Morgunblaðið - 03.10.2014, Síða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. OKTÓBER 2014
✝ Bára Jóhanns-dóttir fæddist á
Siglufirði 28. nóv-
ember 1935 en bjó í
Reykjavík frá árinu
1954. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans 16. sept-
ember 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Jóhann
Aðalbjörnsson, f.
1906, d. 1966, og
Petrína Friðbjörnsdóttir, f.
1895, d. 1989. Systkini Báru eru
Soffía Guðrún, f. 1931, Hólm-
fríður, f. 1937, Friðbjörn Hólm-
freð, f. 1928, d. 1935, og Jón
Heiðar, f. 1933, d. 1933.
Hinn 31. desember 1955 gift-
ist Bára Viðari Benediktssyni
rafvirkja, f. 13. nóvember 1932.
Þau eignuðust tvær dætur. Þær
eru Lovísa Guðrún húsmóðir, f.
19. október 1955,
og Anna Björg
skrifstofukona, f.
15. apríl 1964. Eig-
inmaður Lovísu er
Teitur Eyjólfsson
húsgagnasmiður, f.
1953. Börn þeirra
eru Anna Bára, f.
1974, Eyjólfur Már,
f. 1976, og Viðar
Ben, f. 1983. Eigin-
maður Önnu Bjarg-
ar var Skarphéðinn Magnússon,
f. 1952, d. 1997.
Bára vann ýmis störf í gegn-
um tíðina, meðal annars starfaði
hún við barnagæslu, afgreiðslu-
störf og í mötuneyti, en lengst af
starfaði hún hjá Kleppsspítal-
anum bæði við iðjuþjálfun og
saumastörf.
Útför Báru hefur farið fram í
kyrrþey
Við barnabörnin viljum minn-
ast ástkæru ömmu með nokkr-
um orðum.
Amma var ein af þeim sem
voru alltaf í góðu skapi og tók
öllum fagnandi sem komu í
heimsókn til hennar. Á boðstól-
um voru alltaf heimabakaðar
kræsingar og var hjónabands-
sælan ein af þeim kökum sem
aldrei voru langt undan, já eða
karamellutertan sem var svo
vinsæl. Það fór enginn svangur
frá henni ömmu.
Þegar við vorum litlir krakk-
ar var afar vinsælt að gista í
Sæviðarsundinu hjá ömmu og
afa. Þar var farið með mann
eins og konung í ríki sínu, við
fengum að vaka fram eftir,
horfa á sjónvarpið og fengum
pening fyrir einhverju góðgæti
úti í sjoppu sem var í göngufæri
við heimilið. Þá var plötusafnið
þeirra sem var ansi stórt og
myndarlegt afar vinsælt hjá
okkur systkinunum og leiddist
okkur ekki að hlusta á plöt-
urnar þeirra.
Við eigum margar góðar
minningar um sumarbústaða-
ferðir með ömmu og afa bæði í
bústaðinn á Laugarvatni og í
seinni tíð bústaðinn sem þau
áttu í Borgarfirði. Þar nutum
við samverustunda með þeim og
var ósjaldan tekið í spil með
þeim og var þá Kani oftar en
ekki fyrir valinu. Ömmu þótti
gaman að hlusta á tónlist og oft
voru stigin létt dansspor í bú-
staðnum með. Amma var dug-
leg að fara í göngur og dró okk-
ur ævinlega með sér í
gönguferðir í kringum bústað-
inn í Borgarfirði og að sjálf-
sögðu var farið í berjamó þegar
hausta tók.
Síðar, þegar barnabarna-
börnin komu í heiminn, naut
amma sín í botn og vissi ekkert
skemmtilegra en að fá þau í
heimsókn og sóttust þau mikið í
að koma til hennar. Hún var
alltaf dugleg að gera eitthvað
með þeim og voru ófáar ferð-
irnar í Fjölskyldu- og húsdýra-
garðinn og ekki mátti sleppa
því að fá sér ís í dagslok. Þá
þótti henni ekki minna
skemmtilegt en yngstu kynslóð-
inni að horfa á teiknimyndir í
sjónvarpinu og var afar vinsælt
sport hjá þeim að horfa með
langömmu á einhverja góða
skrípamynd.
