Læknablaðið - 15.03.2010, Side 55

U M R Æ Ð A
0 G
F R É T T I R
A K R A N E S
árum. Það má gjaman benda á að í umræðunni
um spamað og tilfærslu verkefna þá er í rauninni
alltaf verið að tala um tilfærslu verkefna frá
landsbyggðinni til Reykjavíkur. Ástæðan fyrir
því að speglunaraðgerðum fjölgar hér er að
hingað vísa sífellt fleiri heimilislæknar sjúklingum
sínuin," segir Rún.
„Gott orðspor byggir á því að hafa gott
og hæft starfsfólk. Fyrir nokkrum árum var
reiknaður út kostnaður við liðskiptiaðgerðir
á þeim sjúkrahúsum sem framkvæmdu þær.
I ljós kom að að mjög hagkvæmt er að gera
liðskiptiaðgerðir á SHA en þær niðurstöður hefur
ekki mátt nota til að fjölga slíkum aðgerðum hér.
I stað þess að leggja alla áherslu á að færa þessar
aðgerðir inn á Landspítala ættu menn að finna
skýringu á þvi hvers vegna aðgerðin er svona
miklu dýrari þar og spyrja síðan í framhaldinu
hvort ekki væri hagkvæmara að úthýsa slíkum
aðgerðum af Landspítala og framkvæma þær á
ódýrari hátt annars staðar," segir Þórir.
„I skýrslu ráðuneytisins er lagt til að „sjúklingar
sem jyrst þnrfa að leggjast inn á Landspítala
flytjist á sitt umdæmissjúkrahús eins fljótt og
unnt er." Okkur er ekki ljóst hvemig mönnun
deilda er hugsuð en við spyrjum hvaða læknar
muni fást til að sinna þessum sjúklingum þar
sem ólíklegt er að sérfræðimenntaðir læknar
sitji hér og bíði eftir sjúklingum úr aðgerð af
Landspítala. Hér er í rauninni verið að leggja til að
sjúkrahúsin utan Reykjavíkur verði fyrst og fremst
hjúkrunarstofnanir fyrir langlegusjúklinga," segir
Björn.
Hálfklárað plagg
„Því miður verður að segjast að kragaskýrslan
svokallaða er hálfklárað plagg og slys að hún
komst í umferð. Heilbrigðisráðherrann hefur sagt
að skýrslan sé vinnutæki sem eigi eftir að bæta í og
lagfæra. í skýrslunni eru meðal annars getið um
fjárhæðir úr rekstrarbókhaldi kragasjúkrahúsanna
frá 2008 og síðan þá hefur verið skorið niður
um milljarð í rekstri þeirra. Samt sáu formenn
læknaráðs og hjúkrunarráðs Landspítala ástæðu
til að hlaupa í blöðin í lok síðasta árs með tölulegar
upplýsingar, sem þá þegar voru úreltar. Það
er svo mál út af fyrir sig að spítalinn geti tekið
við starfsemi kragasjúkrahúsanna án þess að
kostnaður skapist á móti. Forstjórinn hefur raunar
lýst yfir að hann sé vel í stakk búinn til þess.
Ekki trúi ég að Landspítali búi yfir vannýttum
mannafla og aðstöðu til að taka við auknum
verkefnum. í rauninni er fráleitt að fullyrða,
eins og gert er í kragaskýrslunni svokölluðu,
að ódýrara sé að færa algeng læknisverk yfir á
dýrasta þjónustustigið. Með því er verið að snúa
einfaldri heilsuhagfræði á haus. Spítalinn er
ekki samkeppnishæfur í verði fyrir ýmsar minni
aðgerðir og önnur læknisverk sem framkvæmd
eru á göngudeildum og einkastofum lækna.
Þróun síðustu ár hefur enda orðið sú að slík
verk hafa flust í stórum stíl frá Landspítala til
einkarekinna læknastofa. Samanburður á DRG
kostnaðargreiningu spítalans annars vegar og
verðskrá Sjúkratrygginga íslands hins vegar
bendir heldur ekki til góðrar samkeppnisstöðu
spítalans," segir Þórir.
„Það er eðlilegt við þær aðstæður sem nú eru
uppi í þjóðfélaginu að leitað sé allra leiða til að
fara sem best með skattfé þjóðarinnar. Því má hins
vegar ekki gleyma að íbúar á landsbyggðinni eru
jafnmikilvægir skattborgarar og eiga sama rétt til
góðrar heilbrigðis- og læknisþjónustu og íbúar
höfuðborgarsvæðisins. Umræðan um hagræðingu
á ekki öll að snúast um skerðingu þjónustunnar
úti á landi og færa hana til Reykjvíkur. Það er hollt
að hafa í huga að það er nákvæmlega jafnlangt
báðar leiðir milli Reykjavíkur og Akraness þegar
verið er að velta fyrir sér flutningi á sjúklingum og
þjónustu," segir Þórir Bergmundsson að lokum.
Kristjana Kristjánsdóttir
skurðhjúkrunarfræðingur
(sitjandi) og Guðrún
Hróðmarsdóttir
hjúkrunarfræðingur.
LÆKNAblaðið 2010/96 203