Læknablaðið - 15.07.2000, Blaðsíða 61

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ
Frá tá og upp að eyrum
Bjarni
Jónasson
skrifar
Sendið efni í anda
læknaskops í
Broshornið,
Læknablaðinu,
Hlíðasmára 8,
200 Kópavogi
eða í bréfsíma
564 4106
eða á netfang:
bjarni.jonasson@
gb.hgst.is
Getið þess hver
sendir, en það sem
birtist verður undir
dulnefni.
Læknablaðið áskilur
sér rétt til að lagfæra
texta.
Höfundur er heilsugæslulæknir
í Garöabæ og stjómarmaður í
Nordisk Selskap for Medisinsk
Humor.
Saursýni
Akútvaktin er á „Bogganum" og annríki mikið eins
og venjulega. Ungur aðstoðarlæknir á lyfjadeildinni
tekur á móti miðaldra karlmanni með nokkurra daga
sögu um niðurgang. Maðurinn er nýkominn til lands-
ins eftir ferðalag um nokkur hitabeltislönd og orðinn
slappur. Læknirinn ungi velkist ekki í neinum vafa
um hvernig staðið skuli að málum. Hann tekur ná-
kvæma sögu, framkvæmir ítarlega skoðun og biður
loks um saurprufu, sem lætur ekki á sér standa. Þegar
að er gáð sést greinilega ormlaga fyrirferð í skálinni,
sem unglæknirinn veiðir upp sigri hrósandi en að-
framkominn af óþef og setur í krukku. Það sem í
krukkunni er reynist óvenjulegt. Farið er með krukk-
una á kaffistofuna til að sýna starfsfólkinu, en stofan
tæmist á augabragði. Pantaður er leigubíll til að fara
með sýnið beint að Keldum í rannsókn. Nokkru síðar
er læknirinn ungi kallaður í símann. „Góðan daginn,
þetta er kollegi þinn á Keldum. Ég var að skoða sýn-
ið, sem þú sendir áðan með leigubílnum. Það reynd-
ist vera baunaspíra.“
Hernia linea albae
Prófessor Guðmundur Thoroddsen var ágætur sögu-
maður. Hann kryddaði kennsluna sögum, sem vörp-
uðu skýrara ljósi á efnið og voru þær ekki sjaldan á
kostnað hans sjálfs.
Eitt sinn var hann að uppfræða læknanema um
herniur, meðal annars hernia linea albae. Sagan var
af bónda, sem kom til Guðmundar og bar sig illa
vegna mikilla óþæginda í ofanverðri miðlínu á kvið.
Guðmundur skoðaði manninn og fann smágat í linea
alba, sem hann skar í og fann netju í gatinu.
Ari síðar eða svo hitti hann bóndann og spurði
um líðan hans. Bóndinn lét mjög vel af sér og Guð-
mundur fór fram á að sjá árangurinn af handverki
sínu. „Og þegar hann fletti upp skyrtunni blasti við
mér hnefastór miðlínuhernia."
Næturbrölt
Gamla konan á spítalanum var sæmilega áttuð að
deginum. Á nóttunni sló út í fyrir henni og hún gerð-
ist það óróleg, að hún hélt vöku fyrir stofufélögum
sínum. Það var því nauðsynlegt að flytja hana á aðra
stofu, en sjúklingarnir þar kvörtuðu einnig. Þegar
upp var staðið hafði reynst nauðsynlegt að flytja
gömlu konuna fjórum sinnum á milli stofa á spítalan-
um á einni viku - frá norðurálmunni í austur, suður
og loks vesturálmuna.
Þegar yfirlæknirinn, sem sú gamla þekkti vel,
kom á stofugang sat hún við gluggann og horfði hugsi
út. „Veistu læknir, þessi spítali er engum líkur. Á
hverri viku snýst hann um heilar 360 gráður.“
Óbærilegur verkur
Sjúklingurinn var mjög illa haldinn af verk í öðrum
ganglimnum öllum. Til þess að leggja áherslu á orð
sín sagði hann: „Ég er með óbærilegan verk frá tá og
upp að eyrum.“
Úr sjúkraskýrslum
Sjúkrasaga: B. er lagður inn til endurhæfingar eftir
aortalokuaðgerð á Landspítala...
... Það var sett í hann biologísk ósæðarloka en ekki
venugraftar.
Skoðun við komu: Furðu brattur að sjá...
Göngudeild 03.2000: Blóðþrýstingur í dag er 138/80.
Hann glopraði út úr sér að hann hefði í lengri tíma
haft þurran ertingshósta.
Nóg að drekka
Æskuvinirnir Nonni og Nanni hittust á förnum vegi.
Nonni horfði á vin sinn drykklanga stund áður en
hann sagði: „Nanni minn, þú lítur alveg hræðilega illa
út. Hvað er eiginlega að?“
„Ég er búinn að vera veikur nokkuð lengi,“ sagði
Nanni. „Ég fór svo til læknisins um daginn og hann
sagði mér að drekka gulrótarsafa eftir heitt bað.“
„Ég býst ekki við að það hafi nú gert mikið gagn,
eða hvað?“
„Ég verð bara að viðurkenna að ég veit það ekki“
sagði Nanni. „Ég gat aldrei klárað baðvalnið.“
Of feitur, eða hvað ?
Heimilislæknirinn fékk of þungan sjúkling til sín á
stofuna, sem vildi fá hjálp vegna offitunnar. Læknir-
inn lagði mataræðis- og líkamsræktarprógramm fyrir
sjúklinginn og sendi hann svo heim með hæðar- og
þyngdarlínurit, þannig að hann gæti betur fylgst með
því hvernig hann léttist.
Mánuði seinna kom sjúklingurinn aftur á stofuna.
Læknirinn lét hann stíga á vigtina og komst þá að því,
að sjúklingurinn hafði þyngst. „Líttu hérna á línuritið
og líttu svo á vogina," sagði læknirinn. „Þú ert enn allt
of þungur.“
„Hvaða vitleysa," sagði maðurinn. „Ég er aðeins
15 sentimetrum of stuttur."
Lesendur góðir !
Sendið gjarnan í Broshornið gamansögur úr klínik-
inni, sögur af gömlu lærimeisturunum, bundið mál
eða hvað eina, sem létt gæti lund.
Læknablaðið 2000/86 531