Þjóðlíf - 01.08.1987, Síða 56

LISTIR
„Ef svo er þá er það alveg ómeðvitað. Við
búum við það einkennilega ástand nú sem felst
í fjölmiðlafári og markaðslist. Það er nokkuð
sem við þurfum að sætta okkur við og kannski
ekkert slæmt í sjálfu sér. Þessi létta tónlist er
framleidd sem söluvara og verður að seljast.
Það þýðir að leitað er að lægsta samnefnaran-
um. Þannig verður salan mest. Markmið
þessarar tónlistar eru önnur og gjörólík þeim
markmiðum sem menn hafa við að semja
alvarlega tónlist. Þar reyna menn að vera
heiðarlegir og trúir sjálfum sér og finna per-
sónulegan stíl, þannig að þeir skapi eitthvað
sjálfir. Það gefur auga leið að það er aukaatriði
hvort verkið mun njóta hylli. Þetta eru tveir
gjörólíkir heimar, heimur markaðstónlistar-
innar og hinnar eiginlegu tónlistar. í því þarf
ekki að felast niðrun um markaðstónlist, það
eru bæði til góðir og slæmir tónlistarmenn,
hvorri deildinni sem þeir heyra til. Það er full-
komlega virðingarvert að vera popptónlistar-
maður og framleiða gott popp, þótt það sé
gjöróh'kt því að vera eiginlegt tónskáld. Þessi
skilsmunur vill oft gleymast, t.a.m. nota menn
stundum á listahátíðum opinbert fé til að
styrkja efni sem menn ætla sér að hagnast á,
þ.e. markaðsefni. Þetta stafar af fáfræði þeirra
sem málum stjóma. Stjómendumir gera ekki
greinarmun á því sem framleitt er til að selja og
hagnast á og hinu sem gert er í listrænum til-
gangi.“
MAGN OG GÆÐI. Finnur Torfi víkur talinu
að stórborginni Los Angeles, sem er í senn
miðstöð skemmtiiðnaðar og markaðstónlistar
og býr að mjög öflugu tónlistarh'fi í hæsta
gæðaflokki. Mikið fé sé þar lagt í að halda
listamönnum uppi og þeim gert kleift að vinna
að sinni listsköpun. öðm vísi sé málum varið
hér á landi. Hér þurfi tónlistarmenn að leggja á
sig mikið erfiði og oft vinna annað starf með,
og það komi óneitanlega niður á gæðunum.
„Mér finnst þetta umhugsunarefni fyrir alla
íslendinga," segir hann. „Án okkar öfluga og
glæsilega menningararfs værum við örugglega
ennþá dönsk nýlenda. En við megum ekki láta
okkur nægja að lifa á fomri frægð heldur verð-
um við að viðhalda okkar menningu. Þetta er
sérstaklega brýnt nú á tímum vegna þess að
fjölmiðlarnir hafa þanist út og láta ekkert af-
skijot.
Ég er hissa á hve margir hafa verið að amast
út í erlenda strauma í blöðunum og vilja draga
úr þeim eða jafnvel stöðva. Ég er þessu ósam-
mála. Okkur er nauðsynlegt að taka á móti
utanaðkomandi straumum. við þurfum hins
vegar að styrkja okkar eigin menningarstarf-
semi til mótvægis. Það skiptir líka máli hvaða
efni það er sem fjölmiðlamir demba yfir okk-
ur. Frá Ameríku t.d. virðist helst léttvægasta
efnið valið og svo verður maður var við hroka
JENS ALEXANDERSSON
• „Kannski var það vegna þess að eg var að nalgast miðjan aldur og langaði að hvíla mig a
lögfræðinni..."
gagnvart könum. En í raun og veru er við
okkur sjálf að sakast, því við virðumst sýna
léttmetinu frá Ameríku mestan áhuga. Það er
kannski svolítið einkennilegt að þurfa að tala
um gildi íslenskrar menningar þar sem ís-
lendingar hafa verið mjög stoltir af sinni menn-
ingu, en staðreyndin er því miður sú að full
ástæða er til að ræða um þessa hluti."
Stefnirðu á að koma heim að námi loknu og
helga þig tónsmíðum?
„Mér finnst náttúrulega gott að vera í ut'
löndum og ég öfunda um margt tónskáldin yt,r
þeim möguleikum sem þeir hafa, en mér þyk|r
svo vænt um bæði land og þjóð að ég get
ómögulega slitið mig héðan. Enda fullnsg|r
það fullkomlega metnaði mínum að skrifa fynr
íslendinga."
• Johanna V. Þórhallsdóttir