Þær voru afar þungbærar
fregnirnar þegar það kom í ljós
að amma væri kominn með
ólæknandi sjúkdóm og að ekki
væri hægt að gera neitt til að
lækna hana. Það er samt aldrei
hægt að undirbúa neinn fyrir
það þegar kemur að leiðarlok-
um en eftir standa ljúfar og
kærar minningar um einstaka
lífsglaða, hláturmilda og létt-
lynda konu sem var alltaf til
staðar fyrir mann og vildi alltaf
allt fyrir mann gera.
Elsku amma, takk fyrir allar
góðu stundirnar með okkur,
fjölskyldum okkar og börnum.
Við munum sakna þín og varð-
veita allar góðu minningarnar
sem við eigum um þig. Þín
barnabörn,
Anna Bára, Eyjólfur
og Viðar Ben.
Okkur systur langaði að
minnast ástkæru mömmu sem
féll frá eftir stutt en erfið veik-
indi. Mamma var einstaklega
jákvæð, hlý og góð og gott að
leita til hennar með hvað sem
var. Hún var einstaklega hlát-
urmild og alltaf í góðu skapi.
Mamma og pabbi voru ein-
staklega samrýmd hjón og nutu
þess að ferðast saman, bæði
innanlands og utan. Oftar en
ekki voru farnar útilegur og
gjarnan voru amma og afi með
okkur en þá var gist í tjaldi og
ferðuðumst við í litla Wolksva-
gen-bílnum. Þetta var í gamla
daga þegar krakkarnir stóðu á
milli sætanna í bílferðinni og
lögðu sig svo í aftursætinu þeg-
ar þau voru orðin þreytt.
Mamma og pabbi áttu bústað í
Borgarfirði sem þau hugsuðu
vel um og voru mikið í. Við
systurnar og fjölskyldur okkar
vorum dugleg að heimsækja
þau þangað og var pabbi dug-
legur að hlúa að bústaðnum,
mála og bera á viðinn og sá
mamma um að gefa öllum eitt-
hvað gott að borða.
Í seinni tíð fóru þau mikið er-
lendis og urðu Kanaríeyjar oft-
ar en ekki fyrir valinu þar sem
þau nutu sín í sólinni og hlýj-
unni. Stutt er síðan við dvöldum
öll fjölskyldan saman á Kanarí
yfir vetur og áttum góða tíma
þar með hvert öðru.
Mamma var einstaklega
barngóð og drógust barnabörn-
in og síðar barnabarnabörnin að
henni. Hún var dugleg að gera
eitthvað skemmtilegt með börn-
unum og fór með þau í göngu-
ferðir, fjöruferðir og út á róló-
völl.
Mamma var mikill listakokk-
ur og ótrúlega góður bakari
enda var oftar en ekki leitað til
hennar að búa til kökur þegar
veislur voru haldnar í fjölskyld-
unni. Þá var hún einstaklega
fær saumakona, vann við það í
mörg ár og var bæði dugleg við
búa til föt, gera við, stytta,
breyta og bæta.
Í sumar kom í ljós að
mamma var komin með krabba-
mein sem var búið að breiða úr
sér víða og var því miður ekkert
hægt að gera til að lækna hana.
Mamma tók fregnunum með
miklu æðruleysi og sýndi mik-
inn styrk í veikindunum. Þar
kom sterkur persónuleiki henn-
ar í ljós og einstakt lundarfar.
Við kveðjum þig, elsku
mamma, með þessum orðum.
Þínar dætur,
Lovísa og Anna Björg.
Yndisleg kona er fallin frá.
Ég fékk að vera samferða Báru
í að verða 12 ár í þessu lífi. Nú
er hún búin að kveðja og komin
á annan stað þar sem hún getur
vonandi verið eins og henni líð-
ur best.
Við Bára vorum miklar vin-
konur og spjölluðum mikið um
það sem bar hæst hverju sinni.
Hún vildi vita hvað væri að
frétta í okkar lífi, hvernig strák-
arnir hefðu það og hvernig væri
í vinnunni hjá okkur Viðari. Þau
vildu alltaf hjálpa ef eitthvað
var hjá okkur og höfðu gaman
af að fara með strákana í
gönguferðir út á róló eða niður
að sjó, það var toppurinn að
fara í fjöruna. Svo var farið og
keyptur ís.
