Læknablaðið - 15.05.2006, Page 45

UMRÆÐA & FRÉTTIR / FRÉTTIR ÚR LÆKNADEILD
aðferðafræði rannsókna og hvernig skrifa eigi vís-
indagreinar."
Tómas segir að valnámskeiðið veiti einnig
möguleika fyrir nemendurna að komast að á
rannsóknarstofum og sérhæfðum deildum sjúkra-
húsa erlendis. „Möguleikarnir í þeim efnum er
fjölmargir en þar er mikilvægt að hafa tímann fyrir
sér og því hvet ég nemendur til að kynna sér allt
slíkt með góðum fyrirvara”
Gunnhildur Jóhannsdóttir skrifstofustjóri á
skurðdeild Landspítala hefur unnið að undirbún-
ingi námskeiðsins ásamt Tómasi. Hún segir að
reynsla spítalans af móttöku erlendra læknanema
á skurðdeildum sjúkrahússins sé góð en þar er
einmitt oft um að ræða nema í sambærilegum val-
námskeiðum við erlenda læknaskóla.
„Við búum því nú þegar að reynslu í móttöku
erlendra læknanema á slíkum námskeiðum sem
nýtist okkur beint við skipulagningu valnám-
skeiðsins fyrir íslensku læknanemana,“ segir
Gunnhildur.
Kappsmál að lokka til sín sterka nemendur
Tómas segir einu skilyrðin sem sett eru fyrir sam-
þykkt á vali á viðfangsefni séu að nemandinn
geti sýnt fram á að námið á valtímabilinu nýtist
þeim síðar í starfi sínu sem læknar. „Með þessu
skapast mjög margir nýir möguleikar bæði fyrir
læknanema og leiðbeinendur þeirra. Horft er út
fyrir hina hefðbundnu ramma læknadeildarinnar
og öllum starfandi sérfræðingum er gefið tækifæri
til að koma með hugmyndir að verkefnum sem
þeir geta hugsað sér að leiðbeina nemendunum
með á námskeiðinu. Parna opnast því fjölmörg
tækifæri fyrir lækna og sérgreinar þeirra, bæði til
kynningar sérgreininni og þeim rannsóknum sem
henni tengjast. Það ætti að vera kappsmál lækna
hverrar sérgreinar að lokka til sín sterka nemendur
og vekja þannig áhuga á faginu.“
Tómas segir mjög mikilvægt að starfandi
læknar séu samstíga læknadeildinni í að virkja
möguleikana sem felast í valnámskeiðinu. „Við
höfum lagt mikla vinnu í að skipuleggja þetta sem
best til að fyrirbyggja misskilning og hugsanlega
árekstra."
Hann segir jafnframt að með hinu nýja náms-
fyrirkomulagi sé verið að fela nemendunum
sjálfum ábyrgðina að talsverðu leyti á eigin námi.
„Auðvitað verður agi að vera til staðar og eftirlit
með því að nemendur sinni náminu. En þegar þeir
hafa lokið kjarnanámi í svo langan tíma þá ættu að
gefast möguleikar á vali sem fer eftir áhuga hvers
og eins og þá jafnvel út fyrir múra deildarinnar.
Það er mikil ábyrgð lögð á herðar mér og kennslu-
ráði læknadeildarinnar að fylgja þessu vel eftir og
tryggja að námskeiðið fari vel af stað. Nemandinn
verður að leggja fram svokallaða verkáætlun fyrir Harvard Medicalschool í
ákveðinn tíma sem ég sem umsjónarmaður nám- Boston.
skeiðsins tek afstöðu til og met hvort standist kröf-
ur eða ekki. Nemandinn vinnur þessa verkáætlun í
samstarfi við sinn leiðbeinanda og ég á ekki von á
öðru en þetta gangi vel fyrir sig.“
Læknanám sem stenst ítrustu gæðakröfur
Námskeiðið er síðasti hluti hins formlega sex ára
læknanáms og tekur yfir fjóra mánuði en síð-
asti mánuðurinn er ætlaður til undirbúnings fyrir
USMLE læknanemaprófið sem er lokapróf þeirra.
Prófið verður haldið um miðjan maí 2007. „Kjarni
valnámskeiðsins er því þrír mánuðir sem nem-
endur geta ráðstafað að töluverðu leyti sjálfir. Það
er t.d. gert ráð fyrir góðum tíma til lesturs bóka og
vísindagreina sem tengjast því viðfagnsefni sem
neminn hefur valið sér. Valnámskeið er því ekki
hugsað sem bein viðbót við hefðbundið klínískt
nám á spítala eða heilsugæslustöð eins og tíðkast
hjá yngri árgöngum.“
Tómas segir að læknanám sé í eðli sínu frekar
íhaldsamt, enda byggt á gömlum gildum sem full
ástæða sé til að halda í heiðri. „Læknadeildin hefur
hinsvegar sýnt að þar er fullur hugur á því að bjóða
nám sem er í senn nútímalegt og í hæsta gæða-
flokki. Með þessum breytingum er verið að fylgja
þeim straumum sem verið hafa ríkjandi í fremstu
læknadeildum háskólanna í kringum okkur og við
gjarnan tekið mið af. Ég myndi því segja að við
séum að bjóða upp á mjög nútímalegt læknanám
sem stenst ítrustu gæðakröfur."
Nánari upplýsingar og eyðublöð um valnám-
skeið sjötta árs má finna á heimasíðu læknadeildar
www.hi.is
Læknablaðið 2006/92 401