Morgunblaðið - 10.10.2014, Page 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 2014
✝ HólmfríðurVilhelmína
Hafliðadóttir fædd-
ist í Bolungarvík
29. ágúst 1923. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hlévangi í Keflavík
2. október 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Árný Árna-
dóttir, f. 2.7.1898,
d. 6.5. 1988 og Haf-
liði Hafliðason, f. 26.9.1891, d.
24. 4.1980. Systur Hólmfríðar
eru Jóna Sveinborg, f. 12.9.
1929, d. 26.8. 1980, og fóst-
ursystir Sigríður Norðkvist, f.
7.6. 1935.
Eiginmaður Hólmfríðar var
Sigurður Egill Friðriksson, f.
14.9. 1911, d. 17.2. 1991. Þau
gengu í hjónaband 27.3. 1948.
Sonur þeirra er Friðrik Pétur
Sigurðsson, f. 21.12. 1953. Dótt-
þeirra börn eru þrjú. 5) Einar, f.
1967, kona hans er Lea Hänenen
og eiga þau tvær dætur.
Hólmfríður ólst upp í Bolung-
arvík. Hún gekk þar í barna- og
unglingaskóla og stundaði nám
við Húsmæðraskólann Ósk á
Ísafirði. Hólmfríður var fyrsta
forstöðukona Sjúkraskýlisins í
Bolungarvík og vann við versl-
unarstörf hjá Einari Guðfinns-
syni. Hún tók virkan þátt í fé-
lags- og menningarlífi Bolvík-
inga, söng í kór Hólskirkju, tók
þátt í fjölmörgum leiksýningum
og var ein af stofnendum Slysa-
varnadeildar kvenna á staðnum.
Árið 1972 fluttist Hólmfríður
með fjölskyldu sinni til Reykja-
víkur og starfaði á Kjarvals-
stöðum í mörg ár, söng með kór
Áskirkju og lagði sitt af mörk-
um í Bolvíkingafélaginu. Hún og
sambýlismaður hennar áttu um
tíu ára skeið heimili í Hafn-
arfirði en frá árinu 2003 bjuggu
þau í Keflavík.
Útför Hólmfríðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 10. októ-
ber 2014, og hefst athöfnin kl.
15.
ir Sigurðar með
Guðrúnu Guðfinns-
dóttur er Kristín
Sigurðardóttir, f.
14.9. 1935. Eig-
inmaður hennar er
Benedikt Guð-
brandsson, f. 1933,
og börn þeirra eru
Guðrún Inga, f.
1969, og Guð-
brandur, f. 1973.
Sambýlismaður
Hólmfríðar frá árinu 1992 er
Einar Guðmundsson, f.
30.7.1925. Synir Einars eru: 1)
Guðmundur Þórir, f. 1955. Eig-
inkona hans er Alma Alexand-
ersdóttir og eiga þau þrjá syni.
2) Reynir, f. 1956, kvæntur Bríet
Einarsdóttur. Þau eiga þrjú
börn. 3) Albert, f. 1959, kvæntur
Ásdísi Reynisdóttur og eiga þau
tvo syni. 4) Þröstur, f. 1963,
kona hans er Odaly Einarsson,
Mín kæra uppeldissystir,
Hólmfríður Hafliðadóttir, sem
ég kallaði reyndar alltaf Diddir,
er látin. Það var mikill léttir
þegar fréttin kom að hún hefði
fengið lausnina.
Það var gæfa fyrir mig þegar
foreldrar hennar, Árný Árna-
dóttir og Hafliði Hafliðason,
tóku mig 2ja ára í fóstur af föður
mínum sem var vinur þeirra. Þá
var Diddir 12 ára og Sveinborg
systir hennar 6 ára. Ég hef ef-
laust verið ofdekruð í uppvext-
inum af þeim systrum.
Þegar Diddir kom úr Hús-
mæðraskólanum fékk hún
mænuveikina sem þá gekk og al-
gjört samkomubann var sett á,
við jafnvel þurftum ekki að fara í
skólann frá janúar og fram í
mars-apríl. Mér fannst meira
gaman að vera vinnukona hjá
Diddir og læra að elda matinn
sem hún var nýbúin að læra sjálf
heldur en að vera í skólanum.
