Læknablaðið - 15.10.2006, Qupperneq 41

UMRÆÐA & FRÉTTIR / UNGLÆKNAR
þessu hafa staðið yfir breytingar á vaktakerfi ung-
lækna þannig að vaktir okkar standist hvíldartíma-
ákvæði laga. Er þetta mikið framfaraskref og hefði
líklega aldrei náðst í gegn nema vegna breytinga
á lögum. Frá og með 1. september fáum við meiri
frítökurétt ef gengið er á móti hvíldartímaákvæð-
unum. Þannig fæst einn og hálfur klukkutími í frí
fyrir hverja klukkustund sem unnin er ef rétturinn
um 11 tíma hvíld milli vakta er ekki virtur. Þetta
er því stór áfangi í kjara- og réttindabaráttu ungra
lækna.”
Samningar túlkaöir einhliða
Bjarni Þór segir að í gegnum tíðina hafi skoðanir
verið skiptar meðal lækna um hvort hagsmunum
þeirra væri betur borgið með heildarsamtökum
eða sérfélögum.
„Skoðun okkar í Félagi ungra lækna er að
því stærri sem heildarsamtökin eru og því fleiri
sem þar eru innanborðs, því sterkari útávið séum
við. Allur klofningur í minni einingar og minni
sérfræðifélög er að okkar mati ávísun á lakari
árangur í kjarabaráttu. Hins vegar eru hags-
munir lækna ekki einhlítir og störf þeirra og
starfsfyrirkomulag rnjög ólíkt þó allir séu læknar
í grunninn. Samninganefnd ríkisins hefur bent á
að sérhagsmunamál sérfræðinga í hinum ýmsu
greinum eigi að semja um beint við vinnuveitand-
ann, með svokölluðum vinnustaðasamningi, en eitt
af aðalvandamálunum hefur verið að fá stærsta
vinnuveitandann, Landspítala, til að semja um
slíka hluti. Það er umhugsunarefni að allar starf-
andi stéttir innan hans eru með vinnustaðasamn-
ing nema læknar. Því miður hefur það sýnt sig að ef
ekki er samið um öll smáatriði í stóra samningnum
og vinnuveitanda sýnt það traust að semja um
þau við okkur þá hefur hann tekið sér það vald að
túlka samninginn einhliða án samráðs eða samn-
inga við okkur. Hvíldartímaákvæðið er gott dæmi
um þetta. Þetta tel ég að sé ein ástæða fyrir óá-
nægju lækna með yfirstjórn spítalans, að mönnum
finnist sem réttur þeirra til samninga eða samráðs
um störf þeirra innan spítalans sé að engu hafður.
Dæmi um þetta er einhliða ákvörðun stjórnar
Landspítala að greiða 10% í svokallað helgunar-
álag en í samningi er tiltekið að greiða megi allt að
15%. Þarna var ekki haft samráð um túlkun heldur
tekin einhliða ákvörðun. Fleiri atriði mætti nefna Bjarni Þór Eyvindsson
um einhliða ákvarðanir þar sem vitnað er í ákvæði formaður Felags
kjarasamningsins en svigrúm sem er til staðar ekki ungra lœkna.
virt. Þannig má nefna að engar skilgreiningar eru
til um það hvað felist í 100% starfi læknis á spít-
alanum. I starfssamningi er einungis tiltekið að
læknir sé skyldugur til að sinna vöktum á deild svo
hægt sé að annast tiltekinn fjölda sjúklinga. Það er
hins vegar ekki tiltekið hversu marga lækna þurfi
til að standa undir þessu. Taka má dæmi af deild
þar sem eru kannski 4-5 læknar og hér áður þegar
kom að sumarleyfum voru ráðnir ungir sérfræð-
ingar í afleysingar. Fyrir nokkrum árum síðan til-
kynnti stjórnin að engir yrðu ráðnir í sumarafleys-
ingar og niðurstaðan er sú að læknarnir verða að
taka á sig vaktir hver annars til að komast í frí án
þess að fá greitt fyrir það yfirvinnu þar sem engin
skilgreining er fyrir hendi um hversu margar vaktir
teljist fylla 100% starf. Þeir vilja einnig sjálfir taka
eitthvert sumarfrí svo þeir eru kannski 2-3 í vinnu
samtímis. Afleiðingin af þessu er sú að vaktaálagið
á læknum á litlum deildum verður miklu meira
á sumrin en veturna en þeir fá þó ekkert meira
greitt. Þetta skapar megna óánægju svo ekki sé
meira sagt. Það má segja að þetta sé ein þeirra
aðferða sem stjórn Landspítala hefur notað til að
spara útgjöld; að láta lækna vinna meira án þess
að borga sérstaklega fyrir það. Það sér auðvitað
Læknablaðið 2006/92 701