Fréttatíminn - 14.11.2014, Síða 30

J ón Kalman segir í einni bókinni sinni að hamingjan sé leitin og það er mikill sannleikur fólgin í því. Það er þessi
stöðuga viðleitni sem er svo mikilvæg, að
hætta aldrei að leita. Ef við hættum aldrei
að gefa lífinu tilgang þá kemur hamingjan í
framhjáhlaupi, hún er einskonar bónus. Það
er of stórt verkefni að hafa bara einn tilgang
með lífinu. Við eigum að fókusa á daginn í
dag og hvernig við getum gert hann góðan.
Það er miklu betra að spyrja sig hvaða tilgang
lífið hafi akkúrat núna heldur en að spyrja sig
hver tilgangurinn með lífinu sé,“ segir Anna
Valdimarsdóttir og lætur þetta allt saman
hljóma ofureinfalt.
Var lengi finna sig
Anna, sem hefur starfað sem sálfræðingur til
fjölda ára, gaf nýverið út sína þriðju bók, „Hug-
rækt og hamingja“, en áður hefur hún gefið
út metsölubækurnar „Leggðu rækt við sjálfan
þig“ og „Leggðu rækt við ástina“. Hún hefur
leiðbeint og hjálpað fólki til fjölda ára en segir
sína leið samt alls ekki hafa verið neitt beinni
eða greiðari en annarra. „Ég hefði til dæmis
viljað læra bókmenntafræði, heimspeki eða
sálfræði en þegar ég byrjaði í Háskólanum
var það ekkert í boði. Svo ég valdi það sem var
næst áhugasviði mínu, íslensku og bókasafns-
fræði,“ segir Anna sem átti barn ung og gat því
ekki farið utan til náms. Hún leitaði fyrir sér í
íslensku og bókasafnsfræðum en hlær þegar
hún rifjar upp hvernig hún hætti náminu rétt
fyrir lokaprófið þar sem hún gat ekki hugsað
sér að starfa á bókasafni.
„Svo tók ég frönsku og fór að vinna hjá föður
mínum, Valdimar Jóhannssyni í bókaútgáfunni
Iðunni, við handritalestur, þýðingar og próf-
arkalestur. Ég átti mitt annað barn á þessum
tíma og þegar ég var í barnsburðarleyfi fékk
ég próförk heim til að lesa, sem var Sálarfræði
Sigurjóns Björnssonar. Það var nýbyrjað að
kenna sálfræði í Háskólanum og þetta var ein
kennslubókanna. Ég prófarkalas bókina og
vissi um leið að þetta var eitthvað fyrir mig og
fór strax og skráði mig í sálfræði.“
Heillaðist af austurlenskum fræðum
Anna hafði unnið í mörg ár sem sálfræðingur
þegar hún sá námskeið hjá búddamunki aug-
lýst með yfirskriftinni „What’s love got to do
with it“. „Ég hafði nú ekki mikla trú á þessu í
byrjun en fór því ég var að vinna í bókinni um
ástina. Ég heillaðist algjörlega og sökkti mér í
alla þá fræðslu sem ég komst yfir um austur-
lensk fræði. Nokkrum árum síðar heyrði ég
svo af mindfulness, eða núvitund, og kveikti
strax á tengingunni þarna á milli,“ segir Anna.
Í dag er núvitund á allra vörum og fólk sífellt
meðvitaðara um þessa ævafornu austurlensku
visku. „Við fáum miklu meira út úr lífinu ef við
erum til staðar í andartakinu. Lífið er núna.
Ekki í fortíðinni eða framtíðinni. Ef við njótum
ekki andartaksins, erum fjarhuga, þá missum
við af lífinu. Ef við lifum í núinu verðum við
meira vakandi fyrir því þegar hugur okkar
dettur ofan í áhyggjur og vandamál. Eða
vangaveltur um hamingjuna og tilganginn. Og
þá festumst við í aðgerðaleysi og jafnvel þung-
lyndi.“
Hugsar minna í dag
Anna segir hugleiðslu og vakandi athygli hafa
hjálpað sjálfri sér mikið. „Ég hef, rétt eins og
aðrir, verið döpur og leið og jafnvel þunglynd.
Ég er bara farin að hugsa minna,“ segir Anna
og hlær, en á þá við að hún hafi meiri stjórn á
hugsunum sínum í dag. „Það er mjög mikil-
vægt að bæla slæmar hugsanir ekki niður,
heldur leyfa þeim að koma en kunna að sleppa
á þeim takinu. Gott tæki til þess er að snúa
athyglinni að andardrættinum,“ segir Anna
og ég bið hana um ráð til lesenda, tæki til að
hjálpa okkur að vera í núinu. Þá segir Anna
vera kominn tíma á þriggja mínútna andrými.
Hún biður mig um að finna mér góða stöðu
á stólnum og finna fyrir sjálfri mér. Fótunum,
lærunum, höndunum, öxlunum.... Finni ég
fyrir spennu eða óþægindum þá eigi ég að
taka eftir því. Hún biður mig um að veita
hugsunum mínum eftirtekt, tilfinningum og
hugarástandi. Á milli þess sem Anna talar til
mín með sinni rólegu og hlýju rödd er algjör
þögn í herberginu. Hún biður mig um að veita
hugsununum eftirtekt með forvitni og áhuga
en snúa mér svo frá þeim og einbeita mér að
andardrættinum. Eftir að hafa hvílt við andar-
dráttinn í nokkra stund biður Anna mig um að
„koma til baka“, en ég er svo afslöppuð að það
reynist frekar erfitt.
„Þetta snýst eiginlega bara um að safna sér
saman og taka eftir þessu smáa sem venju-
lega fer fram hjá okkur,“ segir Anna en ég
horfi bara dáleidd á hana, svo afslöppuð að ég
er alveg hætt að hugsa um hvernig ég eigi að
koma allri þessari visku til skila á einni blað-
síðu í blaðinu.
Halla Harðardóttir
halla@frettatiminn.is
Hamingjan er bónus
Anna Valdimarsdóttir sálfræðingur segir hugleiðslu og meðvitund um núið hafa
hjálpað sér mikið í lífinu, hennar gata hafi ekki verið greið frekar en annarra. Í sinni
þriðju bók, „Hugrækt og hamingja“, kennir hún okkur að leggja rækt við núið og að
bola burt slæmum hugsunum sem geta leitt til depurðar eða kvíða.
Anna Valdimarsdóttir sálfræðingur hefur gefið út sína þriðju bók, „Hugrækt og hamingja“. Hún segir spurninguna um
tilgang lífsins vera allt of stóra, betra sé að spyrja um tilgang lífsins núna, á einu tilteknu tímabili.