Læknablaðið - 15.04.2004, Side 67

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 47
Af erjum hjóna og broddborgara
Heim af fæðingardeildinni
Barnalæknirinn tók eftir því að unga móðirin sem var
að fara heim af fæðingardeildinni með frumburðinn
var ákaflega taugaóstyrk. „Þetta verður allt í stakasta
lagi hjá þér, vina mín,“ sagði læknirinn hughreyst-
andi. „Það er aðeins tvennt sem þú þarf að muna; að
halda öðrum endanum mettum og hinum þurrurn."
Hjónaerjur
Læknirog kona hans rifust heiftarlega við morgun-
verðarborðið. „Þú ert ekki einu sinni góð í rúminu
lengur,“ öskraði maðurinn og rauk svo af stað til
vinnu sinnar. Þegar leið á morguninn varð hann full-
ur iðrunar og eftirsjár vegna þess sem hann hafði
hreytt út úr sér. Til að bæta ráð sitt hringdi hann heim
urn hádegisbil til að reyna að sættast við konu sína.
Það hringdi lengi áður en konan svaraði.
„Af hverju varstu svona lengi að svara?“
„Ég var í rúminu.“
„Af hverju ertu ekki komin á fætur?“
„Það var bara að láta tékka á því hvort þú hefðir
haft rétt fyrir þér.“
í hvítum slopp
Læknanemi sem var kominn vel áleiðis í náminu var
með allar klær úti til að ná sér í aukapening. Fyrir
utan það að vinna á aukavöktum á bráðamóttöku
sjúkrahússins vann hann hjá kjötkaupmanninum sem
var með stærstu mönnum og þótti svo ógnvænlegur á
svipinn að hann var aldrei kallaður annað en „slátrar-
inn“. Á báðum stöðum þurfti læknaneminn að vera i
hvítum slopp í vinnunni.
Kvöld eitt var hann að aka gamalli konu inn á
skiptistofu á bráðamóttökunni þegar hún virtist átta
sig á hlutunum, kipptist til og æpti upp yfir sig: „Guð
minn góður, það er þá aðstoðarmaður slátrarans."
Góður með sig
Læknirinn gekk inn í skoðunarherbergið þar sem einn
af broddborgurum samfélagsins beið hans. Maður
þessi hafði aldrei laðað að sér fólk og var þekktur af
því að hafa aldrei rangt fyrir sér og vita allt manna
best.
„Góðan daginn, Áslákur. Hvað amar að þér?“
spurði læknirinn.
„Það er best að þú komist að því enda reikna ég
með því að þú fáir borgað fyrir það,“ ruddi Áslákur
úr sér og virtist ekki vera að leita eftir samúð læknis-
ins.
„Allt í lagi,“ sagði læknirinn. „Kunningi minn er
dýralæknir. Það er best að ég hringi í hann og biðji
hann um að líta við. Hann er sá eini sem ég þekki sem
getur fundið út hvað er að þér án þess að spyrja
spurninga."
Ótrúleg saga úr maga
Einn af sælkerum landsins sat að kræsingum, en áður
en hann byrjaði að borða var hann svo svangur að
blóðsykurmagnið var nálægt hættulegu lágmarki. I
græðgi sinni gáði hann ekki að sér og gleypti gleraug-
að sem fallið hafði úr annarri augntóftinni niður á
diskinn. Sælkerinn áttaði sig hins vegar fljótt á því
hvernig komið var og flýtti sér til meltingarsérfræð-
ings til þess að fá hann til að sækja augað. Læknirinn
beið ekki boðanna og gerði magaspeglun. „Ég hef
kíkt ofan í ófá maga á langri starfsævi, en þetta er
fyrsti maginn sem kíkir til baka á mig,“ sagði læknir-
inn að speglun lokinni.
Mannslífum bjargaö
Kennari í lífeðlisfræði við ónefnda læknadeild var
þekktur fyrir það að gera mjög miklar kröfur til nem-
enda sinni. Sumir kölluðu það ofurkröfur. Dag nokk-
urn var hann að útskýra mjög flókið atriði þegar einn
nemandinn rétti upp hönd og spurði:
„Því í ósköpunum þurfum við að kunna þetta sem
þú ert að reyna að troða inn í hausinn á okkur?“
„Til þess að bjarga mannslífum,“ sagði kennarinn.
Nokkrum mínútum seinna rétti sami læknanemi
upp höndina að nýju. „Hvernig getur lífeðlisfræði
bjargað mannslífum?“
„Hún kemur í veg fyrir að hinir fáfróðu verði lækn-
ar,“ svaraði kennarinn.
Fæöingarhríðir
Læknir úti á landi svaraði í símann. Á línunni var
verðandi faðir sem var í miklu uppnámi og lét á sér
skilja að konan væri komin með fæðingarhríðir. Lækn-
irinn reyndi að átta sig á því hve mikið konunni lægi
á að komast á spítala.
„Hve langt er milli verkja hjá konunni?" spurði
læknirinn.
Það kom löng þögn í símann en loks svaraði mað-
urinn:
„Ég er ekki viss en ég held þó að verkirnir komi
allir frá sama staðnum."
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@hg.is
Bjarni er heimilislæknir
í Garðabæ.
Læknablaðið 2004/90 347