Morgunblaðið - 23.05.2014, Side 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. MAÍ 2014
✝ Hörður Helga-son fæddist 11.
september 1945 á
Gerði, Eskifirði.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Neskaupstað 18.
maí 2014.
Foreldrar hans
voru hjónin Helgi
Pálsson, f. 26. júní
1897, d. 12. desem-
ber 1980, og Krist-
jana Mekkin Guðnadóttir, f. 7.
febrúar 1913, d. 23. janúar 1993.
Systkini Harðar eru Haukur
Helgi,f. 25. september 1933, d.
26. febrúar 1992, Rafn, f. 19.
nóvember 1935, Erna Sigríður,
Dagsdóttir og eiga þau tvíbura-
syni sem heita Hörður Þór og
Dagur Ingi. Fyrir átti Jóhann
soninn Arnar.
2) Helga Kristjana Harð-
ardóttir, f. 19. desember 1974.
Hún á fjögur börn sem heita Na-
talía Kristín, Sædís Helga, Sig-
urður Baldvin og Thor Erik.
3) Magni Þór Harðarson, f.
22. desember 1978, maki Þórdís
Gunnarsdóttir. Þau eiga tvö
börn sem heita Sara Rut og Óli-
ver Hörður.
Hörður stundaði sjómennsku
megnið af sínum starfsferli
ásamt því að vinna önnur störf
tengd sjávarútvegi. Lengst af
vann hann hjá Friðþjófi hf. og á
bát þeirra Sæljóninu SU104.
Útför Harðar fer fram frá
Eskifjarðarkirkju í dag, 23. maí
2014, og hefst athöfnin kl. 14.
f. 23. febrúar 1938,
Guðni, f. 27. mars
1940, Páll, f. 17.
september 1941, og
Kristbjörg María, f.
25. mars 1949.
Hörður giftist
árið 1. desember
1973 Kristínu Guð-
dísi Jóhannsdóttur,
f. 29. september
1949. Hún er dóttir
Jóhanns Halldórs
Guðjónssonar og Þorbjargar
Hávarðsdóttur frá Uppsölum á
Eskifirði.
Börn Harðar og Kristínar eru
1) Jóhann Halldór, f. 10. sept-
ember 1972, maki Unnur Inga
Elsku pabbi minn lést 18. maí
eftir erfiða sjúkdómsbaráttu og
hefur fengið langþráða hvíld.
Pabbi var sjóari í húð og hár,
hætti snemma skólagöngu og fór
til sjós eins og bræður hans.
Minningin um pabba síðan ég
var pjakkur snýst um að vera sí-
fellt að bíða eftir því að hann kæmi
af sjónum og gleðina sem maður
fann þegar Sæljónið SU104 kom
siglandi inn fjörðinn. Pabbi var
alltaf nýrakaður, brosandi og ang-
andi af rakspíra þegar hann kom í
land og þar beið ég býsna oft eftir
honum á kæjanum því auðvitað
saknaði maður hans mikið þegar
hann var ekki í landi.
Við gerðum ýmislegt saman,
tókum kostinn t.d. fyrir bátinn
saman í fjöldamörg ár en pabbi
var sjókokkur frá því ég man eftir.
Það var líka vinsælt að stinga sér í
mat í Sæljónið meðan landað var á
síldarvertíðum og hitta pabba,
frændur mína og félaga hans.
Pabbi var hlédrægur og ró-
lyndur maður og hændust öll börn
að honum enda sýndi hann bæði
sínum börnum, barnabörnum og
annarra manna börnum hlýhug,
skilning og áhuga. Að mörgu leyti
átti hann auðveldara með sam-
skipti við börn en fullorðna enda
af þeirri kynslóð sem ekki ber sín-
ar tilfinningar á torg heldur tekst
á við vandamálin í hljóði og setur
hag annarra ofar sínum.
