheldnar og vinirnir margir og
fékk ég að kynnast mörgu góðu
fólki sem nú hefur fengið hana til
sín. Elsku Erla, eins og ég sagði í
minningargreininni hans Gissur-
ar fyrir tæpum 14 árum ætlaði ég
að passa þig á meðan þar sem
hann fór á undan, en nú er stund-
in runnin upp og hann hefur tekið
við og þakka ég innilega fyrir
mig. Minning þín mun lifa í hjört-
um okkar. Með kveðju,
Steinar S. Jónsson.
Það er sárara en nokkur orð fá
lýst að þurfa að kveðja þig elsku
amma.
Þú varst án efa kraftmesta,
duglegasta og fallegasta kona
sem ég hef kynnst. Þú bjóst alla
tíð uppi á þriðju hæð, burðaðist
með pokana úr búðinni upp, spil-
aðir með vinum þínum þrisvar í
viku. Þú hugsaðir meira um þá
sem voru í kringum þig en þig
sjálfa – sem segir allt sem segja
þarf um þig.
Allar góðu minningarnar sem
við eigum streyma fram og ylja
okkur um hjartaræturnar. Allar
sumarbústaðaferðirnar, þar sem
allir skemmtu sér konunglega, öll
matarboðin þar sem allir hlógu
þar til magaverkir og tár voru
farin að segja til sín. Það er gott
að eiga svona minningar þegar
maður þarf að skilja við og kveðja
ástvin.
Núna ertu komin á betri stað
þar sem þér líður betur, án allra
verkja. Núna getur þú skoppað
um með afa, sem er án efa glaður
að sjá þig loksins, systrum þínum
og öllum vinum ykkar ásamt for-
eldrum.
Síðasta daginn sem þú varst
hjá okkur voru pabbi, Steinar og
Sigrún hjá þér. Það var kveikt á
lampanum sem afi átti en allt í
einu sprakk peran og á sama tíma
ákvaðst þú að kveðja okkur. Afi
var að segja að hann væri tilbúinn
að fá þig til sín.
Við munum segja litlu gullun-
um okkar, sem þér þótti svo gam-
an að fá í heimsókn og fylgjast
með þeim þroskast og stækka,
allt um ykkur afa og passa að þær
fái að vita hversu yndislegt fólk
þið voruð. Við Orri munum passa
allt fólkið okkar fyrir þig.
Við elskum þig og munum allt-
af gera. Við hittumst aftur þegar
okkar tími er kominn. Hafðu það
gott elsku engill.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Lilja, Orri, Alexandra Líf
og Embla Nótt.
Elsku hjartans amma mín. Það
síðasta sem ég sagði við þig var:
„Takk fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir mig, þú ert yndisleg,“ en þú
varst einmitt vön að segja það
sama við mig.
Síðustu daga okkar saman
söng ég fyrir þig Í bljúgri bæn og
Maístjörnuna sem voru lögin okk-
ar. Ég fletti einnig í gegnum
myndaalbúm sem innihalda dýr-
mætar minningar sem seint
munu gleymast. Það sem mér
þótti einna vænst um var að ég
uppgötvaði að ég á einungis góðar
minningar úr æsku og svo marg-
ar þeirra tengjast þér og Gissuri
afa.
Öll ferðalögin sem ég fór með
ykkur í: til Akureyrar til Jóns,
Billu og Ólafar á Svalbarðseyri í
litla steinkofann, í sumarhús á
Írafossi og Ljósafossi, veiðiferðir,
marga hringi í kringum landið og
ferðir til útlanda, til Spánar og
Ítalíu. Þar vorum við systur látn-
ar spreyta okkur á táknmáli til að
kaupa ýmsa hluti á ítölsku, með
misgóðum árangri.
Það voru ófáar tískusýningarn-
ar sem við systurnar héldum í
stofunni og fengum að klæðast
skemmtilegum fötum sem við
fundum í fataskápum, og nota
fylgihluti, stóra skó og skart.
Stofunni var breytt í það leiksvið
sem hentaði hverju sinni. Allar
þessar minningar eru ýmist
geymdar í huga okkar, myndum
eða á slides-myndum sem við fjöl-
skyldan höfðum alltaf jafn gaman
að skoða saman í forstofunni á
Háaleitisbraut.
