Læknablaðið - 15.03.2010, Síða 46

„Þetta var miklu
umfangsmeira en nokkur
okkar haföi séð annars
staðar. Heil borg í rúst og
manntjónið óskaplegt" segir
Hlynur.
hann hefur komið fram og spilað fyrir áhorfendur.
Hann segist kunna betur við sig í upptökuherbergi
með hljóðfærin og hljóðupptökugræjumar við
höndina. „Diskaútgáfan hefur aldrei verið mjög
áberandi en þeir eru nú orðnir ansi margir
diskarnir sem ég hef gefið út. Líklega eitthvað
á þriðja tuginn. Eg hef lítið gert af því að
markaðssetja tónlistina, fyrir mér er hún búin
að gegna hlutverki sínu þegar hún er komin
á disk. Þá er ég hreinlega orðinn hundleiður á
henni, búinn að semja hana, spila hana inn og
hljóðblanda; hlusta á hvert lag svo oft að ég get
varla hugsað mér að koma nálægt því meira. Þá
vil ég bara fara að semja nýja texta og nýja tónlist
en ekki eyða tímanum í sölumennsku."
Tónlist Hlyns og félaga hefur þó notið þeirra
náðar að vera vegin og metin af sérfræðingum
stórblaða á borð við Morgunblaðið og þar hefur
álitið sveiflast úr ökkla í eyra. Tónlistin er sérstök
svo ekki sé meira sagt en hrifning Arnar Eggerts
Thoroddsen var fölskvalaus þegar hann skrifaði:
„Undirritaður er kominn á þá skoðun að Hlynur
þessi sé snillingur á tónlistarsviðinu - lög hans eru
engu lík, einkar frumleg og skemmtileg og textagerðin
lýtur þá svipuðum lögmálum. Líklega var það þó rétt
hjá Hlyni að gerast læknir að fullu starfi og hafa tón-
listina til hliðar. Tónlist Hhjns hefði líkast til aldrei
brauðfætt hann betur en læknislistin, svo snúin og
furðuleg sem hún er. Það er því mikil gæfa að Hlynur
hafi ákveðið að leyfa fleirum að njóta þessa áhugamáls
síns því að þetta er efni sem krefst þess að vera gefið út,
slíkur er gæðastaðaltinn.
í Sigurboganum eru ásamt Hhyni guðfræðingurinn
Gunnar Steingrímsson og sálfræðiprófessorinn
Sigurður J. Grétarsson. Fulltrúar andans, sálar
og líkama saman í tríói! Lög Hlyns eru í sama
stíl og þau sem heyra má á plötum Pósthússins;
óskilgreinanlegt popprokk með undarlegum takt- og
hljómaskiptingum, leitt af sérstæðri rödd Hlyns sem
eins og hljómagangurinn fer sína eigin áður ókönnuðu
leið."
Atli Bollason klóraði sér enn frekar í kollinum
yfir tvöföldum diski Pósthússins í Tuva en um
hann sagði Atli:
„Á báðum þeirra er aðfinna undarlega popp-tónlist
með undarlegum textum í enn undarlegri flutningi.
Það eru undarlegheitin sem gera diskinn áhugaverðan
en þau hrinda hlustandanum að sama skapi nokkuð frá
tónlistinni. Hlynur Þorsteinsson, sem leiðir sveitina,
er afleitur söngvari en ef tnaður er í rétta skapitm
(og afstaða reikistjarnanna er rétt) þá er söngröddin
skemmtilega klikkuð. Satna gildir um lög og texta, þetta
er allt sainan skemmtilega klikkað."
Einhvern veginn virðist Hhynur þeirrar gerðar að
honum sé slétt sama á hvern veginn umsagnir um tón-
list hatts eru. „Ætli það væri ekki bara til bölvunar að
verða vinsæll, byrja að seljast. Þáfæri maður kannski
aðfestast í samafarinu og endurtaka sig."
Rústabjörgun á Haiti
Við víkjum talinu að starfi rústabjörgunar-
sveitarinnar sem komst í fréttir á dögunum fyrir
snöfurmannleg viðbrögð eftir að jarðskjálftinn
reið yfir á Haiti.
„Starf sveitarinnar hafði legið niðri um
nokkra hríð, ég var kominn á fremsta hlunn með
að draga mig út úr þessu þegar atburðurinn varð
og Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra brást
svona röggsamlega við að kosta ferð sveitar-
innar til Haiti. Þetta var enginn fyrirvari, hringt um
nóttina og ég fékk yfirlækninn til að manna vakt-
irnar mínar á slysadeildinni og svo vorum við
bara lagðir af stað nokkrum klukkutímum síðar.
Allir í sveitinni eru bólusettir reglulega svo þeir
eru tilbúnir fyrirvaralaust að fara hvert sem er."
Hlynur segir að fyrir meðlimi sveitarinnar
sé svona björgunarstarf bæði andlega og líkam-
lega mjög erfitt. „Það tók auðvitað á að sjá hauga
af líkum og aðstæðumar voru mjög slæmar.
Líkamlega er þetta mjög erfitt því þarna var mjög
heitt og menn vilja helst vinna sleitulaust meðan
einhver von er um að finna fólk á lífi í rústunum.
Mitt hlutverk er að fylgjast með þeim, sjá um að
þeir þorni ekki upp og að þeir næri sig og einnig
að sinna þeim slösuðu sem sveitin finnur eftir því
sem hægt er. Þarna var unnið meðan nokkurrar
dagsbirtu naut, 14 klukkutíma á sólarhring og
jafnvel lengur. Dagurinn var því mjög langur og
ekki bætti úr skák að við urðum að setja upp tjald-
búðir á flugvellinum og menn sofnuðu úrvinda þó
194 LÆKNAblaðið 2010/96