Veikindin bar fljótt að og
enginn trúði því að við ættum
svona stuttan tíma eftir með
henni ömmu Báru eins og hún
var kölluð á mínu heimili. Við
sátum lengi og spjölluðum fyrir
stuttu úti í sólinni á svölunum
hjá þeim og dáðumst að lang-
ömmudrengjunum sem voru svo
góðir að leika sér saman niðri í
garði. Þeir voru ekki að slást
þann daginn. Ég er þakklát fyr-
ir það spjall. Hún var yndisleg
amma strákanna minna og þeir
voru alltaf spenntir að hitta
hana og afa Viðar. Það var aldr-
ei komið að tómu borði um
helgar þegar við duttum inn í
kaffi, alltaf hafði hún útbúið
eitthvað eða átti tilbúið inni í
frysti. Svo þegar henni var boð-
ið í kaffi eða matarboð fannst
henni allt of mikið fyrir henni
haft, en hún vissi að ég hafði
bara gaman af því.
Bára var mjög lífsglöð og kát
kona, dugleg að fara í sund og
göngutúra og elskaði að fá lang-
ömmubörnin í heimsókn og líka
barnabörnin. Hún lék við strák-
ana á gólfinu og fór endalaust í
feluleik með þeim, inn í skápa
og bak við gardínur. Það var
ekkert bannað hjá ömmu Báru
og afa Viðari, bara gleði að vera
saman. Ég er mjög þakklát fyr-
ir það sem hún gaf drengjunum
mínum og kenndi þeim, enda-
lausa þolinmæði og ást.
Mér finnst mjög óraunveru-
legt að Bára sé farin og komi
ekki aftur, það tekur sinn tíma
að átta sig á því. Ég sakna
hennar mjög, þótti mjög vænt
um hana og við áttum eftir að
drekka svo mikið kaffi saman
og spjalla heilmikið.
Elsku Viðar, missirinn er
mikill að yndislegri konu og ég
bið góðan guð að styrkja þig í
sorginni. Bára fylgist með okk-
ur og passar okkur, það er ég
viss um.
Svava Zophaníasdóttir.
Þvílík sorg. Þvílík eftirsjá.
Bára var ekki aðeins systir
mín heldur var hún líka besta
vinkona mín. Á milli okkar voru
aðeins tvö ár, við systurnar
þrjár, vorum fæddar á Siglu-
firði en þar slitum við barns-
skónum. Við fluttumst síðan til
Reykjavíkur og stofnuðum fjöl-
skyldur, Soffía og Jón, Bára og
Viðar, Fríða og Kristján.
Á milli okkar Báru var alltaf
sérstakt og gott samband enda
Bára einstaklega falleg utan
sem innan, glæsileg, heilsteypt
og vönduð kona.
Barngóð var Bára með ein-
dæmum enda hændust öll börn
að henni. Alltaf boðin og búin
að rétta fram hjálparhönd þeg-
ar þörf var á.
Í gegnum tíðina voru sam-
skipti okkar mikil og góð, ýms-
um tímamótum fagnað saman
stórum og smáum.
Mörg ferðalög fórum við
saman með fjölskyldum okkar
hér áður fyrr, þegar börnin
voru uppkomin héldu ferðirnar
áfram bæðin innanland og er-
lendis. Bestu ferðirnar okkar
saman, voru í sumarbústaðinn
okkar Stjána, en þar var mikið
spjallað, spilað og snætt.
Síðasti bíltúr okkar var þann
29 ágúst sl. þegar við fórum í
hádeginu á Nauthól, ekki grun-
aði mig þá að þetta væri okkar
síðasta ferð og máltíð saman.
Þetta var fallegur dagur sem
skilur eftir sig fallegar ljúfar og
góðar minningar í fallegu veðri,
útiveru, spjall yfir góðum mat,
og einstöku útsýni, einstaklega
notaleg samvera.
Þótt Bára sé fallin frá, alltof
fljótt, er huggun í harmi að nú
er hún laus frá veikindum sín-
um. Hennar verður sárt saknað.