Það var alltaf svo gott að koma
til ykkar. Heitar kleinur með
kaffinu eða marmarakaka, ristað
brauð og kakómalt og aðrar
kræsingar. Þið kennduð mér
einnig svo margt, að tefla, spila og
leggja kapla, skipta um dekk,
krosssaum og margt, margt
fleira. Við hlógum alltaf svo mikið
saman og ég mun aldrei gleyma
hlátrinum þínum þegar ég knús-
aði þig niður í gólf og „snepplaði
þig“, sem ég gerði reyndar hvorki
fyrr né síðar við nokkurn annan
en þig.
Ég held, amma mín, að þú hafir
átt stóran þátt í að gera mig að
þeim nautnasegg sem ég er í dag,
en ég sat löngum í faðmi þínum
og þú straukst hárið á mér bak
við eyrun og hrjúfum vinnuhönd-
um yfir bakið á mér. Mikið þótti
mér það gott og geri ég það sama
við Kamillu mína í dag.
Þegar þú fluttist á Eir komum
við fjölskyldan oft til þín í heim-
sókn og Kamilla hlakkaði alltaf
svo til að sjá þig. Hún er með
mynd af þér í albúmi á leikskól-
anum sínum og stendur við hana:
„Ég með elsku Erlu langömmu
minni.“ Við báðum saman fallega
bæn um kvöldið daginn sem þú
kvaddir okkur og Kamilla bað
guð og englana að gæta þín.
Elsku amma, þú hefur löngum
verið engill í dulargervi og nú
ertu komin til þeirra. Sendum
okkar bestu kveðju til afa.
Með miklum söknuði kveðjum
við þig, en ég veit að við munum
aldrei gleyma þér.
Takk fyrir allt,
Íris, Guðmundur Ingi
og Kamilla Antonía.
Erla, góða Erla!
eg á að vagga þér.
Svíf þú inn í svefninn
í söng frá vörum mér.
Kvæðið mitt er kveldljóð,
því kveldsett löngu er.
Úti þeysa álfar
um ísi lagða slóð.
Bjarma slær á bæinn
hið bleika tunglskinsflóð.
Erla, hjartans Erla,
nú ertu þæg og góð!
Hart er mannsins hjarta,
að hugsa mest um sig.
Kveldið er svo koldimmt,
ég kenndi í brjósti um mig.
Dýrlega þig dreymi
og drottinn blessi þig.
(Stefán frá Hvítadal)
Elsku amma mín. það er svo
sárt að þurfa að kveðja þig en
minningin um yndislega, fallega
og sterka konu á eftir að vera hjá
okkur öllum, alla tíð. Þú varst
alltaf svo góð við okkur, og það
var svo gott að koma í ömmu- og
afaknús.
Ég veit að þú ert komin á betri
stað og líður vel hjá afa, er viss
um að hann hafi tekið vel á móti
Erlu sinni.
Hvíldu í friði elsku amma mín,
þín er sárt saknað.
Heiða Guðmundsdóttir.
Elsku amma mín, nú er komið
að kveðjustund. Á slíkri stundu
hellast yfir mann minningar. Stór
hluti barnæsku minnar átti sér
stað hjá þér og afa á Háaleitis-
brautinni, þaðan á ég margar
yndislegar minningar með þér.
Við barnabörnin komum oft til
þín í pössun eða heimsókn og átt-
um þar góðar stundir saman. Það
var aldrei kvöð að fara til þín
heldur var maður fullur tilhlökk-
unar. Þú tókst alltaf svo vel á móti
okkur og sást til þess að við ætt-
um glaðan dag, vildir allt fyrir
okkur gera.
Betri manneskju en þig er
varla hægt að finna, frábær
mamma, amma, eiginkona og
bara manneskja yfir höfuð. Dug-
leg, ákveðin en fyrst og fremst
hjartahlý og góð.
Ég elska þig amma mín og er
svo þakklát fyrir stundir okkar
saman, minning þín mun alltaf
lifa í hjarta mínu.
Hvíl þú í friði.
Þín
Sandra Steinarsdóttir.
