Morgunblaðið - 10.10.2014, Side 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 2014
Elsku hjartans afi Gúbbi
minn. Margar hlýjar og góðar
minningar koma upp í kollinn á
mér þegar ég hugsa til þín.
Ég á ótal margar minningar
af tímanum okkar í Bjarmaland-
inu þar sem mér þótti svo gott
að vera sem lítil stelpa. Öll jóla-
boðin þar sem þú varst alltaf
klár á píanóinu, allar sundferð-
irnar þar sem mér, Finni Gúbba
og Viktori Breka fannst svo
gaman þegar þú settir nuddið á
og við þeyttumst út um alla
sundlaug.
Sumarbústaðaferðirnar í
Bjarmahlíðina þar sem ég hefði
helst viljað eyða öllum mínum
stundum og svo margar fleiri
minningar.
Tíminn sem ég átti með þér
sem lítil stelpa er ómetanlegur.
Þeir þrír hlutir sem einkenndu
þig einna mest voru vindlar,
vasaklútur og grænn tópaspakki,
elsku afi, því það var uppáhaldið
þitt.
Ég sakna þín alveg óskaplega
en ég mun minnast þín með
hlýju og gleði. Ég lofa að passa
ömmu fyrir þig. Nú ertu kominn
á góðan stað þar sem Birgir Elís
og Bangsi taka vel á móti þér.
Ég elska þig, afi minn, og læt
fylgja með fallegt ljóð sem á vel
við, guð geymi þig.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
Guðmundur
Jóhann Óskarsson
✝ Guðmundur Jó-hann Ósk-
arsson fæddist í
Reykjavík 6. ágúst
1936. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 8. sept-
ember 2014.
Útför Guð-
mundar fór fram
frá Bústaðakirkju
18. september
2014.
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér
taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi
rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Eg-
ilsson)
Þitt barnabarn,
Saga Steinsen.
Nú er hann
Gúbbi vinur minn fallinn frá,
hann hét fullu nafni Guðmundur
Jóhann Óskarsson. Okkar kynni
hófust í júlímánuði 1959 þegar
við vorum valdir til að spila með
B-landsliði Íslands í knattspyrnu
við Færeyjar.
Við fórum með skipi út til
Færeyja og dvöldum þar í viku
og spiluðum þrjá leiki. Landsleik
í Þórshöfn og leik við sameig-
inlegt lið HB og B-36 einnig í
Þórshöfn og þriðji leikurinn var
spilaður á Tvöreyri.
Í fallegu umhverfi Færeyja
byrjaði okkar vinskapur sem
hefur staðið í 55 ár. Við náðum
fljótt saman bæði á vellinum og
utan hans. Árið 1963 gerðist ég
Framari og það árið spiluðum
við saman í framlínu okkar
klúbbs. Guðmundur var mjög
góður knattspyrnumaður og gott
að hafa hann sem liðsfélaga.
Hann átti ættir að rekja til Vest-
fjarða og dvaldist hann í mörg
sumur á Þingeyri þegar hann
var unglingur. Á fullorðinsárum
kom Guðmundur oft vestur og
hittumst við þá á Ísafirði og átt-
um saman góðar stundir.
Nú er horfinn góður vinur og
félagi og söknum við Framarar
góðs drengs þar sem Guðmund-
ur var.
Sjöfn og fjölskyldu sendum
við innilegar samúðar kveðjur.
Björn Helgason,
María Gísladóttir.
Fyrir rúmri
hálfri öld hóf hópur
nýbakaðra flugfreyja störf um
borð í flugvélum Loftleiða. Við
tipluðum um borð í hælaskónum
okkar, glaðlegar og stoltar í nýju
einkennisbúningunum og lögðum
metnað í þjónustuna um borð.
Ævintýrið var hafið. Við okkur
brosti framtíðin björt og full af
spennandi verkefnum.
Starfsandinn innan Loftleiða
var góður. Við vorum flest ung
og töldum ekki eftir okkur lang-
an vinnutíma, allt var gert með
gleði fyrir hið unga flugfélag
okkar. Meðal okkar starfsmanna
mynduðust oft vinabönd sem
staðist hafa tímans tönn þrátt
fyrir ýmsar veltur í lífsins
ólgusjó.
