Stígandi - 01.10.1947, Page 35

Þúsund sinnum par að auki
þýðum rómi tek cg undir
góðan dag. Með bliðu brosi
býð ég öllum góðar stundir.
Síminn hringir, siminn hringir.
Sending parf i hasti að fara.
Stórir seðlar fd að.fjúka.
Fjáðir kaupa. Snauðir spara.
Dyrnar opnast, dyrnar lokast.
Dagsins pytur vex og lœkkar.
Búðin fyllist, búðin tcemist.
Bankaseðlastaflinn hœkkar.
— Út um gluggann oft ég stari
árla dags á lilýju vori,
par sem œskan áfram pýtur
yfir strcetið létl í spori;
pegar sól á himni heiðum
hellir veig á strjálan skóginn,
pegar allir upp i sveitum
iðjuhendur leggja á plóginn.
Þegar geisar grimmur vetur,
grúfi ég mig innan veggja,
pegar menn i klakakufli
kœnu sinni að bryggju leggja.
— Þeir sem lengst úr djúpi drógu
dráttinn stœrsta fyrir sandi —
hlutinn sinn og heillar pjóðar
hafa i skut og róa að landi.
Vorsirrs dýrð né vetrarbylur
venju minni eigi haggar.
En i brjósti búðarþjónsins
bœrist rödd, sem skyldan paggar.
Sérhvern dag i vanans viðjum
vaktaskipti hugann dreymir.
Eins og lind að Ægisdjúpi
út i sandinn timinn streymir.
17
STÍGANDI 257