Elsku fallega amma okkar. Þín
verður sárt saknað, þú varst stór
partur af lífi okkar beggja, stóran
hluta af ævi okkar bjuggum við
hjá ykkur afa og fengum alla þá
ást, aga og umhyggju sem öll
börn þurfa og miklu meira en það.
Betri fyrirmynd er ekki hægt að
finna en þig, svo sannarlega ynd-
isleg í alla staði og uppfull af kær-
leika og ást.
Þú last fyrir okkur Pollýönnu
og reyndist svo vera alveg eins
sjálf þakklát, æðrulaus, sterk og
góð. Þú varst svo sannarlega eng-
ill í mannsmynd og ert nú á himni.
Þú munt alltaf lifa í hjörtum
okkar og erum við þakklátar fyrir
hvern dag sem við fengum að
njóta með þér. Munum alltaf
elska þig og minninguna um þig.
Langar að láta fylgja bænina
okkar (Ísey) sem við fórum með á
hverju kvöldi áður en við fórum
að sofa:
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(HP)
Tíminn flýgur áfram og hann teymir
mig á eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það hver
hann fer.
En ég vona bara að hann hugsi svolítið
hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.
Ég gaf þér forðum keðju úr gulli um
hálsinn þinn,
svo gleymdir þú mér ekki í dagsins
amstri nokkurt sinn.
Í augunum þínum svörtu horfði ég á
sjálfan mig um hríð
og ég vonaði að ég fengi bara að vera
þar alla tíð.
Það er margt sem angrar en ekki er
það þó biðin
Því ég sé það fyrst á rykinu, hve langur
tími er liðinn.
Og ég skrifa þar eitthvað með fingr-
inum sem skiptir öllu máli.
Því að nóttin mín er dimm og ein og
dagurinn á báli.
Já, og andlitið þitt málað. Hve ég man
það alltaf skýrt,
augnlínur og bleikar varir, brosið svo
hýrt.
Jú ég veit vel, að ókeypis er allt það
sem er best,
En svo þarf ég að greiða dýru verði það
sem er verst.
Ég sakna þín í birtingu að hafa þig ekki
við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar sólin
brosir við mér.
Og ég sakna þín á kvöldin þegar dimm-
an dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttunni er
svipirnir fara á stjá.
Svo lít ég upp og sé við erum saman
þarna tvær
stjörnur á blárri festingunni sem færast
nær og nær.
Ég man þig þegar augu mín eru opin,
hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur fer ég á
þinn fund.
(Megas)
Erla og Ísey.
Erla Sigurðardóttir
Í dag, 14. mars, hefðir þú mín
elskulega systir orðið 65 ára.
Núna hálfu ári eftir að þú lést
hefur þessi sári sannleikur síast
inn, þótt erfitt sé að sætta sig við
að þú sért farin. Minningarnar
hafa flætt fram af miklum þunga,
allar góðar, en margar ljúfsárar.
Þú varst mér allt, systir og besta
vinkona, sem ég gat alltaf leitað
til með allt sem herjaði á hugann
og fengið hjá þér góð ráð og
stuðning.
Ógleymanleg eru árin okkar
saman á Skóló. Þá plönuðum við
að við yrðum saman á elliheimili,
þar sem við myndum rifja upp
gamlar minningar. Síðar komu
svo heimsóknirnar mínar og
barnanna heim til Íslands. Þú
taldir ekki eftir þér að fara með
okkur vítt og breitt um landið,
heimsækja ættingja og njóta
náttúrunnar í fallegum lautum
með kaffi á brúsa. Og ótalmargar
dásamlegar sumarbústaðaferðir.
Mikið gátum við hlegið saman að
óvæntum atvikum, sem urðu að
bröndurum, sem ég er enn að
hlæja að. Það var t.d. „Vala-
gilsá“, „Rescue team“ og „Æ
láttu mig hafa eina helvítis
pulsu“. Enginn skilur þetta núna
nema ég.
Ómetanlegt er mér hvað þú
varst yndisleg við börnin mín og
Ragnheiður
Torfadóttir
✝ RagnheiðurTorfadóttir
fæddist í Reykjavík
14. mars 1949. Hún
lést á Landspít-
alanum 1. sept-
ember 2013.
