Þjóðlíf - 01.11.1987, Qupperneq 51

LISTI R
Myndlistaverkur
þegar ég í sjónvarpinu 8. október sá
nianninn í Gallerí Borg tala um að hann
skyldi sjá unt að leiðbeina íslendingum í
listaverkakaupurn tekk ég þennan rosalega
verk í bakið líkt og rýtingi væri kastað í
mig
„Bölvað stuð," sagði ég nú bara.
„Bölvað stuð," sagði ég aftur í dag því
liðinn er dagur, nótt, annar dagur og bráðum
komin önnur nótt og bakið friðlaust og
bænavæl mitt um að sleppa með skrekkinn
elsku Guð breytir engu. Nú eru góð ráð dýr
ef ég ætla ekki - sem ég ætla ekki að enda á
brauðbretti bakverkjalæknis seinna í lífinu.
Þá er að þrífa í rýtinginn þar sem hann
stendur í kúnni eins og hún Guðmunda
myndi pota því.
Síðan skeður þetta. Alveg útí loftið, rétt sí
svona eins og gæsahúð, straumur eða kit-
lingur um heilann. í þetta sinn byrjað það
rétt undir yfirborðinu, ofan á hausnum,
hægra megin og færist niður til ennisins. Svo
búið. Horfið eins og dögg fvrir sólu. Eins og
það hafi aldrei skeð. Snerti ekki minnið né
neitt. Svo laust við alla hugsun og hugmyndir
nianns. Fæddi þó af sér vissa Iausn. þetta
skrif, sent er mótleikur minn við rýtinginn í
tölvuspilinu okkar Guðs bakinu til bata.
Ég varð öll upprifin og æst eins og skytta.
„Nú skyldi ég negla það á blað hvað sem það
kostaði." Svo rembdist ég eins og ég gat við
að möndla því í orð uns alveg búin endurfinn
sjálfa mig - barn marflata á jörðinni nær
dauða en lífi eftir maraþon áhlaup á regn-
bogann forðum. Og ég á ekki orð.
Tárin runnu niður núna á skrifborðið ég
bleytti puttann í því, skyldi það í sannleika
vera síðan þá? 20 ára tár - grútmyglað? Ó
ljúfa líf, engu ertu Iíkt, myndunum mínum
eru líkt, hittinu þú veist ertu líkt, þessu skrifi
ertu líkt - líkt og portrett af manni er portrett
af manni.
Myndlist í höfuðborginni er óskapnaöur
sprottinn úr hennar eigin verslunar/iðnaðar
firringu. Vissulega barn síns tíma og sökum
þess á þessi myndlistartíska með þar til gerð-
um vor-sumar-haust og vetrarbörnum sínum
/línum rétt á sér þ.e.a.s. að sú listsögulega
hefð að myndlist sé ávallt spegill síns tíma
brotni ekki. Það breytir ekki því að höfund-
urinn er alltaf kjarni hvers verks, en þessi
fjölfölduðu „listamenn" eru sko bara
iðnaðarmenn/skrúfjárn kúltúrmafíunnar,
sauðirnir sem signera verkin fyrir kjarnann,
úlfar og skrímsli sem allt vilja gleypa, þar
liggur hundurinn grafinn... nú veit ég vel að
oft má satt kyrrt liggja en krafan er heilög, sú
að hvernig sem allt veltur sé listasagan sönn.
Þó vel sé hægt að slöfra í sig hýðinu á mynd-
listarsýningum og hafa gaman af.
Stríðnispúki í mér og mig dauðlangar að
segja eitt annað. Veit bara ekki hvort ég má
treysta því að þessi klígjugjarna dama Frök-
en Reykjavík ældi ekki hreinlega á litlu syst-
ur sína hér handan við heiðina svo ég hætti
bara við. Bara við, bara við, bara við.
• ÁstaG. E.
Att þú von
á gestum?
VoGA
ioýFA
VOQAB^**
m
%'* 't >
'V
Við bjóðum þrjár gerðir af ídýfu.
Vogaídýfu m/kryddblöndu
Létta m/beikon
sem eru jafÁfrapPgóðar sem sósur
m mat.

51