Við pabbi voru síðan saman til
sjós á Sæljóninu og þá kynntist ég
honum á annan hátt en þegar ég
var barn, hann var mjög spenntur
þegar vel aflaðist og hafði mikinn
áhuga á öllu tengdu sjómennsku
enda ekki skrítið þegar menn hafa
verið á sjó síðan þeir voru korn-
ungir. Karlinn var stríðinn og
hafði mikið gaman af því að atast í
mönnum og ég veit vel hvaðan sú
þörf að vera sífellt að stríða fólki
er komin.
Þótt ég hefði gjarnan kosið að
pabbi hefði tjáð sig meira í gegn-
um tíðina þá er það nú þannig að
maður breytir ekki fólki. Pabbi
var lítillátur maður og sagan af
því þegar hann bjargaði Hákarla-
Guðjóni frá drukknun er býsna
góð, ég hringdi í pabba og spurði
hvort það væri eitthvað að frétta,
karlinn sagði fátt í tíðindum og
allt í góðu. Daginn eftir sé ég
grein í DV þar sem sagt er að
Hörður Helgason hafi bjargað
manni frá drukknun í smábáta-
höfninni á Eskifirði. Ég hringdi í
pabba og spurði hvort hann hefði
nú ekki getað sagt mér fréttirnar í
gær, hann sagði að þetta hefði
ekki verið neitt merkilegt, það
hefði bara þurft að gera þetta.
Þessi viðbrögð lýsa pabba mínum
vel.
Ég vil þakka starfsfólki FSN
og heilsugæslunnar á Eskifirði þá
umhyggju, hlýju og aðstoð sem
þau veittu pabba mínum. Orð fá
vart fullþakkað því góða fólki
nægjanlega vel þeirra störf.
Ég þakka þér, pabbi minn, fyr-
ir það sem þú hefur gert fyrir mig
og mína, allt sem þú lagðir á þig í
gegnum tíðina til að sjá okkur fjöl-
skyldunni farborða og koma okk-
ur til manns, ég veit að þú ert
kominn í gott sjópláss þarna í efra
og laus við þjáningarnar.
Ég ætla að kveðja þig með orð-
um sem sá góði drengur Sjafnar
Gunnarsson sagði við mig fyrir
mörgum árum: „Jói, pabbi þinn er
mjög, mjög góður maður.“ Þannig
var pabbi minn, öðlingur inn að
hjartarótum. Guð blessi þig.
Þinn sonur,
Jóhann Halldór.
Elsku pabbi er dáinn og ég á
aldrei aftur eftir að tala við hann.
Þetta var nokkurn veginn það
fyrsta sem flaug í gegnum höfuðið
á mér þegar mamma hringdi í mig
laugardagsnóttina 18. maí til þess
að segja mér fréttirnar. Ég labb-
aði af stað yfir til hennar og hugs-
aði á leiðinni að það væri ekkert
annað en bölvuð eigingirni í mér
að ætla að verða leiður yfir því að
hann fengi loksins hvíld. Pabbi
hafði verið sjúklingur í nálægt 15
ár og eflaust lengur en það því
ekki hugnuðust honum lækna-
heimsóknir mikið. Undir það síð-
asta var það þrátt fyrir allt ekki
lungnaþemban eða hjartveikin
sem lagði hann heldur krabba-
mein í vélinda. Mínar fyrstu minn-
ingar um pabba eru allar í hálf-
gerðum ævintýraljóma því hann
var sjóari og heilmikið fjör þegar
hann kom í land. Margir af hans
kynslóð og ætt stunduðu með hon-
um sjóinn og ég held hann hafi
alltaf litið á sig sem sjóara. Eftir
að veikindin komu upp þá þurfti
hann að hætta að vinna og það var
honum mikið áfall. Það var samt
þá sem ég fór að kynnast honum
betur og sérstaklega seinustu ár
þegar hann var orðinn of slappur
til þess að stússast sjálfur og not-
aði mig til þess að dytta að ýmsum
hlutum heimavið. Skemmtileg-
asta minningin er þegar við sett-
um niður handrið meðfram
göngustígnum upp að húsinu.