Við vorum níu fyrrverandi
starfssystur sem stofnuðum hóp
sem ber hið lýsandi nafn Væng-
stýfðir englar og höfum við hald-
ið góðu sambandi í gleði og sorg í
meira en fimmtíu ár. Elskusemi
og gleði hefur ríkt á meðal okkar
öll þessi ár. Árin hafa liðið,
hjónabönd, barneignir og verk-
efni lífsins hafa mætt okkur, en á
vináttu okkar hefur ekkert
skyggt á. Ein úr þessum hópi var
Astrid Björg Kofoed Hansen
Astrid Björg
Kofoed-Hansen
✝ Astrid BjörgKofoed-Hansen
fæddist 4. desem-
ber 1939 í Reykja-
vík. Hún lést 22.
september 2014.
Útför Astridar
fór fram frá Há-
teigskirkju 2. októ-
ber 2014.
sem nú hefur lokið
lífsgöngu sinni eftir
langa og stranga
baráttu við illvígan
sjúkdóm.
Við vinkonurnar
drúpum höfði
hryggar í bragði, en
lítum til baka með
þakklæti fyrir að
hafa átt vináttu Ast-
ridar svo lengi.
Astrid var algjör-
lega sérstök kona, mætti í klúbb-
inn eins og stormsveipur, hávax-
in, glæsileg, fallega klædd og bar
sig eins og drottning. Glaðsinna,
hávær og hrókur alls fagnaðar.
Síðastliðin ár hafa reynt á
Astrid og hennar nánustu í erf-
iðum veikindum þar sem skipst
hafa á skin og skúrir. Með ótrú-
legum krafti reis hún alltaf upp,
klæddi sig fallega og bar sig eins
og hetja og fylgdist með öllu og
öllum í kringum sig.
Aðrir munu rifja upp lífshlaup
Astridar en við munum fyrst og
fremst minnast og þakka fyrir öll
árin okkar saman og senda Ein-
ari eiginmanni hennar sem stað-
ið hefur einsog klettur við hlið
hennar, sonunum fjórum,
tengdadætrum, barnabörnum,
systkinum og vinum hugheilar
samúðarkveðjur. Astrid mun lifa
í minningu okkar. Hvíldu í friði,
elsku Astrid.
Anna Þrúður Þorkelsdóttir,
Helga Steffensen, Kolbrún
Aspelund, Kristín Jón-
asdóttir, María Bergmann,
Ragnhildur Björnsson,
Sigríður Dagbjartsdóttir,
Þóra Kristín Jónsdóttir.
✝ Ágústína Jóns-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum
11. október 1949.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi
29. september
2014.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jón
Stefánsson,f. 28.9.
1909, d. 19.3. 1991,
og Elísabet Kristjánsdóttir, f.
1.12. 1919, d. 23.1. 2004.
Eiginmaður Ágústínu er Jó-
hann Ásgeirsson netagerð-
armeistari og kennari við
Tækniskólann. Dóttir Ágústínu
er Elísabet Stefánsdóttir stjórn-
málafræðingur, f. 12.10. 1975,
maki Björn Logi Þórarinsson
taugalæknir, f. 16.2. 1972. Börn
þeirra eru Berglind Björt,
Brynhildur Katla og Ágúst
Orri. Fóstursonur Ágústínu er
Jón Einar Jóhannsson. Eldri
bræður hennar eru
Gunnar Stefán
Jónsson og Her-
mann Kristján
Jónsson, báðir bú-
settir í Vest-
mannaeyjum.
Ágústína ólst
upp í Vestmanna-
eyjum og lauk þar
námi frá Barna-
skóla Vestmanna-
eyja og síðar
Gagnfræðaskóla Vest-
mannaeyja. Að námi loknu hóf
hún störf á skrifstofu Vest-
mannaeyjabæjar og síðan starf-
aði hún í mörg ár hjá Íslands-
banka (áður Útvegsbanka),
fyrst í Vestmannaeyjum og síð-
an í Reykjavík. Um tíma starf-
aði hún með Leikfélagi Vest-
mannaeyja.
