Læknablaðið - 01.06.2014, Blaðsíða 27

LÆKNAblaðið 2014/100 347
Ú R P E n n a S T J Ó R n a R M a n n a l Í
Hvers virði ert þú kæri læknir?

Þorbjörn jónsson, formaður
orri Þór ormarsson, varaformaður
Magnús Baldvinsson, gjaldkeri
Salome Á. Arnardóttir, ritari
Björn Gunnarsson
Guðrún jóhanna Georgsdóttir
Magdalena Ásgeirsdóttir
Ólöf Birna Margrétardóttir
Þórarinn Ingólfsson
Í pistlunum Úr penna stjórnarmanna
LÍ birta þeir sínar eigin skoðanir en ekki félagsins.
Þessari spurningu var varpað fram á aðal-
fundi Læknafélags Íslands í október síðast-
liðnum. Síðan þá kemur hún reglulega
upp í huga minn, annars vegar vegna setu
minnar í samninganefnd LÍ og svo við
störf á Landspítalanum með álaginu sem
því fylgir. Pistill þessi tengist komandi
kjarasamningaviðræðum. Vafalaust skrifa
ég um hluti sem flestir hafa heyrt áður.
Samninganefnd LÍ hefur nú undirbúið
sig vegna lausra kjarasamninga í tæpt ár.
Eldri kjarasamningur hefur verið litinn
gagnrýnum augum og greinar hans lús-
lesnar. Breytingatillögur á því sem fyrir er
búnar til og nýir hlutir lagðir til. Áherslur
í kröfugerðinni voru kynntar félags-
mönnum á fundi í byrjun maí og virtist
vera almenn ánægja með stefnu samninga-
nefndar LÍ meðal fundarmanna. Öllum
athugasemdum er tekið fagnandi og les-
endur hvattir til að setja sig í samband við
samninganefndina, við tökum því vel.
Samninganefnd ríkisins (SNR) boðaði
LÍ ásamt fleiri félögum á einn sameigin-
legan fund. Þar var boðin 2,8% hækkun
eins og kunnugt er. Undanfarnar vikur
hafa sýnt hversu vel hinar ýmsu stéttir
tóku því og nú eru daglega fréttir af verk-
föllum og vinnustöðvunum. Samninga-
nefnd LÍ afþakkaði tilboðið og óskaði
eftir samningafundum hið fyrsta. Þegar
þetta er ritað hefur ekki orðið af þeim og
samninganefnd LÍ hefur nýtt tímann til að
klára kröfugerðina. Ljóst er að himinn og
haf verður á milli kröfugerðar LÍ og þess
sem SNR mun bjóða. Hvaða valkosti eiga
læknar þá til að knýja fram bætt kjör? Með
ákvæðum um undanþágulista frá verkfalli
(neyðarmönnun) verður verkfallsvopnið
ansi bitlaust enda sú mönnun daglegt
brauð á sumum stöðum og jafnvel betri en
á venjulegum degi. Læknar hafa mögu-
leika á uppsögn, því miður hafa of margir
nýtt sér þann kost og kvatt landið með
óbragð í munni. Áhrifa uppsagna gætir
hins vegar síðar, sérfræðingar hafa að
minnsta kosti þriggja mánaða uppsagnar-
frest og almennir læknar mánuð. Miðað
við mönnun lækna og læknaskort víðs
vegar er augljóst að örfáar uppsagnir gætu
valdið fjaðrafoki. Slík ákvörðun verður
þó að koma frá lækninum sjálfum en ekki
sem hluti af hópuppsögn. Í mínum huga
hafa læknar ákveðinn meðbyr og almenn-
ingur sýnir krefjandi störfum okkar meiri
skilning en áður. Læknar eru ofhlaðnir
verkefnum, vinnuaðstæður eru slakar og
launin eru ekki samkeppnishæf miðað
við nágrannalöndin. Þá má nefna ákveðna
vitundarvakningu um vaktavinnu og
áhrif hennar á heilsu og lífsgæði. Ég er þó
hrædd um að ranghugmyndir um störf og
kjör lækna séu algengar og það veit ekki á
gott þegar hæstvirtur heilbrigðisráðherra,
okkar æðsti yfirmaður, fer með rangt mál í
þeim efnum.
Í mínum huga er morgunljóst hvað
þarf til að fá fram bætt kjör. SAMSTÖÐU.
Læknar verða að standa saman. Við
skulum ekki láta telja okkur trú um að
við séum sundurleitur hópur sem eigi
fárra sameiginlegra hagsmuna að gæta.
Vissulega er starfsvettvangur okkar mis-
munandi og við erum á ólíkum stöðum í
lífinu. En við erum öll læknar. Ósérhlífið
fólk sem vinnur krefjandi vinnu og ber
hag sjúklinga fyrir brjósti. Fólk sem vill
sjá endurreisn íslensks heilbrigðiskerfis.
Hættum meðvirkninni, annars mun ekkert
breytast. Virðum vinnutímann og förum
úr vinnunni þegar ríkið er hætt að borga
okkur laun. Minn tími er meira virði en
svo að ég tími að gefa hann stofnun sem
hugsar ekki nógu vel um starfsfólkið sitt.
Pössum upp á hvert annað. Tryggjum að
kollegar komist í mat (og á klósett ef því
er að skipta) og fari heim þegar vinnudeg-
inum lýkur. Samstarfsstéttir okkar gera
þetta vel og við eigum að geta tileinkað
okkur þetta líka. Krefjumst þess að kand-
ídatar fái laun í samræmi við menntun og
ábyrgð, ef kjör kandídata lagast, lagast líka
kjör eldri kollega. Látum athugasemdir
um möguleika á vöktum til að hækka laun
sem vind um eyru þjóta, við eigum að geta
lifað mannsæmandi lífi á grunnlaunum,
að taka vaktir út í hið óendanlega á að vera
val en ekki nauðsyn. Eldri kollegar mættu
sýna þeim yngri meiri stuðning þegar
vaktaálag er rætt í stað frásagna um ótal
sólarhringsvaktir sem þeir stóðu áður fyrr
og þóttu ekkert stórmál. Í dag eru sjúkling-
arnir fleiri og veikari og kröfur um skrán-
ingu hafa margfaldast. Gleymum heldur
ekki fórnarkostnaði eldri kollega sem tóku
þessar löngu vaktir. Hugsunarháttur yngra
fólks er breyttur, flestum þykir vænt um
vinnuna sína en eru meðvitaðir um að lífið
býður upp á fleira. Tími til að sinna fjöl-
skyldu, vinum og áhugamálum er það sem
gefur lífinu gildi. Lífsgæði.
Eins og góðvinur minn sagði: „Það
stendur enginn uppi sjötugur, lítur yfir
farinn veg og hugsar: „Ég vildi að ég hefði
unnið meira“.
Því endurtek ég, ágæti lesandi – hvers
virði ert þú?
Ólöf birna
Margrétardóttir
er almennur læknir
á bráðasviði
olofbm@gmail.com
Benidette
– Getnaðarvörn til inntöku
Barneignir
ekki á dagskrá
Hver tafla inniheldur 150 µg af desógestreli
og 20 µg af etinýlestradíóli.
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/
S
ÍA
-
A
c
ta
v
is
3
1
6
0
8
1
Stjórn lÍ 2014