Þetta var kannski ekki fallegasta
handrið í heimi en það var ótrú-
lega gaman samt að koma því upp
og sjá hversu ánægður hann var
með verkið okkar. Pabbi var nýj-
ungagjarn og hafði gaman af alls-
konar tæknitengdu dóti. Seinustu
árin notaði hann internetið mikið
og stundum hringdi maður í hann
til að segja honum að þessi eða
hinn báturinn væri á landleið,
hann þóttist nú vita það því hann
væri búinn að fylgja honum eftir á
netinu gegnum marine traffic-síð-
una. Í honum blundaði líka lista-
maður og hann varði ófáum tím-
unum í handverk og föndur uppá
Melbæ eða heimafyrir og úr þeim
félagsskap komu mörg fallega út-
skorin húsanöfn sem skreyta hí-
býli fólks. Fótboltaáhugi blossaði
líka upp í honum eftir að hann
hætti að vinna og það var ansi oft
sem hann stríddi mér á því hvern-
ig mínu liði gekk og ég stríddi
honum til baka með slakan árang-
ur hans liðs, það hallaði töluvert á
hann reyndar því hann var harður
Arsenal-maður en ég styð Man-
chester United. Kannski var það
við hæfi að hann kveddi á sama
degi og liðið hans landaði sínum
fyrsta bikar í átta ár, vitandi
hverslags hörmungartímabil mitt
lið hafði átt og að loksins væri
hann ofan á í stríðninni. Það var
mikið ánægjuefni fyrir okkur Þór-
dísi að börnin okkar fengu að
kynnast afa sínum vel. Hann var
gjafmildur og gaf sér mikinn tíma
til að spjalla við þau og það verður
þeim ómetanlegt veganesti inní
framtíðina. Elsku pabbi, ég á eftir
að sakna þess að spjalla við þig og
fá hjá þér ráð við öllum mögu-
legum hlutum en ég veit að þú
fylgist áfram með okkur og leið-
beinir. Við söknum þín og hlökk-
um til að hitta þig aftur. Þinn,
Magni Þór.
Það er stutt í sjómannadag og
Hörður frændi minn er dáinn án
þess að hafa fengið heiðursmerki
sjómannadagsins eins og tveir
eldri bræður hans, enda allt of
ungur til að njóta þess heiðurs.
Hann er farinn eftir langvinna og
erfiða baráttu við veikindi sín.
Hörður byrjaði ungur til sjós,
fyrst á Jónasi Jónassyni með Jóa
Steins, síðan á Eini og Sveini
Sveinbjörnsyni með Alla Valda,
Hólmanesi með Kidda kalla og
Ingva Rafni, en allir þessir skip-
stjórar eru nú látnir. Lengst af
var hann á Sæljóninu og Friðþjófi
með Árna Halldórs. Síðustu túra
sína fór Hörður sem kokkur í af-
leysingum á Hólmaborginni og
lauk síðan starfsævi sinni á neta-
verkstæði Egersund þar sem
hann þurfti að hætta vegna heilsu-
brests. Allir bræður mömmu hafa
verið sjómenn og hafði ég alltaf
mikinn áhuga á þeim bátum sem
þeir voru á og fór mikið um borð
þegar þeir voru að landa. Mesta
spennan var alltaf þegar þeir
komu úr siglingum eða úr Norð-
ursjónum, vegna þess að þá vissi
ég að það kæmi eitthvað spenn-
andi með og það klikkaði aldrei
hjá Herði frænda mínum. Stund-
um kom hann með eitthvað sem
við gátum leikið okkur með sam-
an. Eitt sinn kom hann með örva-
boga og loftbyssu en afi var ekki
jafnánægður þegar við vorum
búnir að skjóta einn vegginn í her-
berginu hans Harðar í tætlur. Við
vorum leikfélagar, ég og frændi,
við brölluðum ýmislegt saman s.s
límdum saman módel og smíðuð-
um járnbáta og bíla sem ég dró á
eftir mér. Mér fannst Hörður vera
töffari, hann hlustaði á Elvis Pres-
ley og Tom Jones, hann notaði
líka brilljantín sem mér fannst
töff. Hann var tæknitröll þessara
tíma, átti flottan plötuspilara, seg-
ulband, kvikmyndatökuvél og
sýningarvél. Hörður var einstak-
lega góður við mig og eitt minn-
isstæðasta dæmið um það er þeg-
ar hann sendi mig út í Laufás að
kaupa handa okkur Spur og buff.
