Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.04.1960, Blaðsíða 23

Tímarit Máls og menningar - 01.04.1960, Blaðsíða 23
BÓKIN út á hlað, rétt eins og hún hefði fundið á sér rausnarskap hans. Hún veifaði og Mattis lyfti húfunni. Og þótt hann vingsaði henni aðeins einu sinni, varð hann hnugginn og úrræðalaus, því að ekki gat hann byggt handa henni höll fyrir tíu aura. Þau voru allt annað en glæsileg húsin þarna á hæðinni, þar sem móðir hans stóð og veifaði. Þau klúktu þarna í vornepjunni. Letingjaland, kölluðu gárungarnir þennan niðurnídda stað. Mattis fannst sanit bókaskorturinn tilfinnanlegastur í Letingjalandi. Atak- anlegast var það hina löngu vetrarmánuði, þegar hann var veikur í hnénu og varð að Hggja. Það hafði sparkað í hann kýr, og það hljóp illt í það, og þannig var hann í sannleika orðinn fínn maður, sem var heima og lét hjúkra sér og lagði stund á nám. En hann gat ekki satt lestrarfýsn sina með þeim bókakosti, sem til var í hreysunum. Bærist dagblað inn á heimilið, var það notað utan um matarpakka eða til að skreyta með eldhúshillurnar. Það stappaði nærri guð- lasti, fannst Mattisi, og hann reyndi að fela dagblaðið í dýnuhálminum. Hví- líkan mat gat hann ekki gert sér úr einu dagblaði? Hann las það upp til agna. Nú sá Mattis bjarma af nýjum degi . .. Eitthvað óvænt og stórkostlegt var í vændum. Þessi dagur fól í sér mikil fyrirheit .. . Hinn dásamlegi námstíini fór í hönd. Faðir hans hafði höggvið eldivið fyrir fulltrúann, bókaorm og sér- vitring bæjarins. Og fulltrúinn hafði sagt: Drengurinn getur fengið lánaðar bækur hiá mér. Mattisi sóttist ferðin seint. Hann var ekki orðinn góður í fætinum og hann hafði aldrei farið svo langa leið áður. Hann gekk samt ekki eins rösklega og hann gat. Var ekki hægt að ætlast til þess af honum, öðrum eins lestrarhesti, að hann neytti krafta sinna? En Mattis dró af sér. Hversu oft hafði hann ekki farið þessa leið í huganum eins og fuglinn fljúgandi . . . Nú ætlaði hann að njóta hvers skrefs. Það var líka óviðeigandi að þjóta af stað eins og afglapi. Mattis hefði vel getað beðið til næsta dags. Oft var hann að því kominn að óska þess að hann hefði gert það. Honum fannst hann eiginlega ekki fullbúinn til þessarar farar. Svo var líka fulltrúinn. Hann var hvorttveggja í senn, fínn maður og sérvitringur. Og það eina, sem Mattis hafði til marks um vald manna og vegsemd, var bókaeign þeirra. Já þannig gekk hann lengi og það lá illa á honum. En þá tók hann eftir nokkrum drengjum, sem voru að leika sér og ærslast úti á enginu. Þeir hentust yfir skurði og þeyttust yfir þúfurnar, léttir á sér eins og hérar. Það gat Mattis ekki leikið eftir þeim. En hann tók það ekki nærri sér . . . Þvert á móti taldi hann fótarmeinið sér til ágætis. Slæmskan í hnénu gaf honum tækifæri til að láta ljós sitt skína. Fólk tók tillit til hans, sá að hann var vel viti borinn og 101
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.