Útför Ragnheið-
ar Torfadóttur fór
fram frá Fossvogs-
kirkju 11. sept-
ember 2013.
hvað þið Siggi tókuð
frábærlega vel á
móti Liz þegar hún
heimsótti ykkur á
síðustu árum. Það
hefur átt hvað
stærstan þátt í hvað
henni þykir vænt
um Ísland.
Elsku Ragna, þú
minntir mig alltaf á
pabba. Sama hugul-
semin. Alltaf að
senda mér kort, bréf, allan Arn-
aldar-bókaflokkinn hvorki meira
né minna og margar fleiri góðar
bækur. Ekki má gleyma öllum
kassettuspólunum, sem við töl-
uðum inn á og sendum hvor ann-
arri á tímabili. Það var hápunkt-
urinn þegar spóla kom í pósti.
Minningarnar gætu fyllt heila
bók, en ég vil að lokum þakka
þér fyrir samveruna sl. sumar,
þegar þið komuð að heimsækja
okkur. Það var óendanlega dýr-
mætur tími. Þakka þér fyrir allt
og allt. Guð geymi þig. Ég vil
kveðja þig með fallegu ljóði og
enda svo þessar línur til þín eins
og þú endaðir öll þín bréf með
orðunum:
Þín systir meðan lifi.
Ef öndvert allt þér gengur
og undan halla fer,
skal sókn í huga hafin,
og hún mun bjarga þér.
Við getum eigin ævi
í óskafarveg leitt
og vaxið hverjum vanda,
sé vilja beitt.
…
Ég endurtek í anda
þrjú orð við hvert mitt spor:
Fegurð, gleði, friður –
mitt faðirvor.
(Kristján frá Djúpalæk)
Rún.
Í dag hefði ástkær dóttir mín
fagnað afmælidegi sínum í faðmi
fjölskyldunnar. Við sem næst
henni stöndum munum halda
upp á daginn hennar eins og allt-
af en núna án hennar. Það er erf-
itt að átta sig á því að Elín sé
farin frá okkur, þessi glæsilega
glaðbeitta kona, sem þráði að
verða gömul og njóta lífsins með
Einari sínum og börnunum. Hún
kvaddi 29. desember sl. eftir
rúmlega tveggja ára baráttu við
krabbamein.
Elín var kraftmikil, vinnusöm
og með þetta jafnaðargeð sem
reyndist henni vel í hennar erf-
iðu veikindum. Hún var mjög
skapandi kona, vann við leirgerð
um árabil og liggur eftir hana
fjöldi fallegra hluta. Hún saum-
aði og prjónaði mikið á börnin
sín lítil og alla tíð síðan hefur
hún gert mikið af handavinnu,
saumað út, prjónað og heklað.
Heimilið var henni mikils virði
og hún fegraði það bæði úti og
inni.
Elín fór víða með leirvörurnar
sínar á sölusýningar og varð ég
þess aðnjótandi að fá að fara
með á nokkrar þeirra. Fórum
t.d. norður í Hrafnagil en þá
fylltum við bílana okkar af leir-
Guðfinna Elín
Einarsdóttir
✝ Guðfinna ElínEinarsdóttir
fæddist á Selfossi
14. mars 1963. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
lands 29. desember
2013.
Útför Guðfinnu
Elínar fór fram frá
Selfosskirkju 9.
janúar 2014.
vörum og keyrðum
norður. Eftir að
sýningum lauk ferð-
uðumst við um
Norðurlandið.
Seinna var farið um
Kárahnjúkasvæðið,
upp á Snæfellsjökul
og á fleiri staði með
henni og fjölskyldu
hennar. Þetta eru
mér ómetanlegar
minningar. Hún var
mér alla tíð hjálpleg dóttir, ávallt
boðin og búin að rétta hjálpar-
hönd hvort sem verkin voru stór
eða smá.
Einar, maður Elínar, stóð eins
og klettur við hlið hennar í gegn-
um erfið veikindi. Hann hvatti
hana og hughreysti í erfiðum
meðferðum. Nú er baráttan töp-
uð og við sem eftir stöndum
söknum hennar sárt en yljum
okkur við allar þær fallegu minn-
ingar sem við eigum um hana.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín
mamma.