Voru þá nýkomin DBS-hjól í búð-
ina til Árna og sagði ég Herði frá
þessum hjólum sem voru þau
flottustu og dýrustu á markaðn-
um í þá daga. Spurði hann mig
hvort mig langaði í svona hjól og
auðvitað jánkaði ég því, rétti hann
mér nokkra þúsundkalla og sagði
mér að fara að kaupa mér hjól áð-
ur en þau seldust öll upp sem ég
gerði og fengu færri en vildu,
rautt DBS sem ég átti lengi. Svo
kom Stína, þessi hægláta stelpa,
að heimsækja Hörð og það var
alltaf sama svarið sem hún fékk
þegar ég kom til dyra í Gerði,
hann er uppi, en þar eyddi hann
sínum tíma þegar hann var í landi,
að hlusta á tónlist eða föndra eitt-
hvað. Ég varð svo skipstjóri á Sæ-
ljóninu þar sem Hörður var kokk-
ur, vorum við saman þar í sex ár
og fór alltaf vel á með okkur. Við
vorum mikið að sigla til Englands
og Færeyja og oft fórum við þá
saman að kaupa eitthvað handa
krökkunum og fyrir heimilið.
Fannst gott þegar Hörður og
Kristín voru búin að kaupa æsku-
heimili hennar og voru að byggja
að geta hjálpað Herði í steypu-
vinnu þegar á þurfti að halda sem
ég gerði í einhver skipti, það átti
hann svo sannarlega inni hjá mér.
Blessuð sé minning Harðar.
Elsku Kristín, börn, tengdabörn
og barnabörn, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð.
Grétar Rögnvarsson.
Hörður Helgason
✝ Ásvaldur El-ísson (Ási)
fæddist í Guðna-
húsi á Eskifirði 2.
nóvember 1954.
Hann lést á heimili
sínu í Keflavík 14.
maí 2014.
Foreldrar hans
voru Elís Hall-
freður Guðnason, f.
13. júní 1929, d. 10.
apríl 2007 og Erna
Nielsen, f. 29. desember 1934.
Systkini Ásvaldar eru a) Guðni,
f. 25. maí 1956, kona hans er
Arna Geirsdóttir, f. 25. október
1960, b) Hallfreður, f. 19. des-
ember 1959, kona hans er Gunn-
hildur Garðarsdóttir, f. 13.
ágúst 1959, c) Friðborg María, f.
17. mars 1966 maki hennar Josh
Etterlit og d) Vilberg Fannar, f.
10. desember 1967, kona hans er
Dagrún Björk Haraldsdóttir, f.
11. mars 1967. Eftirlifandi maki
Ásvaldar er Anna Ragna Benja-
mínsdóttir, f. 6. febrúar 1958.
Sonur Ásvaldar af
fyrra sambandi er
Sigurður Logi, f.
28. febrúar 1976,
kona hans er Vikt-
oria Kronborg, f.
22. mars 1977, börn
þeirra eru Yrsa
Kronborg Sigurð-
ardóttir, f. 3. sept-
ember 2002 og Nils
Gísli Kronborg Sig-
urðsson, f. 16. ágúst
2004, þau eru búsett í Svíþjóð.
Börn Ásvaldar og Önnu eru a)
Erna, f. 19. október 1979, maki
hennar er Gestur Sigurjónsson,
f. 13. október 1979, börn Ernu
eru Anika Ýr Magnúsdóttir, f.