Útför Ágústínu fer fram frá
Garðakirkju á Álftanesi í dag,
10. október 2014, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Elsku mamma.
Það er sárt að sitja hér og
skrifa til þín mína hinstu
kveðju nokkrum dögum fyrir
65 ára afmælið þitt. Þrátt fyrir
veikindi þín átti ég í einlægni
ekki von á öðru en að við
myndum fagna þeim degi sam-
an, að degi síðar myndum við
fagna mínum afmælisdegi og að
í desember myndum við halda
saman jól. Ég vissi að þeim
tíma sem okkur var úthlutað
saman væri senn að ljúka en ég
var þó ekki undir það búin að
hann liði svona hratt – að
klippt yrði á hann með svo
skömmum fyrirvara.
Ég er þakklát fyrir að þú
fékkst að fara í friði. Ég trúi
því að þú sért á góðum stað, að
þér líði vel og að þú sért laus
undan þeim byrðum sem lagðar
voru á þig sl. ár þegar heilsan
brást þér.
En mikið óskaplega sakna ég
þín og mikið er nú sárt að
kveðja þig því þú varst mér alla
tíð svo miklu meira en bara
móðir. Þú varst ein mín allra
besta vinkona, trúnaðarvinur
og ávallt á fremsta bekk í
stuðningsliðinu. Þú varst börn-
um mínum einstaklega góð
amma og það nístir inn að
hjartarótum að þau skuli ekki
fá að hafa þig lengur í lífi sínu.
Ég vildi líka óska að þú hefðir
fengið að njóta þeirra lengur
því þau voru sólargeislarnir í
lífi þínu.
Takk, elsku mamma mín,
fyrir allt sem þú hefur gefið
mér. Takk fyrir að hafa alltaf
haft trú á mér og fyrir að hafa
ávallt treyst mér fyrir því að
velja mér mína braut í lífinu.
Þú varst spör á gagnrýni en ör-
lát á stuðning og hrós og ég
vona að mér auðnist að fylgja
því fordæmi í uppeldi barna
minna.
Elsku mamma, ég sakna þín
meira en orð fá lýst og vona að
þú hafir ávallt vitað hversu
mikið ég elska þig.
Guð geymi þig.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sófir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín
Elísabet.
Ég var bæði feiminn og kvíð-
inn þegar ég hitti Ágústínu í
fyrsta sinn í ágúst 2003 en þá
var ég búinn að vera með
einkadóttur hennar í tæpa þrjá
mánuði. Sá kvíði hvarf um leið
og ég hitti hana því Ágústína
var einstaklega góð manneskja.
Hún hafði góða nærveru, var
kærleiksrík og jákvæð kona
sem vildi allt fyrir fólkið sitt
gera. Betri tengdamömmu er
ekki hægt að hugsa sér.
Það varð hennar mesta gleði
þegar hún eignaðist barnabörn.
Mikið elskuðu litlu börnin okk-
ar hana enda hafði hún svo
mikið að gefa þeim af sjálfri
sér.
Það var alltaf gott þegar hún
kom til okkar, hún fyllti heim-
ilið af jákvæðni, ró og góðri
nærveru. Milli hennar og
barnanna okkar var alveg sér-
stakt samband.
Það var því sárt þegar hún
veiktist skyndilega af alvarlegu
heilaslagi í ársbyrjun 2012. Það
olli því að lífið varð aldrei eins,
brostnir draumar þess sem var
henni kærast í lífinu. En þrátt
fyrir endurtekin áföll líkam-
legra veikinda var hún alltaf já-
kvæð og dugleg og mikill gleði-
gjafi í lífi okkar. Í byrjun árs
2014 greindist svo krabbamein
sem hún vissi að myndi sigra
hana að lokum. Þrátt fyrir já-
kvæða svörun við lyfjameðferð
var framundan sífellt erfiðari
ferð fyrir hana sem enginn vill
eða getur farið.
Það er sárt að þú sért farin
og við höfum öll misst mikið.
Þær verða margar stundirnar í
framtíðinni sem við vitum að
hefðu orðið betri ef þín hefði
notið við. Allt sem við hefðum
gert saman og þú með börnum
okkar en verður aldrei.