Hún ætlaði sér að fara í
hjúkrun en fékk berkla eins og
Svenna systir og varð því að
hætta við það. Hún var mikill
söngfugl, fór í kirkjukórinn í
Bolungarvík mjög ung og var í
honum þar til hún flutti til
Reykjavíkur. Þegar ég tók við
kirkjukórnum 16 ára gömul var
Siggi hennar fenginn til að sjá til
þess að krakkinn myndi ráða við
starfið. Hann var tenór og Didd-
ir sópran og söngurinn var þeim
báðum hjartans mál sem og að
stuðla að því að kirkjustarfið
gengi sem best. Þegar hún flutti
suður fór hún í Áskirkjukórinn.
Þrátt fyrir heilsuleysið var sam-
viskusemin alltaf númer eitt hjá
Diddir. Það var mikil hamingja
þegar þau hjónin áttu þess kost
að eignast kjörsoninn Friðrik
Pétur sem kom heim með marg-
an silunginn þó að veiðistöngin
væri varla boðleg veiðimanni.
Það var gaman þau ár sem við
sungum og lékum á gítar hjá
Laufeyju Elíasar, hún var í
Hjálpræðishernum á Ísafirði en
bjó í Bolungarvík og hafði sam-
komur þar.
Ég votta Friðriki og Einari
mína dýpstu samúð. Diddir
verður minnst sem yndislegrar
manneskju og mjög trúaðrar
enda ólumst við upp í trausti á
Guð og syni hans. Blessun Guðs
fylgi henni á þann stað sem hann
hefur búið henni.
Sigríður systir (Sigga).
Langa-Fríða var alltaf svo
góð við okkur. Hún kenndi okk-
ur litli putti spillimann sem okk-
ur þótti skemmtilegur. Það var
gott að skríða í fangið hennar og
spjalla við hana. Hún gaf okkur
alltaf tíma og fallegt bros. Við
eigum eftir að sakna hennar
mikið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Kveðja frá ástardraumunum,
Alma Rut, Viktor Þórir
og Andri Guðjón.
Frænka, eins og hún var æv-
inlega kölluð í fjölskyldu minni,
var alla tíð stór hluti af lífi mínu.
Við systrabörnin og fjölskyldur
okkar fengum svo sannarlega að
njóta væntumþykju hennar.
Þegar móðir mín lést tók frænka
við ömmuhlutverkinu fyrir unga
syni mína og var hún ávallt í
miklu uppáhaldi hjá þeim.
Móðir mín og systur hennar
voru afar samrýndar og var mik-
ill samgangur milli fjölskyldn-
anna á uppvaxtarárum mínum í
Víkinni. Á samverustundum
okkar var tónlistin í hávegum
höfð og sungið margraddað við
undirleik Siggu Nóu.
Á Grundunum var ævintýra-
heimur, þar var sandurinn og
fallegi Kvenfélagsgarðurinn,
stykkið hans afa og sílalækurinn
þangað sem við systkinin fórum
oft með Friðrik frænda.
Frænka og Siggi léku í mörg-
um sýningum leikfélagins og er
mér afar minnisstæður leikur
þeirra í Gullna hliðinu, þar sem
Siggi lék Jón bónda og frænka
Maríu mey. Þau sungu líka bæði
í kirkjukórnum í fjöldamörg ár
og nutu þess að hlusta á fallega
tónlist. Sem unga konu dreymdi
frænku um að nema söng en
tækifæri gáfust ekki á hennar
yngri árum. Hún átti þess síðar
kost að sækja söngtíma. Frænka
hafði einnig áhuga á myndlist. Í
æsku færði hún mér mynd eftir
Picasso og gaf mér um leið inn-
sýn í verk hans og vakti áhuga
minn. Á Kjarvalsstöðum naut
hún sín vel. Hún kynntist þar
fjölmörgum listamönnum og
verkum þeirra og hvatti okkur
fjölskylduna til að sækja sýning-
ar og veitti okkur leiðsögn.
Fljótlega eftir að frænka fluttist
til Reykjavíkur fór heilsu eigin-
manns hennar hrakandi og erf-
iðleikar sóttu að. Siggi lést árið
1991 eftir mikil veikindi og ára-
langa umönnun frænku.
Frænka hafði unun af dansi
og í dansinum kynntist hún sam-
býlismanni sínum til rúmlega
tuttugu ára, honum Einari. Hún
átti einstaklega góð ár með hon-
um og ferðuðust þau saman
bæði innanlands og utan og
höfðu mikla ánægju af. Einar á
stóra fjölskyldu og mörg barna-
börn og naut frænka þess afar
vel að taka þátt í lífi hennar enda
sérstaklega hænd að börnum.
