Læknablaðið - 15.04.2003, Side 49

UMRÆÐA & FRÉTTIR / MÁLEFNI BUGL
Ekki sjálfstæð stofnun heldur
eining á stóru sviði
Rætt við Ólaf Ó. Guðmundsson yfirlækni Barna- og unglingageðdeildar Landspítalans
um málefni deildarinnar
Allmiklar umræður urðu í fjölmiðlum á dögunum
um málefni Barna- og unglingageðdeildar Landspít-
alans (BUGL). Málið hófst með því að stjórn Barna-
geðlæknafélags íslands skrifaði bréf til heilbrigðis-
ráðuneytisins um stöðu deildarinnar og óskaði eftir
því að gripið yrði til aðgerða. Afrit af því bréfi fór
víða og umræðan hófst upp úr því.
Viðbrögð ráðuneytisins við bréfinu voru þau að
fela forstjóra Landspítala að skipa nefnd til að fara
ofan í stöðu deildarinnar en þá fyrst tók steininn úr.
Osætti kom upp vegna samsetningar nefndar þriggja
hjúkrunarfræðinga og tveggja lækna undir forystu
sviðstjóra hjúkrunar á geðsviði.
Þessi hópur vann þó hratt og vel þannig að deil-
urnar um samsetningu hans voru rétt hljóðnaðar
þegar hann var búinn að setja fram fyrstu tillögur sín-
ar um neyðaraðgerðir. Ráðherra heilbrigðismála
lagði svo tillögur fyrir ríkisstjórnina sem samþykkti
þær 11. mars (sjá rammagrein á næstu síðu).
Veruleg fjölgun
Læknablaðið leitaði til Ólafs Ó. Guðmundssonar
yfirlæknis á BUGL og spurði hann hvernig þessar
umræður og atburðir birtust honum.
„Það er langur aðdragandi að þeirri stöðu sem
deildin er í þótt sumir láti líta svo út sem þetta sé ný
staða. Haustið 1998 skilaði fjölmennur starfshópur á
vegum heilbrigðisráðuneytisins tillögum að stefnu í
geðheilbrigðismálum þar sem lagt var til að úrbætur
á sviði barnageðlækninga nytu algers forgangs þótt
mörg brýn mál væri við að glíma. Þá var brugðist við
með tímabundnum aukafjárveitingum sem tengdust
ráðningu einstakra starfsmanna.
Vorið 2000 var gerður þjónustusamningur þar
sem kveðið var á um samstarf BUGL við SÁÁ og
Barnaverndarstofu en stofan sagði þeim samningi
upp í fyrravor. Samningurinn rann út en okkur var
sagt að starfa áfram með óbreyttum hætti enda yrði
fjármagn tryggt til þess að framfýlgja honum.“
- Hvað varð um tillögurnar frá 1998?
„Það hefur sáralítið verið farið eftir þeim. Tillög-
urnar voru mjög skýrar og í þeim var bent á hvað
þyrfti að gera en þeim var ekki fylgt eftir. Þar var
fjallað um verulega uppbyggingu göngudeildar, fram-
haldsmeðferðardeild fyrir unglinga og breytta rekstr-
ar- og stjórnunarstöðu deildarinnar. Ekkert af þessu
hefur gengið eftir. Það eina sem hefur gerst er að
stöðugildum á göngudeild hefur fjölgað úr 12 í um 14.
í tengslum við þjónustusamninginn voru tvö herbergi
á unglingadeild útbúin sérstaklega til að geta betur
mætt þörfum bráðveikra en jafnframt fækkað um eitt
meðferðarpláss.
Á síðustu árum hefur málum sem vísað er til okk-
ar fjölgað verulega auk þess sem alvarlegum tilfellum
virðist fjölga í sama hlutfalli. Vissulega eru flest málin
þannig að þau krefjast ekki innlagnar en ef grunn-
þjónustan virkar ekki sem skyldi getur það valdið því
að hlutfall alvarlegra tilvika hækkar.“
Viðvarandi toppur
„Það eru alltaf sveiflur í fjölda slíkra tilvika en svo ég
vitni í orð deildarstjóra unglingadeildarinnar þá hef-
ur verið viðvarandi sveiflutoppur um alllangt skeið.
Við þær aðstæður eykst álag á starfsfólk og það helt-
ist úr lestinni. Starfsemi deildarinnar miðast við þau
m'u rúm sem hér eru og þegar erfiðum tilvikum fjölg-
Ólafur Ó. Guðmundsson
yfirlœknir Barna- og
unglingageðdeildar
Landspítalans.
Þröstur
Haraldsson
Læknablaðið 2003/89 333