Viðar minn, Anna Björg,
Lovísa og Teitur og fjölskylda,
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur frá fjölskyldu okkar.
Hómfríður (Fríða)
og Kristján.
Anna Bára
Jóhannsdóttir
Margt gerist á
langri leið, sagðir
þú eitt sinn við
mig, en það er
ósköp rétt. Enda margt sem við
höfum brallað saman í gegnum
árin. Það var gott að eiga skjól
hjá þér. Þú tókst alltaf svo vel á
móti mér. „Nei! Harpa mín, ert
þetta þú?“ Síðan spjölluðum við
um heima og geima, stundum
um tísku og oft sögðum við hvor
annarri sögur. Við töluðum um
matargerð og ég aðstoðaði þig
við jólakortaskrif. Ekki má
gleyma fjársjóðsleitinni sem ég
fór í í fataskápunum og hirsl-
unum þínum, enda svo mikið af
gersemum þar. Stöku sinnum
fengum við okkur ís en alltaf
var mér boðið djús og kandís.
Ég gleymi því seint ein jólin,
Þóra Jenný
Ágústsdóttir
✝ Þóra JennýÁgústsdóttir
fæddist 24. júlí
1932, Snæfellsnesi.
Hún lést 10. sept-
ember 2014. Útför
Þóru fór fram 19.
september 2014.
ætli ég hafi ekki
verið tíu ára, að ég
var að pakka inn
jólagjöfunum með
þér. Þú spurðir mig
hvort ég gæti ekki
þagað yfir því sem
væri í pakkanum
og ég sagðist halda
það en áttaði mig
ekki á því strax að
þú varst ekki bara
að biðja mig að
pakka inn gjöfum til bræðra,
foreldra eða annarra ættingja
heldur líka minni eigin gjöf. Þú
sagðir bara: „Hérna er pakkinn
fyrir pabba þinn og mömmu,
síðan eru hér pakkarnir fyrir
bræður þína, svo síðast er pakk-
inn þinn.“ Ég var svo hissa að
ég vissi hvað ég fengi. Skrítið,
en þessi jól var alveg jafngaman
að opna pakkann minn frá þér
þótt ég vissi hvað væri í honum.
Amma, hér er smátilvitnun í
Pollýönnu, því ég veit að þér
þótti svo vænt um hana og
þetta minnir mig svo á þegar ég
var í fjársjóðsleitinni heima hjá
þér:
„Ég er ákaflega sterk,“ sagði Pol-
lýanna og stökk á fætur. Eftir ör-
stutta stund var hún komin aftur
með kistilinn. Kistillinn var fullur af
dýrgripum, ýmsum fáséðum munum
sem John Pendleton hafði safnað á
ferðum sínum á mörgum árum. Og
um hvern hlut hafði hann ein-
kennilega sögu að segja.
(Pollyanna, Eleanor H. Porter)
Þú hafðir alltaf góðar sögur
að segja. Þú sagðir svo
skemmtilega frá. Ég kom oft og
bað þig bara: „Amma, viltu
segja mér sögu?“ og þú varst
ekki lengi að finna eitthvað til
að segja mér frá. Amma, ég
verð alltaf þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast þér. Einhvers
staðar á þeirri löngu leið sem
þú fórst varðstu að þeirri konu
sem ég leit upp til. Já, amma,
þú ert ein af þeim sem ég met
hvað mest og hefur kennt mér
ansi margt. Svo nú kveð ég þig
og í þetta skipti verð það ég
sem held áfram að tala þegar
þú ert farin. Hvíldu í friði, fal-
lega amma mín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þín
Harpa Bergþórsdóttir.
Hún fer að engu óð,
er öllum mönnum góð
og vinnur verk sín hljóð.
Þessar ljóðlínur úr kvæði
Davíðs Stefánssonar um konuna
sem kyndir ofninn sinn hafa í
sífellu komið upp í hugann
þessa undanfarna daga sem ég
hef rifjað upp samskipti og við-
kynningu okkar Þóru, tengda-
móður minnar. Það er engum
blöðum um það að fletta að
Þóra var kvenskörungur mikill
þótt það gustaði ekki af henni.