Einari og fjölskyldu hans, sér-
staklega Ölmu og Þóri, færi ég
mínar bestu þakkir fyrir ein-
staka umönnun og umhyggju við
frænku mína. Minning hennar
fylgir okkur um ókomna tíð.
Hafi hún þökk fyrir allt.
Árný Elíasdóttir.
Hólmfríður Vilhelmína var
Frænka með stóru F-i, og var
eiginlega eins og amma mín þar
sem móðuramma mín og systir
Frænku lést þegar ég var bara
þriggja mánaða. Frænka átti
heima rétt hjá okkur og ósjaldan
fór ég þangað eftir skóla eða í
pössun. Þar var alltaf vel hugsað
um drenginn og ég hugsa að ég
hafi borðað Royal súkkulaðibúð-
ing fyrir lífstíð hjá henni í Leir-
ubakkanum.
Við náðum ótrúlega vel sam-
an, höfðum svipaðan húmor og
alltaf gat maður treyst því að
hún væri í góðu skapi. Hún var
ekkert alltof hrifin af millinafni
sínu, Vilhelmínu, en ég kallaði
hana sjaldnast annað en Hólm-
fríði Vilhelmínu þegar hún
heyrði til, til að stríða henni.
Hún tók því vel og hló yfirleitt
að þessari vitleysu. Það kom líka
ósjaldan fyrir að Frænka skreið
um gólfin í íbúðinni að elta mig í
einhverjum leikjum sem teygðu
sig um alla íbúð. Þá spiluðum við
Olsen Olsen og Veiðimann af
miklum móð og hlógum mikið yf-
ir vitleysunni sem kom upp úr
okkur meðan við spiluðum.
Ég var heppinn að kynnast
Frænku svona vel og fá tækifæri
til þess að eyða með henni ótelj-
andi skemmtilegum stundum
sem gleymast seint.
Grétar Sveinn Theodórsson.
„Ég er ljós heimsins. Sá sem fylgir
mér, mun ekki ganga í myrkri, heldur
hafa ljós lífsins.“
(Jóh. 8:12)
Elskulega „Fríða Frænka“
móðursystir mín kvaddi þennan
heim 2.10. 2014. „Frænka“ var
mikil fjölskyldumanneskja. Hún
og Siggi maður hennar og sonur
þeirra Friðrik voru alltaf mjög
gestrisin. Vel man ég eftir flott-
um fjölskyldujólaboðum á þeirra
heimili í Bolungarvík. „Frænka“
og Siggi voru bæði góðir söngv-
arar og sungu ávallt í kirkju-
kórnum þar sem „Sigga“ systir
hennar spilaði undir á orgelið.
Þau hjónin voru líka góðir
leikarar og léku oft í leikritum í
bænum. Seinna meir fluttist
fjölskyldan suður til Reykjavík-
ur en haldið var samt áfram að
syngja í kirkjukórum á höfuð-
borgarsvæðinu. Fjölskyldan bjó
áfram í Reykjavík eftir andlát
Sigga og „Frænka“ vann í lengri
tíma á Kjarvalsstöðum og hafði
mikla ánægju af. Sumarið 1980
þá var ég svo heppin að fá að
leysa „Frænku“ af í sumarfríi á
listasafninu og var það mjög
skemmtileg og lærdómsrík
reynsla fyrir ungling utan af
landi. Oft fékk ég tækifæri til að
spjalla við marga merkilega
listamenn þess tíma. Seinna
meir var „Frænka“ svo heppin
að kynnast yndislegum manni
sem heitir Einar Guðmundsson
og bjó með honum í mörg ár.
Einar og „Frænka“ ferðuðust
talsvert saman bæði innanlands
og utan og nutu þess að vera til.
Mér er það sérstaklega minni-
stætt þegar ég og 8 ára gamall
sonur minn komum til landsins
frá Ameríku og gistum hjá þeim
hjónunum í eina viku sumarið
2011. „Frænka“ kenndi syni
mínum, honum Elíasi, að spila á
íslensk spil meðan Einar bakaði
ofan í okkur þessar flottu
pönnukökur. Og þegar tími var
kominn til að fara aftur til Am-
eríku laumaði „Frænka“ að okk-
ur hangikjöti, kleinum og öðru
góðgæti.
Ég fékk að sjá elsku
„Frænku“ í síðasta skipti 17
dögum áður en hún lést er ég og
Adda systir heimsóttum hana
saman. Hún tók í höndina á mér
og sagði „Guð geymi þig“
. Ég svaraði henni og sagði
„Guð geymi þig, Frænka mín“.
