Tímarit Máls og menningar - 01.05.1942, Page 17

Steinn Steinarr:
Hugsað
til Noregs.
/ auðmýkt og lotning, sem orð min fá ekki tjáð,
til gðar ég huganum sný gfir líðandi stundir.
Það er hollt fyrir islenzkan mann, sem þess nýtur af náð,
að næg er vinnan hjá Bretum um þessar mundir.
Það fannst þó að lokum ein þjóð, er ei sjálfa sig sveik,
né sáttfús og bljúg gat við kúgarans harðstjórn unað.
Vér litum í þögulli undrun hinn ójafna leik.
Á einum stað var þó barizt, svo lengi skal munað.
Á eylandi norður við heimskaut ég hljóðlátur stend, ♦
en mitt hjarta er stolt af þeim dáðum, sem þér hafið unnið.
Þótt fánýtu hlutleysi felist min skoðun og kennd,
þá finnst mér það stundum mitt blóð, sem til jarðar er runnið.
Og sigurinn, vannst, þó að loks væri í fjötra lögð
hin liðandi þjáð, og brenndur til ösku hver staður.
Ilin týnda speki var heiminum sýnd og sögð:
Sjá, það er eitt, sem gildir — að vera maður!