Ég kynntist Þóru tengda-
mömmu 1987 þegar ég flutti að
Rauðaskriðum. Það má segja að
hún hafi tekið mér opnum örm-
um og var óþreytandi við að
kenna mér eldhúsverkin og bú-
verkin. Þóra hafði brennandi
áhuga á öllu sem viðkom bú-
skapnum og leiðbeindi okkur
með varkárni og var betri en
nokkur sem ég þekki að spá um
tíðarfar. Hún leit eftir með
strákunum þegar við sinntum
verkum og fræddi þá um lífið og
tilveruna, sagði sögur að vestan
og frá prakkarastrikum Steina
og bræðranna. Hún kenndi
þeim að bera virðingu fyrir
landinu, gróðri og dýrum og
ekki síst fyrir sögunni. Hún var
afar stolt af fólkinu sínu, bæði
börnunum sínum og frændfólki,
hún fylgdist vel með öllum og
það fór aldrei framhjá henni
hvað hver var að gera.
Aldrei heyrði ég hana tala
eitt styggðaryrði né öfundast út
í nokkra manneskju, miklu frek-
ar tók hún upp hanskann fyrir
aðra og benti á hið jákvæða í
fari þeirra:
Fáir njóta eldanna
sem fyrstir kveikja þá.
Hún fylgdist alltaf vel með
landsmálunum og við vorum al-
gjörlega sammála í pólitíkinni
og studdum hvor aðra með ráð-
um og dáð hvað það varðaði.
Ég er stolt af að hafa kynnst
Þóru og að hún skuli hafa verið
amma barnanna minna. Þessari
konu sem mætti mótlæti lífsins
með æðruleysi og stóð óttalaus
gagnvart drottni sínum allt þar
til yfir lauk í þessari jarðvist.
Ég trúi því að hún fylgist með
okkur frá öðru sjónarhorni
núna og vona að hún geti áfram
vísað okkur þá vegi sem okkur
er hollast að rata. Ég votta öll-
um aðstandendum og vinum
samúð mína.
… læðist út úr stofunni
og lokar á eftir sér.
Hvíldu í friði. Kveðja,
Ingveldur Guðný
Sveinsdóttir og fjölskylda.
Gisting
Grillveisla alla helgina
Allir velkomnir í nýja veitingastaðinn
okkar.
Ferðaþjónustan Minniborgir.
Gisting – veitingar – afþreying.
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Óska eftir
Staðgreiðum gull, demanta og úr
Hringar, hálsmen, armbönd, Rolex,
Cartier, Patek Philippe o.fl.
Hringdu núna og fáðu tilboð þér að
kostnaðarlausu!
www.kaupumgull.is
Opið alla daga 11–18.
Kringlan – 3. hæð
(Hagkaupsmegin)
Upplýsingar í síma 661 7000.
KAUPI GULL!
Ég, Magnús Steinþórsson gullsmíða-
meistari, kaupi gull, gullpeninga og
gullskartgripi. Kaupi allt gull, nýlegt,
gamalt og illa farið.
Leitið til fagmanns og fáið góð ráð.
Uppl. á demantar.is, í síma 699-8000
eða komið í Pósthússtræti 13 (við
Austurvöll).
Verið velkomin.
Bílar
Kaupum bíla
Hærra uppítökuverð
Við staðgreiðum bílinn þinn og þú
getur þar með fengið staðgreiðslu-
afslátt af nýja bílnum. Sendu okkur
upplýsingar í gegnum www.seldur.is
og við sendum þér staðgreiðslutilboð
þér að kostnaðarlausu.
2010 Volvo XC60 D5 Summum
gríðarlega vel útbúinn með auka-
búnað fyrir um 1,5 milljón. Diesel.
Ekinn 84 þús. km. Eyðsla 7 L í blönd-
uðum akstri. Þessir eru nánast
ófáanlegir á markaðinum í dag.
Verð: 6.290 þús.
www.sparibill.is
Fiskislóð 16 – sími 577 3344.
Opið kl. 12–18 virka daga.
Húsviðhald
Hreinsa þakrennur,
hreinsa ryð af þökum
og tek að mér ýmis
smærri verkefni.
Uppl. í síma 847 8704
manninn@hotmail.com