Nú er Fríða Frænka mín í faðmi
Guðs, og ég segi enn aftur „Guð
geymi þig, Frænka mín!“ Að
leiðarlokum vil ég þakka Fríðu
Frænku fyrir allt sem hún var
mér og mínum. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Fríða Elíasdóttir,
Houston, Texas.
Hólmfríður Hafliðadóttir, hin
mikla heiðurskona frá Bolung-
arvík, eða Fríða vinkona eins og
hún er alltaf kölluð á mínu heim-
ili, er látin rúmlega níræð að
aldri. Ég hef átt því láni að fagna
að kynnast vel nokkrum
bernsku- og æskuvinkonum
móður minnar, hennar Stínu
Sveins, frá Bolungarvík. Þetta
eru konur sem fæddust upp úr
1920. Allar hafa þær náð háum
aldri.
Fríða vinkona er önnur sem
kveður úr hópnum. Því miður
hef ég sjaldan komið til Bolung-
arvíkur en í gegnum þessar dug-
legu og glæsilegu kjarnakonur
finnst mér ég hafa kynnst Vík-
inni og lífinu þar áður fyrr næst-
um eins og ég hafi verið þar. Það
sem er einkennandi fyrir þær
allar er lífsgleðin, tryggðin,
samkenndin og væntumþykjan.
Ég kynntist Fríðu vinkonu
ekki almennilega fyrr en hún
fluttist frá Bolungarvík til
Reykjavíkur. Mér finnst ég
samt hafa kynnst henni miklu
fyrr þar sem hún var ein af
bestu vinkonum móður minnar
úr Bolungarvík og var talað mik-
ið og fallega um hana á heimili
mínu.
Móðir mín kallaði hana alltaf
Fríðu vinkonu og að sjálfsögðu
varð Fríða svo síðar góð vinkona
föður míns og systra minna.
Hún fylgdist alla tíð mjög vel
með okkur systrum og lét sér
mjög annt um hag okkar og
barna okkar.
Fríða ólst upp í Bolungarvík
og var alltaf Bolvíkingur í húð
og hár þó svo að hún flytti síðar
til Reykjavíkur. Það var einstak-
lega gaman að heimsækja hana
á fallegt heimili hennar og fara
með henni inn í herbergið þar
sem hún geymdi minningar sín-
ar úr Víkinni eins og og hún kall-
aði alltaf Bolungarvík. Móðir
mín hefur sagt mér margt frá líf-
inu í Víkinni frá því hún var ung.
Fríða vinkona bætti síðan við
þar sem hún bjó þar lengur. Hún
átti mikið af myndum frá Bol-
ungarvík sem teknar voru við
hin ýmsu tilefni í menningarlífi
Bolungarvíkur, t.d. frá þorra-
blótunum, frá kórstarfi, leiklist-
arstarfi, starfi með kvenfélaginu
og árshátíðum auk fjölskyldu-
myndanna. Hún sagði svo lifandi
og skemmtilega frá að það var
eins og ég væri með í þessu öllu.
Fríða átti einnig mjög merkileg-
ar bækur sem eru mér minni-
stæðar. En það eru bækurnar
sem hún handskrifaði í alls kon-
ar ljóð, vísur og minningar úr
Víkinni með sinni fallegu rit-
hönd.
Fríða vinkona var einstaklega
glæsileg og falleg kona. Hún var
glaðvær, hláturmild og söng-
elsk, las mikið og hafði gaman af
að ferðast. Mest held ég samt að
henni hafi þótt gaman að dansa.
Man ég sérstaklega eftir hvað
hún var alltaf glæsileg þegar
hún fór á dansleiki með foreldr-
um mínum og hvað hún ljómaði
af gleði þegar hún talaði um
dansinn.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Fríðu og Vík-
inni hennar. Ég ætlaði alltaf
með henni og móður minni í ferð
til Bolungarvíkur en því miður
lét ég aldrei verða af því. Nú er
Fríða vinkona okkar komin á
annað tilverustig. Ég sé hana
fyrir mér uppáklædda í litríkum
síðkjól, nýkomna úr lagningu,
dansandi og syngjandi í birtu,
sól og yl. Móðir mín og við öll
söknum þessarar glaðværu og
yndislegu vinkonu okkar.
Innilegar samúðarkveðju til
Einars, Friðriks, Árnýjar og
fjölskyldunnar.
Guðbjörg Emilsdóttir.
