Læknablaðið - 01.10.2014, Síða 43

LÆKNAblaðið 2014/100 539
ið öðruvísi bragur á ristjórnarfundum og
hvernig það var rekið en síðar varð eftir að
ég tók við ritstjórninni. Með því er engan
veginn öruggt að annað hafi verið betra
en hitt, en bragurinn var að einhverju leyti
ólíkur.“
Í hverju fólst þessi munur?
„Í stórum dráttum var heildarmyndin
svipuð. Við þrískiptum hins vegar fund-
unum, þannig að ritstjórnarfulltrúi hafði
sérlega afmarkaðan tíma til þess að
ræða almenn atriði, til dæmis rekstur.
Blaðamaður Læknablaðsins hafði sömuleiðis
afmarkaðan tíma í upphafi hvers fundar.
Þá breytti ég fundartímanum sem hafði
um alllangt skeið verið í hádeginu. Það var
oft á tíðum erfitt að fullmanna fundina
á þeim tíma þar sem þetta var á miðjum
vinnudegi, og kannski enn mikilvægara
að halda formfestu við fundarstjórn til að
nýta tímann. En með því að færa fundina
í lok vinnudags gafst bæði rýmri tími
en ella og, sérstaklega, aukin viðvera rit-
stjórnar þó það væri áfram höfuðverkur að
finna tíma sem hentaði öllum. Læknar eru
störfum hlaðnir, bundnir af vöktum, stofu-
rekstri, nefndar- og stjórnunarstörfum.
Það er því ekki eingöngu innantómt
formsatriði að halda vel utan um fundina
heldur er tíminn mjög dýrmætur.“
Stundum höfuðverkur að finna hæfa ritrýna
Jóhannes segir að skipan ritstjórnarinnar
þurfi að endurspegla íslenska læknastétt í
heild, enda Læknafélag Íslands félag allra
íslenskra lækna og Læknablaðið eign þeirra
allra, hvar sem þeir hafa valið sér starfs-
vettvang.
„Landspítalinn er langstærsti vinnu-
staður íslenskra lækna og því eðlilegt að
ritstjórnin endurspegli þá staðreynd. Þar
eru fulltrúar nær allra sérgreina og þeir
læknar sem lagt hafa sig hvað mest fram
við rannsóknir og fræðistörf. En í ritstjórn-
inni þurfa einnig að vera læknar sem
starfa innan heilsugæslunnar og eru sjálf-
stætt starfandi sérfræðingar. Ritstjórnin
þarf að hafa breidd í þekkingu til að leggja
mat á allt það efni sem berst blaðinu. Ferlið
sem fræðigreinar fara í gegnum áður en
fyrir liggur ákvörðun um birtingu er á
þann veg að hverri grein er úthlutað um-
sjónarmanni innan ritstjórnar sem velur
ritrýna og fylgir greininni eftir, en þessu
fylgir vitaskuld talsverð vinna. Mér þótti
alltaf mjög ánægjulegt hvað allir þeir sem
leitað var til um setu í ritstjórninni tóku
því vel og voru fúsir til að leggja á sig tals-
verða vinnu fyrir Læknablaðið. Það er sann-
arlega umtalsverð fórn sem fólk færir með
setu í ritstjórninni því hún er með öllu
ólaunuð. Starf ritstjóra og ábyrgðarmanns
var launað óverulega undir lok starfstíma
forvera míns, fyrst og fremst táknræn
viðurkenning á verulegu vinnuframlagi,
„Það var mikil viðurkenning að komast inn á PubMed árið 2005 og staðfesting þess að birtar greinar í Læknablaðinu standist alþjóðlegar kröfur um fræðileg vinnubrögð,“
segir Jóhannes Björnsson í samtali um ritstjórnartíð sína á blaðinu.