Þinn tengdasonur,
Björn Logi Þórarinsson.
Ágústína Jónsdóttir, mág-
kona mín, lést á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi 29.
september eftir löng og ströng
veikindi. Gústa, eins og hún var
alltaf kölluð, var góð og glað-
vær manneskja. Nærvera
hennar tryggði það að engum
leiddist. Vinátta hennar var
heil og sterk.
Ég kynntist henni fyrst þeg-
ar hún kom út í Akureyjar
sumarið 2001, þegar þau Jói
bróðir voru að kynnast. Þau
fóru svo að búa á Bergþórugöt-
unni.
Henni var strax mjög vel
tekið af strákunum Jóni Einari
og Birgi Þór og tók hún þeim
strax eins og þeir væru hennar
eigin synir. Birgir Þór flaug
fljótlega úr kotinu til náms er-
lendis og síðan til Kanada, en
Jón Einar var eftir og samband
hans og Gústu var alltaf mjög
gott. En það bættist einn í fjöl-
skylduna þegar Lína kærasta
Jóns Einars flutti til hans. Var
henni tekið fagnandi á Berg-
þórugötunni ekki síst af Gústu.
Jói og Gústa giftu sig svo í
Bjarnarhafnarkirkju 17. apríl
2004 og veisla var haldin í
safnahúsinu hjá Hidda og
Hrefnu.
Í Akureyjum undi Gústa sér
vel og leið aldrei betur en þeg-
ar hún komst út í eyju með Jóa
sínum, frá skarkala bæjarlífs-
ins. Þar leið þeim líka eins og
þau væru á eyðieyju. Gústa
heillaðist af eyjalífinu, spenn-
ingnum þegar fór að vora og
undirbúningur hófst fyrir Ak-
ureyjarferð. Oftast var farið í
byrjun maí og stundum í lok
apríl. Þar leið svo sumarið á
grásleppuveiðum og í æðar-
varpinu. Gústa var mjög liðtæk
við hvort tveggja.
Í eyjunni kom Gústa sér
einnig upp garði og ræktaði þar
ýmsar mat- og kryddjurtir. Allt
var því að mestu heimafengið,
fiskur úr sjónum og meðlætið.
Hún hugsaði alltaf vel um garð-
inn sinn hún Gústa.
Fastur liður hjá hjónunum á
Bergþórugötunni var hittingur
á Menningarnótt, Þorláks-
messu og gamlárskvöld, þá var
alltaf opið hús hjá Jóa og Gústu
fyrir vini og vandamenn og
dekkað borð, svið, rófustappa,
flatkökur og hangikjöt, Það var
talsverður undirbúningur fyrir
þessi kvöld og mikið lagt í þau,
enda var frábært að koma
þangað inn úr kuldanum, fá
hressingu og hitta ættingja og
vini sem fjölmenntu þangað,
enda stutt úr miðbænum þarna
upp eftir.
Það var því oft glatt á hjalla
á þessum kvöldum.
Allt eru þetta ljúfar og góðar
minningar um frábæra mann-
eskju, sem varð ein af fjöl-
skyldunni.
Ég kveð þig með söknuði
Gústa mín. Orð skáldsins geri
ég að mínum:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Þinn mágur,
Jón Páll Ásgeirsson.
Ágústína var alltaf kölluð
Gústa af okkur vinnufélögunum
og vinum. Nú hefur hún Gústa
okkar kvatt þetta líf eftir erfiða
baráttu við veikindi síðan í jan-
úar 2012. Gústa var vinur vina
sinna, trygglynd og góð per-
sóna. Það var oft glatt á hjalla
á Bergþórugötunni hjá Gústu
og Jóa, þar voru allir jafnir og
allir velkomnir, alltaf heitt á
könnunni. Við heimsóttum
Gústu okkar í Stykkishólmi í
júlí sl., en þar var hún á sjúkra-
húsi, sá dagur er ógleyman-
legur, við fórum í verslunarleið-
angur Gústa keypti sér gullskó,
enda var það alveg í hennar
anda, síðan fórum við á kaffi-
hús og þar var nú mikið spjall-
að og hlegið. Þessa fallegu
minningu munum við geyma.
