Tímarit Máls og menningar - 01.05.1942, Side 74

Kristján Einarsson frá Djúpalæk:
Þrjár bækur.
Þér Álfar kvöldsins, krossblóm á auðum sandi*
í kyrrðina til mín báruð hugljúfan seið.
Hin hvítu skip voru komin til min að landi,
Kyssti mig sól á meðan ég þeirra beið.
Kyssti mig sól, hve mér jiú ert kær i minni!
Margoft ég enn af töfraveig þinni drekk.
Fátækur piltur fimm krónum, aleigu sinni,
forðum þig galt og ríkur leið sína gekk.
Hin hvítu skip — j)á var haustsins hús yfir ranni
hlaðin djásnum til mín um óttu bar,
og dýrari farmur ei borinn var bóndamanni,
blæmýkra klið um líf hans ei sungið var.
Álfar kvöldsins tóna þá enduróma,
einmana sálum birta þeir siðkvöld löng
Tvær hæðir glæstar, heimkynni ilms og blóma,
himininn fylltan langþráðum vorsins söng.
Hjartaslög bóndans bergmála ljóðin yðar,
bækurnar minar þrjár eftir ungan mann.
Sorgblandinn rómur hans óska i eyrum mér kliðar,
í yður hann býr, og ég finn, að þér eruð hann.