Þá hefur hún fengið hvíldina,
elsku Fríða okkar, rúmlega 91
árs gömul.
Okkar fyrstu kynni af henni
voru er hún hélt uppá 70 ára af-
mælið sitt og hún hafði þá ný-
verið kynnst föður mínum, Ein-
ari, en þau höfðu þá, bæði misst
maka sína.
Fríða tók strax hlýlega á móti
okkur og varð fljótt hluti af fjöl-
skyldu Einars. Hún kom okkur
fyrir sjónir sem stórglæsileg og
vönduð kona, er hafði mikið að
gefa. Fríða hafði fallega söng-
rödd og rithönd og þau Einar
höfðu unun af dansi og sóttu
framan af dansleiki í Ártúni og í
Hreyfilshúsið. Þau ferðuðust
mikið innanlands og ekki síst til
útlanda, þar voru Kanaríeyjar í
sérstöku uppáhaldi.
Jákvæðni var hennar aðals-
merki og sá hún oft spaugilegar
hliðar á hlutunum. Börnum og
barnabörnum okkar var hún hlý
og góð og öllum þótti þeim vænt
um „Löngu Fríðu“ eins og
barnabörnin kölluðu hana
stundum.
Einar og Fríða héldu heimili
fyrst í Hafnarfirði, en sl. 14 ár í
Keflavík, þar sem hluti fjöl-
skyldunar býr. En fyrir u.þ.b.
þremur árum tók heilsan að bila
og þau fluttu á hjúkrunarheim-
ilið Hlévang í Keflavík, þar sem
þau hafa unað hag sínum vel og
verið þakklát fyrir að vera í ör-
yggi og haft góða umönnun,
saman í herbergi.
Við þökkum elsku Fríðu fyrir
samfylgdina og vottum öllum að-
standendum hennar innilegustu
samúð.
Þórir og Alma.
Hólmfríður Vilhelm-
ína Hafliðadóttir
Þú kvaddir þegar blómin fóru að falla
og fölva haustsins sló á sumarskraut.
Þú hafðir gengið götu þína alla
og gæfu notið hér á lífsins braut.
Það syrtir að og söknuðurinn svíður,
hann svíður þó að dulin séu tár
en ævin okkar eins og lækur líður
til lífsins bak við jarðnesk æviár.
(Guðrún Elísabet Vormsdóttir)
Minningarnar hrannast upp
þegar maður hugsar til baka um
lítinn glókoll sem alltaf var hress
og ör. Þú stækkaðir og þroskaðist
fljótt, varðst fullorðin svo fljótt.
Þú varst frumburðurinn hennar
mömmu þinnar, hún var svo stolt
af þér, þegar hún hringdi í mig og
sagði mér að þú ættir von á barni
en ég mátti ekki segja neinum þar
sem það var ekki orðið opinbert
þá. Þú varst stóri bróðir sem
systkinin þín gátu alltaf leitað til í
Helgi Pétur
Elínarson
✝ Helgi Pétur El-ínarson fæddist
í Reykjavík 20.
ágúst 1987. Hann
andaðist á heimili
sínu í Basel í Sviss
14. september
2014.
Útför Helga Pét-
urs fór fram frá
Dómkirkjunni 26.
september 2014.
fróðleik um lífið og
tilveruna. Þú kynnt-
ist Camillu þinni, þið
eignuðust fallegan
dreng sem dafnar
svo vel. Minning þín
mun lifa með Andra
Breka.
Far þú í friði,
elsku Helgi minn.
Guð blessi minn-
ingu þína.
Sárt er vinar að sakna,
sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna,
margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta,
húmskuggi féll á brá,
lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta,
vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Elsku Camilla, Andri Breki,
Ágúst Ólafur, Randý og Stein-
unn. Guð styrki ykkur í sorg ykk-
ar.
Dagmar.
Ó, elsku pabbi, ég enn
þá er
aðeins barn, sem vill
fylgja þér.
Þú heldur í höndina
mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
Hörður Jónsson
✝ Hörður Jóns-son fæddist 24.
mars 1934. Hann
lést 2. júlí 2014. Út-
för Harðar fór
fram 16. júlí 2014.
við trúum, að þig við
hittum þá
í alsælu á grónum
grundum.
Þú þreyttur varst orð-
inn og þrekið smátt,
um þrautir og baráttu
ræddir fátt
og kveiðst ekki kom-
andi degi.
Nú kveðja þig vinir með
klökkva og þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Jón Gestur.