Elsku Gústa okkar, hér kem-
ur fallegt ljóð um eyjuna þína.
Yndislega eyjan mín,
ó, hve þú ert morgunfögur,
úðaslæðan óðum dvín,
eins og spegill hafið skín.
Yfir blessuð björgin þín
breiðir sólin geisla fögur.
Yndislega eyjan mín,
ó, hve þú ert morgunfögur.
(Sigurbjörn Sveinsson)
Við vottum fjölskyldu Gústu
innilega samúð.
Takk fyrir samfylgdina,
elsku besta vinkona, þín verður
sárt saknað.
Þínar vinkonur Júlí og Dóra.
Júlíana og Dóra.
Ágústína
Jónsdóttir
✝ Stefán SteinarStefánsson
fæddist á Eyr-
arbakka 11. des-
ember 1935. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 29. sept-
ember 2014.
Foreldrar hans
voru hjónin Stein-
unn Jónsdóttir frá
Þorgrímsstöðum í
Ölfusi, f. 17.5. 1892, d. 13.12.
1985, og Stefán Bjarnason frá
Vestra-Stokkseyrarseli, f.
27.10. 1887, d. 22.5. 1935. Fóst-
urfaðir Stefáns var Ingvar Júl-
íus Halldórsson, f. 14.7. 1897,
d. 21.10. 1987. Systkini Stefáns
eru Ólafur, f. 3.8.
1915, d. 17.5. 1970,
Lilja, f. 20.10.
1916, d. 7.6. 1995,
Jón, f. 28.10. 1919,
d. 1.11. 2006, Guð-
rún, f. 23.8. 1921,
og Bjarni, f. 2.1.
1923. Sonur Stef-
áns og Helgu
Tryggvadóttur, f.
26.5. 1930, d. 13.5.
2013, er Ingvar f.
10.11. 1968, giftur Guðrúnu
Björk Bjarnadóttur og eiga
þau tvær dætur.
Stefán verður jarðsunginn
frá Fossvogskapellu í dag, 10.
október 2014, og hefst athöfnin
kl. 13.
Mig langar að minnast tengda-
föður míns, Stefáns S. Stefáns-
sonar, í nokkrum orðum.
Stefán lést eftir mikla baráttu
við erfiðan sjúkdóm og langa legu
á sjúkrahúsi.
Er starfsfólki Landspítalans
þakkað fyrir góða umönnun hans
þennan tíma. Ég vil fá að þakka
Stefáni fyrir samfylgdina þessi ár
síðan ég kynntist Ingvari syni
hans, sem síðan varð eiginmaður
minn.
Ég vil sérstaklega fá að þakka
honum fyrir alla þá aðstoð sem
hann veitti okkur í gegnum tíðina
þegar dytta þurfti að einhverju
heimavið. Var Stefán þá oft
mættur með verkfærin sín og
sást þá vel hversu vandvirkur
hann var við vinnu og hversu
mikið hann lagði sig fram við að
skila frá sér fallegu handverki.
Ég held að það sé ljóst að þennan
eiginleika hefur maðurinn minn
erft frá föður sínum, en á sínum
tíma unnu þeir nokkuð saman
auk þess sem Ingvar var í sveins-
námi hjá honum.
Á tímabili átti Stefán sum-
arbústað rétt hjá Kerinu við
Grímsnesið og lögðum við oft leið
okkar þangað, gistum yfir helgi
eða fórum jafnvel bara til að
njóta samvista hvort við annað og
náttúruna, grilluðum góðan mat
og keyrðum svo heim aftur.
Áttum við þarna margar góðar
stundir með Stefáni sem vel
kunni að meta góða grillaða steik.
Stefán var mikill ljúflingur og sá
ég hann aldrei skipta skapi, það
var því ekki erfitt að líka vel við
hann eða eiga við hann samskipti.
Því miður er Stefán nú fallinn frá
og þykir mér verst hvað sonar-
dætur hans fengu allt of stuttan
tíma til að kynnast honum. Hvíl í
friði.
Guðrún Björk
Bjarnadóttir.
Stefán Steinar
Stefánsson