Fréttatíminn - 07.11.2014, Síða 25

Allir hafa eitthvað
sem þeir þurfa
að vinna með hjá
sjálfum sér, af hvaða
toga sem er, og það
hefur enginn efni á
að dæma aðra.
É
g er með kvíðaröskun
á háu stigi. Það óþægi-
legasta við kvíðann
er að hann kemur
aldrei í sömu mynd.
Það sem mér finnst verst er að ég
átta mig ekki á því af hverju ég er
með kvíða,“ segir söngvarinn Geir
Ólafsson. Geir er þekktur fyrir
líflega framkomu á sviði, hann á
gott með að tala við fólk og ber
það ekki utan á sér að vera kvíða-
sjúklingur. „Ég er ekki kvíðinn
fyrir að hitta fólk eða koma fram á
tónleikum. Ég fæ kvíðaköst nánast
daglega og þetta truflar því mitt
daglega líf. Kvíðaköstin lýsa sér
þannig að ég upplifi sterkar raun-
verulegar tilfinningar, fæ öran
hjartslátt, svitna í lófum, verð stíf-
ur í höndum og kjálkum og fæ jafn-
vel sjóntruflanir. Þetta eru í raun
þessi hefðbundnu kvíðaeinkenni
og þau standa yfir í kannski 20-30
mínútur. Eftir á tekur við gríðarleg
þreyta vegna þess hversu mikið
þetta tekur á líkamann og mér líð-
ur stundum eins og ég sé að koma
af tveggja tíma erfiðri líkamsrækt-
aræfingu.“
Geir hafði lagt til að við mæltum
okkur mót á Kaffi Mokka í Borgar-
túni en þegar ég nálgaðist húsið
sá að kaffihúsið heitir núna Te og
Kaffi. Ég svipaðist um eftir Geir
en sá hann hvergi og ákvað að
hringja í hann til að tryggja að við
værum bæði á sama kaffihúsinu,
svona fyrst það bar annað nafn en
við héldum. Geir var sannarlega
á staðnum og ástæðan fyrir því
að ég fann hann ekki var að Geir
var ekki maður einsamall heldur
var hann á spjalli við tvær konur í
einu horni kaffihússins. Ég ákvað
að finna borð fyrir okkur en á
leiðinni þangað var Geir stöðvaður
af tveimur öðrum konum. Þegar
hann var loks laus sagði hann að
það væri líklega helst til of mikið
skvaldur þarna og stakk upp á nýj-
um stað fyrir viðtalið: „Eigum við
að koma á rúntinn?“ spurði hann
og krafðist þess að við færum á
hans bíl en ekki mínum: „Ég slaka
svo vel á þegar ég er að keyra,“
segir hann til skýringar. Við keyr-
um sem leið liggur upp Nóatúnið
og ökum stefnulaust áfram.
Sannfærður að ég væri
að deyja
Geir er fæddur og uppalinn í efra
Breiðholti, nánar tiltekið í Torfu-
felli. Hann segist strax sem barn
hafa barist við kvíða en af einhverj-
um ástæðum hætti hann síðan að
fá kvíðaköst og kvíðinn fór ekki að
gera vart við sig af alvöru fyrr en
Geir Ólafsson er með alvarlega kvíðaröskun og fær kvíðaköst nánast daglega. Hann segir það hafa skipt sköpum að hafa leitað sér hjálpar og stunda heilbrigt líferni.
Geir Ólafsson söngvari glímir
við kvíðaröskun á háu stigi.
Hann fær kvíðaköst nánast
daglega og þegar verst lætur
hefur hann þurft að hringja á
sjúkrabíl fyrir sjálfan sig. Geir
hefur aldrei vitað af hverju
hann er með kvíða en hann
kvíðir því hvorki að hitta fólk
né koma fram á tónleikum.
Hann hefur farið reglulega til
geðlæknis síðasta áratug og
segir það hafa breytt lífi sínu
til hins betra.
Fæ daglega
kvíðaköst
Geir var kominn á þrítugsaldurinn.
„Þegar ég var lítill þorði ég stundum
ekki að fara einn nema ákveðinn
radíus fyrir utan heimili mitt því ég
varð að vera fullviss um að ég kæmist
strax heim ef ég vildi. Á þessum tíma
var líka algengt að strákar væru að
gista hver hjá öðrum en það var ekki
möguleiki á að ég legði í slíkt. Ég
varð að finna fyrir því öryggi að vera
hjá fjölskyldu minni. Þessi kvíði er að
hluta arfgengur hjá mér en þegar ég
var strákur sagði pabbi mér alltaf bara
að harka af mér og vera sterkur. Ég
treysti pabba og reyndi að harka þetta
af mér.“ Geir rifjar einnig upp barna-
afmæli, hefðbundið barnaafmæli þar
sem ekkert kom upp á, en hann fékk
alvarlegt kvíðakast. „Ég fann allt í
einu fyrir svo mikilli vanlíðan og var
sannfærður um að ég væri að deyja.
Þetta fór þannig að það var farið með
mig upp á spítala.“
Við erum komin langleiðina niður
Laugaveginn þegar Geir útskýrir af
hverju hann ákvað að segja frá því að
hann þjáist af kvíðaröskun. „Ég geri
það því ég skammast mín ekki fyrir
það. Þetta er bara einn af þeim sjúk-
dómum sem fólk glímir við í lífinu.
Samt er enn einhvern veginn meira
feimnismál að þjást af andlegum
veikindum en líkamlegum. Ég veit að
við erum hér á Laugaveginum búin
að keyra fram hjá fjöldanum öllum
af fólki sem þjáist af kvíða og öðrum
andlegum erfiðleikum, fólki sem líður
illa en finnst það ekki geta talað opin-
skátt um vanda sinn. Ég vil leggja
mitt á vogarskálarnar til að minnka
fordómana,“ segir Geir en hann hefur
sjálfur orðið fyrir fordómum. „Ég hef
reynt að taka þá ekki inn á mig því ég
veit að þeir stafa af þekkingarleysi.
Í eitt skiptið, og eina skiptið sem ég
hef þurft að aflýsa tónleikum vegna
kvíða, varð ég var við mikið skilnings-
Lj
ós
m
yn
d/
H
ar
i
Framhald á næstu opnu
26 viðtal Helgin 7.-9. nóvember 2014