Þjóðlíf - 01.11.1987, Qupperneq 5

BREF FRA LESENDUM
lil lesenda
þJÓÐLÍF vill benda lesendum sínum á að
þeir geta sent okkur bréf til birtingar, svo
íramarlega sem fjallað er um efni ÞJÓÐLÍFS
eða því tengdu á einhvem hátt. Bréf sem fjalla
Urn annað eru ritstjóm kærkomin, en verða
ekki birt.
Bent er á, að ritstjóm áskilur sér rétt til að
stytta bréf, en mun kappkosta að breyta ekki
’t'erkingu þeirra.
Bréf skulu stíluð þannig:
l'rétiatímaritið PJÓÐLÍF
C/° Bréffrá lesendum
^esturgötu 10
pósthólf 1752
Ó1 Reykjavík
Vændiskonur
kað er sjálfsagt verið að bera í bakkafullan
^kinn að senda ykkur þessi skrif um vændis-
k°nur; bæði er búið að fjalla mikið um grein
Eansínu Einarsdóttur í fjölmiðlum og svo er
n°kkuð um liðið frá því hún var birt í ykkar
blaði.
Eg hef þó hugsað mikið um þetta mál og
þessa grein síðan ég las hana og langar til að
k°ma á framfæri nokkrum athugasemdum.
Þessar athugasemdir eiga þó kannski fremur
um umfjöllun annarra um málið; grein
Eansínu þótti mér skrifuð af trúverðugleika
°8 heiðarleika gagnvart viðfangsefninu.
kennilega gefur hún nokkuð raunsanna mynd
ástandinu, eða svo skyldi maður a.m.k. ætla
þegar í hlut á fræðimaður eins og Hansína er.
Eað sem einkum hefur stungið mig í sam-
þandi við þessa umræðu um vændiskonur á
slandi er, að athyglin hefur einkanlega beinst
'lí'' þeim upphæðum sem sagt er að skipti um
eigendur í þessum „viðskiptum". Þetta er að
tlpnu mati alls ekki höfuðmálið. Ef einhver
V|11 kaupa þessa þjónustu á þessu verði, þá
kei
rnur það að sjálfsögðu engum öðrum við.
^er finnst að fólk ætti nú frekar að gleðjast
Vllr því, að þessar veslings stúlkur og konur fái
s®rnilega fynr sitt, sem sjálfsagt er ekkert
al|tof skemmtilegt fyrir þær.
Eað sem ég sakna hins vegar í umræðu um
Pessi mál er það, hversu illa haldinn karlpen-
jPgur þessa lands virðist vera með sinn neðri
'kanispart. Það hlýtur að leiða hugann að því,
v°rt ekki hafi myndast gjá hér á landi milli
'janna tveggja - gjá sem þá er búin til af
kyn
kv '
Venmönnum. Skyldi það vera orðið þannig
do konur, jafnvel giftar konur, séu famar að
Stlúa baki við karlmönnum eftir jafnréttisum-
rípöuna og hleypa þeim ekki nálægt sér nema
efttr dúk og disk?
, S'gurður Hannesson
réfið er mikið stytt. - Ritstj.)
Böm
Sem nýbökuð móðir vil ég lýsa yfir ánægju
minni með hina stórgóðu grein ykkar, Fram-
tíð án bama. Þar sem ég stend í þessu sjálf veit
ég, að hvert orð sem þama kemur fram um
vanda ungbarnafjölskyldna er dagsatt.
Óheyrilegt verð er á öllum hlutum, sem smá-
börn þarfnast, svo sem bleyjum og bama-
vögnum og -kerrum. Sérstök innflutnings-
gjöld eru á þessum vamingi, svo sem eins og
um lúxus væri að ræða. Þetta gerir að verkum,
að það er svo sannarlega lúxus að eignast böm
á þessu landi. Maður leyfir sér það svo sannar-
lega ekki nema að þauthugsuðu máli og miklu
skipulagi.
Jóhanna, Reykjavík.
Ég skrifa eiginlega bara til að lýsa yfir ánægju
minni með grein ykkar um bömin (Framtíð
án bama, 6. tbl. 1987). Eins og þama kemur
fram bendir allt til þess að íslendingar séu nær
alveg hættir að vilja eiga böm. Hvers vegna?
Auðvitað af því að ekki er gert ráð fyrir böm-
um í okkar samfélagi. Ef kona á að vinna úti,
Klámdrottning
eins og gert er ráð fyrir núorðið, getur hún
ekki líka staðið í bameignum, nema í hæsta
lagi einu sinni til tvisvar yfir ævina. Annað er
einfaldlega allt of erfitt. Þetta ætti auðvitað
hver maður að sjá - og ég vil undirstrika orðið
maður því það em jú karlmennimir sem hafa
skipulagt þjóðfélagið svona. Nei, ég held að
okkar háu ráðamenn ættu nú að fara að sjá
svolítið að sér, líka þessir sem sjá um kaup og
kjör. Verkamaður getur öngvan veginn leng-
ur séð fjölskyldu sinni sómasamlegan far-
borða, jafnvel þótt hann vinni dag og nótt.
Konan hans verður því að vinna úti - og ef
mörg börn bætast ofan á það verður tilveran
hreint þrælarí. Og á þessum jafnréttistímum
sækja konur fram til mennta og á vinnumark-
að. Þannig er þetta orðinn vítahringur, sem
erfitt getur reynst að leysa, nema allir leggist á
eitt.
Sigríður, Kópavogi.
Grein ykkar um framtíðina án barna var mjög
svo tímabær. Þama koma fram upplýsingar
um hvert stefnir í mannfjöldamálum okkar
íslendinga, og er það vissulega mikið
áhyggjuefni. Ég held að stjómvöld, hverju
nafni sem þau nefnast, verði að fara að hugsa
sinn gang mjög alvarlega. Bamaheimilismálin
verður auðvitað að leysa hið snarasta, bama-
bætur verður að stórhækka, skólar að koma á
samfelldum skóladegi og húsnæðiskerfið
verður að bregðast við. Ég vil sérstaklega
benda á það sem kemur fram í greininni um
húsnæðismálin. Það er auðvitað alveg rétt, að
bamafólk ætti að hafa forgang í kerfinu. Þetta
held ég að fáir hafi hugsað um hingað til, en
félagsmálaráðherra ætti að taka þetta til at-
hugunar.
Jónas, Reykjavík.
Mikið þótti mér leiðinlegt að sjá í ykkar
annars prýðilega blaði grein í síðasta hefti um
klámdrottninguna sem sest hefur upp í ítalska
þinginu (6. tbl. 1987). Mér finnst að óþarfi sé
að hefja svona fólk til vegs og virðingar.
Óþarfi var einnig að birta þessa óskaplegu
mynd af konunni.
Sigurður, Reykjavík
Sf
NATURA CASA
NÝBÝLAVECUR 20, 200 KÓPAVOCI, SÍMI 91-44422
5