26. mars 1998, Krista Sól Niel-
sen, f. 11. desember 2002 og Ey-
dís Anna Kristjánsdóttir, f. 9.
desember 2005, þau eru búsett á
Sauðárkróki og b) Elís Guð-
mundur, f. 25. desember 1985
Útför Ásvaldar fer fram frá
Fossvogskapellu í dag, 23. maí
2014, og hefst athöfnin kl. 13.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú,
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós,
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Far vel, kæri Ási minn. Góða
ferð inn í sumarlandið. Drottinn
veiti dánum ró, hinum líkn sem
lifa.
Ágústa Samúelsdóttir.
Ásvaldur Elísson
✝ Pálmi Eyþórs-son fæddist 26.
nóvember 1945.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 13. apríl
2014.
Eiginkona
Pálma er Elín Þor-
valdsdóttir, f. 11.
október 1941. Son-
ur þeirra er Guð-
laugur Pálmason,
kona hans er Annalyn Pasto-
lero og á hann tvo syni og
fjóra fóstursyni. Synir Elínar,
fóstursynir Pálma,
eru Ómar Þorleifs-
son, giftur Dag-
björtu Ein-
arsdóttur og eiga
þau fjögur börn og
tvö barnabörn og
Sigvaldi Hólm-
geirsson, giftur
Thi Houng Bui og
eiga þau eina dótt-
ur.
Útför Pálma fer
fram frá Garðakirkju í dag, 23.
maí 2014, og hefst athöfnin
kl.13.
Minning um góðan mann.
Faðir minn ólst upp á Brenni-
stöðum í Borgarnesi og var allt-
af hlýtt til bernskuslóða. Hann
flutti þangað barnungur með
móður sinni, Aðalbjörgu Sig-
finnsdóttur, og leit alltaf á
systkinin sem bjuggu á bænum
sem fóstru og fóstra, þau Guð-
laugu Jónsdóttur og Stefán
Jónsson.
Skömmu eftir að Pálmi flutti
til Reykjavíkur kynntist hann
móður minni, Elínu Þorvalds-
dóttur, mömmu leist ekkert allt-
of vel á kappann til að byrja
með en síðan felldu þau hugi
saman og voru í hjúskap alla tíð
til dánardags pabba, eða í 42 ár.
Móðir mín átti tvo drengi fyr-
ir þegar þau giftust, bræður
mína Ómar Þorleifsson og Sig-
valda Hólmgeirsson, og gekk
hann þeim í föður stað.
Minningarnar um pabba eru
ómetanlegar og við deildum
mörgum áhugamálum saman
alla tíð, ég sakna þín, pabbi
minn.
Afabörnin eru mörg og ég er
svo lánsamur að eiga nokkur
þeirra, tvo syni úr fyrra hjóna-
bandi, Aðalborgar Teofil Guð-
laugsson og Sigfinn Jerzy Guð-
laugsson og 4 fóstursyni í
núverandi, John Acether Pasto-
lero, Jorian Pastolero, Laniel
Pastolero og Lemuel Pastolero.
Öll afabörnin (og þetta veit ég
fyrir víst) elskuðu afa mjög mik-
ið og líður eins og þau hafi átt
besta afa í heimi.
Þar sem pabbi var ekki hrif-
inn af langlokum ætla ég að
reyna að hafa þetta stutt og
rekja það helsta um hann. Hann
var frábær leikari, góður höf-
undur, sjálflærður hljóðfæra-
leikari, handlaginn, smekkmað-
ur, söngvari, mikill húmoristi,
dýravinur, barngóður, sannur
vinur, hestamaður, mikill ferða-
maður, ljóðaáhugamaður, eftir-
herma, fótboltaáhugamaður og
gæskan uppmáluð svo eitthvað
sé nefnt.
Það vantar svo sannarlega
mikið í heiminn eftir að pabbi
kvaddi, sem betur fer er mikið
af góðum minningum sem varð-
veitast um lífstíð. Takk fyrir
allt, pabbi minn. Þinn sonur,
Guðlaugur Stefán
Pálmason.
