Læknablaðið - 15.11.2007, Page 13

FRÆÐIGREINAR
HJARTALÍNURIT
B C A D E
Slutlv M 2954 M 2743 M 27.% M 2283 M 2106 Aticnihil
ili'viun
W3I0J W 2990 W 2936 W 2429 W2I9.I Ist Hsil

Mitlít' II
SliiUt' III
Slatrt' l\
Stattt' \
M 1%7-ítS
W l96S-*9
M ll>'/0-?l
W 1971-7:
M 1971-76
W 1977-79
M I979..SI
W I98I-JH
M I985-S7
W 1987.91
M 22Ú.1
W 2271
M 2192
W 2306
M 2101
W 2086
\l 1302
W 1702
M l ■•>
W 130«
Mynd 1. Yfirlit yfir
skipulag Reykjavíkurrann-
sðknarinnar. M=Karlar,
W=Konur. Svartir kassar=
Fyrsta heimsókn. Strikaðir
kassar=Seinni heimsóknir.
Tölfræði
Aðhvarfslíkan Cox var notað til að meta áhættu
á dauða vegna hjartasjúkdóms. Eftirfylgni var
frá komu í Hóprannsókn Hjartaverndar til dauða
eða 31. desember 2001 eftir því hvor atburð-
urinn átti sér stað fyrr. Miðgildi eftirfylgdar var
22 ár, minnst 1 mánuður og mest 34 ár. Dánartíðni
vegna hjartasjúkdóma var mæld ársfjórðungslega
á meðan á Reykjavíkurrannsókninni stóð, út frá
gögnum Hagstofu íslands, og stuðst við ICD-9
flokkunina 410-414 (út árið 1996) og síðan ICD-
10 flokkunina 121-125 (frá og með 1997) varðandi
dánarorsakir. Leiðrétt var fyrir helstu áhættuþátt-
um hjarta- og æðasjúkdóma: aldri, heildarkólest-
eróli, efri mörkum blóðþrýstings og reykingum.
Skilmerkjum Minnesota-líkansins var breytt á
mismunandi vegu og þátttakendur voru flokkaðir
eftir því hvort þeir höfðu ÞVS samkvæmt þeim.
Áhættuhlutfall þess að vera með ÞVS var reiknað
fyrir 32 skilmerki. Leitni til hækkaðs áhættuhlut-
falls samfara hækkun á R-bylgju í V5 og V6 var
til dæmis skoðuð nánar á meðan skilyrðum fyrir
R-bylgju í leiðslum I, II, III og aVF var haldið í
20 og R-bylgju í leiðslum aVL haldið í 18. Nánar
tiltekið var athugað var hvort áhættuhlutföllin (á
log-skala) reiknuð fyrir R-bylgju 28, 30, 32 og 34
sýndu leitni til línulegrar hækkunar. Leitnin var
reiknuð með línulegu samanburðarfalli (linear
contrast). Ef P4, fþ, [1,, þ4 eru áhættuhlutföllin
fyrir ÞVS miðað við R-bylgju 28, 30, 32 og 34, er
leitnin reiknuð sem stærðin L = -3 P,-P2 +P3+3P4.
Þar sem áhættuhlutföllin eru reiknuð með upplýs-
ingum frá sömu einstaklingum er flókið að leiða út
dreifingu leitninnar til að svara spurningum um
marktækni. í staðinn var notuð svo nefnd boot-
strap aðferð (19) sem byggir á hermun með því
að velja endurtekið tilviljanakennt úr gagnasafn-
inu. Valið var 1000 sinnum og þannig var hermt
eftir dreifingu stærðarinnar L fyrir þessi gögn.
Vikmörk fyrir mat á meðalgildi L voru svo metin
út frá dreifingunni með leiðréttingu fyrir bjögun
(bias-corrected and accelerated).
Niðurstöður
Stærð og samsetning tilfellahóps og viðmiðunarhóps
I gögnum Reykjavíkurrannsóknarinnar fund-
ust 243 hjartalínurit karla sem voru talin sýna
ÞVS. Ekki var hægt að staðfesta greininguna
á 35 af þeim 243 ritum sem fundust. I flestum
þeirra tilvika reyndust útslögin vera rétt innan
eðlilegra marka, auk þess sem einstaka rit var
of lélegt að gæðum til að hægt væri að mæla
útslögin af nákvæmni. Þannig fengust að lokum
208 hjartalínurit karla sem uppfylltu skilmerki
ÞVS, eða 2,3% af heildarfjölda karla sem þátt tóku
í Reykjavíkurrannsókninni. Notuð voru gögn
þeirra 206 karla sem voru án staðfestrar sögu um
hjartasjúkdóm.
í tilfellahópnum reyndust flestir (177/85%)
hafa of stór útslög í leiðslu V5 og/eða V6 sam-
kvæmt Minnesota-líkaninu (tafla II).
Af þeim 8891 karli í Reykjavíkurrannsókninni
sem ekki uppfyllti skilyrði ÞVS enduðu 8595 í
viðmiðunarhópnum. Mismunurinn felst í ein-
staklingum með þekkta sögu um hjartasjúkdóma
(204), með óútskýrða dánarorsök (17), hjartalínurit
vantaði (50) eða upplýsingar um blóðþrýsting eða
blóðfitur vantaði (25).
Dánartíðni af völdum hjartasjúkdóma hjá til-
fellahópi miðað við viðmiðunarhóp
Á eftirfylgdartímanum reyndist dánartíðni af
LÆKNAblaðið 2007/93 745