Læknablaðið - 15.11.2007, Side 60

UMRÆÐUR 0 G FRETTIR
ÖSKUDAGAR
Læknirinn og skáldið eru eitt
Ari Jóhannesson í viðtali
„Læknir þarfalltafað vera
að skoða sjálfan sig líka, ekki
bara sjúklingana, segir Ari
jóhannesson Ijóðskáld og
læknir.
„Bandaríski skáldlæknirinn William Carlos
Williams hefur verið einn mesti áhrifavaldurinn
á mig sem ljóðskáld," segir Ari Jóhanneson
læknir og sérfræðingur í lyflækningum sem á
dögunum hlaut bókmenntaverðlaun Tómasar
Guðmundssonar fyrir ljóðabókina Öskudagar.
Þetta er fyrsta ljóðabók Ara og hann segist ekki
hafa byrjað að yrkja fyrr en fyrir rúmum fjórum
árum; löngunin hafi þó blundað í honum allt frá
menntaskólaárum en ekkert hafi orðið úr ljóða-
gerðinni fyrr. „Það var kannski bara eins gott því
ég held að ég hafi ekki verið nógu þroskaður þá
og ekki verið nógu mikið mál. Það glæddi áhuga
minn á bókmenntum verulega að hafa íslensku-
kennara í menntaskóla á borð við Jón Guðnason
og Véstein Ólason," segir hann. „Þegar ég byrjaði
Hávar Í læknisfræðinni gaf ég hugmyndir um ljóðagerð
Sigurjónsson þó alveg upp á bátinn en lofaði sjálfum mér því
að ég myndi kannski taka til við að yrkja ein-
hvern tíma seinna. Það tók nærri 40 ár."
Öskudagar sem bókaútgáfan Uppheimar
gefur út er væn ljóðabók, 81 blaðsíða að stærð og
ljóðin eru ríflega 50 talsins. Þau skiptast í þrjá
kafla, Sjáöldur og silunga sem Ari segir að fjalli
um „landið og söguna", Hvítan hamar, „sem eru
læknaljóð", og loks Þessar stundir „sem eru ljóð
héðan og þaðan, af ferðalögum og um ýmsa staði
sem ég hef komið eða ekki komið á," segir Ari.
Ég má ekki gleyma þeim
augnablikunum
sem Ijóma í tímanum
eins og fjarlægar stjörnur.
Þannig hefst fyrsta ljóðið í bókinni og valið er
eflaust ekki tilviljun því ljóð Ara eru mörg hver
byggð á augnabliksminningu, tilfinningu sem
hann laðar fram, veltir fyrir sér og dregur upp
mynd af. Ljóðin eru óbundin af stuðlum, höf-
uðstöfum og rími að mestu leyti þó eins og Ari
bendir á þá detta inn stuðlar á stöku stað, „meira
þó fyrir tilviljun en að ég hafi verið að eltast við
það."
„Það var búið að freista mín nokkuð lengi að
yrkja ljóð út frá mínu starfi en þegar ég settist
niður árið 2003 þá ákvað ég að byrja ekki á því,
heldur fást við hefðbundnari yrkisefni eins og
landið og söguna meðan ég væri að ná tökum á
ljóðinu sem slíku. Það leitaði þó stöðugt á mig
að yrkja út frá starfinu og ég veit ekki til þess
að íslenskir skáldlæknar hafi gert það svo neinu
nemi þótt dæmi séu um slíkt erlendis frá. William
Carlos Williams er líklega þekktasta dæmið en
hartn starfaði alla tíð sem læknir en er núna talinn
eitt fremsta ljóðskáld Bandaríkjanna á síðustu öld.
Ég er reyndar alls ekki að líkja mér við hann á
nokkurn hátt og hann er ekki endilega mitt upp-
áhaldsskáld en sannfæring hans um að rithöfund-
urinn og læknirinn væru eitt og hið sama og að
þar yrði alls ekki skilið á milli, heillaði mig mjög.
Þetta hafði ég í huga þegar ég byrjaði að semja
ljóð útfrá mínu starfi."
Ari segist hafa talið það verða næsta auðvelt
að yrkja um læknisstarfið en það hafi reynst alveg
öfugt. „Ég hélt að það yrði auðveldara fyrir mig
að fást við það en önnur yrkisefni en því var
792 LÆKNAblaðið 2007/93