Pálmi Eyþórsson
✝ Sæþór Þor-láksson fædd-
ist í Vík í Grinda-
vík 10. september
1942. Hann and-
aðist í Víðihlíð í
Grindavík 17. maí
2014.
Sæþór var son-
ur hjónanna Þor-
láks Gíslasonar og
Valgerðar Jóns-
dóttur. Systkini
Sæþórs eru, Margrét, f. 1940,
látin, Magnús, f. 1944, látinn,
Guðjón, f. 1945, Halldór, f.
1947, Kristólína, f. 1948, Sig-
urður, f. 1949, Gísli, f. 1951,
og Gunnar, f. 1959. Sæþór
kvæntist Fjólu Díu Ein-
arsdóttur árið 1988. Fjóla Día
fæddist 23. júlí
1931 og lést 20.
júlí 2010. Börn
Fjólu Díu eru:
Svanur, f. 1950.
Hafstein, f. 1956,
og Guðbjörg, f.
1959.
Sæþór var alinn
upp í Grindavík og
bjó þar alla tíð.
Hann vann lengst
hjá Fiskimjöli og
lýsi í Grindavík. Sæþór var
einn af stofnendum Hesta-
mannafélagsins Mána á Suð-
urnesjum, sat lengi í stjórn og
var gerður að heiðursfélaga.
Sæþór verður jarðsunginn
frá Grindavíkurkirkju í dag,
23. maí 2014, kl. 14.
Fallinn er frá Sæþór Þorláks-
son eða Sæþór í Vík.
Við sem lengi erum búin að
vera í hestamennskunni hér á
Suðurnesjum munum vel eftir
Sæþóri.
Varla var sá hestaviðburður
hér á Suðurnesjum sem Sæþór
var ekki þátttakandi í og alltaf
var leitað til Sæþórs ef upplýs-
ingar vantaði um hross. Fyrir
byrjendur í hestamennsku var
Sæþór alfræðibókin og ef þurfti
að járna var talað við Sæþór og
brást hann yfirleitt skjótt við.
Þegar fyrsta hesthúsið í hest-
húsahverfinu hér í Grindavík
var reist, þar sem nokkrir
áhugamenn um hestamennsku
sameinuðust um að byggja hest-
hús og margir að byrja sína
hestamennsku var Sæþór ráð-
gjafinn og vissi nákvæmlega
hvernig hlutirnir ættu að vera.
Sama var þegar beitarhólf voru
girt.
Ef orðið hestar var nefnt kom
Sæþór upp í hugann. Sæþór var
stofnfélagi í hestamannafélaginu
Mána á Suðurnesjum og sat þar
um tíma í stjórn sem fulltrúi
Grindvíkinga og var ötull tengi-
liður okkar við félagið því hann
þekkti alla hestamenn á Suð-
urnesjum.
Sæþór átti góðan tíma með
Díu sinni, saknaði hennar sárt
og var ekki sami maður eftir að
hún lést.
Sæþór átti alltaf sérstakan
sess í huga okkar hjóna og átt-
um við margar góðar stundir
með honum hvort sem var í
hestaferðum eða félagsstarfinu.
Eftirminnileg er hestaferð 1982
á Vindheimamela á landsmót,
riðið saman norður Kjöl ásamt
fleiri Mánamönnum með 100
hesta í lest. Þá var oft kátt á
hjalla. Sæþór kíkti oft í kaffi til
okkar á seinni árum eftir að
hann hafði ekki heilsu til að
stunda útreiðar og var sá eini
sem hafði „undanþágu“ á okkar
heimili til að reykja sínar sígar-
ettur án þess að fara út á hlað.
Sæþór var góður og greiðvikinn
maður og er hans saknað sem
góðs félaga og úr hestamennsk-
unni.
Páll J. Pálsson og
Guðmunda, Stafholti.
Sæþór Þorláksson